Nog altijd in de living ontbijten, omdat de keuken nog teveel naar verf
stinkt.. Op een of andere manier heeft Ores andere kaas gebruikt. Minder
lekkere dan anders. Normaal wanneer de broodjes in de pan belanden ofja
eruitkomen is de kaas gesmolten. Bij deze niet dus, jammer. Op het werk de
volledige reisprogramma's gemaakt van september tot december. De voormiddag was
redelijk rustig, niet veel gepland van werk. De namiddag zat wel redelijk vol.
In totaal waren er 4 briefings: 17u, 18u, 18.30u en 19u. Redelijk grappig
eigenlijk want we hebben er maar eentje gedaan, de eerste. Dit waren Belgen die
vanuit Puno kwamen met de bus. Ze zouden rond 17.15u aankomen aan het
busstation. Wel busstation kun je het eigenlijk niet noemen, zelf geen halte.
De bus stopt gewoon aan de straat en schut je er zo een beetje uit. Geen enkel
bordje dat dit de halte is. Oh, er is wel een kantoor waar de bus stopt, maar
het is nooit open dus veel nut heeft het niet. Wel op 17.45u zaten we nog
altijd te wachten. Uiteindelijk de bus maatschappij gebeld. Daar kregen we te
horen dat er een ongeval gebeurd was en ze daardoor vertraging opgelopen
hadden. Rond 18.15u zouden ze dan aankomen. Het werd 18.15u, 18.30u, 18.45u...
Om 19u toch opnieuw gebeld. Weer hetzelfde verhaal en het nieuwe aankomstuur
zou nu 19.15u zijn. Gelukkig was het deze keer wel juist. Toen de bus stopte en
de Belgen in de auto zaten, heb ik het toch eens gevraagd. Bleek dat er twee
ongelukken gebeurd waren en ergens een staking. Blijkbaar zouden ze een hele
hoop stenen op de weg gelegd hebben. Aangekomen in het hotel gaf de gids hun de
briefing voor de Inca trail en toen was het mijn beurt om te spreken. Ik
overliep hun redelijk druk programma in Cusco en dit moest jammer genoeg in het
Engels. Anders zat de collega er een beetje voor niets bij want ja Nederlands /
Vlaams spreekt hij niet. Behalve de woorden dat ik hen al geleerd heb, zoals
nietjesmachine, gsm en enveloppe. Niet echt de woorden die tijdens een briefing
aan bod komen.
Dinsdag 10/04
Vandaag kwam er een meneer spreken over zijn bedrijf, hun aanbod en de
updates. Het bedrijf had een grappige naam ofja dat vond ik toch toen ik het
voor het eerst hoorde: Strawberry travel Bolivia. Letterlijk vertaald Aardbei
reizen Bolivia. Ja die aardbei doet daar toch iets raars mee... Toen ik 's
middags thuis kwam om te eten liep er een hond in de patio. Ik had al eerder
met Ores over honden gesproken tijdens de wandelingen en hij wil er wel eentje,
maar dat gaat niet zo goed met al de toeristen die over de vloer komen. Dus ja,
ik was wel redelijk verbaasd. Bleek dat het de hond van zijn neef was die op
bezoek kwam. Een Duitse herder van twee jaar oud. Het enige dat hij nodig heeft
is veel plaats en iemand die zijn balletje weggooit, iedere keer opnieuw. Eerst
even met de hond gespeeld en toen gekeken om te eten. Dat vond hij niet zo
plezant. 's Middags laat ik mijn deur altijd open om de zon binnen te laten en
natuurlijk hop da balletje op me schoot. Iedere keer opnieuw brengen en halen.
Voor zijn tweejarige leeftijd kon hij dus wel goed apporteren.
Woensdag 11/04
Op het werk mijn eerste eigen enveloppe gemaakt voor de briefings. Ik
heb er waarschijnlijk twee uur over gedaan, maar het was me wel gelukt.
Gelukkig kan ik het nu wel al veel sneller maken. Nu ik weet waar ik moet
klikken en zoeken kan het binnen het half uur. In de namiddag opnieuw enkele
briefings. Eentje van de Inca trail twee dagen en eentje van vier dagen. Ik
mocht er helemaal alleen naartoe. Ze hadden er ook niet beter op gevonden om de
twee te laten doorgaan in hetzelfde hotel, op hetzelfde uur.. Dus het was een
beetje schipperen tussen de twee. De ene waren redelijk goede wandelaars en
goed in Engels. Bij de andere groep moest ik heel vaak herhalen en vertalen.
Plots kreeg ik bericht van het kantoor dat de mensen van de vierdaagse ook nog
slaapzakken moesten betalen. Dat dus ook nog geregeld en tegen 19.45u was ik
eindelijk terug op kantoor met een kop die een beetje op ontploffen stond van
het geluid en de warmte in het hotel.
Donderdag 12/04
In plaats van gewoon donderdag moeten we deze dag misschien de Spaanse
dag kronen. Ik heb praktisch geen enkel woord Engels gebruikt. Niet 's morgens
tegen Ores en Emy tijdens het ontbijt en niet tijdens de werkuren. Opnieuw de
enveloppes gemaakt voor de briefingen van die namiddag. Wary ging de briefing
doen en ik ging naar hotel San Blas, dichter van huis, om gids en toeristen op
te wachten. Volgens de gegevens zouden ze rond 18u toekomen. Wel, ik zal moeten
beginnen wennen aan het Peruviaanse uur want om 18.30u kwamen ze pas toe.
Gehaast, en niet goed gezind. Ik heb wel al betere en leukere toeristen
ontmoet. Op het kantoor geroosterde maïs gegeten. Hier is het natuurlijk andere maïs, want ik vroeg me het af waarom het niet in popcorn veranderde. Het was anders, maar wel lekker.
Vrijdag 13/04
Tijdens het ontbijt vroeg ik Ores hoe lang hij met zijn emmer yoghurt
kan doen. Blijkbaar moet hij elke zondag nieuwe halen. Op de een van de foto's
kun je die emmer zien staan in de frigo. Elke zondagmiddag gaat hij langs bij
zijn vriend waar hij die dus koopt. Vandaag geen briefings, enkel deze voor het
weekend voorbereid. In mijn siesta tijd heb ik het bureau gezocht om mijn
internationale studentenpas aan te vragen. Helaas, of miraculeus was het bureau
verdwenen. Ik heb de straat twee keer afgelopen, maar geen bureau te vinden..
Tijdens mijn wandeling terug naar huis passeerde ik over/ langs het Plaza de
Armas. Daar was er een soort danswedstrijd aan de gang. Er werden verschillende
dansen uitgevoerd voor een jury. De dansers droegen traditionele kledij en
hadden soms wat rare attributen mee. De ene groep had lintjes, de andere hadden
emmers en ballonnen.
Zaterdag 14/04
Tijdens het ontbijt vertelde Ores dat zijn neef zou trouwen vandaag. De
opa zou op Paola komen passen zodat zij alles konden voorbereiden, als ik dus
vragen had kon ik ze stellen aan de opa. Op het werk een beetje vanalles
gedaan. Vouchers geprint, enveloppes gemaakt tot plots.. Iedereen begon te
kuisen. Carlin begon de ramen te poesten, Heidy de vloer van de
benedenverdieping te kuisen en Eveling die van de bovenverdieping. Duvali ging
de badkamer poetsen en Hilda deed "de keuken". Blijkbaar is de
zaterdag om 10.30u gebombardeerd tot kuisdag. Nadat we allemaal geholpen hadden
en het lekker fris rook, toch nog een beetje gewerkt. Om 11.30u ben ik gestopt
en richting het hotel van een Belgische familie gegaan. Ze gingen naar huis en
ik mocht hen uitzwaaien, maar eerst moesten ze wel het evaluatie formulier
invullen. Hun reis was goed verlopen, behalve de gids van Machu Picchu die niet
echt meeviel. Tot 12.30u hebben ze verteld over hun reis en toen werden ze naar
de luchthaven gebracht om terug naar België te vliegen. Toen ik die middag naar
de keuken ging, was de opa aan het eten. Ik zei dat ik later wel ging
terugkeren om eten te maken, maar daar was geen sprake van. Hij kon geen Frans
of Engels, dus opnieuw een conversatie in het Spaans. Nu en dan begreep ik het
wel niet en moest ik het vragen, maar hij leek het niet erg te vinden.
In de namiddag met het thuisfront gebeld in het warme zonnetje. Paola
was ondertussen ook wakker en was aan het rondwandelen in de patio. Rond
16u vroeg de opa iets over "helado", wat ijsje betekend. Ik
verstond "a lado" en heeft als betekenis naast. Ik was ondertussen
bezig met Paola die in mijn stoel naast me zat. Zijn volledige zin had ik niet
gehoord, enkel die woorden. Ik dacht dat hij bedoelde van let je even op Paola?
Ze zit zo mooi naast je. Bleek dat hij in de keuken ijsjes aan het uitscheppen
was. Dus opnieuw een conversatie tijdens het eten in het Spaans. Toen kwamen
Ores en Emy terug van het klaarzetten en namen ze Paola mee om haar te
verkleden voor het feest.
Waarschijnlijk zal ik morgen eens proberen om appelmoes te maken. Ik heb
enkele appels, die wel lekker zijn om te eten, maar het zijn niet de beste.
Daarnaast heb ik verse patatjes gekocht dus morgen kan ik ze koken en dan maak
ik er extra veel zodat ik het restje maandag kan bruinen. Mmmh zal wel lekker
zijn zeker?
's Morgens paaseitjes mee voor de mensjes op het werk. Expres een beetje
vroeger vertrokken om te proberen dat alles klaar zou liggen voordat de meeste
toekwamen. Mis gedacht. Blijkbaar waren er enkelen van plan om rond 08.30u al
te beginnen met werken. Ja, dan was het geen verrassing meer voor hen... Nadat
ik voor iedereen ongeveer 8 à 10 eitjes had klaargelegd, was mijn zak nog niet
helemaal leeg, nog een 6-tal over. Ik was er zeker van dat er één van de
collega's kleine kindjes had, dus de laatste aan haar gegeven en gezegd dat ze
voor haar kindjes waren. Ze was er super blij mee. Achteraf gezien was ik ook
blij dat ik ze aan haar gegeven had en niet zelf opgegeten had
Voor ik vertrok naar huis om 13u had ik nog mijn evaluatieformulier
afgegeven aan de chef. Ik vertelde het hele verhaal van de stage en dat de
indiendatum zaterdag was. Wel oorspronkelijk zondag, maarja soms een beetje zelf
voorziend zijn zeker? Fabrizio, "de chef" antwoordde van uuuhm ja we
gaan dat aan Hilda geven om in te vullen. Zij is de administratief medewerker
binnen het bedrijf. Toen hij haar dus alles nog eens uitlegde, vroeg ze aan mij
of ze daarvoor 15 dagen tijd had. Nja een Peruviaanse gewoonte zeker.. Wonder
bij wonder toen ik om 16u terug was, om mijn laatste 4 uren te werken van de
dag, kwam ze het formulier al terug brengen. In het weekend gesproken met Dirk,
de Vlaming die in Lima werkt en eigenlijk mijn stagementor is, over mijn vrije
dagen voor als mama en papa hier zijn. Hij vertelde me dat hij moest
kijken of ik nog niet ingepland was in het uurrooster voor juni. Dat is
eigenlijk een domme zet of uitleg, want ik weet dat men hier niet of bijna niet
het uurrooster volgt of maakt, dus aanpassingen zijn snel gemaakt in mijn ogen.
Dinsdag 03/04
Leren lunchboxen maken voor de Inca Trail twee dagen. Leek mij een
simpele opdracht. Eerst noten en rozijnen kopen om zo een pakketje dessertjes
te maken. Daarnaast nog een fles van 1 liter water, super lekkere koekjes, nog
paar snoepjes en chocolaatjes om het suikergehalte op pijl te houden tijdens de
tocht. De lunch zelf is echt wel lekker. Het bestaat uit twee delen. Het eerste
is een empanada. Dit lijkt op een croissant of pisolet met een vulling. Dit kan
kaas of kip of iets anders zijn. Daarnaast komt nog iets anders. In mijn ogen
leek het op een kaaskroket die nog gefrituurd moet worden. Zo een ronde met ja
paneermeel die uiteindelijk kokospoeder bleek te zijn. Hier zien ze dit als
cake. Ik noem het kaaskroket.
Om 14u de taxi genomen naar de luchthaven om een Belgische familie op te
halen. Jammer genoeg weer de taxi. Ik had het liever te voet gedaan, maar het
weer zag er niet super ok uit en de verschillende bussen ken ik nog niet uit
elkaar dus taxi was een enige oplossing. De familie was met vijf personen dus
bij aankomst telde ik ze voor de zekerheid. Uit gewoonte deed ik dit in het
Nederlands. Het jongste meisje zei daarop: "He? Nederlands?" Ik zei
van jah, kwil het ook in het Spaans doen, als je dat liever hebt. Toen moest ze
wel eens goed lachen. Echt een leuke familie. Heel open voor andere cultuur en
ze hebben zeker geen zittend gat.
Vandaag was er ook een soort van taart toegekomen voor ons. Tarta con
leche. Letterlijk vertaald: taart met melk. De taart was gemaakt van drie
soorten melk. Ik vroeg van ok dus melk van een koe, dan alpaca en lama? Dit was
niet echt het goede antwoord. Iedereen die binnen hoor afstand stond, begon te
lachen. Toen ze uitgelachen waren, kreeg ik de uitleg. Heel vaak wordt melk
hier gezien als 1/4 melk aangelengd met 3/4 water. Ja klinkt niet echt logisch.
Dusja een van de drie soorten was dus deze. De andere was gesuikerd en de
laatste was iets die leek op soyamelk. Persoonlijk vond ik het niet zo lekker,
maar dan toch maar mijn best gedaan en hapje voor hapje opgegeten. Wary,
collega met bureau naast de mijne, had twee stukken. Op dinsdag at hij het
eerste. Tegen het einde van de dag zei ik hem van ja je hebt nog een stuk
taart, wat ga je ermee doen. Oh ik ga het bewaren voor morgen zei hij. Kzeg van
ja ok, waar dan? Hij leegde een van de lades van zijn bureau en stopte het
taartje erin. Klaar! en hij vertrok nr huis, de werkdag zat erop.
Woensdag 04/04
Vandaag verschillende programma's gemaakt voor de klanten van dag tot
dag, gedetailleerd met de uren van vertrek en aankomst. Tegen de middag klonk
er plots een drumslag. Blijkbaar was ik de enige die ervan schrok op kantoor,
want iedereen werkte gewoon door. Na die ene slag volgenden er nog enkele deze
keer met geschreeuw. Ik dacht dat er iets gebeurt was ofz, maar toen ik vroeg
aan de collega's zeiden ze heel gewoontjes oh das niets, dat is een protest die
aan de gang is. Dusja dit kan ik ook al afvinken van mijn lijstje zeker.
In de namiddag kwamen er uniformen toen voor ons. Polo's met lange en
korte mouwen en een lekker warme jas. Eerst moesten we alles soort per soort
leggen en dan was het pastijd. Enkele collega's hadden er niet beter op
gevonden om een fotoshoot te houden met de uniformen. Uiteindelijk waarschijnlijk
twee uur niet gewerkt, maar daarmee bezig geweest. Op het einde van de dag
herinnerd ik me dat taartje in Wary zijn lade. Toen ik hem ernaar vroeg zij
hij, ohja das niet erg, ik eet het morgen wel op. Melk die al twee dagen niet
in de frigo zit?
Donderdag 05/04
We waren allemaal stil en goed aan het werken tot Señora Silvana binnen
kwam. Ze ging naar haar bureau en haalde daar een rare pot uit. In die pot
zaten lekkere paaskoeken. Het lijk niet op paaskoeken van bij ons, maar zo een
soort van zandkoekjes met van de gekleurde bolletjes op. Super lekker! Veel
lekkerder dan die melk taart.
Op een bepaald moment had Señora Dubali een papiertje nodig die op mijn
bureau of op die van Wary zou moeten liggen. Op de mijne lag het niet, wist ik
zeker. Dus ik begon met alle papieren te bekijken die op zijn bureau lagen.
Niets. Ja, dan maar de lades doorzoeken. De eerste lade papieren en papieren,
maar niet dat wat ik zocht. Dus verder naar de tweede lade. Daar haalde ik iets
anders tevoorschijn. Het melk taartje! Ik haalde het uit en vroeg aan Señora
Dubali: "Zocht je dit soms?" Op dat moment was Wary ergens op de
verdieping onder ons en hij kwam redelijk snel terug naar boven toen ze hem
riep. Hij kreeg een redelijke preek over dat hij eten niet mag laten rondslingeren
en zeker niet in de lades van zijn bureau. Uiteindelijk is het blaadje dat we
zochten niet boven water gekomen. En het taartje? Dat belande in de vuilbak..
Vrijdag 06/04
Vandaag opnieuw de familie Wauters tegengekomen. Na hun Inca Trail
hadden ze twee vrije dagen gepland in Cuzco. Rond 10u op hun eerste vrije dag,
stonden ze al in het kantoor. Ja het gaat ons niet om zo niets te doen was het
antwoord. Dus vertrokken ze de volgende morgen om 5u naar de regenboogberg.
Morgen (maandag) zal ik ze niet meer zien omdat ze richting Puno zijn
vertrokken. Om 17u hadden ze een briefing over hoe de volgende dag in zijn werk
zou gaan. Deze mocht ik bijwonen om eventueel te vertalen en de gids te
beoordelen. Vertaling was niet nodig want de jongste van 12 jaar verstond de
gids.
Vandaag was het ook echografie week voor Emy, de tweede baby op komst.
Toen ik om 15.30u terug vertrok naar het werk vertelde ze plots dat ze nog iets
wilde zeggen. Ik dacht oeps heb ik een licht vergeten uit te doen of iets
verkeerd gedaan. Toen vertelde ze dat ze gisteren naar de echo was geweest,
maar er niets te zien was omdat het baby'tje met de benen gesloten lag. Vandaag
moest ze op controle bij de dokter en daar konden ze het wel zien. Het wordt
een meisje! Ores was een beetje teleurgesteld, hij wilde liever een jongetje.
Toen heb ik hem maar verteld dat hij nu zeker geen chef van het gezin zal
worden. Hij pest Emy en Paola ermee dat zij de chef zijn en dat hij moet doen
wat ze zeggen. Een extra vrouw in huis zal daar hoogstwaarschijnlijk niets meer
aan veranderen.
Zaterdag 07/04
's Morgens eten we normaal in de keuken ontbijt ofja ik toch met de
lokale familie. Sinds woensdag is het ontbijt in de living. Er zijn werken aan
de gang in de keuken. Dus het fornuis en al het materiaal is verhuisd naar een
slaapkamer en dient nu als keuken. Normaal zou het zondag af zijn. De werkers
zijn studenten die op deze manier hun studies kunnen betalen. Het zijn wel
goede werkers want nu (zondag) is het helemaal gevloerd en geverfd. Eerst was
het een redelijke vloer, maar ja met plekken die er waarschijnlijk niet meer
uit konden. Nu is het een tegelvloer. Handiger om te kuisen denk ik, voor Ores
dan. Ik zie hem altijd kuisen en poetsen.
Zaterdagavond proberen te koken op een gasfornuis. Hmm is niet uitgedraaid
als ik wilde. Mijn aardappelkoekjes waren wel lekker hoor, maar ja niet zoals
thuis. Deze middag macaroni gemaakt. Op het eerste zicht vond ik de melk al
raar uitzien, maar ik had ze pas gisteren gekocht. Zo erg kon het toch niet
zijn dan? Dusja water gekookt voor pasta en dan ja, zoek een pot om dat in te
doen. Niet gevonden. Mijn alternatief was een tas met een bordje op. Niet heel
praktisch, maar doenbaar. Melk gekookt, bloem bijgevoegd, kaas en toen de pasta
en de worteltjes. Het was niet zoals die van mama, maar het was wel ok denk ik.
Het smaakte anders, ja met andere melk en zonder nootmuskaat
Daarna mooi mijn afwas gedaan en alles terug gezet zoals het was. De
keuken is altijd een beetje een rommeltje dus je moet goed opletten dat je
niets omstoot. Maarja het is niet de echte keuken, het is maar een invalkeuken.
Normaal gezien kunnen we bijna terug in de echte keuken eten, maar nu ruikt het
vooral nog naar verf dus het is niet aangenaam om daar 5 minuten binnen te
zijn. Maar het zal verbeteren.
Kyara in Peru
