Deze morgen geen ontbijt voor mij. Tot ik er zelf aan begon, Ores had hem overslapen.. Hij kwam binnengestormd toen ik mijn fruitslaatje in alle gemak aan het opeten was. Na 10.000 keer sorry maakte hij nog kaasbroodjes voor me en toen ben ik vertrokken naar het werk. 

's Morgens de transfers voor Warry en ik alles klaargemaakt van enveloppes voor de komende week, want veel tijd zou daar niet voor zijn, gezien het schema. In de namiddag om 14.30 mijn mensjes afhalen van de terminal Cruz del Sur (busmaatschappij). Bleek dat ze een uur en half te laat waren, weeral. Geen idee hoe het komt, maar elke keer als ik toeristen moet ophalen in de namiddag, is er vertraging. Warry is 1 keer geweest om 06.00 u 's morgens en maar 15min vertraging en bij mij altijd meer dan 1u...

Dinsdag 17/07

Opnieuw Warry de transfers laten doen van vannacht en 's morgens vroeg. Een goeie deal vindk zelf, hij doet meestal de zaken vroeg op de dag en dan werk ik in de namiddag en de avond wat meer. Op die manier kan ik mijn 9-10u slaap per nacht behouden. Klinkt raar eh zo veel slaap, maar geen idee normaal slaap ik thuis ook zoveel uren niet. De hoogte die meer energie vergt zeker. 

Deze middag mocht ik een Belgische familie gaan kalmeren, compensatie aanbieden en hen laten kiezen in de menu voor die avond. Ze hadden een nogal slechte ervaring achter de rug in Machu Picchu. Volgens hen was de gids niet ok en was er vanalles slecht verlopen. Normaal gezien zou Warry gaan om te praten en de compensatie aan te bieden en die dingen, maar hij was nogal "bang". Hij dacht dat de volledige familie hem beschuldigde van de zaken die fout gelopen waren. En durfde dus eigenlijk niet zo goed meer gaan, dus kreeg ik de bijzonder leuke taak op mij. Voordeel het was in het Nederlands, dus iedereen kon vrijuit spreken. Nog een voordeel, ik sprak alleen de mama en gelukkig niet de papa. Hij was nogal ongeduldig en stelde rare vragen. Toen ik Warry's kant vertelde bleek dat totaal niet zo te zijn en toen voelde ze zich wat ambetant omdat hij er zo over dacht. Nadien alles verteld aan Warry en toen was er toch opluchting te zien. 

Woensdag 18/7

Deze morgen diezelfde familie van gisteren naar de luchthaven gebracht. Warry was er nog niet helemaal over dus... Voor de deur van het hotel was er een parade aan de gang van het feest van ZONDAG: Virgen de Carmen. Nja Cusco is een beetje speciaal als het daarop neerkomt. Al 2 weken voor dit feest schoot men vuurwerk zonder kleur af, elke morgen om 7u, 7.30u en 8u. In volledig Peru duurt dit feest 1 dag en in Cusco 3-5 dagen. Het begon de donderdag en liep dan tot een hoogtepunt de zondag. Bleek dus langer want de woensdag was het nog bezig. 

Om 16u hadden we al briefings. Toen ik de gids ontmoette in het hotel, zagen we ook 1 toerist. Ze vroeg uiteindelijk of de briefing eventueel in het restaurant kon, waar ze aan het wachten waren op hun pannenkoeken. Wel geen probleem voor ons. Gezellig de briefing tussen pannenkoeken. Voor de eerste keer was de briefing niet op het kantoor of in de lobby van een hotel. Halverwege de briefing begon het plots te miezeren. Geen probleem in 10min is het opnieuw helderblauwe hemel. Misgedacht 5 minuten later viel de regen met bakken uit de lucht. Snel verhuisd, want wij zaten in het binnenpleintje zonder overdekking. Die avond nog een stuk of 3 briefings voor mij en de rest voor Sra Duvali en de gidsen. 

Donderdag 19/07

Deze morgen vertelde Ores me dat vandaag en morgen er verschillende stakingen aan de gang zouden zijn. Vooral tegen de politieke corruptheid. Tussen 10-11u zouden de marches beginnen. Blijkbaar was er een groep studenten die een rat uit papier gemaakt hadden. Deze stond symbool voor een politiek figuur. Ze hadden de rat boven aan een lantaarnpaal gehangen met de boodschap "pak de rat". Natuurlijk waren er dus verschillende mensen verzameld rond die paal en toen kwam de politie. Ze haalden de rat naar beneden en beschermden het tegen de mensenmassa die de rat probeerden te vernietigen. Symbolisch of niet, toch maar een raar kantje, nee?

Vandaag geen transfers, maar 3 briefings in de avond. Een dag vol papierwerk en briefings op kantoor. Enkele toeristen kwamen langs om te betalen en dan hebben we direct ook de briefing gegeven, betekende eentje minder die avond. 

Daarnaast hadden ze mijn Nederlandse kennis opnieuw nodig om een verontschuldigingsbriefje te schrijven. Een van de belangrijkste groepen had vluchtproblemen gehad en zat daardoor verspreid over 4 vluchten. Voor ons niet ideaal, maar toch moest het briefje geschreven worden. Daarbij moest ook het logo van het reiskantoor in België staan. Sra. Eveling is verantwoordelijk voor de groep dus ze was in sneltempo bezig om een gepaste compensatie te vinden voor hen. Uiteindelijk koos ze  voor een dure fles wijn. In verband met het logo van het reiskantoor. Dit werd afgedrukt op een bepaald soort papiertje waardoor je extra of overdreven veel inkt had die op de foto bleef liggen. Oh we kunnen het als stempel gebruiken zei Eveling. Ze zocht een wit blaadje en plante de stempel erop. Eenmaal ze het blaadje wilde tonen aan me, bleek het de achterkant van de enveloppe te zijn. Paniek bij haar en een lachbui bij mij. Dit was dus absoluut de bedoeling niet en twas nog scheef ook. 

Vrijdag 20/07

Met de paraplu naar het werk vertrokken... Warry deed opnieuw de transfers in de voormiddag en ik ging om 12u naar huis. Ik belde met Liz, het transportbedrijf. Bleek, ze had de transfer van die middag niet staan! Gelukkig dat ik belde om het dan recht te trekken, anders stond ik daar proper met mijn toeristen.. Met de nodige vertraging toch aan mijn toeristen geraakt in de terminal en tegen 16u was ik terug op kantoor. Daarna nog briefings 's avonds en toen zat de dag er al weer op. 

Zaterdag 21/07

Toen ik wakker werd, hoorde ik een raar geluid. Het regende.. Ores vertelde me dat het al van vrijdagavond rond 23u was begonnen was en niet gestopt had tot 8u zaterdagmorgen. Dus opnieuw met de paraplu naar het werk. Daar een grote chaos. Verschillende excursies die niet door konden gaan door de regen.. Wegen die onbegaanbaar waren, aardewegels die veranderd waren naar modderstraten.. Alles kwam bij ons terecht en wij moesten het maar oplossen, aan de toeristen vertellen en daarnaast alle gidsen van uitleg voorzien die aan de lopende band langs kwamen. Dacht je oef gelukkig, net drie buitengekuist, dan had je ongveer 5 minuten rust voor een ander langskwam. 

In de namiddag opnieuw transfer van de terminal Cruz del Sur, deze keer met paraplu er naar toe en daar 1:30u gewacht. Vertraging wegens de grote regenval. Verschillende straten bleken volledig onder water te staan waar de bus moest doorrijden. Vandaar de vertraging. Ik had de hele tijd met de chauffeur in de auto gezeten en gebabbeld ofja meer geluisterd. Die mens was een sprekende waterval. Tegen 17u was ik eindelijk vrij. Normaal gezien zou Warry deze transfer doen en had ik eens een namiddagje vrij, maar door Sr. Fabrizio moest hij andere dingen doen en ik de transfer. Daar ging mijn vrij namiddagje. 

Zondag 22/07

Om 7u belde Warry al. Deze morgen om 08.20u transfer!! Niet vergeten. Gelukkig was ik het niet vergeten en ook al wakker. Jammer genoeg was ik vergeten te melden aan Ores of Emy dat ik transfer had en dus vroeger ontbijt nodig had. Dusja transfer op een lege maag. Tegen 9.30u-10u was ik terug thuis en kon ik naar de keuken om te ontbijten. Eindelijk! 

Er waren enkele donkere wolken dus was het wat donker in de keuken en Ores wilde het licht aansteken. Geen licht. Water koken, geen lichtje dat brandde. Bleek geen elektriciteit. Geen bel, geen wifi, geen licht, geen waterkoker voor thee. Dan hebben we maar de fluitketel opgezet. Gelukkig dat het fornuis op gas werkt, zo kon er tenminste ontbijt gemaakt worden. Even laten probeerden we het nog eens, maar niets. Navraag gedaan in de straat bij de buren en ook zij niets. Blijkbaar een kortsluiting in de volledige wijk San Blas. Twas wel eens gezellig zo geen elektriciteit. Dan moet je wel de waterkoker aan de kant zetten en andere middelen gebruiken. Zelfredzaamheid die op de proef gesteld wordt. 

In de namiddag opnieuw naar de busterminal om 9 passagiers op te halen. Vandaar naar het hotel en rond 17u terug thuis. Tegen die tijd was er al opnieuw elektriciteit. 

Tussen alle transfers ben ik een receptenboekje aan het maken met alle gerechten dat ik hier heb leren eten of dat ik gewoon lekker vindt. Wel, het is praktisch vol dus iedereen die in de buurt durft te komen als ik aan het testen ben, hangt eraan. 

Vandaag hadden we 2 transfers en nog 1 iets waarbij we kort moesten helpen. Dus we hadden het verdeeld, Warry de vroege transfer om 6u en in ruil deed ik daarvoor het kleine dingetje en de andere transfer. Tijdens zijn transfer bleek dat de chauffeur dronken was.. Op dat moment had Warry blijkbaar Carlin, een andere collega, uit bed gebeld als vervanging. 's Morgens op kantoor was daar een hele preek over, maar in feite had hij goed gehandeld. Wie weet wat er gebeurt zou zijn. 

Mijn klein dingetje was dat ik een enveloppe met tickets moest overhandigen aan enkele Peruvianen die in Cusco op vakantie waren. Ze vertrokken op city tour, maar waren op de een of andere manier hun tickets op het kantoor vergeten..Samen met Sr. Fabrizio heb ik hen begeleid en vooral lang gewacht op het transport (50min)..

Mijn transfer was om 14.30u vanuit het busstation Cruz del Sur. Mooi op tijd aanwezig, chauffeur ter plaatse en toen bleek dat er een staking was geweest onderweg, waarbij de passagiers dus 2u -2.30u hadden stil gestaan. Tegen het moment dat wij effectief wisten wat er aan de hand was, was het al rond 15.30u. Het probleem was dat niemand de chauffeur kon bereiken om te vragen waar ze al waren. Dus rond 17u eindelijk mijn Belgische passagiertjes ontmoet die zich redelijk schuldig voelden omdat ik zo lang op hen had moeten wachten. Natuurlijk kon ik hen dat niet kwalijk nemen, want ze konden er niets aan doen. 

Eenmaal aangekomen in het hotel gaf ik de briefing en plots belde Duvali. Ahja zegt ze geef je ondertussen ook de briefing van de Inca Trail. Kzeg al goed en wel, maar ik heb hun treintickets niet. Dat was blijkbaar geen probleem, want Wilyam was onderweg met de enveloppe. 

Dinsdag 10/07

Vandaag geen transfers, alleen briefing rond 18u. Een rustig dagje dus. In de voormiddag vermelde Eveling dat het morgen, woensdag dus, zou sneeuwen. Eerst dacht ik dat ze in Cusco bedoelde, maar bleek nadien dat het gewoon in de bergen zou sneeuwen, maar dus in Cusco wel kouder zou worden. En dat was het ook.. De rest van de week bewolkt en bijna geen zon.

Tegen de middag zei Sra. Hilda plots van Kyara, Warry kom eens. Jose, de boekhouder riep ook op dat moment naar Silvana en Duvali met als excuus iets over de aankoop van treinen. Onbewust gingen we allemaal of ik toch, naar beneden. Daar waren ze bezig met kaarjes op de verjaardagstaart van Eveling te zetten. Na een beetje overleg lieten we de muziek spelen en zongen we allemaal happy birthday voor haar in het Engels en Spaans. De eerste twee liedjes kon ik meedoen, maar het derde was iets dat ik nog nooit gehoord had. Het klonk wel een beetje als het liedje van "lang zal ze leven". De taart leek een beetje op het binnenste van een volkoren brood. Lekkere taart, als je het al taart kan noemen. 

Tegen de avond moest ik gewoon de enveloppe voor de gids afgeven in het hotel en daarna kon ik naar huis. Gelukkig dat ik altijd blijf tot de gids er is, want bleek een noodgeval op de trekking waardoor de gids niet kon komen. Zo gaf ik die avond toch nog een briefing. 

Woensdag 11/07

Vandaag geen briefings en maar 1 transfer en deze wilde Warry doen, dus niet echt een probleem voor mij. Ik werkte samen met Dirk aan zijn platform en uiteindelijk deze week hebben we daar het eerste resultaat van gezien. Het is nog niet zoals gewenst, maar het gaat in de goede richting. 

In de namiddag kon ik bellen met enkele toeristen. Ze waren wat verdwaald geraakt in Ollantaytambo. Onze chauffeur belde van ja ik mis nog 2 personen. In het totaal moest hij dus 6 personen terug naar Cusco brengen. De mensen zaten op dezelfde trein, maar toch hebben die 2 hem niet gevonden. Nadien toen ze in het hotel aangekomen waren, konden we bellen naar de chauffeur om te zeggen dat hij eindelijk kon vertrekken, dat de passagiers al in hun hotel aangekomen waren. Die avond mocht ik dus ook naar hun hotel gaan met een enveloppe met het nodige geld dat zij betaald hadden voor de transfer. Op deze manier stond iedereen weer gelijk. 

Ook was er die avond een soort sollicitatie gesprek bij Sra. Duvali. De man wilde gidsen voor ons kantoor dus moet hij vlot Engels spreken. Hij vertelde eerst vanalles in het Spaans en daarna een briefing over Salkantay in het Engels. Ik mocht meeluisteren om het Engels te beoordelen. Toen de man weg was, was het een groot overleg. Iedereen die zich onopvallend in de ruimte bevond moest zijn/haar oordeel geven over de sollicitatie. Op zich was alles in orde en dus de volgende morgen belde Duvali om de man het goede nieuws mee te delen. 

Donderdag 12/07

3 transfers en 1 briefing. Warry neemt zoals vroeger nog altijd de vroege transfers voor zijn rekening en ik de latere zaken. Zo belde hij mij 's middags met de herinnering van ja om 14u transfer, niet vergeten eh. 5 min later belde hij terug, de transfer is nu! Toen was het nog maar 13.20u.. Ahja, normaal moet je de toeristen een evaluatieformulier laten invullen, maar bij de Peruvianen moet dat blijkbaar niet. Ook moest ik niet mee naar de luchthaven, want 1 ze kennen de taal en kunnen zich wel redden, 2 er was geen plaats meer in de auto

Vrijdag 13/07

Vandaag opnieuw taart gegeten. Deze keer voor de verjaardag van Norca, een chocoladetaart. Opnieuw gezongen voor de verjaardag en deze keer ging het me beter af dan de eerste keren. Verder geen transfer of briefings, opnieuw een rustiger dagje in de drukke week. 

Zaterdag 14/07

Deze morgen mijn lieve Belgjes weggebracht naar de luchthaven. Ze waren samen met vrienden gekomen, maar die waren ondertussen al weg. Er waren jammer genoeg wel veel klachten over hun vrienden. Oorspronkelijk kwamen ze uit India, waar ze waren opgegroeid in een van de hoogste rangen. Ze waren gewend om bedienden rond hen te hebben en lieten dit hier dan ook blijken. Er was niets die goed genoeg was voor hen. Aan de receptie vroegen ze hoeveel handdoeken er waren in de kamer. Toen de receptioniste zei van er zijn er 2, dan wilden ze er 4. In een restaurant hadden ze alle 4 hetzelfde menu, maar toch was het voor een van de Indische/Amerikanen niet goed. Ze eiste dat ze de kok kon spreken. Haar soep moest langer gekookt worden. Dus soep terug weg en tijdje later opnieuw soep gekregen, maar nu langer gekookt. Ze nam er 1 hap van en zei nee niet goed.Roep de kok maar. Opnieuw die mens naar hun tafel. Haar soep moest nog langer gekookt worden en de stukjes kip moesten kleiner gesneden worden... Vervolgens in hun hotel in Cusco was de kamer niet naar wens. Alle andere kamers waren vol, dus kregen ze een suite. Dit was ook niet goed, want er was een bad en mevrouw wilde een douche... Al hun klachten compenseerden ze met een grote fooi. Ze dachten zelf dat hun maaltijd beter was dan die van de Belgen, omdat zij gereclameerd hadden terwijl ze krak hetzelfde aten..

Vriendelijke mensen die Indiërs/Amerikanen, maar veeleisend. Blijkbaar zouden ze volgend jaar of binnen 2 jaar naar Europa willen komen. Ik vrees dat ze er snel het deksel op de neus zullen krijgen met dit gedrag. 

Zondag 15/07

Deze morgen al 3 gemiste oproepen van Warry.. Bleek dat het gewoon om te zeggen was dat ik niet mocht vergeten van de te bellen met de chauffeur om hem eraan te herinneren dat er 2 transfers waren vandaag. Jammer voor hem, want ik was hem al voor. Blijkbaar was de chauffeur die vergeten in zijn planning te zetten dus mocht ik alles opnieuw regelen, maar eind goed, al goed. Mijn belgen die ik ophaalde aan het busstation, mocht ik nu om 13u terug naar de luchthaven brengen. Daarna snel terug want om 14u was de volgende transfer al. Gelukkig mooi op tijd. Een van de dames sprak in het Engels tegen mij en ik antwoordde in het Nederlands omdat ik wist dat ze Nederlands spraken. Raar, maar ze bleek antwoorden in het Engels. Ze moest wel Nederlands spreken,want ze antwoordde op mijn vragen, alleen in het Engels. Plots drong het tot haar door dat ik toch Nederlands sprak en toen was het nogal grappig. Nadien ben ik naar huis gewandeld en nog enkele inkopen gedaan om een Peruviaans gerecht te proberen. Geen idee hoe het zal uitpakken, hopelijk beter dan de vorige keer, we zullen zien.