Om 9.30u werden de taken voor die namiddag al verdeeld. Er was 1 transfer van het busstation tot aan het hotel en daar dan briefing geven en nog 4 briefings over trektochten. Duvali verdeelde de taken. Ik kreeg de bustransfer en warry en Jhosnaylin kregen de briefings. 

Gelukkig was het in de namiddag mooi weer, zodat ik kon wandelen naar het busstation. Na ongeveer een half uurtje wandelen was ik er. Dan kon ik eerst op zoek gaan naar de chauffeur. Het was een invaller voor een gekende chauffeur. Blijkbaar kon hij niet, en daarom stuurde hij zijn collega Ramiro. Ik wist niet hoe hij eruit zag, maar hij had een foto van mij dus het was hopen dat hij mij herkende. Alhoewel, hoe moeilijk kan het zijn. Er lopen niet zoveel blonde mensen rond in Cuzco. Toen hij aankwam, kwam hij direct naar me toe, een goed teken dus. Na nog 20 minuten te wachten op de bus en dan passagiers zoeken, bagage ophalen en dan konden we vertrekken naar hun hotel. Eenmaal we daar gekomen waren, heb ik geholpen hen in te checken en daarna de briefing gegeven. Tegen 19u ben ik vertrokken uit het hotel. Super toffe toeristen, alleen een beetje babbelachtig. Op bepaalde momenten kon ik er geen woord tussen krijgen. 

Dinsdag 15/05

Deze morgen om 8u mijn eerste Engelse les gegeven. We bespraken de thema's en de onderwerpen waar zij aan wilde werken. Nadien naar het werk een de hele dag aan de papierwinkel gewerkt. Van alles voorbereid want die avond waren er geen briefings voor ons. De gidsen waren beschikbaar en konden dus hun werk doen. 

Woensdag 16/05

Om 10.29 u kwam er een vlucht binnen van een van onze passagiers. Het waren jonge gasten. Op het kantoor kregen ze al snel de bijnaam "Los Churros" omdat ze er niet slecht uitzagen. Deze vlucht verliep niet overdreven gemakkelijk. Eerst moest ik de taxi nemen naar de luchthaven. Normaal wandel ik of neem ik de bus, maar Warry vergat te zeggen dat deze passagiers voor mij waren. Gelukkig was ik er op tijd met de taxi. Nog voor ik de toeristen kon zoeken, moest ik opnieuw een nieuwe chauffeur vinden. 

Rond 12u kwamen er 2 jonge kerels binnen op kantoor. Blijkbaar moesten ze nog een deel van hun totaalbedrag betalen. Het enige probleem was dat hun voorschot nooit op de rekening gekomen was. Ze probeerden met handen en voeten uit te leggen aan Duvali dat ze bevestiging gekregen hadden van hun bank dat de betaling gebeurt was. Bleek dat de bevestiging in het Nederlands was. Toen was het unaniem: Kyara! Eerst luisterde ik het volledige verhaal in het Nederlands en toen kon het vertalen beginnen. Na enkele minuten belde Fabrizio naar Dirk(mede-eigenaar en Belg) om zijn verhaal te horen. Eenmaal hij toegelegd had, vroeg een van de jongens of ze konden bellen met Dirk om het nog eens uit te leggen. Dus opnieuw gebeld. Hij stelde heel veel vragen, maar de belangrijkste vergat hij: vragen of Dirk een bevestiging kon vragen aan zijn bank, dat het geld dus niet toegekomen was. Dus kon ik opnieuw vertalen in het Spaans aan Fabrizio en hij terug bellen naar Dirk. Een hele soep, maar uiteindelijk mailden de jongens alle bewijzen door naar Fabrizio en zo kon hij naar de bank gaan in Dirk zijn plaats. Toen de jongens vertrokken bekeken we samen de bewijzen. Hij de financiële kant en ik vertaalde voor hem. Bleek uiteindelijk dat de naam van de begunstigde fout was. Opnieuw mocht ik de jongens informeren, deze keer via mail. Sindsdien hebben we niets meer van hen gehoord. 

Woensdagavond was er een briefing in het hotel niet ver van het kantoor. Ik veronderstelde dat Warry die ging doen, maar bleek dat het voor mij was. Hij zou wel komen luisteren. Ik snapte niet goed waarom. Ik heb al zo vaak briefings alleen gedaan en het waren Belgen. Niet dat hij er iets van zou verstaan, maar ja als beleefdheid dan maar in het Engels gedaan. Toen we er aankwamen snapte ik al waarom ik de briefing mocht doen en hij enkel luisterde. De vorige keer, met dezelfde groep ofja hetzelfde bedrijf, maar iedere keer dezelfde reisleider had hij een fout gemaakt en dat was niet zo goed afgelopen. Hoogstwaarschijnlijk daarmee dat ik de briefing mocht doen. 

Voor de briefing begon sprak ze ons aan op die fout van hem. Ze vertelde mij dat er een landverschuiving geweest was vorig jaar en dat je nu dus een ander pad moet nemen, dat meer dan 2 uur klimmen is. Ik wist dit niet, want niemand op het kantoor had het mij ooit verteld. Ik was gewoon eerlijk tegen haar toen ik dat vertelde en ze nam het me niet kwalijk. 

Ik begon in het Engels, maar schakelde als snel over naar het Nederlands. Twee mensen van de groep spraken niet zo goed Engels. Warry kent die briefings uit zijn hoofd dus kon ook wel afleiden wat ik zei door mijn aanwijzingen op de kaart. De gids zelf, Martina, spreekt Nederlands, Engels, Portugees, Spaans en Duits dus moest ik iets fouts vertellen, zou ze het me zeker zeggen. Ze hielp me nu en dan om op Nederlandse woorden te komen, maar verder hield ze haar mond. Nadien bleven we nog even praten en ze vroeg me waarom Warry mee was. Opnieuw vertelde ik dat ik het niet wist en dat ik al vaker briefings alleen deed. Toen zei ze dat ze het zou laten weten aan het bedrijf, dat mijn uitleg stukken beter was dan de zijne. Tof complimentje om de dag mee af te sluiten. 

Donderdag 17/05

Deze morgen om 8u een transfer van het hotel naar de luchthaven. In theorie moeten we 20 minuten vooraf in het hotel aanwezig zijn om de toeristen de evaluatie formulieren te laten invullen. Wetend dat het een half uur wandelen was naar het hostel, had ik me toch een beetje moeten haasten om er op tijd te geraken. Toen ik er toekwam om 07.45u sliep de helft van de groep nog. Er waren er twee aan het eten en de andere sliepen nog. Dus met enige vertraging konden we vertrekken naar het hotel. Normaal in die 15-20 minuten dat je er op voorhand bent, leg je kort uit wat hun vluchtnummer is en hoe de aansluitingen verlopen. Ik werd in het kantoor dus gewaarschuwd om hen duidelijk te vermelden dat ze in Lima moesten lopen om de tram te halen. Toen ik hen dit vertelde leken ze redelijk op hun gemak. Zo van "ok en om hoelaat komt het volgende trammetje als we de eerste missen?" Toen dacht ik toch even van asjeblieft zeg.. Er is maar 1 tram naar het busstation. Toen schrokken ze even, maar blijkbaar niet heel erg. Bleek later op het kantoor dat men nog privé vervoer moest regelen voor die toeristen want ze hadden hun tram gemist.. Tja als je niet wil luisteren naar iemand die jonger is dan jou, moet je het zelf maar weten. Ik had hen gewaarschuwd, wie niet wil luisteren...

Ik was nog geen half uur terug op kantoor van de luchthaven toen ik plots alles moest laten vallen en terugkeren naar de luchthaven. Bij een andere transfer naar de luchthaven waren ze hun gsm-oplader vergeten in het hotel. Dus ik in sneltempo naar het hotel aan de andere kant van de stad, daar de taxi en hop naar de luchthaven. Daar aangekomen bleek dat ik de passagiers met 5 minuten gemist had. Ze hadden zo lang mogelijk gewacht om door de security controle te gaan, maar ja 5 minuten te kort dus. Uiteindelijk iemand aangesproken om het te gaan brengen, want ik mocht daar niet binnen. Ik werd van de ene naar de andere gestuurd. Na een half uur was er toch iemand die naar binnen kon gaan in mijn plaats. Na verschillende telefoontjes en berichtjes hadden ze elkaar uiteindelijk gevonden. Ik kon dus opnieuw naar het kantoor. Tegen dat ik daar aankwam, was het al 12u. 

Tijdens de avondshift ging ik vroeger naar huis, want ik was ook vroeger begonnen. Voor ik vertrok werd ik nog gevraagd om langs 2 hotels te gaan. Daar de paspoorten of de foto's toch ervan op te vragen. Dit was nodig omdat de gids die de briefing gaf, was vergeten om de foto's te nemen. De hotels lagen op de terugweg naar huis dus ik maakte geen bezwaar. In mijn eerste hotel vonden ze niets terug van die passagier. Geen reservatie, geen paspoort. De receptioniste zocht meer dan een half uur, maar niets te vinden. Ik berichte naar het kantoor met de mededeling en wandelde door naar het tweede. Hier vonden ze het gelukkig heel snel. Binnen de 5 minuten was ik terug buiten. Ondertussen kreeg ik antwoord op mijn bericht van het kantoor. Ik moest met andere woorden terug naar het hotel. Na veel discussiëren en haar vragen nog eens te zoeken bleek ze het uiteindelijk gevonden te hebben. Pas toen ik zei dat de passagier van een bepaald reiskantoor was, ging er bij haar plots een belletje rinkelen. Uiteindelijk eindigde de dag toch als een gewone werkdag, maar dan met 9 uur in plaats van 8 uren werk. 

Vrijdag 18/05

Enkele passagiers werden niet toegelaten op de trein vanuit Aguas Calientes naar Ollantaytambo. Bleek dat er een defect was met twee wagons, en al deze mensen werden aan de kant gezet en later verteld dat ze niet mee konden. Ze belden met Warry in het Engels, maar dat verliep niet zo vlot. Na enkele minuten belde ik met hen en toen kreeg ik het hele verhaal te horen. Hier en daar hoorde ik wat vloekwoorden, maar het was verstaanbaar Vlaams. In de tussentijd was er een van de collega's aan het bellen met de treinmaatschappij. Volgens mij moet de persoon aan de andere kant er niet goed van geweest zijn, wat zij allemaal zei door de telefoon. Uiteindelijk kregen de passagiers een nieuw treinticket aangeboden om 19u. Het was een ticketje voor eerste klas, met avondmaal. Nadien kregen ze ook vervoer van Ollantaytambo tot Cusco en vandaar werden ze naar het hotel gebracht. Tegen dat ze uiteindelijk in het hotel waren, was het al na middernacht. 

Zaterdag 19/05

Deze middag mocht ik de passagiers ophalen om ze naar de luchthaven te brengen. Eenmaal aangekomen in het hotel bleek dat ze weg waren. Ik was een beetje in paniek, want ja verdwenen passagiers is niet alles. De transfer was om 13u. Stipt kwam Ramiro de chauffeur toe en toen moest ik hem vertellen dat de passagiers er niet waren. Tegen 13.05 kwamen ze toe. Ze waren gaan shoppen. De receptionist zei tegen mij dat ze weg waren en hun valiezen ook. Bleek dat dit geen waar was. Ze hadden ze gestockeerd in de bagageruimte. De man die daar verantwoordelijk voor was, die was al naar huis, MET de sleutel van de deur. Deze moesten ze dus opbellen en ongeveer 20 minuten later konden ze hun valiezen ophalen. Vandaar naar de luchthaven en ze afgezet. Nadien samen met Ramiro terug naar het centrum van Cusco gereden en toen kon mijn weekend eindelijk beginnen. Ik vroeg hem om me af te zetten aan de markt zodat ik nog inkopen kon doen om te koken. 

Zondag 20/05

Rustdag. Genieten van de zon en ondertussen een berg schoolwerk proberen te verzetten.