Rond 9u mijn eerste deel van het ontbijt: fruitsla. Daarna een beetje ingepakt en toen was Ores terug van de markt en was het tijd voor deel 2: kaasbroodjes. Rond 10u vertrokken om nog enkele laatste souvenirs te kopen. Helaas niet gevonden wat ik wilde. Daarna op zoektocht naar taart voor het kantoor. Ik had enkele plaatsen in mijn hoofd waar ik bakkers of taartenwinkels had gezien. Na een half uur zoeken had ik nog 1 plaats over. Ondertussen had ik dus nergens taart gevonden. Lang leven mijn geografische ingesteldheid. Natuurlijk in mijn laatste plaats hadden ze taart!

Ik koos voor een chocolade taartje omdat er deels vanille was en er waren ook aardbeien op. Anders was het een zuiver aardbeientaart of vanilletaartje. Heel lief gevraagd of ze er iets konden opschrijven en dat was geen probleem. Vandaar met mijn taartje naar het kantoor en toen was iedereen heel blij. Carlin ging een fles Inca Cola halen en sra Hilda nam een foto van de taart om naar sra. Vicky te sturen. 

Nadien nog eens naar de San Pedro markt geweest om een bloemen te halen voor mijn Peruviaanse familie. Toen ik toekwam was vooral Paola heel blij met het boeket. Ze heeft er waarschijnlijk 10 min mee rond gewandeld voor Emy ze in een vaas met water mocht zetten. Samen hadden ze het plastiek los geknipt en de bloemen in de vaas gedaan. Allemaal, behalve eentje. Een grote roos. Dit was Paola haar bloem. Ze heeft er de rest van de middag mee rond gelopen en aan geroken. 

Verder, mijn valiezen gemaakt en alles geordend. Uiteindelijk alles opnieuw moeten ordenen, want het kon er niet allemaal in. 

Nadien zei Ores dat hij me naar de luchthaven zou brengen morgen. Jammer genoeg waren er al regelingen gemaakt met enkele collega's op het kantoor voor mijn vervoer. Ores kwam met een oplossing. We gingen naar de luchthaven met de auto van de nonkel van Ores en de collega's die wilden moesten zo maar meekomen. Dusja hoe het verder afloopt zien we morgen. 

Opgestaan en aiaiai uit bed is al een lastige opgave. Vooral pijn aan de bovenbilspieren. Ores had zich overslapen, maar zo erg was het nu ook weer niet. Tegen 08.30u ben ik naar beneden gegaan om mijn was op te halen die ik eigenlijk de vorige avond moest ophalen. De afdaling van de trappen was een kleine hel. 

Bleek mijn was was nog niet droog. Ik mocht binnen een half uurtje terug komen. Dusja opnieuw omhoog naar huis. Eerst ontbeten en toen de kapper opgezocht om te kijken of ze tijd had. Natuurlijk, binnen de 15min was ik er al terug buiten. 

Daarna opnieuw naar de wasserij en de helft was nog niet klaar. Zet je hier, het zal maar 10min duren. Dusja ik mij daar gezet, naast de gasten die aan het ontbijten waren. Tegen 10.30 was ik daar buiten met mijn was. Veel langer dan wat zij had gezegd, maarja mij kleren waren opnieuw proper en droog. 

Over de middag zocht ik een restaurant waar ze cuy of cavia serveerden. Na een beetje opzoeken en navragen een goed en dicht restaurantje gevonden. Eenmaal ik bediend was, toch een foto'tje gemaakt van mijn bord. Ik kreeg de kop, een voorpoot en een achterpootje. Veel vlees is er niet, maar tis de ervaring en de smaak die telt zeker. Persoonlijk vond ik het ok voor een keer, maar elke week hoeft nu ook weer niet. 

Tegen de avond vroeg Emy of we samen zouden gaan eten rond 19u. Ja voor mij geen probleem. Uiteindelijk vertrokken rond 19.40u. Paola en Laura helemaal ingeduffeld en op zoek naar een taxi. 10min later kwamen we toen in een chifa. Dit is een restaurant waar de Peruviaanse keuken gemengd wordt met de Chinese. 

Ores ging naar de bank en Paola en ik gingen naar de vissen kijken. Het was vooral plezant, want we stonden elk aan een kant van het aquarium en dan heeft je gezicht een grappige vorm en dus lachte Paola voor het hele restaurant. Toen Ores terug kwam, konden we bestellen. Het duurde niet lang en ondertussen was Ores aan het vertellen over de geschiedenis van de Chinezen in Peru.

Ook vertelde hij een verhaaltje van toen hij wat jonger was. Zijn broer werkte blijkbaar voor een chifa restaurant en door een of andere goede deal werden ze met zn vieren uitgenodigd voor een gratis etentje bij dat restaurant. Ze hadden zich super opgekleed, want het was een chic restaurant. Super deftig en beleefd. Om de zaak toch te steunen besloten ze een rondje Pisco Sour te houden. Daarna de maaltijd en toen vroegen ze de rekening voor hun Pisco's. Bleek dat het 200 soles was. Dus 50 sol per Pisco. Emy en ik lagen plat van het lachen. Toen we een beetje terug bij onze positieven kwamen begon Paola ook te lachen. Het kwam een beetje over van "Ah haha ja kheb het door". Dusja opnieuw een lachbui. In het hele restaurant waren wij zo de enigen die geluid maakten. Al de rest was super stil of sprak helemaal niet. 

Nadien opnieuw de taxi naar huis en nog nagenoten van een thee in de keuken met zn allen en daarna in ons bedje. 

Op het werk verder vertalingen gecontroleerd en een babbeluurtje met Silvana en Eveling. Over de middag mijn eigen versie gemaakt van het Peruviaanse gerecht: Revuelto de patitas. 

Die namiddag nieuws gekregen van Dirk uit Lima. Helaas kan het contract niet doorgaan, omdat er geen bedrijf in België is. En om er een te starten, kost het natuurlijk te veel... 

Dinsdag 28/08

Mijn documenten verder afgewerkt en doorgestuurd naar Warry om de inhoud te controleren, want blijkbaar dateren de teksten al van een eindje geleden. 

tegen de middag vroeg Jose om naar beneden te komen. Heel kort, maar ik wil iets toelichten aan iedereen. Ok dus iedereen naar beneden zo beetje van wa ga da zijn. 

Uiteindelijk duurde het gedeelte van Jose maar een minuut of 20. Natuurlijk moest sra. Hilda en sr. Fabrizio zich daarin mengen en toen duurde het tot 13u en twas van alle jullie mogen gaan eten, maar en toen opnieuw een half uur gebabbel. Opnieuw was het dan van ja ik ben klaar nog iemand iets? En hopla een nieuw babbel uur ingegaan. Tegen 14.30u hebben ze de vergadering eindelijk afgesloten.

Terug op kantoor vroeg ik aan Eveling of er ondertussen iets verandert was in verband met de zaken die besproken waren op de vergadering. Bleek van niet. Silvana noemde het tijdsverdrijf en onnodig, want er was niets verandert. 

Woensdag 29/08

De enveloppes gemaakt voor voor 29, 30 en 31/08, want de 30/08 is een vrije dag.  Vertalingen afgewerkt en eindelijk kunnen doorsturen naar Norca. 

In de namiddag nieuwe vertalingen gekregen, met een opmerking dat ik enkel degene moest doen, waar ik tijd voor had. 

Tegen de avond, toen sra. Hilda weg was is Warry naar de winkel geweest en hebben we een soort aperitief afscheid gedaan, maar in het mini.  Later pollo a la brasa gegeten met Duvali, Norca en Warry. En vandaar richting de "disco". Ze wilden gaan dansen en ik moest mee. Achteraf gezien was het zo erg nog niet, kon erger. Rond 3u taxi's gezocht. Het was niet ver van San Blas, enkel 10 minuten wandelen, maar blijkt dat het niet heel verstandig is. Nog nooit iets van gemerkt maarja kom ook niet elke nacht om 3u30 thuis eh. 

Donderdag 30/08

Vrije dag! Lang slapen! De reden van de vrije dag is omdat het de dag is van de Virgen de Lima. De maagd van Lima en daarom is het vrije dag in volledig Peru. 

Tegen de middag een bezoek gebracht aan het Coca museum op San Blas. De geschiedenis en soorten coco bladeren.

Lang lang geleden was er een beeldschone vrouw waar alle mannen verliefd op werden, liefde op het eerste zicht. De mannen vroegen haar allemaal te blijven, maar dat deed ze nooit. De mannen werden gek van verdriet. Enkelen pleegden zelfmoord om verlost te zijn van die gevoelens. De Incaleider hoorde over dit probleem in zijn rijk en vroeg zijn priesters die vrouw te zoeken om haar daarna te executeren. Eenmaal ze bij de Incaleider gebracht werd, gebeurde hetzelfde. Hopeloos verliefd, maar de priester overtuigde hem om haar toch publiekelijk te executeren. Uiteindelijk deed hij dit en haar lichaamsdelen werden op verschillende plaatsen binnen het rijk begraven. Op die plaatsen gebeurde iets raars. Er groeide een plant, met blaadjes. De priester plukte die en gaf ze aan de Incaleider. Zijn reactie was nogal beangstigend want de vorm van het blaadje zou op de vorm van haar ogen geleken hebben. De leider die overmant was van verdriet geloofde de priester niet toen hij zei dat hij op die bladeren moest kauwen. Nadien deed hij het toch en langzaam begon hij terug controle te krijgen over zijn gevoelens. hetzelfde gebeurde met de andere mannen in het Inca rijk. En zo is het coca blad ontstaan. 

Vrijdag 31/08

Opa Abel was er om ontbijt klaar te maken. Ores was met het reiskantoor van zijn broer weg, als gids. Met 15 fietsers en 2 assistent gidsen in zijn kielzog. De fruitsla was met peer. Jammer genoeg had Ores dit niet verteld aan opa Abel, dat ik dat niet graag eet. Achja merendeel opgegeten. Na de fruitsla komen de kaasbroodjes. De eerste broodjes had hij laten aanbakken net als verschillende keren erna. Dus iedere keer mocht hij opnieuw beginnen. 

Rond 19u zei sra Hilda op kantoor: "Vamos". Iedereen begon inpakken en op te ruimen. Zelf snapte ik niet echt goed maarja. Carlin en Warry moesten lunchboxen afleveren, Duvali haar zoontje ging op schoolreisje naar Puerto Maldonado, de jungle, en die moest ze uitzwaaien. Eveling en Silvana waren rond 18u vertrokken. Norca had ergens iets met haar nichtjes en toen bleven sra Hilda en ik alleen over. "Kom we nemen de taxi. Ok en waar gaan we naartoe. " Toen lachtte ze alleen. Bleek dat we met 7 gingen gaan eten.  's Morgens had ik van Silvana als 3kg mais gekregen om mee te nemen naar huis. Die avond kreeg ik van Eveling nog een muts en enkele typische Cusco stylos. Van iedereen in het kantoor kreeg ik nog een mooie Andes sjaal. 

Zaterdag 01/09

Tegen 10.30u vertrok ik naar het kantoor om mijn bureau te kuisen en mijn jas mee te nemen om te wassen. Binnen het uur was alles gekuist en alle resterende papieren geordend. Warry wisselde van bureau. Nadien nog mijn Perurail notitieboekje meegekregen en ook mijn jas. Niet om te wassen, maar om te houden. Hun excuus was dat het koud is in België. 

Verder op mijn eerste werkloze dag, vertaalde ik Paola haar boekje van Hector de Hond naar het Spaans. Mijn was weggebracht, waarschijnlijk de laatste inkopen gedaan... 

Zondqg 02/09

Om 7u opgestaan en mijn rugzak klaargemaakt voor de wandeling. Daarna ontbijt en tegen 9u vertrokken Ores en ik naar de centrale plaats waar de colectivo's vertrekken naar Urumbamba. Wij gingen naar Chinchero (3.700 m), dus in het passeren. Pas vertrokken om 9.40 en tegen 10.20 afgestapt. Vandaar een andere auto genomen naar de startplaats van onze wandeling. De eerste 2-3 uren was het enkel klimmen. We klommen over meer dan 4.900 meter.  Eenmaal op het hoogste punt, was het plat en gingen we rustig rond de berg. Vanaf daar opnieuw afdalen naar Huchuyqosqo (3.600 m). Onderweg vonden we 1 plekje dat in de schaduw lag en dan hebben we beslist om daar te stoppen voor de lunch. 

De lunch bestond uit broodjes met tonijn en een halve sinaasappel voor elk. Daarna verder en na nog een uurtje afdalen kwamen we eindelijk op de site. Daar onze toegang betaald of ik, want Ores moest niets betalen omdat hij cusqueño is. Eenmaal aangekomen besloten we ons in de schaduw te zetten en een klein dutje te doen (40 min) .

Samen de site bezocht met de uitleg van Ores, gids maar niet officieel. We vroegen aan Jorge hoe ver het nog was naar Lamay. Oh half uurtje maar, es acasito (dicht). Ja typische Andes uitspraak... Na 1.45u kwamen we aan in Lamay. Tegen dan was het ook al donker en hadden we opnieuw nog eens gestopt voor een tussendoortje. Onderweg, opnieuw afdalen.. Plots zag ik aan mijn rechterkant iets naar beneden vallen. Normaal zijn het blaadjes of steentjes, maar nu.. Het leefde. Het was een kleine slang. Ik riep dit naar Ores en hij liep terug, wantja hij was al verder dan ik. Hij kon hem nog net zien voor het verdween, dus ook geen foto'tje. Onderweg kreeg ik de educatie van de eeuw over de verschillende soorten en mogelijke slangen. 

In Lamay met de auto naar La Calca, waar er frequent colectivo's naar Cusco rijden. Daar zijn we begonnen met in de rij aan te schuiven. 2 busjes gepasseerd en hoogstwaarschijnlijk zou de 4e pas voor ons zijn. Plots was er een man die zei: "Wie wil voor 8 sol naar Cusco". We stonden daar al een halfuur dus zei Ores van ja steek maar je hand op. Maar hij vroeg dit aan iedereen in de rij en normaal gezien neemt de bus de eersten in de rij mee. Een beetje zoals de rij in een attractiepark.  Dus toen die mens vertelde dat hij 2 busjes ter beschikking had, werd de rij totaal niet meer gerespecteerd en de achterste mensen in de rij, die het dichtst van de busjes waren stapten op. Dom want iedereen had zoiets van ja en wij, respecteer de rij. De volgende bus was eentje voor ons, om 19u, Ores was als een van de eersten opgestapt en ik werd geplet door alles en iedereen. Uiteindelijk stapten mensen terug af omdat er gewoon geen plaats was, en ik moest nog opstappen. Ores had een plaatsje gereserveerd voor mij. Eenmaal gezeten begon een mevrouw te klagen dat ze haar medicijnen niet op de grond kon laten staan wegens het feit dat het van een kleine bluts onbruikbaar werd. Het waren speciale prikjes voor kinderen. Dus Ores nam die op zijn schoot, want die vrouw was een van de vele die recht stonden in de bus. 

Toen we toekwamen in Cusco, rond 20u,  en naar huis aan het wandelen waren, zagen we in de verte een brand. Ik dacht dat het een aangestoken brand was wegens het feit dat het vuur in 1 rechte lijn liep en niet uitbreidde naar links of rechts. Volgens Ores was het een niet gecontroleerde brand en zouden zijn collega's al aan het blussen zijn. En inderdaad toen we thuis aankwamen konen we het nog een beetje zien en de rechter lijn was onderbroken. 

Na een dag vol ervaringen, een goeie maaltijd naar binnen gespeeld, een lekker warme douche en daarna hop in mijn bedje.