Het begin van de maand augustus stelt het weer van de volgende maanden voor. De eerste van augustus is de maand augustus zelf. Vandaag is het dus januari en inderdaad het kan kloppen want het was koud en nat. 

De dag begon redelijk druk: om 09:30u transfer 1 en om 10.00u transfer 2. Daarna al het papierwerk in orde gebracht van die transfers en dan hop naar de voorbereidingen voor de briefings van die avond. Die middag at ik op de markt en was ik rond 14u thuis. Bleek dat Emy en Ores nog altijd niet terug waren van het ziekenhuis. Ores was vertrokken rond 10u maarja. Rond 14.30u zijn ze ongeveer dan toegekomen. 

Die middag op kantoor kregen we te horen dat morgen en eventueel overmorgen het staking van de transportisten zou zijn. Dus alle trekkings die de volgende morgen vertrokken werden gewaarschuwd en aangepast. De meeste vertrokken die avond zelf nog rond 23u om zo de staking voor te zijn. Elke passagier werd daar persoonlijk van op de hoogte gebracht. De meesten spraken Nederlands en Engels, dus Warry en ik kregen elk een lijst met namen en trekkings en mochten zo een voor een de lijst aflopen. De meeste hadden er geen problemen mee, maar anderen vonden de afgesproken 2 nachten in een tent meer dan genoeg en 3 nachten zou teveel van het goede zijn ofz. Dusja met deze mocht ik dan afrekenen. Ik kreeg plots Warry zijn gsm en dan zijn we maar gewisseld van lijst. Ik mocht aan hen uitleggen in het Nederlands wat de bedoeling was en de reden van de uurwijzigingen. Ze wilden helaas niet echt luisteren, maar dat is dan hun probleem. Door deze hele verandering, waren we praktisch 15min te laat met de briefings. Maar goed, daar opnieuw uitgelegd en iedereen begreep het. Plots kwam ik ook nog die lastige toeristen tegen van die namiddag aan de telefoon. Bleek dat ze nog eens wilden praten over hun opties. Eigenlijk had ik geen tijd maarja. Daardoor was ik dan 20min te laat bij de volgende briefing...

Nadien nog terug gemoeten naar het kantoor om daar nog eens extra uit te leggen aan sr. Fabrizio en sra. Vicky. Sra. Vicky zei dat er morgen geen staking zou zijn, toch niet in toeristisch gebied, maar sr. Fabrizio was daar niet overtuigd van en dus vertrokken de trekkingstoeristen toch om 23u. 

Toen ik thuis kwam en naar de keuken ging om water te koken, zei de oma tegen me dat er iets anders was in de keuken. Eerst had ik geen idee wat er zou kunnen verandert zijn. Alles leek hetzelfde, tot ik me omdraaide en een microgolf zag!

Dinsdag 07/08

Op kantoor weinig problemen, want de staking was eigenlijk heel miniem. Enkel in 3 gebieden was er staking en waren de wegen afgezet met vanalles.  Voor de rest was het een "rustige" hoogseizoensvoormiddag. 

In de namiddag opnieuw een transfer van de terminal Cruz del Sur. Om 15.30u kwam de bus van Lima toe en tegen 16u de mijne, degene van Puno. Nadien op kantoor waren er 5 briefings en 1 gids.. 4 briefings om 18u en eentje om 18.30u. De gids kon verschillende groepen samennemen omdat ze in hetzelfde hotel verbleven en dezelfde tour hadden. Ik had een vierdaagse Inca Trail en Duvali een tweedaagse Inca Trail. 

Die middag waren er blijkbaar enkele problemen geweest in Ollantaytambo met het ophalen van mensen aan het treinstation. Duvali had me gevraagd om mee te gaan naar de hotels van die personen en daar de uitleg te doen + hen te voorzien van een compensatie. Dus rond 19.30u gingen we vertrekken. Uiteindelijk werd het 20.30u. Tegen dat we het laatste hotel gedaan hadden was het al 21.15u. Gelukkig konden we dan naar huis en eindelijk eten!

Woensdag 08/08

Een transfer van het hotel naar de luchthaven om 09.30u. Bij deze mensen hoorde ik meer over het hele Ollantaytambo-verhaal. De chauffeur had ons gezegd dat hij de vier overige passagiers niet kon meenemen omdat er geen plaatsen meer vrij waren. Bleek dus dat dit geen waar was. 

Eenmaal op kantoor terug, de rest van de transfers gecontroleerd en bevestiging gevraagd bij de chauffeur voor deze services. Na 10min kreeg ik bevestiging. Om 12.15u vertrokken naar mijn volgende transfer van het hotel naar de luchthaven. Eenmaal toen ik daar aankwam kon ik wachten op de vlucht van andere passagiers. Rond 13.30u kwamen ze toe en konden we terug naar het hotel. Ze kwamen terug van hun tour in de Jungle en de volgende dag vertrokken ze terug, vanuit Cusco naar Lima en dan naar huis. 

Donderdag 09/08

Opnieuw om 09.30u een transfer out: hotel naar de luchthaven. Aan hen mocht ik de excuses overbrengen plus een klein kadootje afgeven. Ze hadden blijkbaar een dronken chauffeur gehad voor 10min en zaten ook verwikkeld in het Ollantaytambo verhaal. Ze hadden een vlucht van Cusco naar de Jungle. Toen ik hen wat meer informatie gaf over dat ze bijvoorbeeld hun valiezen moesten achterlaten bij het kantoortje, in Puerto Maldonado voor ze op de boot gingen, en enkel het nodige konden meenemen ontplofte de bom. De vrouw begon te wenen en van de man kreeg ik de chocolaatjes terug achter mijn kop. Blijkbaar was ik de eerste die daar iets van zei.. En dat maakte mij tot de boeman. Ik moest gelijk hoe een manier verzinnen zodat ze alle 4 hun koffers konden meenemen op die boot. Op geen enkele manier kon dit gebeuren, gewoon omdat er niet zoveel plaats is op de boot. Dusja tijdens de rit naar de luchthaven gebeld met Warry om een oplossing te zoeken. Bleek dat die er niet was ofja toch geen goedkope. Onderweg hebben we Warry opgepikt die onderweg was naar de luchthaven om andere toeristen op te halen. 

Eenmaal daar aangekomen schoot de man nog eens uit tegen Warry en was de vrouw boos tegen mij omdat ze niet wist dat hij Warry was, terwijl ik nochtans gezegd had in de auto dat we even zouden stoppen om hem op te halen. Ahja veel geroep en boze woorden, maar ze zijn uiteindelijk vertrokken. 

Nadien haalden we de familie Van Damme op die van La Paz kwamen. Toen ik nog maar net klaarstond met hun naambordje vroeg een Peruviaan of het de acteur was. Ik moest hem helaas teleurstellen. Ze kennen hier heel wat films van hem, in het Spaans natuurlijk, maar we kregen toch enkele keren de vraag of het Jean Claude Van Damme en zijn familie was. Warry zei natuurlijk iedere keer van ja en dat leverde nu en dan heel boeiende gesprekken op. 

Eenmaal aangekomen in hun hotel zag ik dat het al meer dan 12u was en ik had een transfer om 12.15u.. Snel afscheid genomen en me gehaast naar een andere familie. Ze waren met 6, maar twee van hen zouden in Zuid-Amerika blijven en verder rondtrekken, dus met enkel 4 passagiers in de auto. Hier verwachtte ik problemen, maar het verliep allemaal heel soepel. Eenmaal op kantoor rond 13u, alles uitgelegd aan Sra Hilda en vanaf daar zou zij verder kijken, in de mate van het mogelijke.

Vrijdag 10/08

Deze morgen terug alleen ontbijten, want de Frankrijk familie sliep nog. Redelijk ongewoon maarja. Een rustige dag, geen enkele transfer, enkel in de avond briefings. Om 18u hadden we een briefing en de gids had bevestigd dat hij zou komen. Toen hij 5min voor tijd nog niet aanwezig was, ben ik maar vertrokken. Toen ik de deur uit was, kwam ik hem al tegen. Dus alles afgegeven en hij kon vertrekken. Om 19u een andere, maar daarvoor ging de gids Ana Maria komen, dus geen probleem voor ons. Die avond meldde Warry dat de transfer van de volgende ochtend om 05u was en dat hij niet kon gaan. Dus geregeld dat de chauffeur met een bordje ging zodat wij konden slapen. Na heel veel geregel over plaats en uur, toch gelukt. 

Zaterdag 11/08

Opnieuw transfer out om 09.30. Ik kwam aan in het hotel rond 9.10u en ze waren de valiezen al aan het inladen. Het was niet de chauffeur en de auto dat ik kende. In het systeem stond dat het Carlin of zijn papa zou zijn, maar dit was een ander. Voor de zekerheid een praatje gemaakt met de chauffeur en toen gebeld naar Carlin voor bevestiging. Bleek dat het ok was, ze waren op Lares trekking met de auto's en hadden dus een ander gebeld. Nadien moest ik ook even met de baas van de chauffeur spreken, wegens mijn verwarring. 

Vandaar ben ik dan naar het hotel geweest van de mensen die om 05u waren toegekomen in Cusco. Daar vrolijk ontvangen en een soepele Nederlandse briefing gedaan. Eenmaal op kantoor kon ik bellen met mensen die hun trekking niet hadden kunnen beginnen, wegens gezondheidsproblemen. Ik mocht hen een dagje Heilige Vallei voorstellen en daarna de trein naar Aguas Calientes om daar samengevoegd te worden met een groep van de Inca Trail, om zo toch nog Machu Picchu te zien. Gezellige mensen en zonder problemen hebben ze de optie aanvaard. 

Die namiddag belden ze me opnieuw in verband met hun treinticket. Dat was om 15.30u en ze belden me dus om te weten of 9u vroeg genoeg was om te vertrekken. Navraag gedaan bij Duvali en dan teruggebeld met de mededeling dat het ophalen om 08u zou gebeuren. Opnieuw geen probleem voor hen. 

Toen ik vertrok van het kantoor vroeg Duvali of ik de lunchboxen bij een hotel wilde afzetten. Geen probleem, het lag op mijn weg naar huis. Ik was nog geen straat ver en een van de zakken was al gescheurd. Na het opgeruimd te hebben, vroeg ik aan een man of hij me niet wilde helpen. Hij maakte geen bezwaar en volgde me naar het hotel. Ik met een gescheurde zak in mijn armen en hij met twee andere. Nog geen 100m verder scheurde er opnieuw een zak. Dan hebben we een kartonnen doos gevraagd aan een winkeltje en opnieuw waren we op weg naar het hotel. Daar gelukkig zonder nieuwe scheuren aangekomen. Daar alles afgezet en dan kon mijn voor een keer vrij weekend beginnen. 

Om 16u zou het verjaardagsfeestje van Paola beginnen. Ze verjaart eigenlijk pas op 26/08, maar nu waren allebei de oma's en opa's hier. Tegen 15u waren we begonnen aan de fruitsalade en oma Frankrijk had twee taarten gebakken. De ene wat verbrand en de ander kreeg ze niet meer uit de vorm. Dus een verbrandde taart en een taart in brokjes. Die sneden we dan in 2, confituur ertussen, een laagje chocolade vanboven en besprenkelen met smarties en ze zagen eruit als taarten waar niets mis mee was. 

Uiteindelijk  begon het feestje rond 17.30u en de laatsten kwamen toe rond 18.30u. Dat waren Wally en Alicia. Een vriend van Ores en zijn dochtertje. Eerst was ze wat verlegen, maar na 10min begon ze spelen met Paola. Alles ging redelijk goed, totdat Alicia begon te zeggen: "Es mio, es mio". Het is van mij, het is van mij. Paola praat nog niet zoals Alicia, maar ik ben er zeker van dat ze het verstaan had. Terwijl deze twee aan het ruziemaken waren over speelgoed, roken we een kaka pamper. Dus Ores en Wally hadden de eer om te ruiken wie's dochter een vieze pamper had. Ores lachtte triomfantelijk want het was Paola niet. Wally keek niet zo blij, maarja. Ondertussen had iedereen al fruitsla en taart gegeten. Violetta, oma Peru, had de kleine Laura in haar armen en was ondertussen aan het eten van haar taart. Oma Frankrijk zag het en zei dat zij de kleine wel zou nemen. Violetta vond da niet zo ok en toen was er mini discussie. Uiteindelijk had oma Frankrijk de kleine Laura gewoon meegenomen naar de andere kant van de kamer. Dit gebeurde allemaal op hetzelfde moment ongeveer dus ik denk dat de kleine oma uitbarsting door niet veel mensen opgevallen is. Foto's van het verjaardagsfeestje volgen nog. 

Zondag 12/08

Volledig vrije dag: geen transfers, geen briefings. Rond 9u was ik vertrokken richting de San Pedro markt, maar ik was gestopt op het Plaza de Armas. Daar bleek dat de ceremonie van de vlaggen aan de gang was, of ging beginnen. Rond 9.20u echt begonnen. Je had het leger met hun muziekkorps, de militaire politie met hun muziekkorps, de nationale politie, de toeristen politie en de majoren of weet ik veel hoe je ze allemaal moet noemen. Het legermuziekkorps begon met spelen en wandelde rond het plein en verdween toen. Nadien kwam het korps van de militaire politie en ondertussen waren ze de vlaggen van Cusco en Peru aan het bevestigen. Later kwam het muziekkorps van het leger terug met de burgemeesters in hun kielzog. Hun taak was, op de tribune zitten tot een soldaat hen kwam begeleiden naar de vlaggen. Deze werden door iedere burgemeester, een stuk of 3, een stukje in de lucht gehesen. De vlag van Peru werd door meerderen naar boven geholpen. Toen de vlaggen wapperden in de wind speelden ze nog het volkslied. Dit werd door iedereen meegezongen, toeschouwers, tribunemensen en legermensen. Op bepaalde momenten hoorde je beter de mensen dan de muziek zelf. 

Tegen 10.30u was het gedaan en moest ik naar huis wegens een platte batterij en tante Chantal ging vertrekken naar Lima om haar laisse pase aan te vragen. Ze verloor deze week haar paspoort in de taxi en zonder dat papiertje kan ze niet naar huis. Tante Carolina, een tante van Ores zou haar opwachten in Lima en helpen bij de politie en nadien de imigratiedienst. Een heel geregel, maar morgen zullen we pas weten of het volledig gelukt is. 

Rond 18u belde Duvali me op met de vraag of ik naar die mensen met hun Heilige Vallei toer kon bellen om te zeggen dat ze pas om 09u zouden opgehaald worden.. Ik voelde me nogal ongemakkelijk om hen nog eens te bellen, met een wijziging, maar het verliep grotendeels ok. Er bestaan blijkbaar toch nog vriendelijke toeristen