|
Maandag 30/07
Ontbijt om 06.30u, want om 07.30u was er al een eerste transfer. Toen ik toekwam in het hotel waren ze nog op het gemak aan het ontbijten.. Vandaar naar de luchthaven en dan moesten ze de evaluatieformulieren maar invullen in de auto. Van de luchthaven vertrokken naar de volgende transfer met de chauffeur. Vandaar heb ik dan gewandeld naar het hotel. Gelukkig dat ik wist waar het hotel gelegen was. Hij had doorgekregen van zijn baas of collega dat het hotel San Agustin Plaza was. Maar ik had gisteren die mensen opgehaald en afgezet in hotel San Agustin el Dorado. Om verwarring te vermijden hebben we allebei een telefoontje gepleegd. Bleek ik was correct 
Op het kantoor kwamen er plots twee mannetjes op zoek naar Dirk. Jammer genoeg hebben ze het maar met mij moeten doen, want Dirk is in Lima. Uiteindelijk was het niets speciaals, enkel hun openstaande rekening vereffenen. Na hun betaling hebben we de briefing gegeven, dat was er dan die avond eentje minder.
Tijdens de betaling en briefing zei Duvali zo plots van Kyara doe beetje sneller voort. Persoonlijk vond ik da wa raar want, ik was niet aan het kletsen ofzo gewoon de briefing. Bleek nadien dat er mensen van de Salkantay trek niet mee konden door ziekte en nu beter waren en ik mocht hen de overgebleven opties gaan uitleggen. Super vriendelijke mensen da wel. Ze wilden op kantoor betalen voor hun treinticket omdat ze dan een bewijsje hadden van betaling enzo. Ik vertrok naar huis om 12.15 en toen kwamen ze toe. Dus nog even gepraat terwijl Duvali alles regelde met de boekhouding.
Om 14u vertrokken naar het busstation om mensjes op te wachten. Carlin stond al te wachten en toen hebben we in het zonnetje gezeten en gebabbeld tot onze toeristen er waren, zo rond 15.10u. Bleek later dat dit de bus van Lima was en niet van Puno. Dus nog gewacht tot ongeveer 15.40 en tegen 16u waren we vertrokken richting het hotel.
Eenmaal terug op het kantoor, bleek dat Vicky, de bazin, terug was van Mexico. Plots vroeg ze of ik even tijd had. Eigenlijk had ik geen tijd, maarja als je baas da vraagt, dan heb je wel tijd zeker? Na enkele vragen over Cusco en het kantoor, hoe ik het vond en alles deed ze me een werkvoorstel. Het zou gaan over 7 maand België en dan 5 maand, in het hoogseizoen, in Peru. Nogal overdonderd, en ik had zo ongeveer 2 dagen om te beslissen want ze wilde het graag weten voor ze terug ging naar Mexico.
Dinsdag 31/07
Transfer om 8u, dus ontbijt om 7u. Op naar het hotel aan de andere kant van het stad.. Daar een gezellige babbel over vanalles tot we eigenlijk aankwamen op de luchthaven. Na de transfer om 8u bleef ik op de luchthaven om te wachten op de vlucht van 9.42u . Samen naar het hotel en daar briefing gegeven. Tegen 11.15u was ik eindelijk op kantoor. Nadien bedacht ik, te laat natuurlijk, dat ze nog een deeltje moesten betalen. Het was mijn schuld dus ik zou het betalen. Aan een kant gelukkig dat het maar 12 was. Op kantoor gaan zeggen aan Hilda, maar ze zou een mailtje sturen naar Flor in Lima om daar het geld op te halen.
Deze morgen was er een ongeluk gebeurt met de treinen van Inca Rail en Peru rail. Het volledige treinverkeer lag plat. De hele dag geen treinen. Alles moest opnieuw gepland worden, alle klanten moesten toegesproken worden + van verschillende mogelijkheden voorzien worden. Ofwel een overnachting in Ollantaytambo of Aguas Calientes of transport terug naar Cusco.
Opnieuw om 14u naar de terminal van Cruz del Sur. Gewacht en opnieuw was het 16u toen ze toekwamen. Doordat het ongeluk met de treinen zoveel vertraging veroorzaakt had, kon mijn chauffeur blijven en eerst mijn transfer doen om daarna pas naar het treinstation te gaan.
Eenmaal terug op kantoor mocht ik verschillende toeristen bellen, waarvan het Engels niet goed was of die gewoon in het Nederlands wilden horen. Een van hen was het koppel dat ik maandag van opties mocht voorzien. Ze wilden per se naar de Hidro Electrica gaan vanuit Ollantaytambo. Het was mijn taak om dat uit hun hoofd te praten. Op dat moment was het al 17u. Tegen dat ze bij de Hidro aankwamen zou het al meer dan 21u zijn. Vandaar moesten ze nog 3 u wandelen naar Aguas Calientes. Geen enkele oplossing was goed genoeg. Of ik nu zei dat het gevaarlijk was of niet, het kon hen niet echt schelen. Op het laatste hoorde ik de man zeggen tegen de chauffeur "vamos hasta Hidro Electrica". Het antwoord van de chauffeur: "Vamos". En klik de telefoon toe. Daarna hebben we maar een bericht gestuurd dat ze die wandeling op eigen risico doen en dat wij niet verantwoordelijk waren voor hen. Bleek dat ze dan die avond/ochtend om 1u toegekomen zijn in Aguas Calientes.
Toen ik die avond naar huis ging was het al meer dan 21u en er waren er zeker nog 5 andere mensen op kantoor aanwezig. Ik had ondertussen een lijstje met vragen gestuurd naar Dirk in verband met het werkvoorstel. Zijn antwoord: "Het was eigenlijk alleen om te weten of er interesse was of niet".
Toen ik 's avonds mijn tanden aan het poetsen was kwam Emy langs met haar mama, papa en tante. Van een eerste ontmoeting gesproken..
Woensdag 01/08
Ontbijt met de tante van Emy. Tijdens het ontbijt werd enkel Frans gesproken dus een nieuwe aanpassing voor me. Ik wilde het verhaal van gisteren vertellen, maar dat ging stukken gemakkelijker in het Spaans dan in het Frans. Eerst was het een mix van de twee talen door elkaar. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en gewoon verteld in het Spaans en toen vertaalde Emy het voor de tante.
Verschillende toeristen kwamen langs om tours te boeken of te betalen. Veel Nederlands dus. In de namiddag moest ik dus alles inhalen dat ik gepland had om in de voormiddag te doen.
Om 18u mijn briefing. Daarna om 19u nog eentje. De gids Eddy had ook een briefing om 19u in hetzelfde hotel en was zijn enveloppe vergeten. Dus na mijn briefing ben ik daar nog achter geweest en toen ik toekwam was hij briefing aan het geven met een enveloppe. Bleek dat hij enkel de machu Picchu tickets te kort had. Maarja ik had nu het hele eind erom geweest.
De eerste van augustus is een speciale dag. Hierbij doen ze een soort olie op de grond en dan iets dat lijkt op confetti. Dit heeft de kleur van mais. Deze dag bedanken ze Pachamama. Vaak als men iets drinkt zal men een klikje op de grond doen voor eraan te beginnen. Op deze manier geven ze iets terug aan de aarde, als "beloning" voor wat die ons geeft.
Donderdag 02/08
Om 7u was de papa van Emy begonnen met 2 tuintafels in elkaar te steken. Drillen, boren, hoe meer lawaai hoe beter leek het.
Op het werk vroeg Duvali plots of bepaalde mensen een slaapzak gehuurd hadden. Mijn antwoord was van ja en ze hebben betaald en het geld zit in je lade. Het probleem was dat ze niet meer wist of die nu ook hun slaapzak gekregen hadden of niet. Dus het bleek even allemaal mijn schuld te zijn, want ik had het geen 20.000 keer herhaald. Ik schrijf gewoon een briefje. Als zij dat kwijt raken is het niet echt mijn schuld denk ik toch? Nadien bleek het allemaal in orde te zijn, zorgen voor niets.
Briefing in het hotel van een familie van vijf. Waarbij er twee in Bolivia woonden. Met een jaarcontract dat eindigt in november.
In de namiddag vooral gesproken met passagiers die hun boek vergeten waren in de bus. De reactie van Warry was dat ze maar gewoon een ander moesten kopen. Ik probeerde hem uit te leggen, dat de dingen die de klanten belangrijk vinden, wij ook moeten belangrijk vinden of toch zoiets tonen. Maar het werkte niet zo goed.
Vrijdag 03/08
Deze morgen crisis aan de ontbijttafel met Paola. Emy was naar het ziekenhuis voor controle en oma was haar aan het eten geven. Emy en Ores waren gisteren nog maar samen geweest omdat ze gewicht verloren was en daarom moest ze vandaag terug om enkele tests te doen. Maar nog altijd geen kleine Laura in zicht.
In de terminal van de bus ging ik 4 mensen ophalen. Bleken het uiteindelijk 6 te zijn. Het transport was geregeld en alles, maar niemand had mij geïnformeerd. Een kort bericht naar Warry over de oplossing en daarmee was de kous af. Eerst de 2 extra personen afgezet aan hun hotel en meegegaan met de familie van 4. Na het inchecken en de briefing hop naar het andere hotel. Daar briefing en een babbel van meer dan een half uur tot Warry belde om te zeggen dat we nog veel briefings hadden en de gidsen afgebeld hadden.
Dus het gesprek gestaakt en terug naar kantoor om briefings te doen. Tegen dat ik er aankwam was Duvali naar een briefing, toch ergens twee of drie gidsen opgescharreld om briefings te doen en daarna ging Warry naar de laatste. Plots dan toch geen briefings voor mij.. Of toch, er was eentje die we over het hoofd hadden gezien en die was dan toch voor mij.
Zaterdag 04/08
Deze morgen mocht Paola kiezen bij wie ze zat om te eten. Het nadeel was dat die persoon haar moest helpen. Bleek dat ik de gelukkige was. Ze dronk voor de eerste keer haar tasje met melk op, zonder al te veel problemen. Haar kaasbroodje at ze toen bij Emy. Op een krukje zoals de grote mensen.
Vandaag geen transfers alleen briefings en geen gidsen. In de voormiddag alles voor het weekend klaar gemaakt van trekkings en planet. Tegen dat alles verdeeld en klaar was, was het 14u. Warry was ergens rond 12u weg gegaan en niemand wist waar hij naartoe was. Natuurlijk zijn enveloppe voor Hola Pola, zijn enige transfer de zondag was klaar.
Toen ik thuis kwam sliep Paola en was Emy vanalles aan het opschrijven. Toen ik vroeg hoe het bij de dokter was, zei ze dat ze weeën aan het noteren was. En als het tijd was, dat ze gingen vertrekken naar het ziekenhuis. In de namiddag heb ik wat genoten van de zon en gesproken met de mama van Emy. Mijn Frans raakt terug op peil.
Om 18u, de eerste briefing, Inca Jungle. Daarna naar het hotel Eureka gewandeld om mijn eigen briefing te geven om 19u.
Om 22u hoorde ik nogal gestommel boven. Dat is zo het uur dat iedereen gaat slapen, maar het was nogal gehaast. Dus ik ging even kijken en toen bleek dat het een tripje naar het ziekenhuis was.
Tegen middernacht was Laura geboren!
Zondag 05/08
Om 07.30u transfer, hier kon ik niet mee naar de luchthaven, want om 8u was er nog eentje. Dus snel snel snel alles geregeld met de chauffeur en toen naar het volgende hotel. Daar kwam ik mooi op tijd aan en toen ik vroeg aan de receptie om de toeristen te bellen bleek dat ze niet naar beneden wilden komen, omdat het nog geen tijd was. Ja, ik was 15min te vroeg, maarja. Te laat is niet goed en te vroeg dus ook niet. Hun eigen schuld want toen moesten ze de evaluaties invullen in de auto.
Rond 9:45u was ik terug en kreeg ik te horen dat met Laura en Emy alles ok was: 3.3kg en 50 cm.Na het ontbijt met Paola in de zon gezeten en een boek gelezen. Ik het mijne en zij het hare. Op de duur wilde ze wel wisselen, net als van zonnebrillen.
Om 14u vertrokken naar het busstation. Daar gewacht tot 16u opnieuw.. Onderweg naar het hotel kwamen we langs de processie van San Cristobal. Vandaag was het feest van de patroonheilige van de wijk San Cristobal. Dankzij het muziekkorps dat daar opgesteld was, kwam ik te weten dat iedereen van het gezin muziek speelt. De mama was in opleiding, maar het deed me denken aan ons gezin. Door de processie konden we niet met de auto tot aan het hotel. Dus zijn we te voet verder gegaan en natuurlijk blijven staan toen ze begonnen spelen. Hier en daar vloog wat hobbymisvorming in het rond. Opnieuw werden er partituren met wasspelden vastgemaakt aan de kraag van de man voor hen. Grappig zicht wel.
Ook werden er opnieuw beelden gedragen. Er waren er 2: een jezus met een everzwijnachtig iets en een jezus met een palmboom. Eerst had je het everzwijnenbeeld dat gedragen werd door een man of 20. Daarna kwam een muziekkorps van 30-50man, gevolgd door enkele jongeren die ook zo een "tafel" droegen waar de beelden op staan. Het ging hen eigenlijk niet zo goed af, want ze slingerden nogal van links naar rechts. Het leek oprecht zwaar en lastig. Zij werden gevolgd door de palmboomjezus. Dit was volgens mij het zwaarste beeld of die mannen konden werkelijk niet meer recht lopen. Hier en daar lagen er al mensen te slapen ofja roes uit slapen. De dragers van de Palmboomjezus liepen praktisch overal tegen. Heel vaak scheef dat wij dachten dat het beeld eraf zou vallen op de mensen die aan het kijken waren. Zij werden ook gevolgd door een muziek van 30 man. De hele stoet moest via de Dom Bosco straat naar de kerk van San Cristobal. Ik heb geen idee hoe ze er geraakt zouden zijn, want die laatste groep mannen met het beeld had op een vlakke straat al zoveel moeite en die straat ging continue omhoog. Na een tijdje heb ik ze nog eens gezien en toen zag ik ze tegen een auto vlammen en daarna tegen een hek. Natuurlijk ging het alarm van die auto af, maar hij was denk ik niet beschadigd ofzo.
Om 18u nog een briefing gedaan voor 10 man, 2 families. Allebei van Nederland dus ik moest mijn mooiste Nederlandse woordjes boven halen. Gelukkig niet te veel vragen of zulke zaken, waardoor ik toch nog mijn avond voor mij had.
Morgen zouden Emy en Laura naar huis mogen, ik zag al een foto en ja natuurlijk was ze klein en schattig.
|
Kyara in Peru
