Deze week was een bewogen week. Veel gewerkt, veel social dinners.
Donderdagavond ben ik met de verantwoordelijke van de QIS (Quality Inspection Service) gaan eten. Een vreemd mannetje met wel een zeer gezonde levensstijl voor een Chinees. Hij dronk niet en at met mate. Heel vreemd. Enfin, we nodigden hem uit om als dank voor zijn advies en uit respect voor zijn kennis iets te gaan eten. Hij woont in Shiqiao (Panyu) dus gezien we na de maaltijd daar toch moesten zijn, stelden we voor dat hij het restaurant zou kiezen. Hij leidde ons naar de middle of nowhere. Nadat we ons bestek, glas en kom gewassen hadden met hete thee kwam de eigenaar van het etablissement tot de vaststelling dat hij eigenlijk niets in huis had. Gezien we (Brad en ikzelf) een afspraak hadden om 20.30, dienden we voort te maken, dus vlug de auto in en naar een ander restaurant. Panyu regio is vooral gekend voor de visrestaurants. Dus op de buiten zie je vierkante vijvers waar vis in wordt gekweekt. Aan sommige van die vijvers staat dan een constructie in bamboe en hout waar de vis en schaaldieren die worden gekweekt worden geserveerd. Sommigen zijn heel lekker, anderen zijn lamentabel slecht.
Na het diner vlug vlug naar Panyu, waar Dirk (mijn collega van Kwaliteit) ons had uitgenodigd in een KTV. Een KTV is hier de algemene benaming voor een karaoke bar. Wat het grote verschil is met een karaoke bar in België is dat er niet enkel één grote ruimte is met een podium, maar separate kamers die je kunt afhuren om met familie, vrienden of betaalde vriendinnetjes gezellig kunt kletsen, zingen en eten.
De meeste KTV's bieden zelf alle diensten aan, en deze was een grote. Er werkt meer dan 500 man en er zijn een 100-tal kamers. Je wordt er op je wenken bediend. Bier, fruit en frieten staan op de salontafel. Het is eigenlijk een living die je afhuurt, met een grote tv een sofa in L vorm.
Om 12 uur vond ik het welletjes en ging ik richting Clifford. Waar Kathleen mij ronkend opwachtte.
Vrijdagavond was een luie avond. Eventjes naar Guangzhou om te eten en daarna vroeg (12u) het bedje in.
Zaterdagochtend was zaaalig. Kathleen had een afspraak met Jane, een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd als Kathleen. Kathleen raakte met haar aan de klap op de bus naar Guangzhou. Ze hadden gisterenochtend afgesproken om samen te gaan winkelen. Daar kwam niets van in huis. Gezellig in the Owls (een eethuis) op Clifford iets eten. Zeer vermoeiend voor beide partijen, Jane haar Engels is beperkt net als Kathleens Chinees.
Het is dus telkens zoeken naar woorden. Jane vroeg of Kathleen geïnteresseerd was om bij haar te komen werken. Ze heeft een bedrijf dat buitenlandse investeerders begeleidt door de red tape van de Chinese bureaucratie.
Kathleen plant om volgende week eens langs te gaan.
Zoals gezegd was het voor mij eens uitrusten. Ik had de Chinese les afgezegd. Tot 10 uur geslapen, dan wat op Facebook, iets gegeten. Cadeau gaan halen voor het verjaardagsfeest.
Om 16.30 werden we door Ahong, onze chauffeur opgepikt. We hadden op het werk met Brad afgesproken om zo samen naar het verjaardagsfeest van de leverancier te gaan. Ik denk dat er de zaterdagmiddag niet veel werk wordt verzet door de bedienden. Eén meisje lag te pitten in mijn stoel en schrok zich een hoedje toen ze mij boven zag komen. Brad z'n vrouw en dochter (Octavia) waren ook van de partij.
Om 18.30 arriveerden we op het feest, dat opnieuw een bamboe gebouw aan het water was. Weliswaar van een ander niveau dan het eethuis van donderdagavond. Stijlvol, mooi afgewerkt, blinkende houten vloeren. Zo'n 150 mensen.
De ruimte is volledig open naar buiten toe. Geen ramen enkel een balustrade die moet voorkomen dat al te dronken feestvierders het donkere sop intuimelen. Aan het dak hangt op regelmatige afstanden een plastic zak met water. "Feng Shui", zegt de éne. "Water symboliseert geld", zegt de andere. Ik had er goudvissen in gestopt.
De tafelschikking is niet echt strikt te volgen, maar we krijgen toch een centrale plaats dicht bij de eretafel. De gastheer, het feestvarken wordt 50 en komt met zijn familie langs. Vrouw en 3 kinderen. Niet iedereen in China heeft maar 1 kind. Op het platteland mag je er meer hebben. Daarom zijn veel Kantonesen geregistreerd op de buiten. Zo omzeilen ze de één kind politiek. Onze chauffeur heeft ook 3 kinderen. Het is common practice.
Enfin, het eten is fantastisch en meer en meer mensen komen "gambei" doen. De jarige noemt ons de "fabulous two". Brad en ik kunnen het goed met elkaar vinden, en we gaan meestal samen naar alle uitnodigingen. Kathleen is een beetje ongerust over de vele gambei's, maar voelt nu ook de druk van de sociale verplichting.Niemand verplicht je natuurlijk, maar het strekt de gastheer tot eer als ik met hem drink.
Eén van de tafels is opgediend maar is niet bevolkt met mensen. Dat is de voorouders tafel. Zo eer je de voorouders. Alle spijzen die op andere tafels worden gezet, worden ook op de lege tafel gezet. Mooi vind ik. Moeten we misschien ook invoeren in Europa.
Het eten blijft maar komen, scampi's, soep, black chicken, duiven, gans, gelakte eend, varkensnek, groentenschotel met cashewnoten, brood gevuld met rundsvlees, 2 soorten vis. De tafel staat propvol. Sigaretten worden uitgedeeld. De baizhou (white spirit) vloeit. Ik drink mazout. Ahong en de andere tafelgenoten kijken vol afschuw hoe ik eerst cola in mijn glas giet om daarna bij te vullen met bier. Ik vraag of ze het ook eens willen proberen, maar niemand voelt zich geroepen.
Rond 20u beginnen de eerste gasten afscheid te nemen. Hier is het zo: na het eten is het feest afgelopen. Brad denkt dat het een goed idee is om nog eventjes te blijven. Als we bij de laatste 30 man zijn, geven we de gastheer zeer veel respect en dan stijgt hij ook in aanzien bij zijn andere kennissen. Alles draait rond "face" hier.
De taart komt eraan en we krijgen elk een stuk. Heel lekker. Een biscuit met zeer veel fruit en slagroom. De kleuren zijn wat te fel om er echt lekker uit te zien, maar de taart is lekker.
Na een afscheids gambei vertrekken we richting Clifford.
Vanochtend fris en monter opgestaan. Vandaag gaan we opnieuw huisje kijken. We bezoeken ook nog een aantal garages om nu eens finaal uit te maken welke auto we zullen kopen.
Het restaurant zonder eten. De vierkante vijver en de balustrade. Ze zijn niet veel volk gewend. Brad, witte broek, Nike Air schoenen pleegt een telefoontje. Een rode zonsondergang. Een collega dacht dat dit een gevolg was van de polutie. Hij zei dat hij in België nog nooit een rode zonsondergang had gezien. Brad en Octavia en een paar ruggen. De taart!
De jarige (blauwe polo), de jongste zoon, madame Jarige, dochter Jarige klaar om de kaarsje uit te blazen.
Het weekend zit er weeral bijna op. En het was een goeie. Zaterdagochtend gewerkt, 's namiddags naar de Chinese les, daarna naar Hooley's (Ierse Pub) en ook nog een nieuwe stofzuiger gekocht.
Zondag begon met een eitje, een sapje, een yoghurtje en een lekkere koffie. Na dit lekkere ontbijt volgde een relaxerende periode met tijd voor bad en strips.
We aten deze middag op Ersha Eiland, in het Franse restaurant "La Seine" en we werden in het Frans aangesproken. We kozen niet voor het buffet, maar aten à la carte. Na een lekkere pernod / kir, volgden lekkere coquilles St Jacques met Langoustines in een safraansausje. Alles werd doorgespoeld met een lekkere Pinot Blanc uit de Elzas. Als hoofdgerecht verorberden we met gaarnte een filet de Thon (voor mij) en een fillet de Cabillaud (voor Kathleen). Geen 2 zonder 3 dachten we en Kathleen deed zich te goed aan een kaasbordje met een porto. Ik nam een mousse au chocolat tot mij, gevolgd door een lekkere maar zeer flauwe "petit café".
Na de betaling volgde de belangrijke plas en begaven we ons naar de overkant van de straat. Daar ligt het Museum of Art. Er was een tentoonstelling over de evolutie van kunst in de provincies Hunan en Hubei. Bepaalde zaken waren zeer de moeite.
Nadien namen we een taxi naar Tianhe Dong Lu, waar we bij "Boca" genoten van een Iced Latté en een kleine capuccino. Volledig verkwikt stapten we de stomend hete stad in. We wandelden naar de Teemall, het mooiste en grootste shopping center van GZ. Ik kocht er de nieuwe Nokia N97. Mijn iPhone kan enkel hersteld worden door alle software te wissen en nieuwe op te zetten, maar blijkbaar kan ik dan mijn eigen nummer niet meer gebruiken. Na de aankoop liepen we de verkoopster bij Apple tegen het lijf, Fifi. Zij was zeer blij om ons te zien, zei ze. En wij waren dat ook. Volgende zaterdag ga ik nog eens naar Apple om te kijken wat er te doen valt. Als ze gratis nieuwe software opzetten, dan kan Kathleen de iPhone gebruiken, of hou ik hem voor België.
Zo, dat is de neerslag van ons korte maar krachtige weekend.
Schilderij nummer 1 De Schilder van schilderij nummer 1 Postzegelverzamelaar schildert. Mijn persoonlijke favoriet. Jammer genoeg enkel Chinese teksten. Ik noem het:" De verloren zoon is de weg kwijt, maar geniet van de zon." Detail van een schilderij van 4m x 3m De schilder van het detail van het schilderij van 4m x 3m Het bijschrift luidt dat zeer duidelijk te zien is dat de kunstenaar een kunstenares is. Mijn 2de favoriet. Fantastisch werk dat in het Smak niet zou misstaan. Is het niet fantastisch! No way back. Dalletorre, verdomme.
Welke auto wordt het? Als het al een auto wordt. Graag jullie mening. Voor het gemak heb ik de prijzen en de moteur erbij gezet. Een Toyota Corolla maar wel een GL-S. 162000 RMB 1800 NAFTE Brilliance BS6 167000 RMB 2000 NAFTE Nissan Bluebird Sylphy 175000 RMB 2000 NAFTE Hyundai Elantra ca. 120000 RMB 1600 NAFTE
Lang geleden dat we iets op de blog zetten. Jullie waren toch met verlof (de meesten toch) dus kan dat geen kwaad. Het is hier nu volop regenseizoen en dat zullen we geweten hebben. Deze week eens een tropische regendag meegemaakt. Nu weet ik waarom de dorpels in de fabriek zo hoog zijn. Verder is het vooral werken geblazen. Op zaterdagmorgen ook en daarna naar de Chinese les, dus de meeste zondagen zijn extreem "lazy". We zijn er ook nog steeds niet uit of we nu verhuizen naar GZ of niet. Dat zou ons leven een stuk aangenamer maken, maar dan hebben we ook een auto nodig. Het busje gaat niet zover. We zijn wel tuuttuut gaan kijken. Alle garages hebben ondertussen de revu gepasseerd. Hoogstwaarschijnlijk wordt het een Toyota.
Wat hebben we deze week zoal uitgestoken:
Op maandag had ik een business etentje met alle bedrijven van Nansha. Het economisch investeringsplan werd er uit de doeken gedaan (als je Chinees spreekt toch). Ik was de enige witte. Leuk veel kaartjes uitgewisseld. Eéntje van een bedrijf dat Canadese ijswijn importeert. Dat wordt opgevolgd. Donderdagavond zijn we 's avonds met de dames van de staff gaan eten. Een beetje een peptalk diner. Er komen drukke tijden aan. Morgen zijn de mannen aan de beurt.
Vrijdag is Kathleen met Sue, Haryun en Ann naar de kleermaker geweest. Eerst stofjes kopen (80 RMB). Daarna mijn favoriete hemd afgegeven. Dit zal worden nagemaakt voor de ronde som van 120 RMB per hemd. Kathleen kijkt eerst de kat uit de boom. Als mijn hemden goed zijn, dan kijkt ze ook eens voor zichzelf. 's Avonds zijn we bij Oggi een pizza gaan eten. Zeer lekker. We waren echter steenmoe en om 11 uur zaten we in ons bedje.
Gisterenavond zijn we op de lappen geweest met ons tweetjes. Met een privé taxi zijn we naar The Paddy Fields gereden. Daar at Kathleen een Kippeburger. Ik at een Chicken Cordon Bleu. Kathleen dronk rood. Ik spoelde de maaltijd door met een lekker glas Kilkenny. Na de maaltijd zijn we nog eens bij de Oasis Bar langsgeweest voor een afzakkertje. Lekkere Hoegaarden, lekkere Stella en "hop" naar huis. Chinees eten is super lekker, maar één keer per dag is voor ons voldoende. We eten allebei 's middags Chinees. Ik op het werk en Kathleen voor of na haar lessen.
We zijn dus nog altijd niet naar Guilin geweest. Dat wordt uitgesteld tot november.
Hieronder vinden jullie nog een paar foto's.
Dag vrienden !
Bretellen by night. Siamese banaan. Ik zie Kathleen dubbel. Santé op een zondagmiddag in 1920. (Duits restaurant, niet het jaar!!!!) Terras aan de oevers van de Parelrivier. Guangzhou by night, allerlei lichtjes. Zeer veel strangers in de straat. In Guangzhou, Guangzhou by night. Nansha economic forum. Rose is hier geen jeanette kleur. No offense to the gay community intended.
Als alles goed gaat vertrekken we nu woensdag naar Guilin voor een welverdiende pauze. We denken terug te komen op dinsdag 4/08. We zijn dit weekend ook naar wagens gaan kijken. Welke het eventueel wordt, verraad ik nu nog even niet. Er mogen wel weddingschappen georganiseerd worden.
Eerder was aangekondigd dat we dit weekend in Guilin zouden zitten voor een welverdiende rust. Nougatbollen, we zijn rustig thuis. Reden: mini crisis op het werk waar ik wel moet bij zijn. Geen getreur, de tickets zijn een jaar geldig. Dus vertrekken we één dezer toch. Verder is er weinig opzienbarends gebeurd. Kathleen heeft het snot, voor alle zekerheid ging ze naar het Clifford Hospital. Gewoon een grote valling constateerde de dokter.
We waren sinds april niet meer uit ons kot geweest, maar daar is dit weekend verandering in gekomen. Gezien onze papieren nu in orde zijn, kunnen we vrij in en uit China. Vrijdagavond namen we de laatste bus vanop Clifford naar Macau.
De busrit duurde een tweeeneenhalf uur. Om 21u45 arriveerden we aan de grens tussen Mainland China en Macau. Door een accident zagen we ons verplicht eerder van de bus te stappen en te voet de laatste kilometer af te leggen. We wilden eerst niet, maar de buschauffeur was een redelijk koleriek mens, dus te voet dan maar.
Eerst de Chinese grens over, daarna de Macau grenspost. Veel moet je je daarbij niet voorstellen. Gezondheidscertificaat invullen (heb eens Belgische telefoonnummers opgegeven, geen probleem!), exit card invullen en op naar de Macause grens die ongeveer 100 meter verderop ligt. Tussen beide grensposten, duty free shops, sigaretten gekocht. We roken nu wat lichtere exemplaren, Mild Seven een Japans merk.
Enfin, het eerste wat opvalt is dat we straatnamen kunnen lezen! We wachten geduldig een taxi af die ons naar het hotel brengt. Hotel Sun Sun is een Best Western hotel in het centrum van Macau. Wat wel niet op de website staat is dat het volop in renovatie zit. De kamer is oud, stinkt, meubels trekken op niets, tv werkt niet. Dat zetten we de dag erop wel recht. Om 23u zijn we geïnstalleerd. We trekken het stad in om nog iets te eten. Macau wordt algemeen aangeschreven als een heerlijke stad om eens lekker te eten. Alles is echter dicht. We slenteren steeds humeuriger rond. Bij toeval arriveren we weer aan het hotel. Een Chinees restaurant aan de overkant van het pleintje is nog open. Ik eet er sweet and sour, Kathleen eet beef en fried rice. Moe maar tevreden gaan we slapen. We kunnen tot 10u ontbijten, dus staan we om 9u uitgeslapen op, maar met rugpijn. Eerst naar het eerste verdiep voor een uitgebreid ontbijt. Uitgebreid, my ass. Gezien de verbouwingen is er enkel American breakfast of Chinese breakfast. We kiezen voor American breakfast en krijgen 3 sneedjes toast, een roerei, een paar stukjes komkommer en 1 mini tomaatje. Het versgeperst fruitsap is te doen, maar bijlange niet geperst. De koffie heeft te lang op de warmhoudplaat gestaan. Geen muziek en slechts één ander koppel maken het plaatje compleet. Eerst naar de receptie om een andere, betere kamer te krijgen. Na veel zagen krijgen we een executive kamer. Dat komt eigenlijk neer op dezelfde kamer als degene die we hadden min de ongemakken. Een beter bed, de badkamer is properder. Het regent. Dat is normaal voor deze tijd. We nemen de paraplu mee en wandelen naar het aanvangspunt van de historische wandeling. Die begint aan de Santo Antonio kerk. De kerk doet een beetje protestants aan. Weinig decoratie. Daarna gaat het verder door de nauwe straatjes naar de Sao Paulo kerk. Enkel de voorgevel staat er nog. Ernaast ligt het fort dat hoog boven de stad uittorent. Het gaat op en neer hier. Logisch, dit rotseiland vonden de Chinezen maar niets en ze vroegen zich af wat de Portugezen ermee zouden uitvoeren. Tijd voor een koffie. Ook hier zijn de grote merken vertegenwoordigd. Starbucks, Mac Donalds, .. . We slenteren nog wat verder door dit mediteraans gedeelte van Macau. De Portugezen hebben voor de overdracht vlug nog de belangrijkste gebouwen grondig gerenoveerd. Wat niet belangrijk werd geacht ligt er nu verkommerd bij. We eten in een Portugees restaurant. Kathleen eet spaghetti bolognese, ik hou het bij Portugees: Bacalhao con natas. Eigenlijk kabeljauw met roomsaus een rauw ei en patatjes opgediend in een uitgehold klein grof niet gesneden brood. Na de maaltijd wandelen we via de Sao Lourenço en de Penhakerk naar de tempel van A Ma. Van deze tempel gewijd aan de godin A Ma Gao zou het eiland zijn naam krijgen. Ze was een beschermgodin van de visschers. Op het pleintje rusten we wat uit onder de boompjes. Ik word volgescheten door de lieflijk fluitende vogeltjes en was mijn hemd uit in de openbare toiletten (de lavabo, niet het toilet). Vóór de tempel begeleidt een bandje de twee leeuwen. Kinderen spelen met hun zeepbellen dolfijn-geweer. We nemen een taxi naar het nieuwe gedeelte van Macau. De casino's verdringen elkaar om een deel van de skyline in te palmen. Enkele ronkende namen: "The grand Lisboa", MGM, Landmark Plaza,.... Hier bevindt zich ook de Rua de Bruxelas. Op den dijk vinden we het éne naast het andere "gesloten bar-tje". Hier gaan de cafés open vanaf 16u. We gaan nog even binnen in het MGM casino. Ik verspeel er 10 HKD op een slotmachine. Na 30 seconden is het al "game over". We nemen een taxi naar ons hotel. De taxi chauffeur kent blijkbaar maar één Best Western hotel en brengt ons naar het Taipa Best Western hotel op het eiland Taipa. Na veel uitleg brengt hij ons toch naar ons hotel op Macau. Ik wil niet de volledige som betalen, maar dat wordt niet echt aanvaard. Hij wijst ostentatief naar de meter. "Sorry!", zegt hij nog. We frissen ons wat op, en gaan naar het restaurant "A Lorcha". Blijkbaar is het beter te reserveren. Even lijkt het erop alsof we wandelen zullen worden gestuurd, maar als we ons bezoek kunnen beperken tot 1 uur krijgen we toch een tafel. Het eten valt voor Kathleen niet echt mee. Ik bestel een inktvissalade als voorgerecht en daarna "caril de galinha" (kip met currie). En dat valt goed mee. Kathleen bestelt iets en krijgt een stuk extreem gezouten kabeljauw met een hele wortel, een hele patat, kikkererwten en een halve ajuin gewoon zo gepresenteerd op een bord. Resultaat: ik eet haar bord op en Kathleen eet mijn caril de galinha. De wijn die ik gekozen heb is wel super lekker. We drinken (gezien het klimaat) meer witte dan rode wijn en de gekozen Portugese wijn is een echte meevaller. Na een portootje en een koffie gaan we richting bar street. We laten ons goed gaan, ik drink mazout, Kathleen drinkt wijn. Om 3 uur 's morgens duiken we ons bed in. De volgende morgen valt niet mee. Pas om 12 uur raken we uit ons bed. Te laat voor het ontbijt gaan we vroeg lunchen in het Sofitel hotel vlakbij. Een voltreffer, Kathleen wordt wakker en we doen ons tegoed aan het lekkere buffet. Na de maaltijd genieten we in de bar van het hotel van een sigaret. Kathleen drinkt een theetje, ik drink een porto om mijn eten te laten zakken. We nemen bus nummer 1 naar de grenspost en springen daar op de gratis bus naar de Venetian. Dit is het meest buitensporige casino van Macau. The Venetian ligt op het eiland Taipa. Is het visionair of gewoon te zot voor woorden? Ik denk het tweede. Zoals de naam laat uitschijnen heeft de projectontwikkelaar Venetië nagebouwd. Binnen in het gebouw heb je een casino, een concerthal en een gigantische overdekte ruimte met kanaaltjes, gondola's en zingende gondeliers. Alle grote merken zijn vertegenwoordigd en het zijn blijkbaar solden. Hier speelt ook bijna elke avond "Zaia" van Cirque du Soleil. We houden het vlug voor bekeken en trekken terug richting Makau. De Sofitel is goed meegevallen en we nuttigen daar ons avondmaal. Om 10 uur kruipen we onder de veren. Ik kijk nog naar Ice Age 2 op tv, maar hou het niet tot het einde vol. Kathleen ligt na 2 minuten te ronken. Vanochtend vroeg uit de veren. Uitgecheckt. Voor de derde nacht hebben we slechts 500 MOP betaald. Wat neerkomt op zo'n 46 EUR. Het ontbijt in de Sofitel is weeral grote klasse. Na het ontbijt hoppen we op de gratis bus naar de grenspost. We wandelen vrij snel door de 2 grensposten. We kunnen nog net een bus richting Clifford nemen. Om 12.30 zijn we terug thuis.
Algemene beoordeling: Wij vinden Guangzhou veel leuker!
Binnen 2 weken naar Guilin, joepie!!! Aan zij die dit weekend op reis vertrekken: veel plezier!
Dag vrienden!
Garagist. En ik kan het lezen! Met deze bus kun je gratis naar het "City of Dreams" project. Dit project omvat de Grand Hyatt, Hard Rock hotel, ..... Magritte op een koe! Straatbeeld. Ik kan de bordjes lezen. Santo Antonio kerk Street Scene Sao Paolo Straat aan Sao Paolo Kleine A Ma tempel Gevel van de Sao Paolo met in de achtergrond de Grand Lisboa
Ka Fei Hay aqui una Pharmacia? (Spaans ik weet het.) Wel onderhouden. Centraal plein. Picture perfect. Straatbeeld Oma geniet en rust wat uit. Vessche Vis! Niet interessant genoeg, dus verkrot. Ik vind die afhangende luikjes een van de mooiste dingen van Macau 's Nachts kon de toegang afgesloten worden. Blijkbaar de daad bij het woord gevoegd. Street scene Sao Lourenço Moors huis Geluksbrengers, leeuwen, bij de A Ma Tempel Rond is mooi. A Ma Tempel Zicht van boven de A Ma tempel Leeuwen + bandje bij de A Ma Tempel Op het moment van de foto: vogelkaka op hemd. Zijn ze niet schattig! Groter, groter, grootst. Eén van de bruggen naar Taipa. De Grand Lisboa moet een Lotus voorstellen. Mij lijkt het meer op een gigantische ajuin! Bewijsstuk 1 Casino hal in Grand Lisboa. Je mag er niet fotograferen. Mijn mazout met bandje op de achtergrond. Gelukkig zijn...... Afternoon tea. 't regent en niet zo'n klein beetje. Bemerk de "spray" die de bus maakt. The Venetian. The Venetian Ik in de Venetian The Venetian Smeermiddelen van (of voor?) Eurol.
Juli wordt een maand om naar uit te kijken. De meesten van jullie genieten van een welverdiende vakantie. Have fun! Wij werken gewoon verder. Toch plannen we 2 korte trips. Dit weekend gaan we voor de eerste keer naar Macau. Dat belooft. Het weekend van 17/7 tem 21/7 gaan we naar Guilin. Guilin is gekend voor de zeer mooie kiekjes van de Li rivier en de aalscholvervissers die dit (in dit deel van China) enkel nog voor toeristen doen. Je kunt dus als je terugkomt van Frankrijk of Duitsland of Italië of Spanje of .... of als je gewoon lekker thuisblijft veel foto's op onze blog verwachten. Laat ons eens weten hoe jullie het op reis of thuis gesteld hebben.
We weten dat het een tijdje geleden is dat we enig nieuws op onze eigenste blog hebben toegevoegd, maar de tijd vlieg hier nogal de laatste tijd. Voor de mensen die we niet hebben kunnen bezoeken in België : SORRY ! In ieder geval hebben we genoten van ons kort verblijf. Tot de volgende keer ! Toen we in China aankwamen met de ferry vanuit Hong Kong werd nogal zenuwachtig gereageerd. Mannen en vrouwen van de gezondheidsinspectie namen van iedereen de temperatuur op en blijkbaar was een vrouw met koorts aan boord. We dienden een gezondheidsverklaring af te leggen, adres en telefoonnummer werden genoteerd en nogmaals werd onze temperatuur gemeten...blijkbaar waren we goedgekeurd, want nadien niets meer gehoord. Mannen in witte pakken hebben de volledige ferry gedesinfecteerd. China is enorm zenuwachtig, gezien de vorige SARS historie, dat hetzelfde scenario zich zou herhalen met de varkensgriep.
Goed nieuws : we hebben onze permanente verblijfsvergunning bekomen ! Nu kunnen we vrij in en uit China wanneer we dat willen.Geen gedoe meer met verlengingen van visa. Volgend weekend gaan we eindelijk naar Macau. Dit staat al lang op ons lijstje en volgende week vrijdag nemen we de laatste bus om zondagavond terug te keren. Kurt gaat ook niet werken zaterdagmorgen. Foto's verzekerd, vrienden !
Kurt is terug begonnen met chinese les, maar dit op zaterdagnamiddag van 14u tot 17u in Guangzhou en met Kathleen haar lerares. Normaal ga ik 's morgens werken en de chauffeur brengt me rechtstreeks naar Guangzhou. Om 17u komt Kathleen naar Guangzhou en gaan we iets eten. Gisteren Indisch gaan eten, lang geleden, yummie...Deze ochtend zijn we naar de foto Biënnale in GZ geweest. Zeer mooie foto's, maar de tijd was te kort om alles deftig te bekijken. Deze middag hadden we met Christiano en Renée afgesproken om samen te gaan brunchen. Leuk, leuk. Nadien nog wat shopping, vooral eten, en nu zijn we terug thuis. Hieronder nog wat foto's van de fototentoonstelling. Ook te vinden op: www.gdmoa.org/zhanlan/international/8/2/
Zaterdag ben ik nog maar eens naar de jobmarkt geweest. Niet voor mezelf hoor, we hebben nog een aantal mensen nodig. In China bestaat zoiets als wekelijkse Jobmarkt. In elke stad is er één of meerdere plaatsen waar wekelijks werkgevers een stand afhuren. Werkzoekenden kunnen er gaan jobspotten. Guangzhou telt er een aantal. In een flatgebouw zijn diverse verdiepingen gevuld met talloze standjes van aanwervende bedrijven. Je kunt er over de koppen lopen. Het gebouw waar wij altijd een stand huren (1100 RMB) is het duurste. Daar komen alleen hoger opgeleiden naartoe. Alle Engels sprekende assistentes werden op deze manier gerecruteerd. Voor die 1100 RMB wordt een blad gedrukt van 2m op 2m met de jobomschrijvingen erop vermeld, je logo etc. Het is een helse onderneming. Ze zien daar niet veel blanken. Je bent een spektakel. Als je bij ons aan tafel komt zitten, dan moet de kandidaat ertegen kunnen dat een hele menigte meeluistert. Het is ook de plek om een ziekte naar keuze op te doen. Veel volk. Geen Airco. Zweten, bakken en braden.
We arriveerden rond 9 uur. Ik reed door naar de apple store. Mijn iPhone capteert geen incoming calls in de sleep mode. Rond 10u stroomt het volk toe. We vonden een aantal interessante kandidaten. Of zij vonden ons.
's Avonds was er een uitje gepland met Sue en Dave. Wilbur's is een oude villa die omgetoverd is tot restaurant en disco. Heel leuk. Lekker eten.
Achteraf met de taxi naar het Garden hotel om de bus te nemen naar Clifford. Toch nog eerst eens naar de Momo Club en nog eens vlug binnen in The Cellar. Momo Club rules!!!!!
Om 3 uur namen we de bus naar Clifford. Geen vervoer meer vanaf de poort, dus wandelen maar. Een moto taxi snorde ons tegemoet, wij met zijn tweeën achterop. Oef toch niet meer wandelen.
Het was een fijne dag.
O ja, vandaag hebben we de uitnodiging ontvangen voor Maarten's eerste communiefeest. Bedankt voor de uitnodiging, maar we kunnen er jammer genoeg niet bij zijn. We wensen Maarten een dikke proficiat, veel cadeau's en een heel leuke dag toe.
Zondag jl. hadden we vrienden over de vloer voor de Sunday Lunch. Sue en Dave, vrienden die we leerden kennen via Konijn haar Chinese Les. Dave is sinds kort Director van het Brits Cultural Consulate. Ik weet niet of dit de juiste term is, maar Dave is verantwoordelijk voor de Engelse taal en Cultuur verspreiding in deze regio.
Wat schafte de pot? Hieronder het menu. Het was van lek mijn lipke zou meester Ghys gezegd hebben. Omtrent de spelwijze van zijn erudiete naam wens ik me niet uit te laten.
We zijn even terug in België van 28/5 ( om 7u35 landen we te Brussel) en dit tot en met 6/6 ( terugvlucht om 18u50 vanuit Brussel). Wie met ons wil "daten" graag een seintje. kurkat@gmail.com
Morgen is het moederdag. Ook in China. Dus wij herdenken morgen de generositeit waarmee onze moeders ons hebben opgevoed. Dankt u beminde moeders. U hebt uw uiterste best gedaan, maar het heeft niet mogen zijn. Kathleen heeft een job aanvaard bij Inbev, of is het met "f". Ik zit op mijn muurtje te niksen. Dit weekend is er één in het teken van zondagmiddag. We ontvangen Sue en Dave voor Lunch. Gezien we al meerdere keren bij hen gaan eten zijn, willen we er iets speciaals van maken. Het worden allerlei hapjes met aangepaste wijnen. Daarom hebben we vandaag inkopen gedaan. Morgenochtend staan we om 7 uur op om alles voor te bereiden. Kathleen maakt momenteel soep. Ik typ iets in op de blog.
Hieronder opnieuw een mooi staaltje van fotovervalsing. Tom, elke nazi propagandist is jaloers. Zeker weten.
De tweede foto is een vraag voor de ex collega's: "Van wie is dit de Chinese versie?". Indien niemand het weet, dan ben ik verkeerd en zeg ik ook niet wie ik vind dat dit is.
Dag Vrienden !
