Dag vrienden!

We waren sinds april niet meer uit ons kot geweest, maar daar is dit weekend verandering in gekomen. Gezien onze papieren nu in orde zijn, kunnen we vrij in en uit China. Vrijdagavond namen we de laatste bus vanop Clifford naar Macau.

De busrit duurde een tweeeneenhalf uur. Om 21u45 arriveerden we aan de grens tussen Mainland China en Macau. Door een accident zagen we ons verplicht eerder van de bus te stappen en te voet de laatste kilometer af te leggen. We wilden eerst niet, maar de buschauffeur was een redelijk koleriek mens, dus… te voet dan maar.

Eerst de Chinese grens over, daarna de Macau grenspost. Veel moet je je daarbij niet voorstellen. Gezondheidscertificaat invullen (heb eens Belgische telefoonnummers opgegeven, geen probleem!), exit card invullen en op naar de Macause grens die ongeveer 100 meter verderop ligt. Tussen beide grensposten, duty free shops, sigaretten gekocht. We roken nu wat lichtere exemplaren, Mild Seven een Japans merk.

Enfin, het eerste wat opvalt is dat we straatnamen kunnen lezen! We wachten geduldig een taxi af die ons naar het hotel brengt. Hotel Sun Sun is een Best Western hotel in het centrum van Macau. Wat wel niet op de website staat is dat het volop in renovatie zit. De kamer is oud, stinkt, meubels trekken op niets, tv werkt niet. Dat zetten we de dag erop wel recht. Om 23u zijn we geïnstalleerd. We trekken het stad in om nog iets te eten. Macau wordt algemeen aangeschreven als een heerlijke stad om eens lekker te eten. Alles is echter dicht. We slenteren steeds humeuriger rond. Bij toeval arriveren we weer aan het hotel. Een Chinees restaurant aan de overkant van het pleintje is nog open. Ik eet er sweet and sour, Kathleen eet beef en fried rice. Moe maar tevreden gaan we slapen.
We kunnen tot 10u ontbijten, dus staan we om 9u uitgeslapen op, maar met rugpijn. Eerst naar het eerste verdiep voor een uitgebreid ontbijt. Uitgebreid, my ass. Gezien de verbouwingen is er enkel American breakfast of Chinese breakfast. We kiezen voor American breakfast en krijgen 3 sneedjes toast, een roerei, een paar stukjes komkommer en 1 mini tomaatje. Het versgeperst fruitsap is te doen, maar bijlange niet geperst. De koffie heeft te lang op de warmhoudplaat gestaan. Geen muziek en slechts één ander koppel maken het plaatje compleet.
Eerst naar de receptie om een andere, betere kamer te krijgen. Na veel zagen krijgen we een executive kamer. Dat komt eigenlijk neer op dezelfde kamer als degene die we hadden min de ongemakken. Een beter bed, de badkamer is properder.
Het regent. Dat is normaal voor deze tijd. We nemen de paraplu mee en wandelen naar het aanvangspunt van de historische wandeling. Die begint aan de Santo Antonio kerk. De kerk doet een beetje protestants aan. Weinig decoratie. Daarna gaat het verder door de nauwe straatjes naar de Sao Paulo kerk. Enkel de voorgevel staat er nog. Ernaast ligt het fort dat hoog boven de stad uittorent. Het gaat op en neer hier. Logisch, dit rotseiland vonden de Chinezen maar niets en ze vroegen zich af wat de Portugezen ermee zouden uitvoeren. Tijd voor een koffie. Ook hier zijn de grote merken vertegenwoordigd. Starbucks, Mac Donalds, .. . We slenteren nog wat verder door dit mediteraans gedeelte van Macau. De Portugezen hebben voor de overdracht vlug nog de belangrijkste gebouwen grondig gerenoveerd. Wat niet belangrijk werd geacht ligt er nu verkommerd bij. We eten in een Portugees restaurant. Kathleen eet spaghetti bolognese, ik hou het bij Portugees: Bacalhao con natas. Eigenlijk kabeljauw met roomsaus een rauw ei en patatjes opgediend in een uitgehold klein grof niet gesneden brood.
Na de maaltijd wandelen we via de Sao Lourenço en de Penhakerk naar de tempel van A Ma. Van deze tempel gewijd aan de godin A Ma Gao zou het eiland zijn naam krijgen. Ze was een beschermgodin van de visschers. Op het pleintje rusten we wat uit onder de boompjes. Ik word volgescheten door de lieflijk fluitende vogeltjes en was mijn hemd uit in de openbare toiletten (de lavabo, niet het toilet). Vóór de tempel begeleidt een bandje de twee leeuwen. Kinderen spelen met hun zeepbellen dolfijn-geweer. We nemen een taxi naar het nieuwe gedeelte van Macau. De casino's verdringen elkaar om een deel van de skyline in te palmen. Enkele ronkende namen: "The grand Lisboa", MGM, Landmark Plaza,.... Hier bevindt zich ook de Rua de Bruxelas. Op den dijk vinden we het éne naast het andere "gesloten bar-tje". Hier gaan de cafés open vanaf 16u. We gaan nog even binnen in het MGM casino. Ik verspeel er 10 HKD op een slotmachine. Na 30 seconden is het al "game over".
We nemen een taxi naar ons hotel. De taxi chauffeur kent blijkbaar maar één Best Western hotel en brengt ons naar het Taipa Best Western hotel op het eiland Taipa. Na veel uitleg brengt hij ons toch naar ons hotel op Macau. Ik wil niet de volledige som betalen, maar dat wordt niet echt aanvaard. Hij wijst ostentatief naar de meter. "Sorry!", zegt hij nog. We frissen ons wat op, en gaan naar het restaurant "A Lorcha". Blijkbaar is het beter te reserveren. Even lijkt het erop alsof we wandelen zullen worden gestuurd, maar als we ons bezoek kunnen beperken tot 1 uur krijgen we toch een tafel. Het eten valt voor Kathleen niet echt mee. Ik bestel een inktvissalade als voorgerecht en daarna "caril de galinha" (kip met currie). En dat valt goed mee. Kathleen bestelt iets en krijgt een stuk extreem gezouten kabeljauw met een hele wortel, een hele patat, kikkererwten en een halve ajuin gewoon zo gepresenteerd op een bord. Resultaat: ik eet haar bord op en Kathleen eet mijn caril de galinha. De wijn die ik gekozen heb is wel super lekker. We drinken (gezien het klimaat) meer witte dan rode wijn en de gekozen Portugese wijn is een echte meevaller. Na een portootje en een koffie gaan we richting bar street. We laten ons goed gaan, ik drink mazout, Kathleen drinkt wijn. Om 3 uur 's morgens duiken we ons bed in.
De volgende morgen valt niet mee. Pas om 12 uur raken we uit ons bed. Te laat voor het ontbijt gaan we vroeg lunchen in het Sofitel hotel vlakbij. Een voltreffer, Kathleen wordt wakker en we doen ons tegoed aan het lekkere buffet. Na de maaltijd genieten we in de bar van het hotel van een sigaret. Kathleen drinkt een theetje, ik drink een porto om mijn eten te laten zakken.
We nemen bus nummer 1 naar de grenspost en springen daar op de gratis bus naar de Venetian. Dit is het meest buitensporige casino van Macau. The Venetian ligt op het eiland Taipa. Is het visionair of gewoon te zot voor woorden? Ik denk het tweede. Zoals de naam laat uitschijnen heeft de projectontwikkelaar Venetië nagebouwd. Binnen in het gebouw heb je een casino, een concerthal en een gigantische overdekte ruimte met kanaaltjes, gondola's en zingende gondeliers. Alle grote merken zijn vertegenwoordigd en het zijn blijkbaar solden. Hier speelt ook bijna elke avond "Zaia" van Cirque du Soleil. We houden het vlug voor bekeken en trekken terug richting Makau. De Sofitel is goed meegevallen en we nuttigen daar ons avondmaal. Om 10 uur kruipen we onder de veren. Ik kijk nog naar Ice Age 2 op tv, maar hou het niet tot het einde vol. Kathleen ligt na 2 minuten te ronken.
Vanochtend vroeg uit de veren. Uitgecheckt. Voor de derde nacht hebben we slechts 500 MOP betaald. Wat neerkomt op zo'n 46 EUR. Het ontbijt in de Sofitel is weeral grote klasse. Na het ontbijt hoppen we op de gratis bus naar de grenspost. We wandelen vrij snel door de 2 grensposten. We kunnen nog net een bus richting Clifford nemen. Om 12.30 zijn we terug thuis.

Algemene beoordeling: Wij vinden Guangzhou veel leuker!

Binnen 2 weken naar Guilin, joepie!!!
Aan zij die dit weekend op reis vertrekken: veel plezier!

Dag vrienden!