|
Panyu, 29/08/2009
Dag vrienden!
Deze week was een bewogen week. Veel gewerkt, veel social dinners.
Donderdagavond ben ik met de verantwoordelijke van de QIS (Quality Inspection Service) gaan eten. Een vreemd mannetje met wel een zeer gezonde levensstijl voor een Chinees. Hij dronk niet en at met mate. Heel vreemd. Enfin, we nodigden hem uit om als dank voor zijn advies en uit respect voor zijn kennis iets te gaan eten. Hij woont in Shiqiao (Panyu) dus gezien we na de maaltijd daar toch moesten zijn, stelden we voor dat hij het restaurant zou kiezen. Hij leidde ons naar de middle of nowhere. Nadat we ons bestek, glas en kom gewassen hadden met hete thee kwam de eigenaar van het etablissement tot de vaststelling dat hij eigenlijk niets in huis had. Gezien we (Brad en ikzelf) een afspraak hadden om 20.30, dienden we voort te maken, dus vlug de auto in en naar een ander restaurant. Panyu regio is vooral gekend voor de visrestaurants. Dus op de buiten zie je vierkante vijvers waar vis in wordt gekweekt. Aan sommige van die vijvers staat dan een constructie in bamboe en hout waar de vis en schaaldieren die worden gekweekt worden geserveerd. Sommigen zijn heel lekker, anderen zijn lamentabel slecht.
Na het diner vlug vlug naar Panyu, waar Dirk (mijn collega van Kwaliteit) ons had uitgenodigd in een KTV. Een KTV is hier de algemene benaming voor een karaoke bar. Wat het grote verschil is met een karaoke bar in België is dat er niet enkel één grote ruimte is met een podium, maar separate kamers die je kunt afhuren om met familie, vrienden of betaalde vriendinnetjes gezellig kunt kletsen, zingen en eten.
De meeste KTV's bieden zelf alle diensten aan, en deze was een grote. Er werkt meer dan 500 man en er zijn een 100-tal kamers. Je wordt er op je wenken bediend. Bier, fruit en frieten staan op de salontafel. Het is eigenlijk een living die je afhuurt, met een grote tv een sofa in L vorm.
Om 12 uur vond ik het welletjes en ging ik richting Clifford. Waar Kathleen mij ronkend opwachtte.
Vrijdagavond was een luie avond. Eventjes naar Guangzhou om te eten en daarna vroeg (12u) het bedje in.
Zaterdagochtend was zaaalig. Kathleen had een afspraak met Jane, een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd als Kathleen. Kathleen raakte met haar aan de klap op de bus naar Guangzhou. Ze hadden gisterenochtend afgesproken om samen te gaan winkelen. Daar kwam niets van in huis. Gezellig in the Owls (een eethuis) op Clifford iets eten. Zeer vermoeiend voor beide partijen, Jane haar Engels is beperkt net als Kathleens Chinees.
Het is dus telkens zoeken naar woorden. Jane vroeg of Kathleen geïnteresseerd was om bij haar te komen werken. Ze heeft een bedrijf dat buitenlandse investeerders begeleidt door de red tape van de Chinese bureaucratie.
Kathleen plant om volgende week eens langs te gaan.
Zoals gezegd was het voor mij eens uitrusten. Ik had de Chinese les afgezegd. Tot 10 uur geslapen, dan wat op Facebook, iets gegeten. Cadeau gaan halen voor het verjaardagsfeest.
Om 16.30 werden we door Ahong, onze chauffeur opgepikt. We hadden op het werk met Brad afgesproken om zo samen naar het verjaardagsfeest van de leverancier te gaan. Ik denk dat er de zaterdagmiddag niet veel werk wordt verzet door de bedienden. Eén meisje lag te pitten in mijn stoel en schrok zich een hoedje toen ze mij boven zag komen. Brad z'n vrouw en dochter (Octavia) waren ook van de partij.
Om 18.30 arriveerden we op het feest, dat opnieuw een bamboe gebouw aan het water was. Weliswaar van een ander niveau dan het eethuis van donderdagavond. Stijlvol, mooi afgewerkt, blinkende houten vloeren. Zo'n 150 mensen.
De ruimte is volledig open naar buiten toe. Geen ramen enkel een balustrade die moet voorkomen dat al te dronken feestvierders het donkere sop intuimelen. Aan het dak hangt op regelmatige afstanden een plastic zak met water. "Feng Shui", zegt de éne. "Water symboliseert geld", zegt de andere. Ik had er goudvissen in gestopt.
De tafelschikking is niet echt strikt te volgen, maar we krijgen toch een centrale plaats dicht bij de eretafel. De gastheer, het feestvarken wordt 50 en komt met zijn familie langs. Vrouw en 3 kinderen. Niet iedereen in China heeft maar 1 kind. Op het platteland mag je er meer hebben. Daarom zijn veel Kantonesen geregistreerd op de buiten. Zo omzeilen ze de één kind politiek. Onze chauffeur heeft ook 3 kinderen. Het is common practice.
Enfin, het eten is fantastisch en meer en meer mensen komen "gambei" doen. De jarige noemt ons de "fabulous two". Brad en ik kunnen het goed met elkaar vinden, en we gaan meestal samen naar alle uitnodigingen. Kathleen is een beetje ongerust over de vele gambei's, maar voelt nu ook de druk van de sociale verplichting.Niemand verplicht je natuurlijk, maar het strekt de gastheer tot eer als ik met hem drink.
Eén van de tafels is opgediend maar is niet bevolkt met mensen. Dat is de voorouders tafel. Zo eer je de voorouders. Alle spijzen die op andere tafels worden gezet, worden ook op de lege tafel gezet. Mooi vind ik. Moeten we misschien ook invoeren in Europa.
Het eten blijft maar komen, scampi's, soep, black chicken, duiven, gans, gelakte eend, varkensnek, groentenschotel met cashewnoten, brood gevuld met rundsvlees, 2 soorten vis. De tafel staat propvol. Sigaretten worden uitgedeeld. De baizhou (white spirit) vloeit. Ik drink mazout. Ahong en de andere tafelgenoten kijken vol afschuw hoe ik eerst cola in mijn glas giet om daarna bij te vullen met bier. Ik vraag of ze het ook eens willen proberen, maar niemand voelt zich geroepen.
Rond 20u beginnen de eerste gasten afscheid te nemen. Hier is het zo: na het eten is het feest afgelopen. Brad denkt dat het een goed idee is om nog eventjes te blijven. Als we bij de laatste 30 man zijn, geven we de gastheer zeer veel respect en dan stijgt hij ook in aanzien bij zijn andere kennissen. Alles draait rond "face" hier.
De taart komt eraan en we krijgen elk een stuk. Heel lekker. Een biscuit met zeer veel fruit en slagroom. De kleuren zijn wat te fel om er echt lekker uit te zien, maar de taart is lekker.
Na een afscheids gambei vertrekken we richting Clifford.
Vanochtend fris en monter opgestaan. Vandaag gaan we opnieuw huisje kijken. We bezoeken ook nog een aantal garages om nu eens finaal uit te maken welke auto we zullen kopen.
Dag vrienden !
|
