Alweer lang geleden dat we nog iets gepost hebben, maar ja, als er wordt gewerkt valt er weinig te beleven.
Dit weekend zijn we naar Chengdu getrokken. Chengdu is de hoofdstad van Sichuan Province. Sichuan is gekend voor bergen, pikant eten en panda's. Sichuan is ook gekend van de grote aardbeving van 2008 waarbij naar schatting 68000 mensen omkwamen.
We logeerden er in de Old Chengdu Club. Dit is een typisch Chinees hotel dat dienst doet als evenementenlocatie voor de high society. Er is ook een hotel aan verbonden met 22 kamers en een aantal suites. Het domein strekt zich uit over meerdere gebouwen die knap werden gerestaureerd. Restauratie betekent in China niet noodzakelijk behouden van wat er is, maar kan ook betekenen platsmijten en opnieuw bouwen volgens de traditionele bouwstijl. Ik vermoed dat dit complex aan de "Chinese" definitie voldoet.
Enfin hieronder de foto's want ..... een foto zegt meer dan duizend woorden.
Gearriveerd en op naar het Chinees restaurant voor een eerste kennismaking met Sichuan food. Gelukkig spreekt Kathleen "menu" want geen Engelse spijskaart voorhanden.
In een stijlvol kader, al fresco en 35°C. Fantastisch gewoon.
't was van "verbrand mijn lipke" maar o zo lekker.
Nagenieten en uitblazen op het terras met een kopje koffie.
Mijn vervoer voor de dag. Super auto van Duitse makelij. Geen Minerva gespot.
Nog ééntje om het af te leren.
De inrijpoort van ons hotelletje (dat trouwens de helft kost van gelijk welk westers hotel in de stad).
Schoon verdiep. Met ecologische verlichting met bewegingsdetectie.
Onze kamer. Eerst hadden we een kamer toegewezen gekregen met Chinees alkoofbed en een voorplekje met TV, maar er was geen raam in de kamer dus kozen we voor een ietwat bescheidener kamer ('t moet gezegd: 't was ook in orde hoor).
De buurt rond het hotel is een gerestaureerde buurt (opnieuw op zijn Chinees te interpreteren) met theehuisjes, curiosa winkeltjes en dergelijke meer. Zeer gezellig, zeer proper en zeer vriendelijke mensen.
De gazet van toen, met Mao op de foto. Ik wou zoeken naar een gazet van mijn geboortedag, maar Kathleen had dorst.
Ziet dat er niet lekker uit?
Net buiten het gerenoveerde deel gaat het leven zijn gewone gang. Topprioriteit: werken, eten, spelen.
Sichuan hotpot plekje. Gezien ik niet op restaurant ga om zelf mijn eten te moeten klaarmaken (en ook omdat Sichuan hotpot ook voor mij te spicy is) gaan we er niet naartoe.
Tijd voor wat bezinning in het nabijgelegen "Wenshu Yuan" klooster. Zeer mooi, uitgestrekt en weinig volk. Inkom: 5 RMB per persoon. Helaas hebben we het theehuisje niet gevonden.
Wel het park binnen het klooster met de koele plekjes ingenomen door "ouden van dagen".
Wel de bibliotheek van het klooster.
Wel een zeer mooie ronde deur met de kar van de vuilnismonnik.
Dan maar buiten de muren van het klooster op zoek naar een theehuisje. Thee is naast het laden van een mobilet met zoveel mogelijk brol een ware kunstvorm hier in Chengdu. De Chengdunezen gaan er prat op dat de theecultuur hier teruggaat tot 1000 voor Christus.
We kozen voor een plaatselijk theehuisje (niet in het gerestaureerde deel). Je kunt er enkel thee drinken en sigaretten kopen. Alnaargelang het aantal klanten worden bamboe stoelen en bijzettafeltjes aangerukt. Er zijn 6 soorten thee om uit te kiezen. Wij opteerden voor de duurste soorten. 7 RMB voor een bodemloos kopje. Er wordt continu water bijgeschonken uit de fluitketel. Zalig. Mensen van alle slag komen er langs en brengen noten mee of koekjes die ze dan verorberen samen met de thee. Probeer dat maar eens op 't Zand.
Onze stek voor elke dag.
Opa kijkt toe...
terwijl de oortjes van oma worden ontstopt door een professionele oorsmeerverwijderaar. Ik laat de beker aan mij voorbij gaan.
Natuurlijk is een bezoek aan Chengdu niet volledig zonder een bezoek aan de panda's. Gezien we weinig tijd hebben, gaan we naar het onderzoekscentrum op 10km van Chengdu stad. We vreesden voor een zoo-achtige ervaring, maar dat viel al bij al best mee. Grote omwallingen met 1 à 2 panda's (voor de volwassenen). We waren een beetje laat dus waren de kleintjes reeds naar dromenland. Mits een donatie van 1300 RMB konden we er toch nog ééntje knuffelen, maar dat vonden we een beetje veel centjes.
Prachtige beesten toch ! Goed gekozen WWF.
Terug in Chengdu viel deze rokende zelfstandige me op.
En deze monniken.
De volgende dag gingen we per bus naar Leshan om de grootste zittende Boeddha te zien. Deze Boeddha werd gebouwd om de rivier te bezweren. Door veelvuldig voorkomende draaikolken eiste de rivier veel levens en ze zouden daar eens wat aan doen. Blijkbaar was het probleem na de bouw ook van de baan, gezien de vele brokstukken die in de rivier vielen tijdens de bouw de vloei van de rivier volledig wijzigden.
En hier is 'm dan: de werkelijk fantastische boeddha van Leshan. Weer ééntje om af te vinken op mijn "must see B4 I die" lijstje.
Binnenpretjes ?
Op de weg terug naar de Southgate is er deze mooie brug.
Kathleen wou kost wat kost een panda knuffelen. In de Kuanzhai Xiangzi (letterlijk vertaald: brede en smalle steegjes) buurt werd een hele wijk "gerestaureerd". Nu heb je er hippe winkeltjes, eethuisjes met gezellige binnenplaatsjes, theehuisjes en ook driedimensionele foto's.
Mooi gedaan.
De buurt is ook dè plek om trouwfotoots te trèekken.
En er is natuurlijk ook een Starbucks. Buik vooruit !
Lunch op een binnenplaatsje en een tevreden madam.
Nog vlug een theetje in "ons" theehuis dichtbij het hotel.
mémé vond het niet leuk op de foto te moeten.
Een zondag in het theehuisje: een proper openbaar toilet op de achtergrond, oud zit te kletsen, jong zit met de gsm te prutsen, en iemand veegt de straat. Schoon.
