Dit weekend was een weekend om niet gauw te vergeten. De hoogtepunten:
1. Job Fair in Guangzhou 2a. Kader wordt geleverd met papercutting art. 2b. Kapper Toni & Guy 2c. iPhone rules 3. Inondation complète 4. zakkenroller en President Hotel 5. lerares 6. Mario belt en het lukt nog ook!
1. Job Fair GZ (zaterdag 28-03 8.30 - 13.00) Met de collega's hadden we een standje gehuurd op de jobbeurs in GZ. Daar huur je voor 1100 RMB als firma een standplaats. Alle werkzoekenden kunnen deze beurs bezoeken. We werden overspoeld door kijklustigen en geïnteresseerden. De énen waren al beter dan de anderen. We zoeken momenteel een extra tolk/vertaler. Ons Carolleke weet soms niet meer waar haar hoofd staat. We zijn ook met 5 Belgen, dus dringend extra krachten nodig. Jammer dat ik geen foto genomen heb. 2a. Om 14u had ik een afspraak bij Toni & Guy. Nieuw in GZ en befaamd over heel de wereld. Enig probleem was het vinden! Als je de straat weet (Tianhe East Road), weet je eigenlijk nog niets. Ik was de verkeerde kant opgegaan. Ik werd er wel goed gesoigneerd. Eerst de obligate wasbeurt met een hoofdmassage van ca. 30 minuten. Daarna werd ik geknipt door Vincent Li; zeker gay en een zeer goede kapper. De gay community wordt hier trouwens meer en meer geaccepteerd. Tot voor een paar jaar was homoseksualiteit een echt taboe. 2b. Terug in Panyu wordt onze aankoop van vorig weekend, geframed afgeleverd. De vriendelijke delivery boys hangen het zelf op. Na de snit en de nodige gel, ontmoeten mijn gade en ik ons in Boca, een hip, nieuw, zeer trendy en loungy koffiehuis. De prijzen zijn dat ook. We betalen 50 RMB voor een thee en een mocha frappa. 2c. Kathleen heeft ingecalculeerd (zij is de boekhoudster) dat ik deze maand een iPhone mag kopen. Hip Hip hoera. We gaan in de computermarket naar een erkend Apple dealer. De verkoop gaat goed en ze moet naar het magazijn om een 16GB zwart exemplaar uit stock te halen. Na een 8GB model aan allerhande tests te hebben onderworpen (internet zonder WiFi, Google Maps, Facebook, etc...) beslissen we tot de aankoop. Dit brengt ons naadloos naar het volgende puntje. 3. Het begint te gieten. Bakken water vallen uit de hemel. We bevinden ons trouwens ook in een laaggelegen gedeelte van GZ. Resultaat: Na een half uur onophoudelijk gieten, staat de straat volledig blank. Mensen trekken hun schoenen uit, rollen de broek op en waden door het water. Auto's en bussen rijden door en veroorzaken deining. Een fietser probeert met droge schoenen de andere stoep te halen, maar helaas, hij bots op de stoeprand en moet zijn voet zetten. Plastieken zakken worden over en in schoenen gestopt. Niemand klaagt, dit is normaal. Het trottoir waar wij op staan, ligt ongeveer een meter boven het straatniveau. Gelukkig maar anders was het ook sokken uit, schoenen uit en pootje baden voor ons. Het stopt met regenen en de vriendelijke dame (Fifi) komt aandraven met een prachtig stuk electronica. We wisselen SIM kaart en een technieker plaatst de settings goed. We komen buiten en het regent opnieuw. Overal duiken dames op die aan spotprijzen (maar natuurlijk niet aan de normale prijs) paraplu's verkopen. 4. Aan de overzijde is het hotel President Hotel. We besluiten er te schuilen en iets te drinken. Het blijft regenen en een rioolgeur verspreidt zich. Kathleen en ik komen bijna terzelfdertijd tot het besluit om hier een nachtje te blijven. Zij gaat kijken naar een kamer, doet nog 40 RMB af van de prijs en voor 500 RMB (ca 50 EUR) ontbijt inclusief, logeren we een nachtje in een 4-sterren hotel. Het is ondertussen al 19 uur en de honger komt opzetten. Het regent nog steeds en we besluiten dicht bij het hotel te blijven. Een plaatselijke cantine wordt uitgekozen. De noedels en dimsums zijn lekker. De kippevleugeltjes goed doorbakken en knisperig. Na het eten nog een wandelingetje in de regen maken, denken we. Goed idee, tot Kathleen in het gewoel wordt ontdaan van haar portefeuille. Deze houdt ze steeds in haar handtas. Deze is altijd dichtgeritst. Opeens merkt Kathleen dat haar handtas opengeritst is en dat haar portefeuille verdwenen is. Koortsachtig zoeken we naar internationale paspoorten en GSM's. Beide zijn er nog. Gelukkig. Ik weet niet zeker of ik één of andere kaart bij me heb. Gelukkig stel ik vast dat ik de VISA van onze HSBC rekening bij me heb. Oef. In het hotel bellen we naar cardstop en naar HSBC. De blokkering gebeurt niet later dan 45 minuten nadat we het verlies hebben vastgesteld. We laten het niet aan ons hart komen. Het kon veel erger zijn geweest. We hebben nog altijd één kaart en onze paspoorten! Kathleen is wel al haar Ming Pian's (business cards) kwijt evenals haar kaart voor Clifford. Ook haar Belgische identiteitskaart en rijbewijs zijn foetsie. We bestellen een fles Italiaanse wijn die we meenemen naar de kamer. Na "Mission Impossible" (op tv) vallen we vredig in slaap. 5. Vandaag had ik een afspraak met mijn potentiële lerares Chinees. Carol (onze assistent op het werk) heeft haar "gevonden". Ze is lerares en volgens Carol spreekt ze heel mooi Chinees. Om 14 uur hadden we met haar een afspraak. Bij een lerares hier denk ik automatisch aan een mooi, speels, humoristisch meisje. Niets van dat. Misses Wang kwam ons appartement inspecteren met haar man die journalist is voor een IT-blad. We spreken een prijs af van 80 RMB per uur. Ik krijg een boekenlijstje. We starten van zodra we alle boeken hebben. 1 uur per dag, 4 avonden per week. We zullen zien hoe het vlot. 6. De rest van de dag verloopt rustig. Kathleen studeert, ik hou me met mijn nieuw speeltje bezig, mijn iPhone. Groot is onze verbazing als we plots skype telefoon krijgen van Kathleen haar favoriete broer (ze heeft er maar één). Mario heeft eindelijk skype geïnstalleerd en het werkt nog ook. We horen dat Filip al terug thuis is (dat wisten we al) maar allé. We melden ook nog eens dat het uitspreken van Vlaamse kost een aanleiding is om onmiddellijk het gesprek te beëindigen. Natuurlijk volgt vlak voor afsluiten: "wost mè appelmoes". Gr, het typen alleen doet mij watertanden, ook al was de kaasschotel van vanavond niet te versmaden.
Keramiek dag in Foshan. En wat voor een keramiek. Shiwan is sinds de Ming dynastie een centrum van pottenbakkers. De Chinese overheid heeft veel geld geïnvesteerd om het centrum voor keramische kunsten op een hoog niveau te tillen. Gezien het aantal toiletten verwachten ze veel volk. Komt dat zien! Het loont de moeite. Naast het traditionele stadje is er een heus centrum voor ceramische kunsten in opbouw. Er wordt getoond wat keramiek allemaal kan. Ook moderne beelden vinden er hun plaats. Ik was bijzonder gecharmeerd door de fallus in keramiek en de groep vrouwen met cameltoe. Niet waar hoor! De hele site ademt de creativiteit, maar ook het ambacht. Mannen zitten tegels te maken. Ze duwen klei in vormen. Kinderen maken asbakken voor hun papa. Moeders en dochters zitten te ploeteren om toch maar een barbie in klei te maken. De oudere kunstenaar schermt ze werk af met doeken. Wij piepen er echter toch eens binnen. De grote houtgestookte oven (=klin) zou reeds 500 jaar ononderbroken branden. Zeer imponerend. Een man pakt een ovenschotel, de grootte van een karrewiel in. Er is ook verschrikkelijk veel kitch. Maar de tafel in keramiek met dito stoeltjes oogt kitsch maar is zeer mooi. Ik heb voornamelijk de moderne en architectonische beelden gefotografeerd.
Misschien gaan we volgend weekend eens naar Macau. 'T is eens wat anders, kerken en kathedralen. Met het paasverlof gaat het waarschijnlijk richting Guilin (aalscholvervissers en karstgebergte aan de Li Rivier). We waren eerst van plan om naar Beijing te gaan, maar ik heb mijn verlof een beetje moeten aanpassen.
Dag vrienden!
Welkom. Welkom. Ik ben benieuwd wat de "12" betekent. Een combinatie van oud wordt vernieuwend. Prachtig. De traphal naast de oven. Voor mij mochten ze gestopt zijn bovenaan de potten, maar toch zeer mooi wat ze hebben gedaan. De klin of oven. Vuurtje stoken? Waar heb ik dit nog gezien? Als ik ooit een huis zet is het met dergelijke buitenmuren en één accentmuur binnen zo.
Chinese muur. De kleuren zijn adembenemend. Het straatje om sta je in een Ming periode straatje. Groep niet alledaagse vrouwen met geen haar. Is dat niet mooi. In plaats van zonneschermen planten ze bamboe. Ook het pad vind ik zeer geslaagd. Hieronder een wondermooi beeld. De kunstenaar heeft een fixatie voor borsten. Of wil hij iets anders zeggen. Het mondje op het anders zintuigloze hoofd. Fantastisch beeld.
Zondag zijn we op schoolreis geweest. Met 27 vriendjes van Kathleen haar school vertrokken we om 9 uur richting Foshan. Foshan telt nu ongeveer 6 miljoen inwoners (and counting) en wordt beschouwd als de geboorteplaats van Chinese opera. Het is gekend voor keramiek, houtsnijden, metaal en zijde. De reisbegeleider, Mr Long (= draak in 't chinees), was ervan overtuigd dat we continu dienden te worden geëntertained en gaf met gaarnte een greep uit zijn repertoire ten berde. Zeer mooi allemaal. Hij zong speciaal voor een Japanse reisgenote een eigen interpretatie van een zeer bekend Japans liedje dat zij echter niet kende. Ook "I am sailing" van de Rod passeerde de revue. Enfin, niet veel later werden we omringd door keramiekbedrijven met ronkende Italiaanse namen. Even later arriveerden we aan de Zu Miao tempel. Deze tempel dateert van 1080 AD en is echt de moeite. Een groot plein omgeven door diverse tempels straalt in het zonlicht. Overal bonzai. Veel mensen spenderen hier een lazy sunday. Er wordt Mahjong gespeeld door jong en oud. Overal zijn hier (en niet alleen in de tempels) betonnen banken en tafeltjes aanwezig waar men speelt met kaarten, met Chinese domino's of Mahjong,... Zeer leuk en goed om relaties op te bouwen. Er zitten op straat trouwens ook meesters die tegen vergoeding les geven in spelletjes. De tempel is ook het hart van de lokale Kung Fu cultuur. Groot en klein doet mee. Op een pleintje in het tempelcomplex geven jonge gastjes een voorstelling. Ook de leeuwen zijn er. Deze leeuwen moeten de boze geesten verjagen. De boze geesten zijn bang van geluid en rood. De leeuwen moeten die geesten verjagen en worden door de toeschouwers beloond met applaus en centjes. De mooie zomerdag werd verdergezet met een etentje in het plaatselijk hotel. De lokale specialiteit is dumplings. We waren in goed gezelschap. Sue en Dave waren er evenals Randy een Amerikaans architect die in Guangzhou een eigen praktijk heeft. Na het eten trokken we verder naar het Foshan Folk Arts Research institute. Dit instituut gespecialiseerd in paper cuttings toont aan hoe mooi een eenvoudig idee kan uitdraaien. Kathleen en ik waren allebei zeer "begoest" op een groot werk (80 cm x 400cm) zwart papier op gouden achtergrond. Onze koopzin werd wel op tijd in de kiem gesmoord doordat reisleider Long (= draak in het Chinees) onmiddellijk vroeg of we een creditcard bijhadden nadat we meer informatie hadden gevraagd. Blijkbaar had hij ook zijn percentje. Na het instituut, waar je ook nog zelf leeuwen, lantaarns, muziekinstrumenten, jade en allerhande kitsch kunt kopen, gingen we richting Liang Yuan Garden. Deze particuliere tuin werd gebouwd tussen 1796 en 1850 door een familie van dichters en artiesten. Onlangs schonk de familie de tuin aan de stad Foshan. Het is naar Chinese normen een kleine tuin, maar de pracht en de rust zorgen ervoor dat het een plekje uit de duizend is. Grootste publiekstrekker was echter de beo die "Ni Hao" riep. "Velly funny". Terug de bus op als laatsten om naar de keramiek straat te trekken. Kathleen is begoest op een aantal potten om de planten die ze vorige week gekocht heeft in te verpotten, en ze wil dan ook per sé potten meenemen. Ik weiger pertinent. Dat kost ons dus wel een volgend weekend naar Foshan maar allé, een tweede bezoek is echt de moeite. Ook kon Dave Kathleen overtuigen van het nut van de iPhone. Ze heeft toegestemd dat ik er ééntje mag kopen. Hip hip hoera. We vonden er uiteindelijk een winkeltje verbonden aan het keramiekmuseum waar we echt mooie donkerrode potten vonden. We gaan er zeker terug. Na de keramiekstraat ging het terug richting Guangzhou. Op naar Blenz coffee voor een welverdiend bakkie troost. Daarna nog naar de Ierse pub Hooley's. Ik voor een Hoegaarden en biefstuk friet, Kathleen voor een glas rood met fish & chips. Dit is de tweede Ierse pub die we in Guangzhou gevonden hebben en deze is veel beter. Met de taxi terug naar huis en weg was het weekend.
Een band begeleidt de leeuw. Kung Fu Man da. het is hier het jaar van de os en je zult niet kunnen zeggen dat je het niet weet. Kerstrozen hebben ze hier ook. De privé tuin. Ik vond dit muurtje mooi. vooral de zegels op de dakpannen. Ronde deurgaten zijn zo Chinees als een kleintje met mayonaise Belgisch is. De ingang van de bureau van de directeur. Collectie gesteenten. In één van deze kooitjes zit de Ni Hao beo. Bonzai op de voorgrond. Paviljoen voor geliefden. Zeer romantisch. Kathleen op wandelbrugje. Mahjong spelen op het binnenplein van de tempel sfeerbeeld binnen het tempelcomplex Kungfu kindje. De draak begint. Zeer intensief. De choreografie is zeer belangrijk. De tweede man staat continu voorovergebogen. Exhibit A De leeuw klimt op een paal om zijn prijs in de wacht te slepen. Alles aan de kop kan bewegen. Mond, oren, neusgaten,wimpers. Choreografie !!! Kathleen kijkt met Kathryn en Ann aandachtig toe. Baat het niet, dan schaadt het niet.
De eerste foto trok ik toen we ons middagmaal verorberden in een plaatselijk eethuisje. We hadden veel bekijks.
De tweede foto trok ik toen we van het eethuis naar het werk terugkeerden. Wateroverlast in Nansha. Motorrijder rijdt zich vast in grote plas en raakt er niet meer uit. Toen de reddingsdiensten ter plaatse kwamen was het slachtoffer reeds overleden. Onder hem vond men een nieuwe motor die de arme man aan het testrijden was. Van uw reporter ter plaatse. Kurt "zwanser" Viaene
We zijn net thuis van een leuk ontspannend weekend in Guangzhou. Kathleen boekte een hotel op Shamian Island. Het Victory Hotel bleek een schot in de roos. Zeer mooie kamers, iets minder spannend ontbijt. Maar al bij al een zeer goed hotel. Shamian (Shàà Mièn uitgesproken) is een ideale uitvalsbasis voor het oude GZ. Vrijdag na het werk zijn we onmiddellijk richting hoofdstad getrokken. Onze chauffeur dropte ons aan het hotel. Het inboeken verliep vlot. De kamer was super. Geen foto verdomme. Enfin, na een aperitief in de lobby van het hotel op naar "La Dolce Vita". Er is een verwoede strijd om de titel "Beste Italiaanse restaurant" in GZ, maar La Dolce Vita heeft voor ons de strijd al verloren. De diensters deden hun best, maar verstonden quasi nul Engels. De enige Italiaan in zicht was een mankende piraat (bandana van Calvin Klein). Het eten was ok, maar kon de prijs niet bevestigen. Daarna naar Station One. Een leuke zaak die onlangs door een bijzonder irritante Duitser is overgenomen. Ze hebben wel lekker bier en een super terras, maar de volgende keer laten we deze kelk graag aan ons voorbijgaan. Zaterdagmorgen. Met een frisse kop en een hartig ontbijt gaan we de hort op. We steken één van de bruggetjes die Shamian verbinden met GZ city over en belanden pardoes in het hart van Qingping Markt. Een labyrint van winkeltjes met allerhande gedroogde ingrediënten voor de beroemde en eeuwenoude Chinese geneeskunde. Waarvoor je gedroogde hagedissen nodig hebt, wil ik niet weten. De geuren zijn adembenemend zeker na een rijkelijk ontbijt. We slenteren verder en passeren kraampjes met katten, konijnen, honden, vissen, benodigdheden voor vissen, acquaria, fonteintjes, teveel om op te noemen. Geen andere Yang ren (zoek het op!!!) in zicht . We slenteren verder door bochtige nauwe steegjes en arriveren aan de Hua Lin Tempel. Zeer mooi, authentiek en sinds de dooi van de politiek tegen godsdienst opnieuw een belangrijke plaats voor Zen Boeddhisten. De Jademarkt rondom de tempel is een lust voor het oog. Overal wordt het groene goud verhandeld en bewerkt. Vreemd is: in China heb je niet te maken met de gedachte: "Als mijn buurman hetzelfde verkoopt als ik, dan verlies ik winst en verdelen de klanten zich over ons twee." In China zie je dus straten met alleen maar coiffeurs, alleen maar electronica zaken, alleen maar fietszaken, etc.... Hier zeggen ze:" Als men weet dat àlle coiffeurs in één straat zitten, dan komt iedereen naar onze straat! En dan pikken we wel ons graantje mee." Interessante gedachte. Na de jademarkt volgt de antiekmarkt (zeg: brocante). De kraampjes met Mao memorabilia, fossielen, halfedelstenen, oude stempels, oude munten, etc.. volgen elkaar op. Ik ben eigenlijk op zoek naar oude propaganda affiches van het jonge Chinese communisme. Groot is mijn geluk als een dame me meeneemt naar de zijstraat waar ze een pak affiches bovenhaalt om "u" tegen te zeggen. Ik koop er een 10-tal voo 105 RMB omgerekend zo'n 12 EUR. Hip hip hoera. Via de wijk waar je alles kunt krijgen om ook maar eender welk toestel (electronisch of mechanisch) van nul op te bouwen (voor de liefhebbers: Haizhu Donglu en Huifu Xilu) passeren we de tempel van de 5 onsterfelijken. In deze mooie tempel loopt ook nog een Chinese rond met zwarte nylons die duidelijk te klein zijn voor haar. Ze draagt roze stilletto's en een kort rokje. Het kruis van haar panty komt van onder haar rokje uitpiepen. En zeggen dat je in Italië niet met blote schouders binnen mag in een kerk. Jammer genoeg durfde ik haar niet op mijn gevoelige plaat vast te leggen. Daarna naar Beijing Lu; de winkelstraat bij uitstek. We wandelen richting Parel rivier. Na een 3-tal kilometer gewandeld te hebben, vindt Kathleen het nodig om ons te laten vereeuwigen door een straatfotografe. 8 EUR voor 4 foto's later, doen we ons te goed aan een frisse pint en een cola. Daarna spoeden we ons met gezwinde tred richting hotel, want het is al 18.30 en om 19.30 worden we verwacht bij Sue en Dave voor hun tweede house warming party. Sue was deze week ook jarig, dus reden te meer om nog eens te feesten. Op het feestje zijn de meeste gasten collega's van Dave die bij de British Council werken. Verder zijn ook de leraressen van Kathleen aanwezig. Ann is een zeer lief madameke die mijn vragen omtrent uitspraak graag beantwoordt. Cathrine is de bazige van de twee en is zeker niet op haar mondje gevallen. Ze doet ook aan Thai boxen en toont me met veel plezier een aantal moves. Ik ben het gedweë slachtoffer. Sue toverde een groot assortiment super heerlijke gerechten op tafel. Cathrine maakte dumplings klaar. Daarna werd in 3 talen happy birthday gezongen. Eénmaal in het engels, éénmaal in het Mandarijns en éénmaal in het Cantonees. Men vraagt aan ons om het in het nederlands te doen. Ze begrijpen niet dat wij ook in het engels zingen. Moe maar tevreden nemen we de taxi terug naar het hotel. De volgende morgen wordt er zoals elke morgen ontbeten. Een lekkere omelet vergezeld van een lekkere koffie stoomt ons klaar voor een nieuwe spannende dag. Hip hoi, het happy pilletje heeft gewerkt. (Grapje hoor, moeders.) We nemen de dìtié (zoek het op, verdomme !!!!) naar Yuexiu Park. We bezoeken eerst het Dr. Sun Yat Sen Memorial dat vroeger dienst deed als congreszaal voor de communistische partij en nu volledig in het teken van Budweiser stond. Mooie grote zaal, met Engelstalige uitleg over de verschillende belangrijke data in de geschiedenis van het gebouw. Daarna gaan we eerst nog een tempel bezoeken om dan iets te eten in een typisch Kantonees restaurant. Zeer lekker. De noedels zijn dik, glibberig en niet gesneden en met stokjes valt dat niet mee! Ze zijn echter heerlijk evenals de hete kip en de zoet-zure zalm. Het was van "lek mijn lipke!". Met een volle maag een 300-tal treden nemen valt niet mee, maar het Yuexiu park loont echt de moeite. In het park staat hèt symbool van Guangzhou: een standbeeld met 5 geiten. De Trotter zegt:" De 5 geiten waarvan de geschiedenis aan de oorsprong van de stad zouden liggen. Onder keizer Yi van de Zhou dynastie daalden 5 personages uit de hemel op aarde neer. Ze reden op geiten, deelden rijst uit aan de bevolking en behoedden mensen zo van een hongersnood. Ze verdwenen opnieuw in de lucht, maar zonder geiten dit keer. De dieren versteenden en werden de standbeelden die we vandaag te zien krijgen. Zo begrijpen we ook waarom de stad, stad van de geiten of stad van de rijst wordt genoemd." Een groot schrijver zal de auteur van dit stukje proza nooit worden. Maar dit geheel terzijde. We slenteren verder door het park, zijn al dat groen strontmoe en besluiten naar de uitgang te zoeken. Uiteindelijk arriveren we aan de noorduitgang. Oef. We nemen een taxi terug naar Shamian. Eerst bij Starbucks een Caffé Latté drinken. Heerlijk! We pikken onze bagage op in het hotel en nemen een taxi naar Citic Plaza op Tianhe. In de kelders van dit gigantische gebouw bevindt zich "Corner's Deli". Het ligt wel niet op een hoek en de eigenaar heet ook niet "Corner", maar ze hebben er zaken die je nergens anders vindt. We kopen 4 flessen Nero d'avola, stokbrood en Manchego, Brie, Gouda, Cambozola en Comté. Rara, wat hebben we vanavond gegeten? Nog 45 minuten op de bus en we arriveren volgeladen en platzak in Clifford, het "Marbella" van de Pearl River Delta. Nog vergeten, Kathleen heeft haar grootste doel voor ons verblijf in China dit weekend bereikt. Ze heeft een rode lantaarn gevonden! We vonden dit prachtstuk dat symbool staat voor de gehele Chinese cultuur in een bazaar-achtige markt in hartje Guangzhou. Als er ooit nog iemand van jullie prullen wil om kindjekak in te verpakken, laat iets weten. We know the way. Nu genieten van een glaasje wijn en Paolo Conté.
Gedroogde hagedissen, onmisbaar in elk zichzelf respecterend geneesmiddel Qingping markt Huisdieren Chinezen zijn zot van vissen.
Hua Lin Tempel Binnenplein van Hua Lin tempel idem idem Jade verkopen op straat Dim Sum gallore! Geen auto's beeldje kopen? Zaken doen gaat niet zonder sigaret. Jade markt De steentjes worden ter plaatse bewerkt.
Antiek markt Jong geleerd. Mannen poseren voor blanke vrouw. Antiek?????? Sfeerbeeld op antiekmarkt. Even bijpraten. Economische crisis en zo. Boontjes, eitjes, sinappels !!!!! Nie diere. Hoe transporteer ik met de fiets zo economisch mogelijk? Bucht en nog meer bucht. Dr. Sun Yat Sen Memorial. Idioot op de foto ben ik niet. Ja, ik ben verdikt. Mmmmm lekker !!!!!! Kathleen wijst naar de noedels. Starbucks. Het huis van vertrouwen.
Panyu, 29 maart 2009
Starbucks. Het huis van vertrouwen.
