|
Panyu, 23 september 2009.
Dag vrienden !
Ongelofelijk maar we zitten 1 jaar in China. "Time it goes so fast when you're having fun! "(Manic monday van The Bangles). Dat moest natuurlijk op gepaste wijze gevierd worden.
Op vrijdagavond ben ik eerst met de baas van de JV partner Italiaans gaan eten. Daarna nam ik een taxi naar Guangzhou, waar Kathleen aka konijn ongeduldig op me zat te wachten. Zij at een onsmakelijk uitziende fried rice met fungi en seafood. Ze zweert bij hoog en laag dat het toch lekker was. Ik was die ochtend vroeg opgestaan om FCB aan te moedigen dus zonder dralen verplaatsten we ons per taxi richting hotel. De Westin in GZ is een hotel hors categorie en dat zal onze portefeuille geweten hebben. Toch was het de moeite waard. De kamer was super, het ontbijt een van de betere van de laatste maanden. Mooi uitzicht trouwens op de skyline van Guangzhou. De bar was iets minder, de prijzen niet. Een Filipino bandje speelde de gebruikelijke klassiekers, iets elegantere vrouwen van lichte zeden, de mojito was ok, en de wijn ook, maar dat mag wel voor 20 Euro.
Na het ontbijt werd ik verwacht op de zoveelste jobbeurs. Eerst bij Starbucks nog een Café latté drinken en dan de drukte van de stierenkeuring in. Je voelt je een zoo-dier. Veel toeschouwers, weinig geïnteresseerden. Een gast zet zich voor me, toont me zijn kaartje en zegt enthousiast: "I am a lawyer!". Ik antwoord: " Me too!!!" met evenveel enthousiasme. Hij staat op en zonder nog een woord te zeggen gaat hij weg.
Om 14 uur hou ik het voor bekeken. Nog even de boekenwinkel binnen, naar de Chinese les en dan hop naar huis. Om 18 uur vervoegen we elkaar in een hevige omhelzing. We hebben geen zin om nog een poot te verzetten en we doen ons tegoed aan een goed boek.
Op zondag zijn we allebei vroeg uit de veren. Kathleen probeert me al 8 maanden mee te krijgen naar een Kantonees restaurant dat hoog aangeschreven wordt. In plaats van "höflich ablehnen" ga ik gedwee mee. Geen slechte keus trouwens. De keet is groot, zeer luidruchtig en we moeten niet in de rij staan wachten op een tafel. We worden aan tafel gezet bij een Kantonees koppel met hun 2 zonen. Ze spreken Engels en dat is goed voor de conversatie. We kletsen wat en bestellen roasted goose, dim sums, veggies, scampi's in hotpot. Kort gezegd veel te veel. Maar we spelen alles binnen. Ik sta versteld van de kwaliteit. Aan de ingang staan zeker 60 man op een tafel te wachten. De dim sums kun je niet bestellen. Een vrouw met een karretje met stoomkorven erop komt regelmatig langs. Je kijkt wat je wil en ze zet een stempeltje op je bestelling. Heel leuk en niet duur. We eten dat we rollen en betalen 15 EUR. Ik krijg nog onder mijn voeten (van mijn gade) omdat ik de as van mijn sigaret op de grond gooi en wordt streng aangemoedigd een asbak te vragen. Ze heeft gelijk.
Na de maaltijd slenteren we naar de eerste zaak die koffie serveert. Na de koffie wordt de 4 uur durende wandeling gestart. Eerst passeren we de antiekwijk naar het Voorouderlijk huis van de familie Chen. Veel toeristen en we zien zelfs 2 bussen met witten. Ze zitten vast in het verkeer, maar wel in de airco. Na een kort bezoek gaan we verder richting oude moskee. We arriveren aan Beijing Lu (de Steenstraat, Veldstraat van Guangzhou) en slaan snel de eerste straat rechtsaf. We passeren een oude tempel waar boedhistische gezangen klinken, gaan verder tot aan de tempel van de 5 onsterfelijken en zoeken tevergeefs naar de oude moskee van GZ. De minaret zou een van de oudste ter wereld zijn, maar in het wirwar van kleine straatjes vinden we de moskee niet. Kathleen wil volharden, maar ik zie het niet meer zitten. Die moskee wacht wel. We nemen een taxi richting Garden Hotel en puffen uit met een pintje en een cola in "6th avenue". Na de verfrissing gaan we een pizza eten bij Buongiorno. Normaal eten we hier voorgerecht, hoofdgerecht, koffie en pousse café, maar nu blijft het bij pizza. We bestellen wel een goeie fles wijn en dat compenseert.
Na de maaltijd springen we aan de overkant van de straat op de Clifford bus. Na een uurtje arriveren we thuis, is het bijna 10 uur en is het tijd om te gaan slapen.
"Moe maar tevreden" gingen we slapen.
Nog 5 dagen werken en dan 2 weekjes ertussenuit.
Dag vrienden!
|
