Xian ligt in de Shaanxi provincie ongeveer 1800km van Guangzhou. Er wonen ongeveer 5 miljoen mensen. De oude stad heeft nog zijn volledige stadsmuur en was de eerste stad met een stratenplan waarbij alle straten ofwel van noord naar zuid of van oost naar west. Een recht stratenplan dus waarin het makkelijk is je te oriënteren. Xi'an (vroeger Xianyang) was de hoofdstad van de eerste dynastie. In 221 voor Christus stichtte de eerste keizer van China (Qin Shi Huang) de stad. In 1997 werd Xian Unesco Werelderfgoed. De ontdekking van het Terracottaleger in 1974 maakte van Xian de 2de toeristische trekpleister van China na Beijing.
Nieuwe Sony Erickson wordt gepromoot. Er zijn 2 manieren om kooplustigen te lokken. Met veel volume, bordjes en een micro, of door in de handen te klappen.
De Bell tower staat pal in het centrum. en is enkel te bereiken via een subway. Ingang is 27 RMB. Deze toren werd gebruikt als uurwerk. Nu mag je voor 100 RMB eens op een replica kloppen. Dat vinden de Chinezen fantastisch.
Van op de Bell tower heb je een mooi zicht op de Drum Tower met vooraan een ondergronds shopping center en een Starbucks.
De oude garde rust uit aan de Bell tower. Zij mogen gratis binnen.
Rode zuilen ondersteunen het houten gebinte. Binnen treden conservatorium studenten op. Om de zoveel tijd spelen ze deuntjes op tranditionele instrumenten. De moeite. Zicht op de Bell tower vanop de Drum tower. Vooraan het park op het dak van de shopping mall. Geen roltabak maar wel drums. Elke drum heeft een andere naam die op het geschilderd is.
Vlak ten noorden van de Drum tower bevindt zich de moslimwijk. Deze wijk is een allegaartje van eethuisjes, souvenirswinkeltjes, kruidenwinkels, noem maar op. Een zeer gezellige buurt, waar we ruim tijd doorbrengen. Xian is gekend voor zijn talrijke kleine hapjes. Ook brood staat hier steeds op het menu. Wel ander brood natuurlijk. Zonder gist en met andere ingrediënten zoals uien, pepers, vlees,.... Een zeer gekend gerecht is paomo. Dit is een bouillon met broodblokjes, vlees en .... Ook dimsum is hier zeer in trek en is verkrijgbaar in een hele resem varianten. In het stalletje op bovenstaande foto aten we een soepje met noedels en dimsum voor 4 RMB/persoon. specerijen, gedroogd fruit (tomaten zijn hier fruit) In een moslimwijk vraag je beter niet naar bier. Vassche vis
De moskee van Xian is de tweede oudste (742 AD) na die van Guangzhou. Denk niet aan de Hagia Sophia (dank u Tom) als je in China aan een moskee denkt. De moskee van Xian is een grote tuin met talrijke kleine gebouwen. Geen minaretten te bespeuren. We waren net op vrijdag hier, dus waren veel gelovigen afgezakt om hun plicht te vervullen. Moskee: verzorgde tuin met bankjes om op uit te blazen. Warm voor de tijd van het jaar. Moskee Gezinnen rusten uit in de schaduw. Het vrijdaggebed is volop op gang. De imam predikt vooraleer overgegaan wordt tot het individuele bidden. Het woord "Soeria" valt regelmatig.
De oude ingangspoort. Terug op straat leest een man zijn gazet. Hij zit er zeer op zijn gemak. We krijgen pijn als we ernaar kijken. Het folk art Centre herbergt diverse huisjes en was eigendom van een belangrijke familie. Dit is het bed van één van de kinderen. Een ontvangstruimte voor gasten. Na de theeceremonie mogen we ons aan een rondleiding verwachten. Gezien we geen thee kopen, mogen we zonder toezicht en zonder gids rondlopen. Ook hier draait alles rond commerce. Na een druk gevulde dag keren we terug naar het hotel. We frissen ons op en eten à la carte. Ik biefstuk friet, Kathleen eet zalm met gebruneerde patatjes. Een lekker glas Californische wijn vult de maaltijd aan. Daarna gaan we naar de Havana club. Stevig doorgezakt. Cocktails aan 4 Euro. Een bandje speelt live. Elke avond spelen ze dezelfde set en met evenveel enthousiasme. Wij wagen ons op de dansvloer. Fun, fun, fun. Ik raak in gesprek met een Californische surferboy die hier werkt. Om middernacht keren we welgemutst terug naar de kamer....
1. 9/4 om 20.00 gearriveerd in het hotel. Gegeten bij een Marrokaan. Lang geleden. 2. 10/4 bezoek aan: Bell tower, Drum tower en Moslim kwartier (Hui wijk) en de grote moskee, bezoek aan Ancient Style Folk house. 3. 11/4 bezoek aan woud van de stenen tafelen en Beilin museum. De grote Gans pagode (Dacien Si) en de antiek (lees: brocante) markt, wandeling aan de voet van de stadsmuren. 4. 12/4 bezoek aan Terracotta leger en Huaqing Pool. 5. 13/4 fietsen bovenop de stadsmuur, eten in het moslimkwartier en terug naar de luchthaven.
Voor diegenen die ons willen bereiken per skype in het paasweekend, dat zal niet gaan. We vertrekken donderdag naar Xi'an (terracotta leger). We komen pas terug op maandag 13/04 in de late vooravond. Foto's verzekerd!
Veel foto's van onze dagdagelijkse bezigheden hebben we nog niet echt geblogd. Bij deze is dat rechtgezet. In twee keer. Ik was er een deel vergeten.
Dag vrienden !
Bootje varen op een mooie zomerdag. Vanochtend heeft het geregend, maar daar is niets meer van te bespeuren. De wandelboulevard langs het meertje. Een favoriete plek om gezellig te kletsen, de hond en/of de kinderen uit te laten. Tai Tsi, zwaardzwaaien, pluimpje stamp.... kalligrafie uittesten (met water), 's avonds wordt er gezongen, gedanst,.... Er rijden shuttlebussen van en naar de main entrance. Onze bus is lijn 2. Elke 15 minuten. Clifford bus station. Van hieruit vertrekken de interne bussen maar ook bussen naar Guangzhou, Hong Kong, De ferry, Macau,.... voedselstalletjes en de gazettewinkel. Vlees aan de haak. Kippepoten (de poten!) zijn hier een delicatesse. De hoofdingang van Clifford Estates. Het winkelcentrum vlak aan de hoofdingang. Eethuisjes, importwinkels, kledij, groentenmarkt, supermarkt, audio, ... Eén van de straatjes in het shopping center. De GB van Clifford. Ziet er vrij westers uit hé, behalve het chinees en de chinezen dan. De Koelafdeling. Sinds wij er zijn: omzet x 2 De versmarkt. groenten, fruit en vlees. Bij de beenhouwer. net voorbij de main gate. Clifford resort center Overal in het domein zijn er winkeltjes die 24/24 7 dagen op 7 open zijn. Onze huidige favoriet. Jessica's. Vietnamees restaurant met lekkere belegde broodjes (kip met mayonaise). Vietnamese naam is Phuc Long. (Geen grap) Onze building. Wij zitten net onder de 4de richel. De receptie van onze blok. 24/24 7/7 bemand en bevrouwd. Onze living. Met rode zeteltjes en propaganda affiches die we voor 5 RMB op de antiekmarkt op de kop konden tikken. We lieten de affiches afwerken zoals men hier kalligrafische werken inlijst. "Promoot de landbouw" en "Revolutie" zou er opstaan. De luchters worden eerstdaags vervangen door iets minder hotellerige exemplaren.
Je kiest welke vis je wil en ze kelen het diertje. Versheid verzekerd. Alle vis smaakt hier trouwens naar brak water. Vessche vis, allé madamtje tzien de latste é. Kip. In de kooitjes achter op de foto zitten de diertje geduldig te wachten. Wil je een specifiek beestje. Dan kun je dat ook uitkiezen. Een kwartier later heb je het beestje gepluimd in je mandje. Onze bank. Dimsum jongen maakt peace teken. Onze favoriete dimsum kot.
Dit weekend was een weekend om niet gauw te vergeten. De hoogtepunten:
1. Job Fair in Guangzhou 2a. Kader wordt geleverd met papercutting art. 2b. Kapper Toni & Guy 2c. iPhone rules 3. Inondation complète 4. zakkenroller en President Hotel 5. lerares 6. Mario belt en het lukt nog ook!
1. Job Fair GZ (zaterdag 28-03 8.30 - 13.00) Met de collega's hadden we een standje gehuurd op de jobbeurs in GZ. Daar huur je voor 1100 RMB als firma een standplaats. Alle werkzoekenden kunnen deze beurs bezoeken. We werden overspoeld door kijklustigen en geïnteresseerden. De énen waren al beter dan de anderen. We zoeken momenteel een extra tolk/vertaler. Ons Carolleke weet soms niet meer waar haar hoofd staat. We zijn ook met 5 Belgen, dus dringend extra krachten nodig. Jammer dat ik geen foto genomen heb. 2a. Om 14u had ik een afspraak bij Toni & Guy. Nieuw in GZ en befaamd over heel de wereld. Enig probleem was het vinden! Als je de straat weet (Tianhe East Road), weet je eigenlijk nog niets. Ik was de verkeerde kant opgegaan. Ik werd er wel goed gesoigneerd. Eerst de obligate wasbeurt met een hoofdmassage van ca. 30 minuten. Daarna werd ik geknipt door Vincent Li; zeker gay en een zeer goede kapper. De gay community wordt hier trouwens meer en meer geaccepteerd. Tot voor een paar jaar was homoseksualiteit een echt taboe. 2b. Terug in Panyu wordt onze aankoop van vorig weekend, geframed afgeleverd. De vriendelijke delivery boys hangen het zelf op. Na de snit en de nodige gel, ontmoeten mijn gade en ik ons in Boca, een hip, nieuw, zeer trendy en loungy koffiehuis. De prijzen zijn dat ook. We betalen 50 RMB voor een thee en een mocha frappa. 2c. Kathleen heeft ingecalculeerd (zij is de boekhoudster) dat ik deze maand een iPhone mag kopen. Hip Hip hoera. We gaan in de computermarket naar een erkend Apple dealer. De verkoop gaat goed en ze moet naar het magazijn om een 16GB zwart exemplaar uit stock te halen. Na een 8GB model aan allerhande tests te hebben onderworpen (internet zonder WiFi, Google Maps, Facebook, etc...) beslissen we tot de aankoop. Dit brengt ons naadloos naar het volgende puntje. 3. Het begint te gieten. Bakken water vallen uit de hemel. We bevinden ons trouwens ook in een laaggelegen gedeelte van GZ. Resultaat: Na een half uur onophoudelijk gieten, staat de straat volledig blank. Mensen trekken hun schoenen uit, rollen de broek op en waden door het water. Auto's en bussen rijden door en veroorzaken deining. Een fietser probeert met droge schoenen de andere stoep te halen, maar helaas, hij bots op de stoeprand en moet zijn voet zetten. Plastieken zakken worden over en in schoenen gestopt. Niemand klaagt, dit is normaal. Het trottoir waar wij op staan, ligt ongeveer een meter boven het straatniveau. Gelukkig maar anders was het ook sokken uit, schoenen uit en pootje baden voor ons. Het stopt met regenen en de vriendelijke dame (Fifi) komt aandraven met een prachtig stuk electronica. We wisselen SIM kaart en een technieker plaatst de settings goed. We komen buiten en het regent opnieuw. Overal duiken dames op die aan spotprijzen (maar natuurlijk niet aan de normale prijs) paraplu's verkopen. 4. Aan de overzijde is het hotel President Hotel. We besluiten er te schuilen en iets te drinken. Het blijft regenen en een rioolgeur verspreidt zich. Kathleen en ik komen bijna terzelfdertijd tot het besluit om hier een nachtje te blijven. Zij gaat kijken naar een kamer, doet nog 40 RMB af van de prijs en voor 500 RMB (ca 50 EUR) ontbijt inclusief, logeren we een nachtje in een 4-sterren hotel. Het is ondertussen al 19 uur en de honger komt opzetten. Het regent nog steeds en we besluiten dicht bij het hotel te blijven. Een plaatselijke cantine wordt uitgekozen. De noedels en dimsums zijn lekker. De kippevleugeltjes goed doorbakken en knisperig. Na het eten nog een wandelingetje in de regen maken, denken we. Goed idee, tot Kathleen in het gewoel wordt ontdaan van haar portefeuille. Deze houdt ze steeds in haar handtas. Deze is altijd dichtgeritst. Opeens merkt Kathleen dat haar handtas opengeritst is en dat haar portefeuille verdwenen is. Koortsachtig zoeken we naar internationale paspoorten en GSM's. Beide zijn er nog. Gelukkig. Ik weet niet zeker of ik één of andere kaart bij me heb. Gelukkig stel ik vast dat ik de VISA van onze HSBC rekening bij me heb. Oef. In het hotel bellen we naar cardstop en naar HSBC. De blokkering gebeurt niet later dan 45 minuten nadat we het verlies hebben vastgesteld. We laten het niet aan ons hart komen. Het kon veel erger zijn geweest. We hebben nog altijd één kaart en onze paspoorten! Kathleen is wel al haar Ming Pian's (business cards) kwijt evenals haar kaart voor Clifford. Ook haar Belgische identiteitskaart en rijbewijs zijn foetsie. We bestellen een fles Italiaanse wijn die we meenemen naar de kamer. Na "Mission Impossible" (op tv) vallen we vredig in slaap. 5. Vandaag had ik een afspraak met mijn potentiële lerares Chinees. Carol (onze assistent op het werk) heeft haar "gevonden". Ze is lerares en volgens Carol spreekt ze heel mooi Chinees. Om 14 uur hadden we met haar een afspraak. Bij een lerares hier denk ik automatisch aan een mooi, speels, humoristisch meisje. Niets van dat. Misses Wang kwam ons appartement inspecteren met haar man die journalist is voor een IT-blad. We spreken een prijs af van 80 RMB per uur. Ik krijg een boekenlijstje. We starten van zodra we alle boeken hebben. 1 uur per dag, 4 avonden per week. We zullen zien hoe het vlot. 6. De rest van de dag verloopt rustig. Kathleen studeert, ik hou me met mijn nieuw speeltje bezig, mijn iPhone. Groot is onze verbazing als we plots skype telefoon krijgen van Kathleen haar favoriete broer (ze heeft er maar één). Mario heeft eindelijk skype geïnstalleerd en het werkt nog ook. We horen dat Filip al terug thuis is (dat wisten we al) maar allé. We melden ook nog eens dat het uitspreken van Vlaamse kost een aanleiding is om onmiddellijk het gesprek te beëindigen. Natuurlijk volgt vlak voor afsluiten: "wost mè appelmoes". Gr, het typen alleen doet mij watertanden, ook al was de kaasschotel van vanavond niet te versmaden.
Keramiek dag in Foshan. En wat voor een keramiek. Shiwan is sinds de Ming dynastie een centrum van pottenbakkers. De Chinese overheid heeft veel geld geïnvesteerd om het centrum voor keramische kunsten op een hoog niveau te tillen. Gezien het aantal toiletten verwachten ze veel volk. Komt dat zien! Het loont de moeite. Naast het traditionele stadje is er een heus centrum voor ceramische kunsten in opbouw. Er wordt getoond wat keramiek allemaal kan. Ook moderne beelden vinden er hun plaats. Ik was bijzonder gecharmeerd door de fallus in keramiek en de groep vrouwen met cameltoe. Niet waar hoor! De hele site ademt de creativiteit, maar ook het ambacht. Mannen zitten tegels te maken. Ze duwen klei in vormen. Kinderen maken asbakken voor hun papa. Moeders en dochters zitten te ploeteren om toch maar een barbie in klei te maken. De oudere kunstenaar schermt ze werk af met doeken. Wij piepen er echter toch eens binnen. De grote houtgestookte oven (=klin) zou reeds 500 jaar ononderbroken branden. Zeer imponerend. Een man pakt een ovenschotel, de grootte van een karrewiel in. Er is ook verschrikkelijk veel kitch. Maar de tafel in keramiek met dito stoeltjes oogt kitsch maar is zeer mooi. Ik heb voornamelijk de moderne en architectonische beelden gefotografeerd.
Misschien gaan we volgend weekend eens naar Macau. 'T is eens wat anders, kerken en kathedralen. Met het paasverlof gaat het waarschijnlijk richting Guilin (aalscholvervissers en karstgebergte aan de Li Rivier). We waren eerst van plan om naar Beijing te gaan, maar ik heb mijn verlof een beetje moeten aanpassen.
Dag vrienden!
Welkom. Welkom. Ik ben benieuwd wat de "12" betekent. Een combinatie van oud wordt vernieuwend. Prachtig. De traphal naast de oven. Voor mij mochten ze gestopt zijn bovenaan de potten, maar toch zeer mooi wat ze hebben gedaan. De klin of oven. Vuurtje stoken? Waar heb ik dit nog gezien? Als ik ooit een huis zet is het met dergelijke buitenmuren en één accentmuur binnen zo.
Chinese muur. De kleuren zijn adembenemend. Het straatje om sta je in een Ming periode straatje. Groep niet alledaagse vrouwen met geen haar. Is dat niet mooi. In plaats van zonneschermen planten ze bamboe. Ook het pad vind ik zeer geslaagd. Hieronder een wondermooi beeld. De kunstenaar heeft een fixatie voor borsten. Of wil hij iets anders zeggen. Het mondje op het anders zintuigloze hoofd. Fantastisch beeld.
Zondag zijn we op schoolreis geweest. Met 27 vriendjes van Kathleen haar school vertrokken we om 9 uur richting Foshan. Foshan telt nu ongeveer 6 miljoen inwoners (and counting) en wordt beschouwd als de geboorteplaats van Chinese opera. Het is gekend voor keramiek, houtsnijden, metaal en zijde. De reisbegeleider, Mr Long (= draak in 't chinees), was ervan overtuigd dat we continu dienden te worden geëntertained en gaf met gaarnte een greep uit zijn repertoire ten berde. Zeer mooi allemaal. Hij zong speciaal voor een Japanse reisgenote een eigen interpretatie van een zeer bekend Japans liedje dat zij echter niet kende. Ook "I am sailing" van de Rod passeerde de revue. Enfin, niet veel later werden we omringd door keramiekbedrijven met ronkende Italiaanse namen. Even later arriveerden we aan de Zu Miao tempel. Deze tempel dateert van 1080 AD en is echt de moeite. Een groot plein omgeven door diverse tempels straalt in het zonlicht. Overal bonzai. Veel mensen spenderen hier een lazy sunday. Er wordt Mahjong gespeeld door jong en oud. Overal zijn hier (en niet alleen in de tempels) betonnen banken en tafeltjes aanwezig waar men speelt met kaarten, met Chinese domino's of Mahjong,... Zeer leuk en goed om relaties op te bouwen. Er zitten op straat trouwens ook meesters die tegen vergoeding les geven in spelletjes. De tempel is ook het hart van de lokale Kung Fu cultuur. Groot en klein doet mee. Op een pleintje in het tempelcomplex geven jonge gastjes een voorstelling. Ook de leeuwen zijn er. Deze leeuwen moeten de boze geesten verjagen. De boze geesten zijn bang van geluid en rood. De leeuwen moeten die geesten verjagen en worden door de toeschouwers beloond met applaus en centjes. De mooie zomerdag werd verdergezet met een etentje in het plaatselijk hotel. De lokale specialiteit is dumplings. We waren in goed gezelschap. Sue en Dave waren er evenals Randy een Amerikaans architect die in Guangzhou een eigen praktijk heeft. Na het eten trokken we verder naar het Foshan Folk Arts Research institute. Dit instituut gespecialiseerd in paper cuttings toont aan hoe mooi een eenvoudig idee kan uitdraaien. Kathleen en ik waren allebei zeer "begoest" op een groot werk (80 cm x 400cm) zwart papier op gouden achtergrond. Onze koopzin werd wel op tijd in de kiem gesmoord doordat reisleider Long (= draak in het Chinees) onmiddellijk vroeg of we een creditcard bijhadden nadat we meer informatie hadden gevraagd. Blijkbaar had hij ook zijn percentje. Na het instituut, waar je ook nog zelf leeuwen, lantaarns, muziekinstrumenten, jade en allerhande kitsch kunt kopen, gingen we richting Liang Yuan Garden. Deze particuliere tuin werd gebouwd tussen 1796 en 1850 door een familie van dichters en artiesten. Onlangs schonk de familie de tuin aan de stad Foshan. Het is naar Chinese normen een kleine tuin, maar de pracht en de rust zorgen ervoor dat het een plekje uit de duizend is. Grootste publiekstrekker was echter de beo die "Ni Hao" riep. "Velly funny". Terug de bus op als laatsten om naar de keramiek straat te trekken. Kathleen is begoest op een aantal potten om de planten die ze vorige week gekocht heeft in te verpotten, en ze wil dan ook per sé potten meenemen. Ik weiger pertinent. Dat kost ons dus wel een volgend weekend naar Foshan maar allé, een tweede bezoek is echt de moeite. Ook kon Dave Kathleen overtuigen van het nut van de iPhone. Ze heeft toegestemd dat ik er ééntje mag kopen. Hip hip hoera. We vonden er uiteindelijk een winkeltje verbonden aan het keramiekmuseum waar we echt mooie donkerrode potten vonden. We gaan er zeker terug. Na de keramiekstraat ging het terug richting Guangzhou. Op naar Blenz coffee voor een welverdiend bakkie troost. Daarna nog naar de Ierse pub Hooley's. Ik voor een Hoegaarden en biefstuk friet, Kathleen voor een glas rood met fish & chips. Dit is de tweede Ierse pub die we in Guangzhou gevonden hebben en deze is veel beter. Met de taxi terug naar huis en weg was het weekend.
Een band begeleidt de leeuw. Kung Fu Man da. het is hier het jaar van de os en je zult niet kunnen zeggen dat je het niet weet. Kerstrozen hebben ze hier ook. De privé tuin. Ik vond dit muurtje mooi. vooral de zegels op de dakpannen. Ronde deurgaten zijn zo Chinees als een kleintje met mayonaise Belgisch is. De ingang van de bureau van de directeur. Collectie gesteenten. In één van deze kooitjes zit de Ni Hao beo. Bonzai op de voorgrond. Paviljoen voor geliefden. Zeer romantisch. Kathleen op wandelbrugje. Mahjong spelen op het binnenplein van de tempel sfeerbeeld binnen het tempelcomplex Kungfu kindje. De draak begint. Zeer intensief. De choreografie is zeer belangrijk. De tweede man staat continu voorovergebogen. Exhibit A De leeuw klimt op een paal om zijn prijs in de wacht te slepen. Alles aan de kop kan bewegen. Mond, oren, neusgaten,wimpers. Choreografie !!! Kathleen kijkt met Kathryn en Ann aandachtig toe. Baat het niet, dan schaadt het niet.
De eerste foto trok ik toen we ons middagmaal verorberden in een plaatselijk eethuisje. We hadden veel bekijks.
De tweede foto trok ik toen we van het eethuis naar het werk terugkeerden. Wateroverlast in Nansha. Motorrijder rijdt zich vast in grote plas en raakt er niet meer uit. Toen de reddingsdiensten ter plaatse kwamen was het slachtoffer reeds overleden. Onder hem vond men een nieuwe motor die de arme man aan het testrijden was. Van uw reporter ter plaatse. Kurt "zwanser" Viaene
We zijn net thuis van een leuk ontspannend weekend in Guangzhou. Kathleen boekte een hotel op Shamian Island. Het Victory Hotel bleek een schot in de roos. Zeer mooie kamers, iets minder spannend ontbijt. Maar al bij al een zeer goed hotel. Shamian (Shàà Mièn uitgesproken) is een ideale uitvalsbasis voor het oude GZ. Vrijdag na het werk zijn we onmiddellijk richting hoofdstad getrokken. Onze chauffeur dropte ons aan het hotel. Het inboeken verliep vlot. De kamer was super. Geen foto verdomme. Enfin, na een aperitief in de lobby van het hotel op naar "La Dolce Vita". Er is een verwoede strijd om de titel "Beste Italiaanse restaurant" in GZ, maar La Dolce Vita heeft voor ons de strijd al verloren. De diensters deden hun best, maar verstonden quasi nul Engels. De enige Italiaan in zicht was een mankende piraat (bandana van Calvin Klein). Het eten was ok, maar kon de prijs niet bevestigen. Daarna naar Station One. Een leuke zaak die onlangs door een bijzonder irritante Duitser is overgenomen. Ze hebben wel lekker bier en een super terras, maar de volgende keer laten we deze kelk graag aan ons voorbijgaan. Zaterdagmorgen. Met een frisse kop en een hartig ontbijt gaan we de hort op. We steken één van de bruggetjes die Shamian verbinden met GZ city over en belanden pardoes in het hart van Qingping Markt. Een labyrint van winkeltjes met allerhande gedroogde ingrediënten voor de beroemde en eeuwenoude Chinese geneeskunde. Waarvoor je gedroogde hagedissen nodig hebt, wil ik niet weten. De geuren zijn adembenemend zeker na een rijkelijk ontbijt. We slenteren verder en passeren kraampjes met katten, konijnen, honden, vissen, benodigdheden voor vissen, acquaria, fonteintjes, teveel om op te noemen. Geen andere Yang ren (zoek het op!!!) in zicht . We slenteren verder door bochtige nauwe steegjes en arriveren aan de Hua Lin Tempel. Zeer mooi, authentiek en sinds de dooi van de politiek tegen godsdienst opnieuw een belangrijke plaats voor Zen Boeddhisten. De Jademarkt rondom de tempel is een lust voor het oog. Overal wordt het groene goud verhandeld en bewerkt. Vreemd is: in China heb je niet te maken met de gedachte: "Als mijn buurman hetzelfde verkoopt als ik, dan verlies ik winst en verdelen de klanten zich over ons twee." In China zie je dus straten met alleen maar coiffeurs, alleen maar electronica zaken, alleen maar fietszaken, etc.... Hier zeggen ze:" Als men weet dat àlle coiffeurs in één straat zitten, dan komt iedereen naar onze straat! En dan pikken we wel ons graantje mee." Interessante gedachte. Na de jademarkt volgt de antiekmarkt (zeg: brocante). De kraampjes met Mao memorabilia, fossielen, halfedelstenen, oude stempels, oude munten, etc.. volgen elkaar op. Ik ben eigenlijk op zoek naar oude propaganda affiches van het jonge Chinese communisme. Groot is mijn geluk als een dame me meeneemt naar de zijstraat waar ze een pak affiches bovenhaalt om "u" tegen te zeggen. Ik koop er een 10-tal voo 105 RMB omgerekend zo'n 12 EUR. Hip hip hoera. Via de wijk waar je alles kunt krijgen om ook maar eender welk toestel (electronisch of mechanisch) van nul op te bouwen (voor de liefhebbers: Haizhu Donglu en Huifu Xilu) passeren we de tempel van de 5 onsterfelijken. In deze mooie tempel loopt ook nog een Chinese rond met zwarte nylons die duidelijk te klein zijn voor haar. Ze draagt roze stilletto's en een kort rokje. Het kruis van haar panty komt van onder haar rokje uitpiepen. En zeggen dat je in Italië niet met blote schouders binnen mag in een kerk. Jammer genoeg durfde ik haar niet op mijn gevoelige plaat vast te leggen. Daarna naar Beijing Lu; de winkelstraat bij uitstek. We wandelen richting Parel rivier. Na een 3-tal kilometer gewandeld te hebben, vindt Kathleen het nodig om ons te laten vereeuwigen door een straatfotografe. 8 EUR voor 4 foto's later, doen we ons te goed aan een frisse pint en een cola. Daarna spoeden we ons met gezwinde tred richting hotel, want het is al 18.30 en om 19.30 worden we verwacht bij Sue en Dave voor hun tweede house warming party. Sue was deze week ook jarig, dus reden te meer om nog eens te feesten. Op het feestje zijn de meeste gasten collega's van Dave die bij de British Council werken. Verder zijn ook de leraressen van Kathleen aanwezig. Ann is een zeer lief madameke die mijn vragen omtrent uitspraak graag beantwoordt. Cathrine is de bazige van de twee en is zeker niet op haar mondje gevallen. Ze doet ook aan Thai boxen en toont me met veel plezier een aantal moves. Ik ben het gedweë slachtoffer. Sue toverde een groot assortiment super heerlijke gerechten op tafel. Cathrine maakte dumplings klaar. Daarna werd in 3 talen happy birthday gezongen. Eénmaal in het engels, éénmaal in het Mandarijns en éénmaal in het Cantonees. Men vraagt aan ons om het in het nederlands te doen. Ze begrijpen niet dat wij ook in het engels zingen. Moe maar tevreden nemen we de taxi terug naar het hotel. De volgende morgen wordt er zoals elke morgen ontbeten. Een lekkere omelet vergezeld van een lekkere koffie stoomt ons klaar voor een nieuwe spannende dag. Hip hoi, het happy pilletje heeft gewerkt. (Grapje hoor, moeders.) We nemen de dìtié (zoek het op, verdomme !!!!) naar Yuexiu Park. We bezoeken eerst het Dr. Sun Yat Sen Memorial dat vroeger dienst deed als congreszaal voor de communistische partij en nu volledig in het teken van Budweiser stond. Mooie grote zaal, met Engelstalige uitleg over de verschillende belangrijke data in de geschiedenis van het gebouw. Daarna gaan we eerst nog een tempel bezoeken om dan iets te eten in een typisch Kantonees restaurant. Zeer lekker. De noedels zijn dik, glibberig en niet gesneden en met stokjes valt dat niet mee! Ze zijn echter heerlijk evenals de hete kip en de zoet-zure zalm. Het was van "lek mijn lipke!". Met een volle maag een 300-tal treden nemen valt niet mee, maar het Yuexiu park loont echt de moeite. In het park staat hèt symbool van Guangzhou: een standbeeld met 5 geiten. De Trotter zegt:" De 5 geiten waarvan de geschiedenis aan de oorsprong van de stad zouden liggen. Onder keizer Yi van de Zhou dynastie daalden 5 personages uit de hemel op aarde neer. Ze reden op geiten, deelden rijst uit aan de bevolking en behoedden mensen zo van een hongersnood. Ze verdwenen opnieuw in de lucht, maar zonder geiten dit keer. De dieren versteenden en werden de standbeelden die we vandaag te zien krijgen. Zo begrijpen we ook waarom de stad, stad van de geiten of stad van de rijst wordt genoemd." Een groot schrijver zal de auteur van dit stukje proza nooit worden. Maar dit geheel terzijde. We slenteren verder door het park, zijn al dat groen strontmoe en besluiten naar de uitgang te zoeken. Uiteindelijk arriveren we aan de noorduitgang. Oef. We nemen een taxi terug naar Shamian. Eerst bij Starbucks een Caffé Latté drinken. Heerlijk! We pikken onze bagage op in het hotel en nemen een taxi naar Citic Plaza op Tianhe. In de kelders van dit gigantische gebouw bevindt zich "Corner's Deli". Het ligt wel niet op een hoek en de eigenaar heet ook niet "Corner", maar ze hebben er zaken die je nergens anders vindt. We kopen 4 flessen Nero d'avola, stokbrood en Manchego, Brie, Gouda, Cambozola en Comté. Rara, wat hebben we vanavond gegeten? Nog 45 minuten op de bus en we arriveren volgeladen en platzak in Clifford, het "Marbella" van de Pearl River Delta. Nog vergeten, Kathleen heeft haar grootste doel voor ons verblijf in China dit weekend bereikt. Ze heeft een rode lantaarn gevonden! We vonden dit prachtstuk dat symbool staat voor de gehele Chinese cultuur in een bazaar-achtige markt in hartje Guangzhou. Als er ooit nog iemand van jullie prullen wil om kindjekak in te verpakken, laat iets weten. We know the way. Nu genieten van een glaasje wijn en Paolo Conté.
Gedroogde hagedissen, onmisbaar in elk zichzelf respecterend geneesmiddel Qingping markt Huisdieren Chinezen zijn zot van vissen.
Hua Lin Tempel Binnenplein van Hua Lin tempel idem idem Jade verkopen op straat Dim Sum gallore! Geen auto's beeldje kopen? Zaken doen gaat niet zonder sigaret. Jade markt De steentjes worden ter plaatse bewerkt.
Antiek markt Jong geleerd. Mannen poseren voor blanke vrouw. Antiek?????? Sfeerbeeld op antiekmarkt. Even bijpraten. Economische crisis en zo. Boontjes, eitjes, sinappels !!!!! Nie diere. Hoe transporteer ik met de fiets zo economisch mogelijk? Bucht en nog meer bucht. Dr. Sun Yat Sen Memorial. Idioot op de foto ben ik niet. Ja, ik ben verdikt. Mmmmm lekker !!!!!! Kathleen wijst naar de noedels. Starbucks. Het huis van vertrouwen.
Dit weekend zijn we eens gigantisch actief geweest. Gisteren zijn we met de fiets naar Panyu geweest. Panyu is eigenlijk niet veel soeps. Je hebt een aantal leuke winkels, restaurants en that's it. Toch leuk om de gezichten te zien van de mensen op de bus die aan je voorbij zoeft. Wel even de adem inhouden. Waarop die dingen rijden is me een raadsel, maar de walm die uit de uitlaat komt, niet te doen.
Vandaag, zondag, was ik vroeg wakker. Ik heb naar de Baron Von Munchhausen gekeken terwijl Kathleentje lekker uitsliep. Rond 12 uur zetten we met de fiets aan naar de Clifford store. Niet om inkopen te doen, oh nee. Eerst iets eten bij Andrew's. Ik at een Toast met cheese and bacon, Kathleen een Toast met cheese and cheese. Een blue mountain coffee om door te spoelen voor mij en een Italian espresso voor Kathleen. Kostprijs 48 RMB ofte ongeveer 5 EUR. Vooraleer we de taxi namen naar Lian Hua Shan eerst nog eens pipi in de openbare toiletten. Mijn uitspraak moet verbeterd zijn, want de taxichauffeur wist meteen waar we naartoe wilden. 68 RMB verder staan we aan de voet van de Lotus Berg. (Lianhua = lotus, Shan = berg). Indien sinologen onder ons zijn en het klopt van geen kanten: excuus.
Enfin, we worden afgezet aan de poort. Het eerste verschil dat te merken is, is de kitsch die China rond zijn monumenten spint. Het is een 4 sterren attractie. De fake watervalletjes zeggen hallo. Koppeltjes poseren bij goudkleurige muizen. Luidsprekers braken Chinese r&b in dit oord van rust. We hebben veel bekijks. Iedereen roept: "Hello!". Als je dan antwoordt, dan wordt er gelachen of is het uitgelachen? Mijn rooie kop zal er wel ergens voor tussen zitten. Mijn conditie is niet wat het was. Het loont wel de moeite. De berg was in lang vervlogen tijden een steenmijn, een beetje het Carrara van Zuid China. Overal zie je daar sporen van. De Lotus Pagode, het 44 meter hoge bronzen beeld van de bodhisatva is bedekt met bladgoud. Een informatiebord in een voor ons leesbare taal pocht dat dit het grootste bronzen, met bladgoud bedekte beeld ter wereld is. Heel veel mensen spenderen hier hun enige rustdag. Het boeddhisme is terug. In de straat die naar de hoofdingang loopt, kun je wierook stokjes kopen tot 2 meter hoog. Ook kun je briefjes kopen met "gebeden" op. Deze zijn zeer kunstig geplooid en vormen soms samen een gesloten lotusbloem. De wierook (ik denk eigenlijk gewoon rook) hangt dik rond de basis van het beeld. Dan zijn we eens de lucht van de grootstad ontvlucht.... De Chinees is eigenlijk bijzonder bijgelovig. Je ziet dan ook veel mensen met gigantische exemplaren rondlopen. Je weet maar nooit dat het helpt.
Onderweg naar beneden is er opnieuw een plaspauze ingelast. We stoppen bij een standje waar je allerhande honingproducten kunt kopen. De bijtjes in papier maché doen me onmiddellijk aan de Meli denken. Dat ik dat nog mag meemaken een nieuwe Meli in China. We bestellen een goedje dat zeker water en honing bevat. Wat de rest is? Joost mag het weten. Eénmaal terug aan de ingang beslissen we van een eindje door het stad te lopen. Kathleen wil een rode lantaarn voor op het balkon, maar vindt er geen. Na ongeveer een half uur gelopen te hebben, komen we aan en bushalte. Ik informeer of de bus naar Shi Qiao gaat. Na een aantal keren herhalen knikt de man "Aaah, Shi Qiao", en beaamt dat de bus die kant opgaat. Een lege taxi komt aanrijden. "Nimen qu nali?". "Qi Fu": antwoord ik. Hij begrijpt me onmiddellijk. Eureka, hoera. De ontnuchtering volgt snel als de chauffeur een gesprek wil aangaan en ik "Ti bu dong.", moet antwoorden. Ik begrijp geen snars van wat hij wil.
Aangekomen in Clifford Estates, doen we de obligate inkopen. Fruit, groenten, wijn, sigaretten, kip. Vanavond kook ik wortelpatatjes met kippefilet. De Lambrechten die dit lezen zullen zeggen : "Maar bij wortelpatatten hoort worst !". Da's waar, maar de enige worsten die hier te vinden zijn, zijn verdacht uitziende voorgekookte Poolse worsten. Dus dan maar kip.
Genoeg nu, volgend weekend wordt opnieuw een weekendje Guangzhou. We vertrekken vrijdagavond en komen pas zondagavond laat terug naar Qi Fu. We maken er voor de eerste keer een Cultureel bezoek aan GZ van. Dus tot lezens.
Dit weekend zijn we naar een hondenshow geweest ! Ja, inderdaad we waren ook aangenaam verrast. Wij die dachten dat de chinezen de hond enkel in zoetzure saus of stir fried apprecieerden. Hondenshow van hoog niveau, met professionele keurders zoals wij het kennen...Van de grootste honden tot de kleinste. Vele rassen zien hier wel behoorlijk af van de warmte - we hebben bv zeer veel huskies gezien. De honden zagen er wel zeer verzorgd uit en werden correct behandeld. Ook zie je affiches naar sensibilisering toe om het eten van katten-en hondenvlees aan banden te leggen via de organisatie animalsasia.org.cn. Deze affiches hadden we ook al opgemerkt in Hong Kong. Als bijlage enkele foto's.
Een kleine update hoe het ons op dit moment vergaat. Zeer goed, zouden we zeggen. We halen nu gemiddelde temperaturen als op zomerse dagen in België en kunnen iedere avond genieten op ons terras in ons knal rood terrassalonnetje dat we hier hebben aangekocht. Iedere avond was er ,tot en met maandag ,volop vuurwerk ter ere van het nieuwe jaar. Ook krijgen we er iedere avond gezang en dans gratis bij. 't Wordt pas echt stil rond 23u30 ! Binnen een maand ongeveer zou de regen eraan komen en we hebben al vernomen dat we voorzorgen zullen moeten nemen naar bv onze kleerkast toe, gezien door de vochtigheid je kleren kunnen worden aangetast. Kate, een Amerikaanse dame die hier al 16 jaar woont, gaf ons advies om een waterabsorberend toestel in onze kast te plaatsen. Zullen we maar beter doen, denken we zo. Met de chinese les gaat het vlot en we leren enorm bij de laatste tijd. Goed dat ik me toch al iets verstaanbaarder kan maken. De tijd vliegt hier wel voorbij en ik heb me voorgenomen iedere zaterdagmorgen als Kurt gaat werken me achter mijn PC te zetten om te studeren. Gisteren ben ik met Sue, mijn mede klasgenoot, na de les gaan lunchen en daarna naar de plaatselijke bloemen-en plantenmarkt geweest op zoek naar planten voor op ons terras. Met ons Mandarijn dat we nu al kennen konden we ons behoorlijk verhelpen, maar 2 chinezen wilden een hele conversatie beginnen tegen ons en we moesten toch even passen...'t was zeer leuk om daar rond te lopen - volop activiteit en interessante prijzen. Ikzelf heb enkel een boeket rozen gekocht, gezien ik aankopen steeds moet meesleuren op de bus en dat is niet zo interessant als je enkele planten wenst te kopen van redelijke grootte. We zullen binnenkort teruggaan en beroep doen op de chauffeur en de wagen van Kurt's werk. Praktischer als je grote aankopen wenst te doen. In april plannen we een bezoek aan Beijing - Kurt heeft verlof van 6 tot en met 14/4. Van Sue heb ik al een logeeradres doorgekregen, in het oude stadsgedeelte. We plannen er zeker 5 dagen te verblijven. Vanuit Guangzhou is het ongeveer 2u50 vliegen. Kurt gaat vrijdag 1 dag weg en weer naar Xian, samen met 2 collega's, op prospectie. Binnenkort vliegt hij ook naar Mumbai voor een beurs. Dat was het nieuws totnogtoe. Vele groetjes. Kurkat
Nog even een wijsheid van de dag : Wie dit leven kent, heeft dit leven overwonnen.
Dag Vrienden! In bijlage een aantal foto's van hoe de eerste werkdag na CNY eruit ziet in het mooie China. 2 leeuwen lopen dansend door het bedrijf om boze geesten te verjagen. Vuurwerk wordt afgeschoten. Snoepjes en andere zoetigheden voor het personeel. Ieder personeelslid ontvangt een rode enveloppe met "geluksgeld".
Terug thuis sinds gisteren ! Wat is het hier koud! Enfin niet gezeurd, het was een super reis. Steeds rond de 30°C niet zoals hier in GZ (10°C). Maar daar komt snel verandering in. De koudste maanden zijn bijna achter de rug.
Hoe was onze reis? In één woord, fantastisch. Het schema hieronder geeft weer wat we er uitgevreten hebben.
17/01 Vlucht Guangzhou - Phnom Penh 18/01 Bezoek S21 - Killing Fields en Tonlé Bati 19/01 Wat Phnom - Koninklijk Paleis - Nationaal Museum 20/01 Bus trip Phnom Penh - Siem Reap - sunset vanop Phnom Bakheng 21/01 - 23/01 Bezoek van Angkor tempelsite 24/01 Boottocht van Siem Reap naar Battambang. 10 uur via Tonlé Sap en backwaters. 25/01 - 26/01 Battambang 27/01 Battambang - Phnom Penh 28/01 - 29/01 luizen in PP 30/01 ochtendvlucht naar huis.
17/01
De vlucht verliep vlot. In 2u50min zijn we in Phnom Penh, de hoofstad van Cambodia. Een taxi chauffeur van het hotel wacht ons op. We betalen 20 USD per persoon voor ons visum en 14 USD voor de taxi en om 21 uur checken we in bij Prosper van het Del Gusto Guesthouse. Een koloniaal gebouw dat werd ingericht als hotel. Het eten is lekker evenals de wijn. Op de website ziet het er mooier uit dan in 't echt. Niet enkel papier is gewillig.
18/01
Na een flut ontbijt (inbegrepen in de prijs) gaan we te voet naar S 21 aka Tuol Sleng. Dit voormalig schooltje werd ten tijde van het Pol Pot Regime (1975-1979)een gevangenis. Van hieruit werden gevangen na soms maandenlange opsluiting (inclusief foltering) naar de Killing Fields net buiten de stad gebracht om te worden vermoord. Schrijnende foto's (de Rode Khmer documenteerde alles) tonen mug shots van gevangenen (hier passeerden zo'n 15.000 mensen) die hier of in de Killing fields de dood vonden. Ook hoge functionarissen, die iets te kritisch waren voor het eigen regime kwamen hier aan hun einde. Deze mensen wisten wat hen hier te wachten stond. De gevreesde commandant Duch wacht nog steeds op zijn proces. Omdat het huidig regime nog veel ex Rode Khmers in de rangen heeft, is men hier niet echt geneigd om er snel werk van te maken. Eens de processen starten zullen veel namen aan de oppervlakte komen.
Na de gevangenis met de tuk tuk naar de Killing Fields (Choung Ek). Dit is slechts één van de vele plaatsen waar vijanden van de staat werden geëxecuteerd. Een groot gedenkteken vol schedels werd opgericht ter nagedachtenis. Er is een "killing tree" te zien waartegen kinderen en baby's te pletter werden geslagen. De boomgaard vertoont overal putten die als massagraf hebben gediend. Landmijn slachtoffers staan te bedelen om een beetje geld. Indien je meer wil weten over de Rode Khmer periode kan ik het boek "Cambodia 1975-1979" van Karl D. Jackson bij Princeton Paperbacks aanraden.
Vooraleer we terugkeren naar Phnom Penh (hierachter PP) gaan we naar Ta Prohm en het Tonlé Bati meer. Ta Prohm wordt omschreven als Angkor Wat zonder toeristen maar na Angkor te hebben gezien is dit een beetje overdreven. De omgeving is zeer mooi en het complex is in vrij goede staat. Na het tempeltje gaan we naar het meertje waar we wat fruit eten en Kathleen de kinderen fotografeert die bootje varen spelen.
In PP terug genieten we van een terrasje. Veel toeristen genieten van een biertje of een cocktail op één van de vele leuke terassen aan de oevers van de Mekong. Voor het koninklijk paleis wordt er gedanst op de plaatselijke hits. Het is hier elke avond avondmarkt.
19/01
Vanuit het hotel nemen we een tuk tuk naar het koninklijk paleis. Van daaruit trekken we noordwaarts richting Wat Phnom. De enige heuvel die de stad rijk is. Wat betekent tempel en Phnom betekent heuvel. Mevrouw Penh zou lang geleden 4 beelden uit de Mekong hebben gevist en deze hier in een tempeltje onderbracht. Zo ontstond Phnom Penh, de heuvel van mevrouw Penh (niet heuvels). Voor de luierikken onder ons kun je ook met een olifant naar boven.
We slenteren vervolgens naar het Koninklijk paleis voor een bezoek aan de zilveren pagode. Deze pagode heeft een vloer bestaande uit massief zilveren tegels. Het interieur werd niet 100% vernield door de Rode Khmers en is daardoor voor 40% intact. Zeker de moeite. Er is ook nog een paviljoen te zien dat door Napoleon III werd geschonken. Het stond oorspronkelijk in Frankrijk.
20/01
Om 5u30 uit de veren. We worden om 6u30 werden we opgehaald aan het hotel voor de busreis naar Siem Reap, de uitvalsbasis om Angkor te bezoeken. Prosper van t hotel had ons verzekerd dat we eerst zouden kunnen ontbijten, maar dat bleek het geval niet. Dus eerst naar het dichtstbijzijnde winkeltje om koeken en yoghurtdrankjes.
De busreis verliep voorspoedig en na 5 uur waren we in Siem Reap. Kathleen had haar huiswerk gemaakt en we stuurden de tuk tuk chauffeur resoluut naar La Noria. Dit hotel is duidelijk in trek bij de franse oudere generatie. We waren de snotneuzen. Rond een zwembad staan een aantal cottages. Wij betrekken nummer 15. Gezellig ingericht met een eigen terrasje. s Avonds maken we voor het eerst kennis met de grandeur van Angkor. Bovenop Phnom Bakheng (een tempel aan de westkant van de tempelsite) genieten we van de zonsondergang samen met honderen andere toeristen. Wij vonden het niet echt de moeite, maar ik heb wel de slurf van een olifant gestreeld ! Wat een beest als je er vlak bijstaat! Op de weg daarnaartoe passeerden we voorbij Angkor Wat. Kathleen vond dat al indrukwekkend, maar eigenlijk keken we slechts naar de poort naar de centrale tempel van Angkor Wat.
21/01 23/01
We betaalden op 20/01 40 USD per persoon voor een driedaags ingangsticket. Op dit ticket staat ook je foto, zodat je de pas niet zou doorgeven. Deze pas wordt aan elke tempel gecheckt. Niet vergeten dus!
Met de tuk tuk gaan we eerst naar Angkor Thom. De hooftempel is Bayon, gekend van de vele fotos met de gezichten op van Jayavarman VII. Dit is dus niet Angkor Wat. Het hele tempelgebied van Angkor beslaat vele vierkante kilometers. Angkor Wat en Angkor Thom zijn de bekendste sites. Deze sites waren eigenlijk gigantische steden die tot bloei kwamen in verschillende periodes. Angkor Wat kende zijn bloei in de 12de eeuw. Enkel de verblijven van de goden waren van steen. De andere gebouwen waren van hout en zijn nu niet meer.
De dag erop verkennen we andere tempels met de fiets. We legden ongeveer 30 km af van de éne tempel naar de andere. Mijn zeer gat nam ik erbij. Maar niet zonder zagen.
Een volledige opsomming en uitleg zou ons te ver leiden maar hier onze favorieten lijstjes.
Kathleen:
Bayon (Angkor Thom)
Angkor Wat en alle gates van Angkor Thom
Terrace of the Elephants
Preah Khan
Banteay Kdei
Kurt:
Bayon
Preah Khan
Angkor Wat
Ta Prohm
Banteay Srei
24/01
Met de ferry naar Battambang, de grootste stad na PP. Onze stek in Battambang wordt Spring Park Hotel. Eigenlijk is er niet veel te zien in Battambang. De bootreis ernaartoe is echter niet normaal. 10 uur bootje varen aan een slakkengangetje, over Tonlé Sap meer en via meanderende rivieren is geen pretje. Eigenlijk wel maar de laatste 2 uur waren er teveel aan.
Je ziet wel enorm veel langs het water. Verscheidene dorpen op het water (floating villages) waarbij de kinderen steeds staan te wuiven, geven voldoende kans op leuke fotos te nemen. We krijgen ook een blik op het harde leven van de arme bevolking. De weinig hygiënische omstandigheden waarin ze leven, zijn hard voor onze ogen en neus.
In Battambangs ontspannen sfeer gedijen we goed. We missen wel het groot aantal mogelijkheden van PP. Wat ons bij de keel grijpt zijn de kinderen die vragen om je bord leeg te eten als je klaar bent. Eenjongen schraapt de rest van de rijst in een potje en gaat dat dan opeten gehurkt op de stoeprand.
25/01
In de White Rose bestellen we een broodje met Nutella, een shake van mango, ananas en banaan. Kathleen eet yoghurt met fruit en een broodje met confituur.
Een meisje van 8 jaar komt vragen of ze de rest van de Nutella mag opeten. Smakelijk eet ze het zoete goedje op. Daarna eet ze Kathleen haar yoghurt op met de rest van de confituur erin en wat fruit.
De dag verloopt lekker lui en we slenteren wat rond in het stadje. s Avonds gaan we eten in Riverside Balcony. We laten ons goed gaan en worden niet op onze ziel getrapt door bedelende kinderen.
26/01
Meer niksen en ik lees De Chinese Weg van Rob Gifford uit. Kathleen leest Het beste moet nog komen van Friedl Lesage. Hadden we vooraf geweten dat er zo weinig in Battambang te doen zou zijn, dan hadden we dit stadje waarschijnlijk niet of slechts voor 1 dag als rustpauze ingelast.
27/01
We vertrekken om 07 uur met de bus naar PP. Om 6.30 arriveren we in het station waar we de beste koffie tot nu toe drinken. Busreis verloopt vlot en rond 14 uur zijn we terug in PP. Op de bus heb ik kennis gemaakt met de plaatselijke voor ons vreemde eetgewoontes. Een vrouw naast ons heeft een zakje gefrituurde sprinkhanen mee en knabbel er lustig op los. Eerst verwijdert ze de vleugeltjes en daarna verdwijnt het hele dier knarsend in haar mond.
We nemen onze intrek in Mekong Palace Hotel. Verre van een paleis maar voor 20 USD kunnen we niet klagen. De kamers zijn proper, het personeel is vriendelijk en er zijn geen beestjes.
28/01 29/01
De laatste 2 dagen van de reis verlopen aan een uitermate rustig tempo. We doen enkel waar we zin in hebben en schuimen de plaatselijke markten af naar souvenirs. We passeren toevallig aan het Veiyo Tonle restaurant. Dit restaurant is non profit. Alle winst gaat naar een weeshuis dat deel uitmaakt van de organisatie. 29 weeskinderen die door de organisatie zijn geadopteerd krijgen woonst en onderwijs. Ze krijgen in feite de kans op een beter leven. We zijn onder de indruk en vragen om het weeshuis te bezoeken. Op de 3de en 4de verdieping van een huis om de hoek wonen, spelen en studeren de 29 kinderen. De jongste is 1.5 jaar. De oudste maakt zich op om naar de universiteit te gaan. De kinderen kunnen blijven wonen in het weeshuis tot ze hun studies hebben afgemaakt. De initiatiefnemer is Mr Lay Neth. Deze vriendelijke heer komt zelf uit een zeer pover milieu nadat bijna zijn hele familie werd omgebracht door de Rode Khmers. Zijn vader had gestudeerd en dat maakte hem verdacht.
Wij vonden het alvast een goede zaak en gaven voor ons vertrek een donatie. Het is onze bedoeling om dit op regelmatige basis te blijven doen.
30/01
Opnieuw vroeg uit de veren. Onze vlucht met China Southern Airlines vertrekt om 8 uur. Een taxi wacht ons om 5.40 op en brecht ons gezwind naar de luchthaven.
Alles verloopt vlot. We checken in, betalen de 25 USD per persoon om het land te mogen verlaten en even later zitten we op het vliegtuig naar huis. Het zeer povere Engels van de staf zorgt voor vragen omtrent veiligheid. Om 14 uur zijn we terug thuis.
Panyu, 19 april 2009
Panyu, 29 maart 2009
Starbucks. Het huis van vertrouwen.
DE MELI !!!!!!!!!
