Ik ben diep geraakt vanbinnen.
Ik ben gewoon buiten zinnen!
Te beseffen binnenkort niet meer je vriendin, je maatje, je vrouw te zijn.
Het doet vanbinnen enorm veel pijn!

Wie had dat gedacht, dat wij na 30 jaar een punt zouden zetten achter dat wat ons ooit zo verbonden had!Onze jeugd, ons huwelijk, onze kinderen, onze reizen, onze ups en downs.
Ik weet, ik ging op het verkeerde pad!

Ik kan de klok helaas niet meer terug keren!
Kan me tegen jou niet meer verweren!
Kan je niet meer uitleggen wat ik bedoel, hoe ik me voel,
want jij hebt nu enkel maar één doel!

1 Maart komt nu met rasse schrede aan.
Het einde van ons samenzijn is bijna gedaan!

Ik hoop enkel uit de grond van mijn hart,
dat daar ergens toch nog vanbinnen bij jou,
een plaatse voor me is, al is het niet meer als je vrouw.
Dat we beide met onze nieuwe partners een andere weg inslaan,
en positief kunnen terug kijken op datgene wat "wij" hebben gedaan.