Het zat me deze nacht weer niet mee. Dit was woelige nacht nummer 2. Heb wel enkele uurtjes kunnen slapen, maar zit al in deze vroege ochtendeuren toch te gapen! Vandaag weer naar de groepstherapie, en ben ik namiddag lekker ribbedebie ( kiné). Vandaag ook verhuizen met mijn bed, rollen door de gangen, dolle pret! Nu niet meer op een kamer alleen, maar met z'n 2! En ook dat valt goed mee!
Neen! Daar zien ze me lekker niet! Blijf liever zitten met mijn stille verdriet! Laat die wervelwind in mij dan maar lekker waaien, bij mij valt er niks te graaien! Maar, oh wee voorwaar ik zeg; " Ik heb dikke pech!!" Hier zal nu iemand anders de plak gaan zwaaien, want open zullen al die laaien! Maar ik heb liever al die laaitjes op slot! Neen! Ik ga eraan kapot!
Maar eerlijk, het was fijn te horen, en dit met beide oren, we zijn nog niet verloren! Dit is nog maar de start, voor ieder van ons apart. Er is voor elk van ons nog een beetje hoop, dus haal maar naar boven die grote sloop ( hamer). Want al die laaitjes moeten open. Neen! Je kan hier van jezelf en je problemen niet gaan lopen! Je moet ze aanpakken stap voor stap! Ik weet het is 1 april, maar het is géén grap! Langzaam kom je uit je schelp gekropen en begin je stilaan te hopen, dat iemand die laaitjes kan slopen. Hier staat altijd iemand voor je klaar. Ja hoor! Geloof me maar. Je moet het enkel maar willen en toegeven aan je grillen. Therapeuten, psychologen, verplegend personeel. Ze laten alles vallen, niks is hun teveel! Jij/ Ik sta voor hun op de eerste plaats, de eerste rij, en dat stemt me toch een beetje blij!
Ik had het wel wat verwacht, alweer een woelige korte nacht! Ik ben het al gewoon op den duur, dat ik op de klok zie elke uur! Het gepieker houd me wakker, ben ik nu een arme stakker?! Het moet stoppen in mijn hoofd! Ik heb het mezelf en anderen beloofd!
"Het" sluipt heel langzaam naar binnen. Je kan er niks tegen beginnen. "Het" maakt een web in je hersenpan. Ja!"Het" kan er wat van! "Het" zijn van die donkere gedachten, niets waar je eigenlijk op zit te wachten. "Het" kan er al jaren zitten en gezellig je hele hersenpan omspitten. Tot je emmertje meer is dan vol. Gedaan met je vrolijkheid, gedaan met de lol. Jezelf hebt het niet altijd in de gaten, "Het" is iets wat je overvalt en " boembaf" het knalt. Je stoppen slaan door, je krijgt geen gehoor! Tot het je niks meer kan schelen, je niks meer met anderen wil delen. Je liever weg bent van deze planeet, omdat je het gewoonweg niet meer weet. Maar toch is er ook iets vanbinnen dat zegt; "Kom, sta op en vecht!" Maar wat kan je in godsnaam in je ééntje doen? Neen! Dat is niet meer te doen! Ik ben zelf op een punt gekomen, dat ik terug moet, wil en leren zal te mogen dromen. Dromen wat in de toekomst komen zal en iedereen misschien verstomd zal staan. Omdat de nieuwe " pluimpje" de wereld zal verslaan!
Deze bundel Bevat het allemaal! Wat ik Denk, hoe ik me Voel, wat ik Ervaar, wat ik bedoel! Het zijn Mijn gedachten in... "Woorden" die voortvloeien in... "Zinnen" die een verhaal vertellen. Om alles een plaats te kunnen geven, zet ik dit alles in Gedichten-Taal. Dit is MIJN leven! Dit is MIJN verhaal!
