'Door het oog van de storm' van Nathalie Lelan. Een dagboek van een mama over haar zoontje dat de strijd tegen een hersentumor won.'
'Marie'
'Chemo-kasper': Helle Motzfeld. (kinderboekje)
Het gevecht van een klein meisje tegen een groot monster
15-02-2013
het begint te kriebelen...
Wat hebben we vandaag genoten van een mooie dag, met een zwak zonnetje dat af en toe door de wolken piepte.
Het begint hier al te kriebelen, de lente mag echt wel komen.
Deze morgen een wandelingetje: Janne goed ingeduffeld in haar buggy en de zussen met de fiets.
In de namiddag ramen poetsen, bladeren harken, ...
Terwijl Janne haar tweede dutje van de dag deed, waren Amber en Lotte druk in de weer.
Ze hebben alles 'op wielen' gewassen: echt grappig.
Ze hadden zich op de oprit geïnstalleerd zodat iedereen kon zien hoe ijverig ze wel waren.
'Dan gaat iedereen wel een babbeltje met ons willen doen hé mama'. En eigenlijk op zoek naar een beetje sociaal contact.
En niet te vergeten: heel veel geschommeld natuurlijk... Janne doet niet liever momenteel...
Daar wordt ze zo blij van...ons genietertje.
Dan zien we haar toch eens lachen tussen al haar 'buien' door. Want ze heeft het echt lastig: wenen, krijsen, vreetbuien, echt intens verdriet of super boos zijn...
En ze kan er niets aan doen... die stomme cortisone.
Maar we zijn volop aan het afbouwen....Morgen laatste keer...
Hopelijk krijgen we dan ons vrolijke meid terug... maar dat zal wel, moet voor haar ook wel lastig zijn. Zij wil die emoties ook helemaal niet maar medicatie kan toch wat doen met zo'n klein meisje...
Ze is nu wel al redelijk opgeblazen en ze krijgt een 'opa-buik', zoals haar zussen zeggen.
Dat is echt niet normaal, zo opgeblazen haar buikje, haar naveltje komt er zelfs wat uit..
Om 8 uur arriveerden we terug in ons buitenverblijf waar de verpleegster reeds klaarstond om het pakje van de katheter open te maken. Ooo wat doen ze steeds moeite om Janne zoveel mogelijk af te leiden tijdens dit onaangenaam werkje, want daar lijkt ze precies niet aan te wennen. Bloedje wakker maken en zo kan mama vlug naar het labo en nog wat spulletjes uitladen...jaja, onze school deed enorm veel moeite om de kindjes die op Valentijn in het ziekenhuis zijn, een hart onder de riem te steken.
De auto was volgeladen met prachtige knutselwerkjes, knuffels, lolly's,...
De mensen van de spelbegeleiding waren in de wolken met de mooie werkjes. Op valentijn zullen jullie heel wat lachjes en fonkelende oogjes tevoorschijn toveren, Sint-Antonius mag fier zijn, een dikke merci!!!!!
Doordat het bloed deze morgen zo vroeg in het labo was, weten we reeds om 10 uur dat de uitslag goed is en Janne mag kuren, enkel suiker staat wat te hoog. Rond kwart na 4 mogen we naar huis, het gaat hier vlotjes.
Ondertussen wordt Janne volop verwend. Om half 11 komt de muziektherapeute, dat is gewoon super: gitaar over de schouder, een mand vol instrumenten...
Andere keren deed Janne enthousiast mee maar nu doet ze alsof ze slaapt, maar aan haar houding en de glimlach achter haar tuutje zie je dat ze met volle teugen geniet.
Een uurtje later komt Elke langs met een kar vol rugzakjes en trolleys...Janne mag eentje uitkiezen, wel bescheiden hoor, ze kiest er gewoon de kleinste maar kleurrijkste uit, dat typeert haar zo...
En wat zat daarin??? Jaja, een mooi knutselwerkje van een meisje dat in de 2de kleuterklas in Balgerhoeke zit???? en een knuffel met een hartje...er zullen vandaag nog heel wat blije kindjes met een rugzak, gevuld met hartverwarmende geschenkjes, naar huis gaan.
En er staat nog meer op het programma: om 2 uur komen de zussen. Ze gaan onze school even vertegenwoordigen, hum hum. Amber mag een heus interview geven om uit te leggen wat ze met school allemaal deden en waarom. Dit artikeltje komt dan in 'Raakpunt', een boekje uitgegeven door Kinderkankerfonds.
Het zal onze grote meid deugd doen om eventjes bij dit alles betrokken te worden. Onze meisjes zijn echt fier op alles wat ze met hun klasgenootjes deden... En terecht!!!
En voor de rest??? Even rust...Ons zie je pas volgende week dinsdag terug in het UZ!!!!
Hoe kan ik je bedanken
Om 8 uur arriveerden we terug in ons buitenverblijf waar de verpleegster reeds klaarstond om het pakje van de katheter open te maken. Ooo wat doen ze steeds moeite om Janne zoveel mogelijk af te leiden tijdens dit onaangenaam werkje, want daar lijkt ze precies niet aan te wennen. Bloedje wakker maken en zo kan mama vlug naar het labo en nog wat spulletjes uitladen...jaja, onze school deed enorm veel moeite om de kindjes die op Valentijn in het ziekenhuis zijn, een hart onder de riem te steken.
Wat een mooi gebaar!!!! Wat een groot hart hebben ze op de Basisschool Sint-Antonius te Balgerhoeke
