We zijn sinds gisteren terug in het UZ: toediening Cytosar (chemo) en voor de ruggeprik.

Mama wordt zot van die lange dagen hier, maar Janne houdt zich zo flink: kleuren, lotto spelen, TV-kijken,...

Ze zorgt er echt wel voor dat de dagen toch een beetje vlugger voorbij gaan.

En gisteren kreeg ze de ruggenprik: vanaf het moment dat ze de Emla, verdovende zalf, komen aanbrengen, voelt ze wel dat er opnieuw iets onaangenaams aankomt...Dan is ze wat bang, maar ze houdt zich zo sterk.

En natuurlijk ook dankzij de lieve verpleegsters, verliep het moment zelf zeer goed deze keer.

Wel grappig, Janne haar boek met liedjes van Kaatje is hier een succes.  Gisterennamiddag liepen de verpleegsters de hele tijd te zingen in de gang: 'jongens, meisjes aan de kant, daar komt mama olifant ' (nog steeds Janne haar favoriet), de kikkertjes en nog veel meer....

Als Janne dan het maskertje met lachgas opkrijgt, halen ze hun beste repertoire boven en is iedereen rond haar aan het zingen (de ene al wat valser dan de andere, hihi.. grapje)

Tja, ze doen echt wel wat moeite om haar zo veel mogelijk af te leiden.

En Janne??  Die geniet, zingt mee en zit te giechelen achter haar maskertje (tja, dat lachgas hééé)

De chemo werd pas rond half 5 toegediend, en moet meestal rond hetzelfde uur gegeven worden, 4 dagen na elkaar.

Daardoor moeten we vandaag wel lang blijven, een uurtje mogen ze het wel vroeger geven...

Als de dokter straks komt toch maar vragen of het niet nog wat vroeger mag, zodat we tijdig thuis zijn (misschien kan mama dan nog de meisjes op een verjaardagsfeestje afhalen) en dan kunne we vanavond genieten van ons gezinnetje: lekker eten en knus samen in de zetel of spelletje spelen (monopolie??)

Morgen en maandag dus terugkomen voor de chemo, waarschijnlijk rond half 4, maar dan zou het vlug moeten gaan.

Als Janne geen bloedplaatjes of bloed moet krijgen, want dat komt wel dikwijls voor bij deze kuur.

Maar we gaan niet klagen, want volgende week nog eens zo'n kuur van 4 dagen en dan zou de intensieve fase erop zitten.

Jaja, het komt echt dichterbij... aftellen maar... en allemaal duimen dat we geen uitstel meer krijgen

groetjes van Janne en mama

(foto's volgen wel, maar we moeten nog even wennen aan het feit dat Janne haar haartjes nu echt vlug minderen)