Wow, de eerste dag van de reeks nieuwe kuren verliep alvast goed!!!
Wat is ons Janne een flinke meid, de verpleegsters zullen het volmondig beamen.
Ze moeten nogal kijken hoe ze dat allemaal doet, ons sterke madame.
We waren al om half 8 in het UZ, ons kamertje was nog niet gepoetst, dus mochten (allé, moesten) we naar het labo voor de bloedafname (en het labo linkt Janne natuurlijk vooral aan die ambetante prikken). Maar ze hield zicht sterk en geloofde mama vlug toen ze zei dat ze geen prik kreeg.
Daarna mocht mama het bloed wegbrengen, een goede wandeling dus, deed deugd om eens buiten te zijn, al was het door regen en wind.
Janne mocht ondertussen achter de balie bij de verpleegsters en aangezien er nog geen andere kindjes waren, kreeg ze heel wat aandacht.
Eénmaal op ons kamertje zagen we dat we een groot bed hadden kregen... dat leidde deze namiddag tot gezellige momentjes samen in bed.
Janne profiteerde ervan hoor dat mama nu bij haar in bed kon: 'Mama, oortje wrijven'
De volgende verpleegster kwam Zofran aanhangen (antimisselijkheid) en schrok dat we er zo vroeg bij waren. Toen ik zei dat we anders laat thuis waren als de chemo 8 uur moest spoelen kregen we het goede nieuws 'Maar nee, mama, die moet maar 4 uur spoelen'.
Yeaha, dat is eens iets anders: onverwachts vroeger naar huis (Om kwart voor 6 waren we thuis, anders was dat kwart voor 10)
Daarna 3 chemo's op het programma, toch wel spannend, hoe zou ze deze keer reageren??
Maar wat raad je, ons poppemie deed dat weer super. Haar lichaampje moet echt wel sterk zijn (of haar willetje, haar karakter?!).
Zelfs de chemo onder bewaking ging super goed. Nadien vertelde de verpleegster dat de meeste kinderen in deze fase slecht reageren op de asparaginase, maar Janne??????????? O nee, haar krijg je er niet onderdoor....
Jaja, we staan alweer klaar om morgen naar het UZ te vertrekken.
Samen met Janne een heleboel knutselspullen, spelletjes, poppen, .... klaargezet om ons bezig te houden, want het wordt een lange dag.
Maar we gaan proberen om al om half 8 paraat ze zijn, dan zijn we bij de eerste, dus worden we (hopelijk) vlug geholpen.
Bloed afnemen en dan zal mama eens een spurtje doen naar het labo met haar 'bloedje'.
Als ik dat zelf breng, zetten ze er wat meer spoed achter.
En hoe vlugger ze de bloeduitslag weten, hoe vlugger ze de chemo kunnen bestellen (duurt toch ook meestal 1 à 2 uren voordat die er is) en hoe vlugger alles opgestart kan worden.
Amai, zoveel keer het woordje 'vlugger'. Hoop doet leven hé, want eigenlijk hopen we alleen maar dat het sneller gaat als we er vroeger zijn, maar meestal is het 'wachten, wachten,..'
Morgen staan er 3 chemo's op het programma: vincristine, doxorubicine en asparaginase (om het eens even in dokterstermen te zeggen).
Eén van de chemo's gebeurt deels onder bewaking, moest er een allergische reactie optreden, dat ze direct kunnen ingrijpen.
Dan blijft er een half uur constant een verpleegster bij ons en ligt Janne aan de moniter, om de minuten worden 'haar spieren dan gemeten' (= bloeddruk).
En dan is er nog één bij die 8 uur moet naspelen, waardoor we dus lang zullen vertoeven op het de verdiep.
Maar we zijn er klaar voor.
En wie Gent passeert en ons even afleiding wil brengen... altijd welkom (zonder snottebellekes en dergelijke natuurlijk)
