Steeds meer stemmen gaan op om ons, milieu- en natuurjongens, in het verdomhoekje te krijgen. De aandacht die we vragen voor de klimaatproblematiek, voor de natuur, voor gezonde voeding, voor de energietransitie wordt verdacht gemaakt door politici, opiniemakers en op verschillende sociale media. Wat is er aan de hand met die mensen en zijn wij dan echt verkeerd bezig als we opkomen voor de aarde, de bossen en gletsjers, de biodiversiteit van fauna en flora?

Het is bon ton ons te betittelen als ecofreaks, klimaatfanatici, rijke lui die voor zonnepanelen en elektrische auto’s kiezen en geen oog hebben voor de ongelijkheden in de samenleving, mensen die opkomen voor kleine stukjes natuur ten koste van de economische belangen die op het spel staan. De stikstofproblematiek is in de geesten van die mensen een hersenspinsel van natuurfanaten die het op de landbouw hebben gemunt, die arme buren willen verjagen voor de koekoeksbloem en de pissebedden. De klimaatproblematiek is verzonnen door wetenschappers in ivoren torens en verspreid door netwerken waarin duistere krachten naar de heerschappij van de wereld streven en mensen willen doen geloven dat de wereld naar de knoppen gaat. Natuurlijk is de natuur belangrijk, argumenteren ze als ze worden aangevallen, maar de natuur moet wel wijken als we plastiek willen produceren en mensen werk willen geven.

Het is duidelijk dat hoe meer politiek rechts in Europa aan belang wint de aanvallen op ons toenemen, die aanvallen ook persoonlijker worden op de dragers van de boodschap, en dit gepaard gaat met de angst voor migratie die in grote groepen van de samenleving wordt aangewakkerd. Het deel van de angstige bevolking lijkt in de ban van de krachten die de klimaatproblematiek willen begraven, die de economische ontwikkeling de voorrang wil geven ook al heeft dit enorme gevolgen voor de leefbaarheid van de mens en de natuur.

Een mooi voorbeeld van de regressie is de admiratie van de gevestigde machten voor kernenergie. De energieproblematiek beheerst sedert de oorlog in Oekraïne vele mensen omdat het er op leek dat we na de sluiting van de oliepijpleidingen vanuit Rusland afstevenden op koude winters zonder verwarming voor velen.

Het hoofdstuk van kernenergie leek voor die tijd uit geschreven en alternatieve energievormen samen met gas zouden ons koude winters besparen. Niets blijkt nu minder waar. De kernenergietrawanten zagen de kans schoon om hun verhaal te doen herleven en pleiten er dagelijks voor kerncentrales open te houden, nieuwe kerncentrales te bouwen, nieuwe kleine kerncentrales te ontwikkelen. Niets meer over de gevaren van de kenenergie, het eeuwenlang fonkelend afval waar onze klein- en achterkleinkinderen tot het eind van de tijden zullen mee leven, het ongevalsrisico en de grote kosten die de bouw ervan ons handen vol geld zullen kosten.

De energietransitie die noodzakelijk is om fossiele brandstoffen uit de keten te halen, krijgt steeds meer tegenwind van de krachten die de kernenergie weer promoten. De transitie moet trager en misschien zelfs afgesteld omdat dit een veel moeilijker weg is dan te hopen op de oplossingen van de kernenergie die zo makkelijk lijken. Geen CO² uitstoot, op een plekje aan de rivier, schoon bij je thuis en steeds beschikbaar. Makkelijker kan het niet. En die mensen die twijfelen of dit de goede weg is, dat zijn wereldverbeteraars die geen oog hebben voor de belangen van de gewone man die enkel vraagt dat hij kan doorgaan met zijn leventje van alle dag, waarin consumptie niet mag gestoord worden, integendeel moet vermeerderen, het leven een feest.

Het wordt tijd dan wij onze rug rechten, onze plaats opeisen, die krachten versterken die wel willen doorgaan om het leven op aarde voor allen te beschermen. Het is er de tijd voor nu ook duidelijk wordt dat het er wel toe doet wat je doet, dat je isoleert, dat je zonnepanelen legt, dat je elektrisch rijdt, dat je bio koopt en dat de herauten van de laat maar waaien theorieën , die de mensen voorspiegelen dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen terug verwezen worden waar ze horen, nml in de nevelen van de geschiedenis. Op naar de transitie, naar een klimaatneutrale wereld waar ook plaats is voor diegenen die dreigen te verdrinken in de orkanen, de stijging van de zeespiegel en de consumptie.