Je moet bijna op een andere planeet wonen om de heisa rond de natuurherstelwet niet te hebben meegekregen. Toch even voor de drie die er niet bij waren het volgende:

De natuurherstelwet maakt deel uit van de Green Deal van Frans Timmermans, Eurocommissaris, vast besloten om Europa in de vaart van de klimaatverandering als voorbeeld voor de wereld te stellen. Zijn koppeling van de klimaatregulering en de biodiversiteit doet menig leider in Europa op de tanden bijten alhoewel onze premier beter zijn tong had afgebeten dan te verklaren dat wat biodiversiteit betreft de pauzeknop dient ingedrukt omwille van, ja, de boeren en de industrie. Het gaat allemaal veel te vlug en de mensen raken de trappers kwijt is zowat het argument om te doen wat we al dertig jaar doen, namelijk weinig of niets in de weg leggen van de landbouw en de industrie.

Zopas is ook duidelijk geworden dat er geen tien Nationale Parken  komen maar vier. Gemeenten als Peer, Kalmthout, Brecht, Waasmunster en andere stapten uit samenwerkingsverbanden die de Parken moesten vorm geven . Dat is ook onze ervaring. Ooit stapten wij volle goede moed in de voorbereiding van het Landschapspark  Drongengoed dat o.a. door Oost Vlaanderen werd gesteund. Zoals ik hierna beschrijf liep dat met een sisser af. De bedoeling van Minister Demir met het Nationaal Parkenproject was dat de Parken een groeitraject kenden van 5000 ha naar 10000 ha , ondersteund door de Vlaamse Regering en er op rekenend dat de Parken de streken zouden dynamiseren en de natuur zouden herstellen in een voortdurende dialoog met landbouw en plaatselijke nijverheid. De ambitie was groot, maar niet bij iedereen zoals later zou blijken. Ook niet in Aalter waar de combinatie van Bulskampveld en Drongengoed door warm en koud te blazen niet de eindstreep haalde.

Het Nationaal Park Hoge Kempen is een succesverhaal dat 191 miljoen euro opbracht en 5000 banen genereerde. Een voorbeeld dat toch moet trekken.

Bij het eerdere Landschapspark Drongengoed was de bedoeling van alle goed menende mensen uit de natuursector en uit de administratie om aaneengesloten gebieden te creëren van natuur en landbouwgebieden, dorpen erin te laten fungeren als vertrekbasissen voor bezoekers en nijverheden, verbindingen te maken tussen bos- en andere natuurgebieden, landbouwers die geen opvolgers hebben te vergoeden voor hun gronden die ingeschakeld kunnen worden in de natuurontwikkeling, kortom de biodiversiteit te verhogen in het gebied en natuur en landbouw te verzoenen door landbouwers in te schakelen in het beheer en de ontwikkeling naar een natuurvriendelijke landbouw.

We hebben vergaderd, met de landbouw en de gemeenten, ondersteund door de provinciale ambtenaren, uren en uren lang en telkens weer kwam het wantrouwen naar boven, de onwil en het ongeloof over de mogelijkheden. Van bij het begin, onder Minister Joke Schauvliege, als ik me niet vergis in Thermae Palace in Oostende, en later in het overleg van het Regionaal Landschap en het Leader Project Park Drongengoed was er veel enthousiasme over de hoop dat het deze keer zou lukken om het Drongengoed als kern van een 10000 ha  Park uit te bouwen.

We vergaderden in vele zalen met tientallen mensen die mekaar niet verstonden en waar het wantrouwen naar mekaar steeds groter werd. Zelfs de toenmalige voorzitter van het regionaal landschap bleek een koele minnaar van de natuur en stelde zich op achter de eisen van de landbouw dat er niets zou veranderen, dat vrijkomende gronden hen toebehoorden. De landbouworganisaties konden enkel akkoord gaan met kleine ingrepen en zeker niet met de bedoeling om gronden van bestemming te laten veranderen, laat staan om in het landschap een verweving te krijgen van landbouw en natuur, met bomenrijen en haagkanten, stepping stones voor dieren en planten, verbindingen voor wandelaars tussen natuurgebieden met kleine doorbraken in landbouwgebied.

Het Leader project, klaar gestoomd door enkele gemeenten, spande daarbij de kroon. Zonder ingrepen in het landschap proclameerden zij dat hun dorpen de toegang zouden vormen tot het park. Ze kregen de steun van toerisme en het bestuur van Leader zonder dat men zich realiseerde dat de doelstelling niet haalbaar was als men niet ook andere maatregelen nam, de landbouw overtuigde dat het uur U  was gekomen om mee te gaan in de gedachte van een  Park Drongengoed. Op de website van de gemeente Aalter vindt men de restanten ervan.

Na enkele vergaderingen is de ambitie om  mee te doen aan de oproep van de Vlaamse Regering om het Park Drongengoed te lanceren een stille dood gestorven. De landbouwers hebben schrik, de natuurbeweging geen macht, de gemeenten geen durf en de landelijke politiek staat onder druk van belangrijke spelers om zo weinig mogelijk te veranderen.  

Zo waren de vergaderingen in het Meetjesland een voorloper van het verzet tegen de natuurherstelwet van Commissaris Timmermans. Hij kreeg steun van het Europees Parlement om een geamputeerde herstelwet in te dienen. Wie dat daarna zal uitvoeren is nog stof tot slapeloze nachten en strijd op het plaatselijk niveau. Met hopelijk politici die durven.

Want durven daar gaat het over. Over de volgende verkiezingen kijken en doen wat er moet gedaan worden. Tegen belangen ingaan vanuit een visie op een streek. Een visie is formuleren welke doelen we willen nastreven en welke middelen we daarvoor willen gebruiken. En uitleggen waarom men voor deze doelen kiest en hoe men ze zo zal realiseren dat iedereen er beter van wordt.

De noodzakelijke veranderingen zullen er niet komen door belangengroepen bij elkaar te zetten en ze te laten bakkeleien, maar door uit te leggen hoe men zal tegemoet komen aan de belangen zonder de doelen uit het oog te verliezen. De leiding zal uit de politiek komen of de evolutie zal zijn gang gaan en de sterkste zal zijn/haar doelen realiseren, maar de gemeenschap zal verliezen. 

Het afvoeren van de ruimtelijke visie van Oost-Vlaanderen is een volgend hoofdstuk in het afvoeren van doelstellingen omwille van de angst voor verkiezingen en het gelobby van enkele belangengroepen. Of het algemeen belang ermee gediend is waag ik te betwijfelen.