Moby-Dick; of, de Walvis (1851) is een roman van de Amerikaanse schrijver Herman Melville, over de jacht op de witte potvis Moby Dick^[1] door kapitein Achab van de walvisvaarder Pequod, die in een eerdere confrontatie met het dier zijn been heeft verloren. ( Wikipedia)

Het verhaal past bij de saga rond de Mobi Score, zoals ze in de komkommertijd wordt opgevoerd door een aantal burgemeesters, meestal afkomstig uit West Vlaanderen. Hun dorpen hebben hun oorspronkelijkheid, hun identiteit, te dele verloren door ruimtelijk wanbeleid en zij proberen nu de boosdoener te vangen door op jacht te gaan naar de hogere overheid, de Lijn en de NMBS, en uiteindelijk de Vlaamse Bouwmeester. De hogere overheid die de gewestplannen heeft gemaakt, uiteraard toen met medeweten van de plaatselijke potentaten, is een schuldige. De Lijn en de NMBS die weinig meer te bieden hebben voor het platteland, omdat er geen of weinig passagiers waren eveneens. De Bouwmeester die het aandurfde te stellen dat een slechte score wel eens tot fiscale maatregelen zou kunnen leiden bijvoorbeeld bij de verkoop van het huis of in de grondlasten heeft het helemaal verkorven .

Zoals Filip Watteeuw, schepen van het mobiliteitsplan van Gent, in Terzake opmerkte, gaat het bij de Mobi score helemaal niet over wat de burgemeesters ons willen doen geloven. Het gaat erom dat door die Score het mogelijk wordt beter te plannen, een beleid te voeren vanuit de vraag waar laten we nog toe te bouwen, hoe organiseren we onze gemeente zo dat voorzieningen aanwezig blijven, en inderdaad, wil ik toevoegen, welke delen van de gemeente kunnen we beter laten uitdoven als woongebied en welke gebieden bewaren we in het kader van een verstandig ruimtelijk beleid.

Als bewoner van het platteland heb ik het platteland zien veranderen, mijn woongenot zien bederven, mijn veiligheid zien aantasten, mijn voorzieningen één voor één zien verdwijnen, het schaamgroen zien verschijnen, de baanwinkels de middenstand zien verjagen, de fiets zien verdringen, de landbouw zien verschralen, de boerenkarren zien vervangen door goedkoop tractorvervoer en mastodonten van loonwerkers die auto’s en fietsers van de weg drummen.

Wat zijn we niet allemaal kwijt geraakt door de afwezigheid van beleid dat ons had moeten beschermen tegen de oprukkende commercialisering van grond, groen, openbaar domein en geld. Integendeel, vele gemeentebesturen vonden dat zij dat alles moesten faciliteren om allerlei redenen. In de eerste plaats omdat er enorme belangen spelen. Grondbezitters zagen brood in verkavelingen, boeren verkavelden langs wegen dat het een lust was, de auto liet toe een eind van het werk te wonen en dus moesten wegen worden aangelegd en verbreed. De fiets verdween bijna uit beeld, zodat vele gemeenten nu reparatiewerkzaamheden moeten uitvoeren om het fietsen weer veilig te maken.

Ik las dat de burgemeester van Diksmuide vindt dat de plattelander wordt gebasht door de mobi score en de bouwmeester. Neen Mevrouw de Burgemeester, de plattelander is gepest door beleid van u en uw voorgangers. Jullie hebben er voor gezorgd dat onze rust en stilte, onze veiligheid en open ruimte werden gecommercialiseerd en dus vernietigd. Ik verneem ook dat zij nog eens 4000 inwoners meer wil in haar gemeente. Waarom kun je je afvragen. Vragen de huidige plattelanders dat? Of zijn het de belangen in de gemeente, de grondeigenaars, de ontwikkelaars en de bouwfirma’s die als lachende derden verder de leefbaarheid van het platteland mogen ondergraven met medeweten en gefaciliteerd door de besturen en het verdoemde gewestplan dat nog altijd ruimte laat aan de verloedering van het platteland.

In mijn gemeente Kaprijke heeft het vorig bestuur nog net voor de verkiezingen een verkaveling goedgekeurd met 14 alleenstaande villaatjes en gaat de lintbebouwing lustig zijn gang. Allemaal onverantwoord en tegen alle inzichten van planologen en andere deskundigen. Bezwaren worden weggelachen. Nu nog de enige op- en afrit van de streek op de E34 in onze gemeente realiseren en alle woongenot is in een aantal woonstraten opgesoupeerd. De plattelander is nu al de dupe. Doorgaan met hetzelfde beleid maakt het alleen nog erger.

Guido Steenkiste