weer een nieuwe week , benieuwd wat die brengen zal , deze morgen alvast rond de oren geslagen , pets klets , met opnieuw stijgende corona cijfers . Groot verkeersongeval met vele gekwetsten , regeringsonderhandelingen die voor geen meter lopen .PPFFF...

Onze 'leiders' laten ons als lijdende voorwerpen aan een zwak touwtje bungelen . 

Maar , ik wil daar niet lijdzaam hangend wachten op een verantwoordelijke zet of pijnlijke knip ( touwtje door en allemaal op ons gat ) . 

Hup hup hup , zoals we in onze ochtendyoga afsluiten , we glimlachen naar onszelf , we glimlachen naar de wereld en we glimlachen naar elkaar . Dit helpt écht om mezelf terug in een positiever gevoel te zetten . 

Glimlachend naar mijzelf , klinkt nog vreemd hoor , zomaar vriendelijk zijn voor mezelf .Dat dit toch zo moeilijk te leren valt , mezelf even goed behandelen als ik voor anderen doe . Maar ik ben op goede weg ;-) met de koffiechoc  bij Tom , yoga en meditatie . 

De wijntjes en chocolade  zijn nodig om de kwaaie kant van de balans ook iets te gunnen , toch ? 

Onze wandeling gisteren was nuttig en lang , in Lier was wel veel volk op de been , omdat we 's avonds nog iets in de pezo wilden eten , dan in de namiddag toch maar het groen in , niet teveel mensen dichtbij . En Tom zijn verdriet kon ons afleiden van onze , alé mij afleiden , van mijn schrik. 

Tom werd  bedrogen door zijn vriend , thuiskomen in je veilige bubbel , zo dacht hij , en vind zijn vriend samen met TWEE , waw , andere mannen in zijn bed . Daaaaaaaaaaaag , veilige haven . Volle haven zal je bedoelen !

Tom dacht , na vier jaar samen , toch wel wat zekerheid te hebben opgebouwd en zit nu , in het triagecentrum om zich te laten testen op covid 19 . Stel je voor , als hij positief test , dan kunnen we allemaal in quarantaine voor twee weken !

Hé boekje , hoe snel ben ik hier weer bij het virus beland ! Om niet over vertrouwen te denken ? Dit mag je niet toelaten boekje , je bent mooi en roze , moet ( euh , wil) jij me dan niet tonen wanneer ik probeer te ontsnappen , aan waar het écht om draait ? 

Het grote verdriet en de ontsteltenis van onze toffe Tom , raakt op vele vlakken , terwijl we elkaar niet kunnen aanraken voor een troostende knuffel . Een hol gevoel zat/lag tussen ons in , zoiets als een pijnlijk lege maag , maar dan hangend tussen ons in , iets , ontastbaars dat we willen vullen met liefde en troost , geen woord kon dat opvullen . 

Een grote wandeling , met twee blaren op mijn kleine ( écht kleintjes , dat daar nog plaats is voor blaren) teentjes , lekker eten en wat wijntjes later, lieten we Tom een beetje verweesd achter aan zijn voordeur . 

Dat beeld ! Pfieuww ... we slenterden zelf ook een beetje ontdaan huiswaarts , die lege hangende maag werd ondertussen een zwaar gevulde ... gevoelsmaag gevuld met medeleven , medeverdriet ... klinkt niet lekker , hé .Het verteerde ook niet gemakkelijk . 

Al ben ik bij Joris blijven slapen , het voelde niet goed om alleen te gaan liggen piekeren over het verdriet van een ander .Wetend dat ik dat zou gaan vasthangen aan mijn eigen slechte ervaringen . 

Ja boekje , verdriet van anderen gebruiken om het mijne te verantwoorden , nog één van mijn specialismen . 

Dus , in Joris zijn armen geprobeerd rustig te worden en te slapen . Hihi , we zijn dan toch een klein grensje overgekomen :-) , al bleef het kuis bij slapen ... of toch te doen alsof , om elkaar niet wakker te houden . 

We zijn alvast beiden stijf en stram én met dikke slaapogen aan onze ochtendyoga begonnen en flink aan het werk gegaan . 

Wordt vervolgd boekje , bedankt voor het luisteren , 

Nance