een vrije dag én zondag , en goed weer én wandel dag met Joris .

Woensdag hadden we terug yogales , gezien het goede weer gingen we buiten , ieder zijn matje op het kruisje . Het deed wel denken aan de kleuterschool , maar alles voor het goede doel . 

Anke stuurde ons rustig en blij naar en in , onze houdingen , fijn !Met Joris in mijn vizier , was mijn aandacht wel wat verdeeld , mijn ademhaling was meer afgestemd op de zijne , dan op Anke's richtlijnen .Tja ... hij (probeerde) toch ook haar richtlijn te volgen . 

Na de les , zoals afgesproken naar Tom , ook daar nog steeds afstand , geen toog maar wél mijn grote koffiechoc  mét haverroom ! De lounge is verdeeld door plexischermen en allemaal gepimpt met leuke quote's . 

Tom leidde ons (Joris en mij ) naar een rustig tafeltje met twee ! stoelen  , met een knipoog en een opmerking over privacy . Den deugniet !

We waren er beiden een beetje ongemakkelijk door , ik vrees dat ik rood ben geworden , ik voelde alvast de warme gloed langs mijn gezicht omhoog kruipen , tot in mijn haarwortels .

Joris was nogal druk met zijn grote bos munt (muntthee) , of hij de blaadjes heeft geteld ...?.. Hoe we uiteindelijk zijn losgekomen uit dat gespannen ballonnetje , kan ik niet vertellen , maar we zijn terug aan de babbel geraakt .

Een vrolijke energie nam over , geen zwaar gesprek maar grappend en een beetje ( puberaal) gegiechel maakte ons lichter en dichter bij elkaar . Een bruggetje naar .. ja ,naar wat ? 

Zondag (haha , weer lekker uitgesteld) wil ik die brug over , of eigenlijk , Joris een zetje geven om over (dat) bruggetje te komen . Onder het wandelen moeten we toch een hand kunnen (be)reiken ..??. Niet ? 

Oei , moeten , we moeten niks , maar kunnen , willen , durven ...tja dat durven ,hé ! 

Dat die schrik mij toch zo kan omtoveren in een slap rubberen , en bibberend geheel . Ik vraag me nog altijd af , of anderen dit kunnen zien of voelen . OH jeeeee... wat dan , als en als en wat als ... Tja , niks !

Wat maakt het anderen uit , die wandelen hun eigen verhaal verder in , mijn rubbergevoel zal hun toch niet bereiken ? 

Vrijdag ons aperitiefje , ons groepje , (gegroeid in lock down) was compleet aanwezig , gezellig Weer een stapje op de lange weg , om mijn nieuwe leven op te bouwen . Weet je , boek , allemaal mensen die ik vroeger niet écht zou ontmoet hebben . Mensen die niet alleen leven voor en door hun bankrekening en status . 

Soms voelt het nog vreemd , de weg die de gesprekken opgaan , geen aanhoudende stress om te overtroeven , de betere, de beste te zijn ! Maar eerlijker en dichter kijken en ook lachen met al onze kleine kantjes . 

Anders , vreemd en soms zorgt het wel dat ik nog steeds wil verdwijnen , maar ikhou stand ( ah ja , Joris zit in die bubbel :-) ) .

Oh dagboek , ik zou toch nog wat administratief werk moeten doen , bedankt om eventjes , geduldig als altijd , zorg te dragen voor mijn kriebels . Tot gauw !

Nance