Dag dag , 

een moeilijke dag , vandaag , dagboek … niet goed , niet slecht , maar overtrokken met twijfel en misschien wel wat angst . 

Eerst wil ik je nog vertellen dat mijn wandeling met Joris wel leuk was , maar ik moest dan toch ook weer gaan klungelen . Willen scoren , met mijn thee  (en rijstwafeltjes met appel en kaneel  , uit de babyafdeling .. ja écht) en dan hete thee gaan morsen . alle aandacht aan mijn geknoei verprutst . 

En dan nog een stomme opmerking over mannelijke jagersinstincten … en wie weet , wat nog allemaal … 

Het punt is dat mijn schrik om afgewezen , vernederd en pijn gedaan te worden , de overhand nam … ik voelde de schrik uit mijn vorige relatie me terug naar de keel grijpen . En dan maar kwetteren om daar bovenuit te stijgen . Met weinig aandacht voor die lieve man . 

Dat is nu net het vreemde , hij gaf me geen enkele vervelende , belerende , zo gezegd goed bedoelde opmerking ! Niet dat ik te luidruchtig was , niet dat ik teveel munt in de thee deed (wat wel was ) , niet dat ik de naam van één of ander beest , verkeerd uitsprak … 

Ik weet niet of ik zo druk gekwetterd heb om het niet te horen , of hem niet die kans te geven . Nu weet ik niet , dagboek , gaf ik hem niet de kans , deed hij het niet ? wilde hij het wel ...niet ..? 

Waarom ben ik toch zo geneigd om hem die slechte dingen in zijn schoenen te schuiven terwijl hij , alleen maar attent probeerde te zijn ? Dat denk ik toch , of wil ik dat denken ? Heb ik mijn kans om elkaar te leren kennen , nu al , verprutst , 

Zijn dat die weggestopte gevoelens , die vanonder mijn mat in een grote stofwolk , mijn dag komen overtrekken ? is dat het gene waar Leen me wilde voor waarschuwen . 

Hier zit ik met mijn grootdoenerij … ik wéét wel , dat Joris , niet Bert heet en is , ik wéét wel , dat er andere en goede mannen zijn , ik wéét ,ik wééééééét … maar vergeet ik te voelen ? Nee , VOELEN , doe ik wel … of twijfelen … is twijfelen ook voelen … want dan , voel ik meer dan genoeg ! 

Zijn al die vernederingen , negaties en mentale slagen en verwondingen , dan écht de oorzaak , dat ik gisteren zat te kwetteren als een vogel zonder kop ? Ik ben er verdomme , 200 km voor verhuisd , weggelopen , en nu blijk ik die mat met alle vuilnis eronder , meegesleurd te hebben . Slim !

En dat dan ook nog eens gaan opbiechten bij Leen . PPwwieuwwwwwwwwwwww… 

Toch nog maar eens , uitvlucht therapie voor vandaag , mezelf afleiden met de verpakkingen voor de winkel al wat te maken . Ik ben van plan om te zakjes al mooi te pimpen ,dan  hoeven de mensen niet zo lang in de winkel te wachten /te zijn . Wat kleurrijke lintjes en strikjes maken en kleven …mooie dingen maken , genezen altijd wat mentale korstjes :-) waar ik niet aan durf krabben :-) 

Komt wel goed , met mij .

Leen en Anke , zullen me wel weer mee op het juiste pad duwen en trekken , al doen ze het ogenschijnlijk zacht en lief … soms trekken ze ,  de spreekwoordelijke pleister  toch niet zo zacht van de wondjes af ( maar wel met huid en haar …). en ook goedbedoeld  en duurbetaald :-) .

Tja , ik hou het voor gezien , vandaag , dagboek , bedankt voor het luistern en vooral niet tegen te spreken !

Nance