Vroeg opstaan, de laatste spulletjes in de valies, ontbijten en wegwezen met de metro richting Pudong Airport. Dat is het ochtendscenario van vandaag. Hierdoor belanden we midden in de maandagochtendspits. Het metrostation waar wij opstappen is het 3e station, dus normaal zitten er nog niet veel mensen op, maar in de maandagochtendspits zit er al een gezellige massa op eer wij opstappen. En het wordt er niet beter op. Elke halte stappen nog tientallen tot honderden mensen op, om zo een ongezien hoogtepunt te bereiken in Peoples square. Hoewel er hier heel wat mensen afstappen (voor zover ze daar de kans toe krijgen door de drummende menigte die klaarstaat om op te stappen), is er geen plaats genoeg om de honderden wachtende Chineesjes er bij te proppen. Door het geharrewar in de metrostations verloopt het metroverkeer ook minder vlot, waardoor we tussen 2 stations door ook even stilstaan. Het is weerom een zegen om groot te zijn en wat frisse lucht van boven de menigte te happen. We staan zo dicht op elkaar gepropt dat we ons eigenlijk nergens hoeven vast te houden. We worden gewoonweg staande gehouden. Zelfs flauwvallen zou hier niet lukken, omdat er gewoon geen plaats is om te vallen. Vanaf Peoples square stappen er geleidelijk aan meer mensen af dan op, maar het blijft toch sardientje spelen tot aan de halte waar we mogen afstappen. Hoewel we wat tijd verloren hebben door de overdrukke metro, komen we dankzij de extra snelle maglev nog mooi op tijd aan in de luchthaven. Het is toch wel een heerlijk gevoel om aan 431km/h de autootjes voorbij te zoeven.
Na een vlugge business check in is er nog even tijd voor een drankje en een gezellige babbel in de toch wel rustige luchthaven. Als Tone de security check gepasseerd is, keer ik terug naar de andere kant van Shanghai. Onderweg hou ik nog een korte shoppingstop en dan maak ik dat ik op tijd in het ziekenhuis ben voor de geplande operaties. Ik begin zo stilaan fan te worden van laparoscopische knieoperaties
Tones laatste volledige dag in Shanghai. In de voormiddag voorzien we wat tijd om alles in de valies te proppen. Naast de kleren en de souvenirs vliegen er nog een aantal kg van mijn overbodige spulletjes bij. Na een snelle noedelmaaltijd sleur ik Tone mee voor een laatste onderdompeling in een echt Shanghai-gevoel: Nanjing pedestrian road on Sundays crazy place!! De bedoeling is om in deze buurt nog enkele leuke souvenirtjes te vinden, maar we vangen slechts een heel magere buit. We ontdekken dat er naast de muziekwinkelstraat ook een boekwinkelstraat bestaat. Ik veronderstel dat het voor de consument goed is dat gelijkaardige winkels gegroepeerd zijn en zo voor wat extra concurrentie zorgen? Of zijn het allemaal zusterwinkels naast elkaar??
Om 17u hebben we al afgesproken met Dr Maskay en Dipika voor het laatste avondmaal onder de vorm van een gezellige hotpot. (normaal was dit om 18u, maar aangezien Dr Maskay om 19u nog een operatie heeft, werd het wat vervroegd voor de hotpot moet je namelijk minstens 2 uur voorzien)
De avond is nog jong als we het restaurant buitenstappen en dus besluiten we om nog even een bezoek te brengen aan één van de Shanghaise Decathlons. Hier vangen we een grotere buit, al is het dan niet echt als souvenir bedoeld.
Na een geslaagd culinair hoogstandje is het toch weer tijd om de prachtige stad verder te bezoeken. De weergoden denken daar wat anders over en trakteren ons op een regenovergoten dagje. We hebben geen tijd om te wachten op de zon die mogelijks niet komt, dus trekken we onze jas aan een nemen we de metro richting Pudong, om er in de Pearl Tower naar boven te gaan. Wachten voor de rugzakcontrole, wachten voor de lift, geduld is toch een mooie deugd! Uiteindelijk staan we met een 30tal Chineesjes in de lift. We zijn bij de laatsten die instappen, dus moeten we wat fysische druk uitoefenen om er nog bij te graken. Als sardientjes in een blik gaan we de hoogte in. Een juffrouwtje in traditionele kledij rammelt een tekstje af in Chinees en in Engels dat perfect past in de tijd die de lift er over doet om de eerste stop te bereiken. deze is op 263m boven de zeespiegel. Ondanks de grijze hemel en de vele regendruppels is het zicht wel adembenemend. We gaan nog een trapje hoger tot op 350 meter. Daarna is het tijd om onze maagjes te vullen in het revolving restaurant op 267m. De roze gekleurde ramen laten je Shanghai door een roze bril zien en zorgen voor een sfeervol kleurtje. De tafels staan op de buitenste ronddraaiende cirkel van het platform. Het buffet, de bar, staan op het middenste niet ronddraaiend deel. Het doet wel even raar om zo telkens op nieuw op zoek te moeten gaan naar het buffet en naar je eigen tafel.
Met een goed gevuld maagje dalen we enkele meters af naar een platform met glazen vloer. Best wel eng om zo de begane grond een 250 meter onder je voeten te zien.
Tijd om terug met de voetjes op de grond te komen (letterlijk dan) en om de regen te trotseren. Kleine plasje zijn gepromoveerd tot vijvertjes in opleiding dus moeten we af en toe een ommetje maken om zon vijvertjes te passeren.
Na een korte stop in de megamall gaan we terug naar de metro die ons naar Hengshan road brengt. Hier vindt een nieuwjaarsreceptie van de K.U.Leuven plaats. Een sjieke bedoening in een sjiek hotel, voor zowel Chinezen als Belgen. Ik krijg een naamkaartje om en mag het grote boek met zilveren stift tekenen. Er staat een mooi buffet klaar, maar onze magen zijn nog volop bezig met de vertering van onze lunch, dus dat laten we even links liggen. Daarna beginnen de speeches over de toekomstplannen van de K.U.Leuven in en met China.
We kunnen niet lang op de receptie blijven, want we hebben nog plannen om naar het Chinees Circus te gaan. De zaal vult zich volldedig met bussen toeristen en andere loslopende toeristen zoals wij. We krijgen een prachtige adembenemende show voorgeschoteld. 8 motors die in een metalen bol rijden, trampoline, ongelooflijke kunstjes op de wip, en nog heel veel meer het is duidelijk waar cirque du soleil de mosterd haalt. En weerom waaaaw!!
Vrijdag 5 maart 2010 Aangezien ik tot een gat in de nacht in de operatiezaal stond en Tone op mijn zat te wachten-, is het ons toegestaan om wat langer te slapen. We halen nog net op tijd het ontbijt.
Vanavond hebben we 4 gasten: Dr Maskay en zijn vrouw Dipika, Dr Song en zijn vriending Ella. We zullen hen verrassen met heerlijke Westerse zoetigheden: pannenkoeken met boter/suiker/confituur/chocolade, gecarameliseerde appeltjes en chocoladefondue. Hiervoor hebben we nog t een en t ander nodig, dus gaan we eerst naar de grote Carrefour. (raar maar waar, de grote Carrefour is in de week heel rustig en in het weekend heel druk, terwijl de kleinere Carrefour op week-en weekenddagen overdruk is). We trotseren de regen en de wind om te voet de winkel te bereiken. Een gezonde wandeling en een frisse neus kunnen toch geen kwaad? (ahum ahum gezond??) Onderweg houden we even halt om wat DVDs te kopen. Ik vul mijn voorraad luchtige films aan terwijl Tone op zoek gaat naar wat meer typische jongensfilms ;)
Beladen met een volle rugzak proberen we na het winkelen een takusi te bemachtigen. Niet zo evident aan een winkelcentrum op een regenachtige dag, maar na enkele minuten slagen we er toch in.
Op het appartement beginnen we onmiddellijk met pannenkoeken bakken. Na enkele probeerseltjes, toevoegen van een geheim ingrediënt en wat aanpassen van het vuur, tovert Tone opnieuw prachtige en overheerlijke pannenkoeken op tafel. En zoals een echte kok hebben we geen spatel nodig om de pannenkoeken te draaien, maar maken we gebruik van een goede polsslag (we zijn niet voor niet basketters :D) Terwijl Tone aan de pan staat, probeer ik de juiste manier te vinden om chocoladesaus te verkrijgen en snij ik het fruit voor de andere gerechtjes. One team and a little mercy in the kitchen
Onze gasten komen ietwat later dan voorzien aan, wat ons de tijd geeft om alles tiptop in orde te maken. Met beperkte middelen en een beetje creativiteit en improvisatie lukt het ook zo gebruiken we het lege glazen confituurpotje als theelichthoudertje
Beide dokters brengen een fles wijn mee, waarvan we er al eentje samen kraken. Het wordt een gezellige avond, de lekkernijen vooral alles wat met chocolade te maken heeft- worden smakelijk naar binnen gespeeld.
Op het einde nog een korte fotosessie van fotograaf Maskay en daarna keren onze gasten opnieuw huiswaarts. Tone en ik doen nog samen de afwas (liefde is samen de afwas doen?) en kijken daarna terug op een geslaagde avond.
