De dag begint buiten en binnen veelbelovend. Buiten schijnt het zonnetje en in het ziekenhuis worden we onmiddellijk getrakteerd op een uiterst interessante casus. ik zal het al verklappen: tis niet omdat een dag veelbelovend begint, dat het dan ook een topdag wordt
Er was s nachts een vrouw binnengebracht met een verhaal dat verdacht veel naar een of andere kwaadaardige tumor rook. De radiologist van wacht had dit met zijn slaperige ogen dan ook op de CT-scan gezien, maar de radiologist met dagdienst en goed uitgeslapen spleetoogjes is het daar niet mee eens. Bij het herbekijken van de beeldjes versla ik dr. S. tot tweemaal toe met raad het plaatje op de CT-scan. Eindscore: 0,5-2 (0,5 voor hem omdat ik de galblaas niet direct vond J) Die scan toonde echt wel een heel raar beeld, maar wanneer we -1 uur later en een heel uitgebreide anamnese rijker- uiteindelijk een andere doorsnede te zien krijgen, zien we dat het hele rare beeld veroorzaakt werd door een tampon. Manmanman, ik kan het toch even niet laten om te lachen!
Tot zover het interessante ziekenhuisnieuws.
Omdat de patiënten blijkbaar al op paasverlof vertrokken zijn, kan ik het ziekenhuis een beetje vroeger verlaten. Ideaal om tussen het werk en mijn avondplannen nog wat zweet te vergieten op de loopband.
Kunnen jullie me even helpen herinneren dat ik nog moet uitzoeken waarom de chinezen hun duim opsteken terwijl ze naar mijn Birckenstocks wijzen? 2 verschillende personen op verschillende plaatsen op nog geen 10 minuten tijd dat kan geen toeval zijn!
s Avonds heb ik afgesproken met Mark, de contactpersoon die de praktisch kant van mijn stage verzorgd heeft. Een taxi met GPS (dat is de eerste die ik hier zie) brengt me naar de plaats van afspraak. Omdat mijn chinese uitspraak niet zo goed is en omdat de tekst op het kaartje nogal klein is, mag ik gewoon mijn bestemming aanduiden op een kaartje op zijn GPS. Als dat niet gemakkelijk is! Mark neemt me mee naar een Japans waar we het buffet kiezen. restaurant behalve wat sushi heb ik nog nooit echt Japans gegeten, dus ideaal om veel verschillende dingen te proeven. Het is niet echt het buffet dat wij gewoon zijn. Voor een forfaitair bedrag kies je gewoon zoveel gerechtjes je maar wil van de menukaart. Nog voor we iets besteld hebben krijgen we al wat rauwe vis op ijs voorgeschoteld. Ondanks mijn vooroordelen hierover moet ik toegeven dat het overheerlijk is. Voor alle zekerheid vraag ik toch nog maar even of we niet van die vis krijgen die extreem giftig is als hij niet op een correcte manier bereid is naast de rauwe vis bestellen we ook wat gefrituurde groentjes, nootjes, sushi, enz. één voor één een plezier voor de smaakpapillen. Om Jelle even te doen verwateren: we bestellen ook fatty gooze liver zoals je die het allerliefste hebt: vers gebakken op een toastje! Het water komt me weer in de mond als ik er aan denk njamnjamnjam! Mijn volgende buitenlandse stage zal in Japan zijn J
Na een tijdje komt Marks vrouw er ook bij. Na enkele minuten wordt het duidelijk dat zij een klassiek koppel vormen: hij houdt zich stil, knikt en lacht zo nu en dan; zij neemt 99% van het spraakgedeelte voor zich ;)
Laat de zon maar snel weer wat energie krijgen, want zon regenachtige dagen beginnen vlug te vervelen en zijn gevaarlijk wegens het slipgevaar!
In het ziekenhuis gaat alles zijn gewone gangetje. Wat al meermaals tussen de dokters gezegd werd, wordt nogmaals bewezen: Duitsers zijn gemakkelijke goedlachse patiënten. Fransmannen (en vrouwen) zijn de lastigere types die duizendeneen overbodige vragen stellen en alles heel sceptisch bekijken. Maar het overgrappig accent dat geproduceerd wordt als die laatste groep Engels spreekt, maakt al veel goed ik moet constant aan allo allo denken als we een Franse patiënt hebben. Maar die Fransman van vandaag kan je echt wel tegen de muur plakken. Hij stond recht in mijn gezicht te liegen over wat er de vorige consultatie gebeurd was, terwijl hij heel goed wist dat ik bij die vorige consultatie ook aanwezig was mijn geheugen is nog net iets beter dan dat van een goudvis hoor! Grrr!!
Over de middag krijgen we een uiteenzetting over obesitas en de hormonale gevolgen hiervan. Interessanter dan de voorbije uiteenzettingen en toegegeven, de presentatieskills mogen er ook wel zijn. (als ik alle presentaties zou moeten beoordelen, zou deze toch wel op nr. 1 komen.)
Ik doe vandaag wat overuren om nog een kleine ingreep van dichtbij mee te maken. (die mijns inziens echt geen uur hoefde te duren, maar soit). Als ik naar huis ga, zijn alle chirurgen intussen ook al de piste in
s Avonds doe ik wat ik thuis al lang eens wou doen, maar wat ik meestal niet nodig vond, of waarvoor er dan geen tijd was als het wel eens nodig kon zijn of wat dan weer te ver was, eigenlijk zijn er thuis nooit concrete plannen geweest hiervoor en bleef het altijd bij ik zou dat graag eens doen. En bij deze heb ik het gedaan. Na een kort metroritje en een heel kort wandelingetje door de regen, stap ik binnen en word ik zoals alle andere die binnenstapten- behandeld als een potentiële dief.Ik ben wel behoorlijk onder de indruk eigenlijk wel een beetje waaaw en groot en ook wel leuk
Ik weet niet meer aan de hoeveelste vraag ik intussen zit, maar bij deze is dit de volgende vraag van vandaag: waar ben ik geweest of wat heb ik gedaan vanavond??
(antwoord voor zondag 28 maart 23u59 Belgisch zomeruur naar Famke_vanderhauwaert@hotmail.com met als titel prijsvraag. 3 punten voor een fout antwoord, 10 punten voor een juist antwoord. max 3 verschillende mogelijkheden per persoon.)
Het zonnetje van de afgelopen dagen heeft wellicht al een burn out van het zware werk en laat de wolken en de regendruppels zegevieren. De temperaturen blijven hierdoor steken op een dikke 10 graden. Achja, in het ziekenhuis blijven de tropische temperaturen aan de orde, dus zoveel doet het weer buiten er niet toe.
De dag verloopt zoals er wel vele stagedagen verlopen, zonder echte bijzonderheden. Of toch eentje: hoeveel pech kun je hebben? Een vrouw bezocht 5 jaar geleden haar zus in Shanghai en eindigde toen met haar voet in de plaaster na een auto-ongeluk. Nu is ze weer op bezoek in Shanghai en je gelooft het of niet, maar tijdens het dansen in een bar liep ze een knieblessure op zoals menig sportman/vrouw wel kent (meniscus en kruisbanden) misschien nog een geluk bij een ongeluk: voor haar terugvlucht zal ze op kosten van de verzekering business mogen vliegen i.p.v. economy, al is dat misschien maar een heel magere troost.
s Avonds blijven de druppels maar naar beneden komen en installeer ik me na wat fysieke activitijd en bijhorende douche- gezellig warmpjes in de zetel om een filpje te bekijken.
Een heerlijke dag, al zeg ik het zelf en ik heb het deze keer niet over het weer. Nuja, het weer mag er ook zijn, al was het gisteren beter.
Ik vul mijn voormiddag met afwisselend consultaties bij Dr. Song en Dr. Maskay en vlieg hierbij van het één naar het ander. De 2 opmerkelijkste patiënten waren een meisje van 7 maanden en een vrouw van middelbare leeftijd. Bij het koddig babytje was het achterdeel van de oorring helemaal in het oorlelletje gegroeid. Toeval lukt nu dat die mama getrouwd is met een Belg en dat ze behoorlijk goed Nederlands kan spreken (echt sjapoo, zowat 5 jaar geleden heeft ze voor 2.5jaar in België gewoond en je hoort wel dat het nederlands niet haar moedertaal is, maar der zouden der veel allochtonen een voorbeeld aan kunnen nemen zonder ook maar enigszins racistisch te zijn). Tolk Famke mag dus optreden, want haar Engels is iets minder goed dan haar Nederlands Het leuke aan die hele kleine kindjes is dat je ze mag pijn doen (in dit geval om dat stuk van de oorring te verwijderen) en dat ze 5 minuten later weer aan het lachen zijn naar jou. Ooohh mijn hart lag in een 1000tal stukjes!
En dan de minder gelukkige dame van middelbare leeftijd Na een ietwat ongelukkige val met dubbele onderbeenbreuk en bijhorende operatie in Hongkong, komt ze bij ons om de wonden te verzorgen, maar het ziet er niet uit zoals eender welke dokter zou willen. Een groenzwartachtig kleur op de pleister en een geur die je liever niet rond het middaguur ruikt daar zitten met quasi zekerheid bacterietjes achter! Iets wat je liever niet hebt op een wonde waaronder platen en vijzen aangebracht zijn (wordt vervolgd ;)
In de namiddag ronden we alles tegen een heel voortreffelijk uur af.
Tussendoor babbel ik nog wat met dr. Maskay over het eten van gisteren. Zelfs voor iemand die al 8 jaar in Shanghai woont, en zelfs vanuit het thuisfront heel wat bizarre gerechten gewend is, waren de gerechtjes van gisteren net een stadium te ver en dat hebben zijn darmen geweten ;). Ikzelf heb er eigenlijk heel weinig tot geen last van gehad wonder boven wonder J. En terwijl we toch over voedsel bezig zijn, wisselen we wat ervaringen uit over het meest walgelijke dat we ooit gegeten hebben. Na de halflevende kreeft en de nog helemaal levende dronken garnalen, kwamen voor hem de escargots. Over smaken en kleuren discussieert men dus niet, want dat laatste is nu iets wat ik zelf wél eet. Terwijl hij dan weer geen probleem heeft met varkensoren die vooral kraakbeen bevatten en kipkraakbeentjes bwaaaaaak! (das echt kizzig, dat kraakt zo nog in je mond zonder dat het breekt)
Na de werkdag begeef ik me nogmaals naar de fitnessruimte om mn conditie verder op peil te houden en ter voorbereiding van de 20km van Brussel
