Vandaag koers gereden te Erembodegem. De koers was vanavond, maar ben net thuis en kan nu zo meteen na de koers nog niet slapen. Gisteren tijdens het losrijden voelde ik me voor de eerste keer fris, ik had een goed gevoel. Vandaag ging het ook goed, maar toch nog niet toppie. Hoewel ik veel op kop heb gereden en toch ook zelf mooie aanvalspogingen heb gedaan. Zo ook op het einde, de laatste ronde wilde ik nog eens alles geven, ik had meteen een mooie voorsprong. Annelies Van Doorslaer (ook getraind door mijn trainer Dirk Onghena) kwam erbij en de samenwerking was goed. Spijtig genoeg werden we enkele km's voor de finish gegrepen door het peloton. Er was één meisje vooruit: Sophie De Vuyst. We hadden een ploegmaat mee, maar Sofie reed bergop zeer sterk zodat ze alleen verder reed. We kwamen dichtbij maar plots.....fluitsignaal. We moesten stoppen voor een treinspoor met heel het peloton. En de vogel was gaan vliegen zoals ze dat zeggen. Ik kende deze regel nog niet: maar als de koploper over het spoor is, en het peloton moet stoppen voor een trein....dan mag de koploper gewoon doorrijden en wordt er niet naar de tijd gezien. Als de koploper ook moet stoppen voor het spoor: dan wordt de tijd wel opgenomen. Dan wordt de voorsprong terug gegeven aan de koploper en start het peloton op dezelfde achterstand opnieuw. Maar ja, Sophie was al over het spoor. Wel spijtig, want toen viel de koers wel wat stil. Maar toch heeft vandaag de sterkste in koers gewonnen, en dat was Sophie De Vuyst. Weer wat bijgeleerd over treinen en koers! Ik ga me proberen de komende dagen wat meer te relaxen, want ik voelde toch vandaag dat ik met veel spanning in mijn lichaam zit, en dat uit zich wel meteen in een koers. Deze week slechter nieuws gekregen over mijn mama. Haar borstkanker is uitgezaaid...en dat is geen leuk nieuws. Ik ga proberen wat positiever te zijn zodat mijn lichaam ook wat meer ontstressed! Het is moeilijk om telkens positief te blijven, zeker met zo'n nieuws. Maar ons mama gaat er weer tegenaan, dus ik ook! Vandaar juist een ontspannend badje genomen, en na deze tekst te typen zijn mijn oogjes ondertussen wat kleiner geworden en kan ik lekker gaan slapen.
Het drukke verlengde weekend zit er op. Vorige week heb ik me eerst eens goed laten verzorgen want dat was echt nodig. Mijn linkerheup zat al een week vast en ik kon mijn linkerbeen niet meer draaien zonder pijn. Ook recupereerde dat linkerbeen niet goed waardoor ik altijd een verzuurd gevoel had en krampen in mijn benen. Dus donderdag eerst naar mijn kine/osteopaat Bernd Smet te Zoersel, en daarna hop meteen door naar Dessel om gemasseerd te worden door Chantal Geysen. En blijkbaar had deze verzorgingsdag al meteen effect op de koers zaterdag te Belsele. Het was 30°C en niet echt gezond weer om te sporten. Er werd wel mooi gekoerst, de meisjes van Lotto Belisol sprongen regelmatig weg, ik zat halverwege koers bij de goeie aanval. Jolien D'hoore demarreerde, en ik ging er achteraan. We waren met twee weg, en niet veel later kwam Liesbet de Vocht er ook nog bij. Ja lap...twee van Lotto Belisol. En dan nog geen twee 'gewone'. Ik heb een goede brommertraining gehad. Mijn benen wilden nog niet echt goed mee maar heb gedaan wat ik kon. Op het einde werd er wat gespeeld door de twee Lotto's en ik moest een gat laten vallen op Jolien. Ik erachter met Liesbet in mijn wiel, waarop zij dan uiteindelijk ook demarreerde. Ik ben dan nog derde aangekomen op 20" van Jolien. Het peloton finishte op 2'35". Ik reed over de finish maar kon niet veel meer zeggen, en ik had kippenvel en was stikkapot. Niet zo gezond dat warm weer precies, maar uiteindelijk heeft deze wedstrijd deugd gedaan, soms moet je eens kei hard afzien om een stapje vooruit te zetten. Mijn gemiddelde hartslag was ook 10 slagen hoger dan normaal, goed diep gegaan, ook met dat warme weer stijgt je hartslag snel. Zondag op het provinciaal kampioenschap vreesde ik voor slechte benen, maar integendeel, ik was goed gerecupereerd en voelde meteen dat het goed zat. Toch zat er een mooie uitslag niet in, ondanks aanvalspogingen. In de sprint werd ik gehinderd en moest ik vol in de remmen omdat er een versmalling was bij de aankomst...en ik zat op het kantje. Ik ben dan 40ste geëindigd. Het was een mooie koers met goede organisatie te Herselt. Met aankomst op de Molenberg. Ze mogen wel wat meer koersen daar in de buurt geven, een helling ertussen maakt het altijd wat pittiger. Dan maandag de Pinte. Na drie ronden ging ik mee met een meisje in de aanval....we hadden een mooie voorsrprong, spijtig genoeg maar een halve ronde. Op een gegeven moment was er een groepje weg met ploeggenote Nel de Crits. Dus even stopwerk gedaan en voor de rest goed gecontroleerd, gereageerd op andere aanvallen, zelf ook nog eens geprobeerd. In ieder geval niet stilgezeten. Ik wil ook sterker worden, en dat doe je niet door in het peloton te zitten. Dan heb je wel het risico dat je op het einde een slechtere uitslag rijd...maar in kermiskoersen wil ik de kans ook grijpen om volop te koersen. Het begon ook heeeel hard te regenen, dus in de bochtjes altijd heel voorzichtig zijn. Er was dan nog een sprint in onze groep, maar er was veel gewriemel en het was superglad...op zo'n momenten wil ik geen risico's nemen in een kermiskoers, binnen drie weken is er het BK. Ik mag wel tevreden zijn over mijn weekend, met mijn derde plaats te Belsele, en mijn goed gevoel in Herselt. Weer een beetje sterker geworden na drie koersdagen. Vrijdag koers in Erembodegem, en zondag een grote koers te Nijlen: Diamant Tour.
Dit weekend afgesloten met een zware koers van 140km: Gooik-Geraardsbergen-Gooik. Woensdag hadden we verkenning gedaan, en ik was tijdens de koers toch heel content dat we verkend hadden. Op de plekken dat we vooraan moesten zitten, zaten we ook vooraan. Als vierde draaide ik de vesten op om de muur van Geraardsbergen aan te vangen. Maar ik had wat te veel krachten verspeeld met naar voren te rijden, en dat voel je dan in de bergjes zelf. Zo werd ik dan ook voorbijgestoken door andere wielrensters op de muur. Ook namen zei de vlakkere kanten, ik bleef op de kasseien. Misschien niet zo slim, maar tja...zo ben ik, nog een restant van te laat aan wielrennen te beginnen. Ik neem iets minder risico's, en blijf liever gewoon op de kasseien dokkeren. Ook al kost dat meer moeite. Na de Congoberg, Bosberg en Bosstraat ben ik uiteindelijk toch nog bij het eerste groepje achtervolgers terechtgekomen. Er waren vijf meisjes weg, en niet zomaar 'meisjes'. Marianne Vos, Emma Johansson, Loes Gunnewyck, Longo Borghini...allemaal supervrouwen. Op de plaatselijk ronden kwamen we iets dichter op de koplopers en was de opdracht voor mij om mee vooraan te werken en rond te draaien. Veel kon ik niet meer doen, ik heb nog een paar keer mee rond gedraaid en dan was het vat leeg. Het was eigenlijk al langer leeg. En dan heeft onze groep nog gesprint waarbij ploeggenoten Kelly en Kaat nog goed hebben kunnen sprinten, ik ben als 35 ste over de finish gebold. Stikkapot. Maar zo'n wedstrijden heb ik wel nodig om beter te worden. Marianne Vos was winnares. Vrijdag had ik de kermiskoers Begijnendijk gereden, waar ik vierde eindigde na een aanval met negen andere meiden. Maar ik had superslechte benen: ik had dinsdag voor de eerste keer terug pistetraining. En ik was totaal niet gerecupereerd met krampen in mijn bovenbenen als gevolg. Ook had ik nieuwe schoenen aan waarmee ik al twee weken train, maar moet ze toch nog beter gewoon worden. Al goed was het zondag iets beter, maar fris zat ik toch nog niet. Volgend weekend wordt het druk: zaterdag Belsele, zondag provinciaal kampioenschap te Herselt en maandag de Pinte. Koers koers en koers! In bijlage een fotootje van Gooik.
Ja, zo kan je deze week wel noemen, en ook nog de komende weken. De drukkere periodes komen er aan want vanaf nu beginnen we ook al terug met pistetrainingen. Dus bovenop mijn Ardennentraining kan ik vanaf nu ook elke week naar Gent rijden, en dan heb je de wedstrijden ook nog. Zo had ik dinsdag een test te Leuven in Bakala. De test was ok, maar er zit nog progressie in. Dat is een goed teken, alsook het resultaat van de rustige opbouw die ik met mijn trainer Dirk Onghena heb uitgedoktert. Nu staat nog niet alles op punt, de intensiteit ontbreekt nog. Maar ik voel me elke week sterker worden. En als je bekijkt wat er in juli en augustus nog op het programma staat, heb ik nog tijd genoeg om die progressie door te trekken. En na augustus is er geen rust voor mij, ineens hop naar de piste. Ik vind het telkens vervelend om zo rustig op te bouwen, dan lopen de koersen niet zoals je zelf wil en het draait niet goed....en ik train ook graag. Maar ik zal achteraf wel dankbaar zijn dat ik niet te veel mocht trainen de voorbije maand. Na de test te Leuven( zie foto), hop naar Gent voor vergadering en bespreking pisteseizoen, dan naar huis, en tijd vrijmaken om met de vriendinnen iets te gaan eten. Ik moest nog trakteren voor mijn verjaardag :). Afspreken met vriendinnen is ook niet altijd gemakkelijk: in de winter ben ik altijd weg, en tijdens het wegseizoen staat er ook wel altijd iets op het programma. En in drukke trainingsweken is het ook belangrijk op tijd in het bedje te kruipen. De dag erna, weer hup in de auto om naar Borlo te rijden voor de training met de nationale wegploeg. (foto zie bijlage) Een mooi ritje richting Ardennen. Eerst een uur in de regen gereden, voor de rest bleef het droog maar bewolkt. Daarna een lekkere en gezonde maaltijd in de Bed en Breakfast het Pachthof. Isabel Schils en haar mama hadden weer alles piekfijn in orde! Dan donderdag, hup...ja daar gaan we weer: naar Dessel voor een goede massage bij Chantal Geysen. En de spieren zaten goed vast, twee weken geleden dat ik massage had en dan de dag ervoor in de regen gereden en die koude op de benen voel je wel. Daarna lekker losgereden in het zonnetje! Vrijdag....nu eens in de auto voor een minder lange trip: naar de kapper. Ja dat moet ook gebeuren he :). En zondag was het dan wedstrijd in Prosperpolder. Eerst was ik er niet gerust op omdat ik na woensdag van in de regen te rijden weer een gevoelige luchtpijp had...maar het viel goed mee: Ik had een goed gevoel, voor de eerste keer het gevoel dat ik een groter verzet gemakkelijk kon ronddraaien, yess! Een paar goede aanvallen gedaan, eventjes weg met Sanne Cant naar voorliggend groepje, eens daar aangekomen had de rest geen zin meer, en was een deel te moe om mooi rond te draaien. dus ja, dan kwam het peloton terug en was het nog pelotonsprint zoals tegenwoordig in vele koersen. Deze keer heb ik me laten wegdrummen. Winst voor Liesbet De Vocht. En ja, deze koers ook één keer in de graskant gezeten hi hi. In een bocht viel er een meisje voor mij, en ik moest rechtdoor rijden recht in de berm. Gelukkig zonder veel erg :). Na de koers naar huis gereden met de fiets, was nog een tweetal uurtjes rijden. Dat was wel leuk met het goede weer, ik had dit nog nooit gedaan na de koers naar huis fietsen, maar het viel goed mee! Weer extra kilometertjes in de benen. Volgende week een grote koers: Gooik-Geraardsbergen-Gooik. Ja, ja, met de muur erbij, en dit jaar niet langs de zonnebloemstraat, maar langs de kant van de kasseitjes!
Dit weekend lekker weertje om te koersen en ik had vollebak goesting om te koersen! Hoewel ik geen warm-weer-renster ben, ik rijd liever door weer en wind. Hoewel 25 graden ook nog aangenaam koersweer was dit weekend. Maar meer hoeft het niet te zijn voor mij. Deze week had ik wat meer getraind en een massage had ik deze week ook gemist want Chantal Geysen was mee naar een tornooi van Elke Vanhoof als verzorgster van de nationale ploeg BMX. Ik heb me donderdag na de trainingen maar beholpen met een deegrol, en de zelfgemaakte foamroller. Maar dat kan niet tippen aan de handen van Chantal! Echt fris zat ik dan ook nog niet dit weekend, maar het is belangrijker nu eerst terug wat op te bouwen en wat kilometertjes in de benen te hebben. Zaterdag was het dan UCI koers te Houthalen Helchteren. Ik moet zeggen dat het nog een lastige koers was. Als ploeg hebben we heel goed gereden. Vanuit andere ploegen was er niet echt organisatie om een gat dicht te rijden. Zo was Amy Cure van Lotto een tijd in de ontsnapping, wij hebben heel wat werk opgeknapt en kwamen tot op 6" terug. Daarop demarreerde Maaike Polspoel, maar onze ploeg had al veel krachten opgesoupeerd en de rest liet maar begaan. Dus Maaike is samen met Amy voorop gebleven de laatste twee ronden, en de rest was dan pelotonsprint. Spijtig, er had zeker meer ingezeten! Zondag was het Grote prijs Sophie De Vuyst te Hillegem. Dat was nog eens een mooi parcours, niet vlak...een mooie helling erin waarbij je verschil kan maken. En dat gebeurde ook rond de helft van de koers: Jessie Daems demarreerde enkele keren op de helling, ik zat in het wiel en kon telkens mee. Op de top hadden we toch een mooie 80 meter voorsprong dus konden we er volle bak voor gaan. Toch zat er om één of andere reden geen samenwerking in. Er zijn heel wat aanvallen geweest...maar uiteindelijk werd het een pelotonsprint. Onze ploeg heeft hierbij gewonnen: Kelly Druyts deze keer. Ik zat ook nog goed vooraan en heb ook nog mee kunnen sprinten, een vierde plek. Goed teamwork geleverd zoals zaterdag, maar deze keer zat er wel een prijs bij als beloning. Deze week ga ik nog een conditietest doen in Leuven bij Bakala, een pistetraining zit er tussen, alsook een Ardennentraining met de Nationale wegploeg. Zondag wegkoers te Prosperpolder! Dat is vlakbij de woonplaats van mijn trainer Dirk Onghena, dus ik zal er een supporter bij hebben zondag.
Zo, we zijn weer op weg na mijn luchtpijpontsteking. Deze week had ik nog niet veel kunnen trainen, het snot heeft lang in mijn lijf gezeten. Vandaar dat ik de koers in Snaaskerke nog niet had meegedaan en enkel zondag in Wodecq aan de start stond. Aan de start werden we meteen getrakteerd op een goede bui, daarna is het redelijk droog gebleven. Maar er stond zoals de voorbije dagen weer heel veel wind. Stephanie De Croock -vorig jaar nog ploeggenote- pakte vroeg in de koers uit met een aanval waarop Kaat Hannes reageerde. Ze zijn heel de koers voorop gebleven. Halverwege koers moest ik verwisselen van fiets want ik kon niet goed meer schakelen, en een rondje later was mn wedstrijdfiets weer in orde gebracht door Gregory. Dus kon ik nog eens wisselen en terug met mijn wedstrijdfiets aan de slag. Dat was een goede oefening :). Toen ik de tweede keer weer net bij het peloton kwam was er een aanval van twee meisjes....en die bleven ook weg. Op de bergjes werd er elke keer doorgetrokken. Op het einde hebben we met de ploeg nog geoefend voor de sprint aan te trekken voor Kelly. Ik heb nog alles gegeven tot 300m van de finish, en toen kwam iedereen er over. Ik was dan 19de. Het belangrijkste was dat onze ploeg weer had gewonnen dit weekend met deze keer Kaat Hannes als winnares! Ik kon goed mee, maar de benen waren niet goed hoor....maar ja, wat wil je, juist ziek geweest en niet veel kunnen trainen. Hopelijk blijf ik nu een tijdje gezond dat ik nu goed kan opbouwen. Want ziek zijn en niet koersen is stilstaan. Zo probeer ik toch elke week naar de Ardennen te gaan trainen. Zo dadelijk ga ik ook nog wat fitnessen, want ik heb net al in de regen kunnen trainen. Dus dat wordt binnen trainen. Tegen volgend weekend weer wat sterker staan voor de GP Maarten Wynants te Houthalen-Helchteren. In mijn atletiek periode ging ik elke zaterdag naar Diepenbeek om te trainen, dus misschien zie ik enkele bekende gezichten daar. Voor mij is dit dan ook een beetje een thuiskoers. Meer info vind je op volgende site: www.prochallengehelchteren.be/dames.html Start om 11u voor 120 km, het is een 1.2 koers, en maakt deel uit van de Lotto Cycling Cup. Dus deze koers is vanaf nu een UCI-koers. Zondag is er een koers in Hillegem. Tot de volgende!
Na de koers vorig weekend te Boezinge had ik een goed gevoel. Ik was na de koers snel gerecupereerd en in de koers draaiden mijn benen goed. De volgende morgen was het wat anders. Mijn luchtpijp was bij het ademen overgevoelig, ik wist meteen dat dit niet zomaar een snotvalling was. Dinsdag moest ik naar Gent want vanuit de piste worden we vanaf dit jaar meer begeleid voor krachttraining en stabilisatie. Dat vind ik een stap in de goede richting deze opvolging! Eens thuisgekomen warme en koude rillingen, woensdag naar de dokter, en ja inderdaad een luchtpijpontsteking. Het Belgisch Kampioenschap tijdrijden kon ik wel meteen vergeten deze week! Ook de koers te Overijsel heb ik gemist. Vandaag -zaterdag- heb ik losgereden bij de groep 'grijze haas', en ik voel me nog niet goed. Vandaar dat ik morgen niet in Sinaai ga rijden. Dus geen koersen deze week. Vanaf volgend weekend sta ik normaal gezien wel terug paraat! Zaterdag koers te Snaaskerke en zondag te Wodecq. En dan hopen dat ik niet meer ziek word en elke week sterker kan worden.
Zo, mijn derde koersweekend zit er op. Zaterdag heb ik mijn eerste tijdrit van het seizoen gereden te Montenaken, 25 km lang. Het was zonnig weer, maar de wind was stevig aanwezig, het parcours was ook heuvelachtig. Ik wist niet wat ik van mijn eerste tijdrit moest verwachten... Eigenlijk had ik geen verwachtingen. Na Gelderland vorige week dacht ik nog dat ik niet klaar was voor een tijdrit. Zeker omdat ik er niet specifiek op train. Enkel wat losrijden op mijn tijdritfiets om toch de houding gewoon te worden. Dus gewoon lekker starten zonder te veel zorgen. Alles verliep goed, de tweede ronde verliep beter dan de eerste, ik kwam echt in mijn ritme. Hoewel ik de eerste ronde wel uit een bocht gevlogen ben en rechtdoor moest rijden. Dan terugdraaien, terug optrekken... Een gemiddelde van 38,4 moest volstaan voor een vijfde plek. Daarna heb ik goed losgereden want zondag een koers van 125 km met Monteberg en Kemmelberg erbij. En dan 's avonds een goede pasta om de reserves weer aan te vullen! Zondagvoormiddag eerst het parcours van het BK tijdrijden gaan verkennen te Hooglede. Jawadde, dat gaat lastig worden donderdag! In begin wat keren en draaien en bergopkes, dan nog een helling met serieuze wind tegen. Het laatste stuk van de ronde is iets meer voor mij: een lange baan gedurende 5km waarbij je alleen maar rechtdoor moet vlammen! Malen en malen en nog eens malen, dat zie ik wel zitten! Nu gewoon zien dat ik geen bochtje mis zoals zaterdag te Montenaken :) Hoe nerveus kan er gekoerst worden....wel in Boezinge was het zover! Het was niet leuk koersen, superveel valpartijen, meisjes die gewoon blijven zitten en niet naar voren doorschuiven waardoor je zelf ook niet vooraan geraakt. Ik heb welgeteld twee keer vooraan gezeten, en voor de rest geen enkel gaatje om naar voren te komen. Althans ik zag geen enkel gaatje. Misschien moet ik wat meer durven.... Maar resultaat was dus dat ik bij aanvang van de bergzone te veel achteraan hing en daardoor uiteindelijk ook in tweede groep ben aangekomen. Bergop ging het wel goed, mijn benen beginnen eindelijk wat te draaien. Dus dat is een goed teken. Toch was ik teleurgesteld want ik had Kaat Hannes nog graag een handje toegestoken in de finale. Nu heeft ze het allemaal alleen moeten doen...maar hoe! Chapeau aan Kaat, een 11de plek! Ikzelf was dan 68ste. Winnares was Anna Van Der Breggen van Rabobank. Donderdag is het dus BK tijdrijden, en vrijdag koers van 145 km te Overrijssel (Nederland) Dat zou de langste koers zijn die ik ooit al gereden heb! Maar dat is goed om sterker te worden tegen juli in augustus. Zondag nog een kermiskoers meepikken te Sinaai. Dus de maand mei begint lekker druk! De foto boven is op de Kemmelberg, het laatste en zwaarste stukske.
De Ronde Van Gelderland...van vorig jaar wist ik dat dit een superlastige koers was. 's Morgens keek ik meteen naar buiten vanuit mn hotelkamer en ja....de vlaggen waren al goed aan het waaien, welkom in Nederland. Het zal waaieren worden, heel de dag afzien want de wind zou altijd in de zij staan liet de ploegleiding weten. Eerst was er 6 km neutralisatie: dus de koers startte in Apeldoorn en dan leidden de auto's van de UCI en organisatie het peloton uit de stad. Op een gegeven moment ging er dan een fluitsignaal af en brak de koers meteen open. Tijdens de neutralisatie is het telkens vechten om vooraan te blijven. Ik was in het midden van het peloton gestart en op een gegeven moment reed ik al op de tweede rij. Ik dacht: yess! ik zit goed hier. Maar na een bocht hing ik meteen weer in het midden want er wordt voor zo'n bocht nerveus geremd en er is dan een versmalling, een drempel, een middengeleider enz....dan weer een valpartij. Dus goed uit je doppen kijken, langs alle kanten hoor je fluitsignalen en zie je motards met vlaggetjes zwaaien om ons te waarschuwen. Toen we het officiele startschot hoorden zat ik dan uiteindelijk toch goed vooraan. En ik ben de eerste dertig km heel goed vooraan kunnen blijven. Dit gaat ondertussen al goed: enkele jaren terug, toen ik nog maar net begon, verloor ik veel krachten om telkens langs de kant van het peloton in de wind naar voren te gaan, nu lukt het me al goed om in het peloton naar voren te wringen. Tot 35 km was er de bergzone in de Hoge Veluwe, en daar ligt het ook altijd op een lint dus vooraan blijven was de boodschap. Zeker met die smalle weggetjes en afdalingen. Ok, na twee bergjes nog altijd goed mee vooraan....tot op een gegeven moment: een rond punt. Een deel van het peloton gaat rechts langs het rond punt, en enkele meisjes gaan links. Ik ga mee links want zat aan de linkse kant. De meisjes draaiden ook links af dus ik volg mooi mee. Er stond daar ook iemand met een vlaggetje, maar blijkbaar had die ons verkeerd gestuurd. Ik panikeerde even, want de lastigste bergjes kwamen er aan, en ik zat juist zo goed vooraan, en nu kon ik aan een inhaalrace beginnen. Dus tja: omkeren, proberen rustig te blijven en niet forceren, maar ik moest kost wat kost vooraan geraken, anders was het gedaan met koersen voor vandaag. Ik ben dan nog zo ver mogelijk naar voren gereden, wat me veel krachten gekost had, en meteen daaropvolgend kwamen de laatste twee bergjes er al aan. Achter mij lostten telkens meisjes, ik keek naar achter en hing nog net als laatste aan de groep te bengelen. Het was me dan toch gelukt om nog net met de eerste groep over de bergzone te geraken. Van de ong. 165 starters, waren we na de bergzone, na 40km nog maar met een peloton van 40 wielrensters. Zowel ik, Kaat Hannes en Jessy Druyts waren nog bij deze kopgroep. Dus nog drie ploegmaten samen om elkaar door de dijken en waaiers te helpen. Op een grote baan hong ik nog te ver achteraan, want had nog geen tijd gehad op naar voren van de kopgroep te fietsen, en had weer achter een valpartij in de afdaling gezeten. En tja...een waaier werd getrokken en ik maar afzien op het kantje, nog een valpartij vlak voor mijn neus -iemand die frontaal op een geparkeerde motard fietste- en ja...een gat en eraf. Toen kwam Jessy bij mij en een Canadese. We hebben toen nog met drie rondgedraaid om terug bij de kopgroep te komen, dit duurde een eeuwigheid. Uiteindelijk kwamen we er terug bij, snel iets eten en drinken, al 80 km achter de rug. En ja...ik had mn koek nog niet op of er was al een groep van 15 man weg, en alles weer op de kant op de dijken. Ik zat zo stikkapot! En weer zat ik achteraan en weer op het kantje. En rond 100km heb ik moeten lossen van het kleine peloton, en toen kwam er een tweede groep bij mij, daar heb ik dan mee aangepikt. Ook daar werd nog goed doorgekoerst en kon ik vooraan mee in de waaier zitten, maar ik had al zo veel krachten verspild... Deze groep moest dan 4km voor de aankomst stoppen. Dus ben ik niet aangekomen in deze koers. Voor mijn derde koers mag ik tevreden zijn, er zat meer in, maar heb te veel krachten moeten verspelen, en in zo'n grote koers wreekt zich dat meteen. Kaat en Jessy waren aangekomen in de tweede groep. Het was lang geleden dat ik zo hard heb afgezien, geen enkel moment heb ik eens kunnen 'sparen', het was precies een tijdrit van 100km. Ik ben in ieder geval weer sterker geworden, elke koers wordt ik sterker en dit was nog maar mn derde van het seizoen. Het gaat alleszins veel beter dan vorig jaar. Dus als ik een goed wegseizoen kan hebben en zo kan verderdoen, dan zal ik deze winter ook weer sterker zijn voor de piste. Winnares Gelderland: Kirsten Wild. Zaterdag ga ik de testtijdrit te Montenaken meedoen, zondag rijd ik weer een grote koers: Westhoek 125 km. En woensdag 1 mei Belgisch Kampioenschap tijdrijden.
Na maandag mijn eerste koers gereden te hebben te Dottignies, was ik deze week wat ziek geworden. Een keelontsteking...drie dagen toch slecht van geweest, maar net op tijd genezen om de GP Cerami te rijden. Enkel nog een snotvalling. En bij de start had ik al meteen een slecht gevoel, ik dacht oei oei, wat is dat hier. Maar na enkele keren wat dieper te gaan, kwam ik er wel door en geraakte ik toch nog in mijn ritme. We mogen heel tevreden zijn over deze koers, telkens iemand mee van onze ploeg in de aanval. We hebben allemaal ons steentje bijgedragen, het was leuk om op die manier te koersen en mee de koers te dragen. Na een aantal aanvalspogingen en een lange vlucht van ploeggenote Kelly Van de Steen is de koers uitgedraaid op een pelotonsprint. De aankomst was toch een lang klimmetje, aankomst bergop. Voor het ingaan van de laatste bocht hebben we als ploeg goed samengewerkt en kon ik nog sprinten. Spijtig genoeg moest ik twee keer in de remmen en moest ik nog van ver komen, maar er zat nog veel kracht achter en kon nog vierde worden. Net geen podiumplek. Voor de rest was het een mooi parcours, de plaatselijke ronde was dezelfde als die van de mannen waarbij Petacci deze koers heeft gewonnen. Ook mooi meegenomen dat er dan veel volk en supporters aan de kant stonden, en dat is altijd leuk koersen dan. Zo krijgt het vrouwenwielrennen ook meer aandacht. Nu in mijn zeteltje naar Parijs-Roubaix kijken...misschien in de toekomst ook voor vrouwen?? :) Uitslag GP Cerami: 4 de van de 60 dlnrs. Winnares: Latoya Brulee. Volgend weekend is het in Nederland te doen: Ronde van Gelderland: zware koers met waaiers en daarbij nog enkele klimmetjes. Start te Apeldoorn aan het omnisport centrum: daar is ook de piste te vinden waar ik drie jaar geleden vierde werd op het WK scratch. Dus goede herinneringen aan Apeldoorn :) ps: in bijlage kan je de aankomstfoto zien alsook hier bovenaan -maar deze is wat klein-. Zoek naar de oranje helm, gemakkelijk dus want onze helm valt goed op.
Na twee weken rust en twee weekjes rustige opbouw was het gisteren mijn eerste koers. Een weekje vroeger dan voorzien, normaal begon ik volgende week rustiger met een kermiskoers 'GP Cerami'. Maar het begon dus direct met een zware windkoers met een aantal bergjes en kasseistroken van 131 km te Dottignies. Ik had er geen goed oog in. Deze koers heb ik nog nooit uitgereden: vorig jaar gelost in een waaier en het jaar ervoor gevallen. En zeker na de ploegtraining van de Ronde Van Vlaanderen woensdag wist ik dat ik bijlange die km's nog niet in de benen had. Daar had ik niet zo'n goed gevoel aan overgehouden, en mijn knie was meteen overbelast van de training en nog wat pijnlijk. In Dottignies aangekomen: veeeel wind. Dus ik wist al hoe laat het was. Een half u voor de start gingen we tekenen, maar we zagen dat alle rensters al klaar stonden, meer dan een half u op voorhand. Tja, dan zit er niets anders op dan daar helemaal achteraan te gaan staan en ook nog eens een half u daar te staan wachten. Zoals verwacht werd alles op een lint getrokken, dus dat was de eerste drie kwartier full gass geven. Dan nog een valpartij voor ons: stilstaan-wachten-weer full gass. De groep was in drie gesplitst: Kopgroep van ong 20 man, dan een tweede groepje en dan een groep waarin ik zat. Als snel kwamen we bij tweede groep, maar om eerste groep te pakken te krijgen duurde wat langer. Alle aanvallen werden teruggeropen door Cippolini-team, Liv-shimano en Wiggle-Honda en andere teams die een goede sprinter bij hadden. Dus het werd een pelotonsprint. Davy Wynant -ploegleider- had dit goed voorspeld! Ook de eerste keer een koers voor mij met het nieuwe team van begeleiders. Gregory had de fiets goed afgesteld, geen enkele problemen en de nieuwe wielen van Fast Forward rijden een stuk strakker! Dan Saar die als haar eerste jaar als wielerverzorgster bezig is en onze kinesiste is: wel...zij krijgt van mij een diploma voor het aangeven van drinkenbussen. Telkens de drinkenbus aangenomen en meteen pal in mijn hand! Saar is al meteen geslaagd! :) Das toch straf voor iemand die voor 2014 nog niets met koers te maken had. Dat is talent he, hi hi. Uitslag GP Dottignies 7/04/2014: 131km, 177 deelnemers, 51ste. Volgende week 12/04 GP Cerami
Na een lange reis (Brussel-Madrid-Cali) van 24 u kwamen we aan in warme en vochtige, tropische lucht. Met de bus reden we nog naar het hotel San Fernando Real en als welkomstgast een kakkerlak op de kamer. Dat zou die week niet het enige beest geweest zijn, we hebben ook nog een leguaan gezien en hagedissen. Als we naar de piste gingen om te trainen was dit telkens onder politiebegeleiding. In Cali wonen ook veel arme mensen, en er wordt veel gestolen en gemoord. Dus ja, met die agenten voel je je toch iets veiliger. Hoewel de mensen daar echt heel vriendelijk zijn! De eerste vijf dagen had ik wel last van de hoogte en de temperatuur. Zo een benauwend gevoel, precies of je zat een hele dag in een sauna. Binnen en buiten was het dezelfde temperatuur, je deed de raam open voor een frisse neus, maar dat kwam niet....dat fris briesje met zuurstof. Na de trainingen had ik ook hoofdpijn en was ik misselijk. Maar na vijf dagen was het al een stuk beter en was ik uitgerust en fris op training. Dit gaf me weer vertrouwen. Donderdag 27 februari was het dan zover: de ploegenachtervolging met vier meisjes over vier kilometer. Als startster Jolien D'hoore , dan Kelly Druyts, ik en als vierde Lotte Kopecky. Een sterk team, allemaal aan elkaar gewaagd en klaar om een hoog tempo aan te houden. De trainingen verliepen goed en vooropgestelde tijden werden gereden. Na het opwarmingsprotocol met een goed muziekje stonden we met vier aan de start klaar. Ik was meteen goed mee weg, we hadden een goed tempo te pakken, niet te snel....zonder te ontploffen. Het voelde goed vanaf het begin. Toch is ploegenachtervolging een teamsport en er mag geen foutje worden gemaakt en iedereen moet 100% goed zijn op dat moment en op die dag... Al snel waren we met drie, daar hadden we niet op gerekend dat we zo snel met drie zouden zijn. Maar we hadden niemand horen roepen dat we maar met drie waren, en er wordt afgelost voor vier personen....en het meisje dat toen moest aflossen moet meteen een gaatje laten omdat ze er van uitging dat we met vier waren. Dus we waren nog maar met twee meisjes aan het rondrijden met een derde op achtervolging aangewezen. Je moet met drie aankomen dus we moesten wachten op het derde meisje. Resultaat: 10de plek en een slechte tijd. Dit was wel een teleurstelling voor iedereen: heel de winter trainen en afzien om dan in vier minuten alles kwijt te zijn. Top 8 had er wel ingezeten. De dag erna had ik nog individuele achtervolging waarbij ik mijn pr heb verbroken: 3'43". Dus dit was een leuke afsluiter met bevestiging van mijn goede form. Nu twee a drie weken rust en dan begint het wegseizoen voor mij. Ik houd jullie nog op de hoogte!
Thuisgekomen van Spanje, en jawel, drie daagjes thuis! :) Toch staan deze dagen al volgepland met check ups: Naar de sportdokter voor controle van het bloed. Geen tekorten, dus ik ben klaar voor de volgende zware periode van intensieve pistetrainingen. Dan naar Bernd Smet te Halle-Zoersel, mijn osteopaat. De laatste dag van de stage in Spanje had ik last van mijn knie. En nog wat andere stijve spiertjes en mn nek waar wat spanning op stond. De laatste dagen van de stage waren ook wel zwaar, en dan kan het gebeuren dat je wat schever op de fiets gaat zitten waardoor overbelasting kan ontstaan. Dus dan ga ik graag naar Bernd voor een volledige check up, ik ken Bernd al van toen ik atletiek deed, hij kent me ondertussen goed. Als topsporter is het toch belangrijk dat je enkele mensen rondom je hebt waarbij je je goed voelt en waarvan je weet dat ze meehelpen aan het leveren van goede prestaties. Zo ga ik ook zeker één keer per week naar Chantal Geysen bij Bodyworxx te Dessel (zie foto en onderstaande bijlagen) . Zij is mijn vaste masseur. Bij haar heb ik telkens het gevoel goed gemasseerd te zijn. Ook is ze gespecialiseerd in taping, dus bij een stresspuntje op het lichaam of andere kwetsuren weet ze meteen wat te doen. Ook masseert en soigneert ze Elke Vanhoof, een bmx-ster die internationaal goed presteerd. Elke is een toffe meid, ik heb ze leren kennen op BOIC stage te Lanzarote. Ook zij traint voor een olympische selectie. Chantal Geysen is ondertussen ook verzorgster bij het nationale bmx team. Achtereen gaat Chantal dus ook de wereld rondreizen voor internationale bmx wedstrijden. In bijlage kan je de foto zien van de praktijk van Chantal. Nu nog genieten van een rustig zondagje, nog effe opladen vooraleer de volgende trainingsblok kan beginnen op de piste van de Blaarmeersen te Gent.
Ziezo, Hier zit ik weer op mijn hotelkamer. Deze keer deel ik de kamer met Sarah Inghelbrecht. Het is leuk om met haar op de kamer te liggen, een verschil met anders: ze heeft haar studieboeken niet bij. De examens zijn voor haar gedaan. Dus nu kan ze ook uitrusten op het bed na de training. Zonet ben ik nog in de Yakuzzi geweest om mijn beentjes te laten losbrubbelen. Gisteren massage gehad, maar we hebben niet elke dag massage dus kan een yakuzzi ook wel ontspannend werken. Op deze stage rijden we iets intensiever bergop, we zijn namelijk in voorbereiding op het WK dat eind februari plaatsvindt,dus nu voel je de intensiteit wel in de benen. Het is zowel fysiek als mentaal geen gemakkelijke periode. Fysiek met je jezelf bewijzen, en steeds beter worden. Op mentaal vlak is het ook niet altijd evident om lang van huis te zijn. Zeker nu met mijn mama. Ze heeft sinds drie jaar kanker. Vorig jaar was ze voor de eerste keer hervallen. Nu is ze voor de tweede keer hervallen. Het nieuws had ik twee weken geleden te horen gekregen in Mojacar. Ik had plots geen moraal meer. Nu vandaag werd ze geopereerd, maar ik ben blij dat de training toch goed ging. Ik heb geprobeerd om er niet te veel aan te denken, en ons mama is ook een vechter, vandaar dat ik op training ook even sterk kan zijn als haar. Als ik pijn in de benen heb dan denk ik, maar nee, ons mama heeft nog meer pijn, dus dan voel ik het niet. Soms haal ik veel sterkte uit haar ziekte, maar soms zijn er ook dagen dat ik wat emotioneler ben. Ik zou graag iets doen voor borstkanker te ondersteunen op mijn fiets. Ik denk dat ik al wel koerskousen ga kopen van Think Pink. Straks ga ik eens skypen met de familie zodat ik meer weet hoe het met ons mama verloopt. De komende dagen ga ik hier nog hard trainen. Voor de foto heb ik een ander fotootje genomen dan een blauwe lucht met de zee en de zon, sommige mensen denken 'oh leuk, weer naar de zon'. Maar het is hier trainen, en als je vaak van huis bent skype ik wel eens zoals hier op de foto :). Ook andere profploegen zitten hier zoals Belkin. Ik heb net gesproken met een mecaniecer van de ploeg. Ze hebben meer staff dan renners: 4 masseurs, 4 mecaniekers, een voedingsdeskundige enz... De coureurs worden elke dag gemasseerd! Ik zal blij zijn dat ik één keer per week gemasseerd wordt. Wij hebben dan ook maar 1 verzorger bij, hoewel er vrijdag nog een verzorger bij komt. Ze doen hun uiterste best om iedereen zo goed mogelijk te 'soigneren'. Ook de mecaniekers van Belkin zijn heel de dag bezig aan de fietsen, nog afstellen, weer andere zadels erop naar wens van de coureur enz... Het is wel motiverend om te zien hoe professioneel ze bezig zijn. Dit is dan ook een proffessionele mannenploeg. Het vrouwenwielrennen heeft niet het geld voor al die middelen, daarom ben ik dankbaar dat we toch goede sponsors hebben zodat wij ook het uiterste uit de kan kunnen halen. Zo zie ik dan dat in onze ploeg van Topsport Vlaanderen ook professioneel wordt gewerkt. Ook begeleiding vanuit Bakala te Leuven voor voeding en testen, Gregory onze mecanieker heeft ook al veel overuren gemaakt om de fietsen in orde te maken...Chirstel Herremans die voor de sponsoring zorgt, en Saar onze verzorgster, Davy Wynant als ploegleider.We zijn goed bezig!
Tijdens het teamweekend hebben we nog heel wat materiaal gekregen. We hebben de nieuwe fietsen afgesteld. De Ridley fietsen voelen dit jaar nog lichter aan met de Fast Forward wielen erbij. Alles is mooi afgesteld in de kleuren zwart, oranje en wit. De blikvanger van onze tenue is de flashy oranje helm van Lazer, met lichtje in verwerkt. Dat is superveilig in het verkeer. Daarnaast hebben we nog een set verzorgingsproducten gekregen van QM: warmtezalf, frictioncream enz... Ook mocht een set haarproducten van een van onze hoofdsponsors niet ontbreken. Bedankt Pro Duo voor de haarproducten, want elke dag een helm op en door weer en wind rijden is niet altijd bevorderlijk voor de coupe:). Ook bedankt aan de BenB Paellepelhoeve te Nederhasselt, leuke kamers en een leefruimte waar we heel wat afgelachen hebben. Ook het eten was picobello in orde. En dat zijn toch twee belangrijke zaken voor wielrenners: Goed slapen en eten, en een plek om te rusten en ontspannen na de trainingen. Dankzij de ligging van deze B&B zitten we ook direct op het parcours van het voorjaar: Omloop het Nieuwsblad en Ronde Van Vlaanderen enz.... Maar Omloop het Nieuwsblad zal niet voor mij weggelegd zijn want dit valt samen met het wereldkampioenschap te Cali voor de piste. Het WK Cali is toch een hoofddoel voor mij, dus ik ga komende weken nog goed trainen te Mojacar met de pisteploeg zodat er een selectie voor de ploegenachtervolging in zit. Voor de mensen die ook graag een steentje bijdragen voor de ploeg en eveneens reclame willen maken voor hun eigen zaakis er iets nieuws: Dit jaar delen we mooie boekjes uit waarin foto's van de rensters staan. Naast de pagina van een foto met een renster is er nog een pagina vrij waarop je reclame kan maken. De mensen die deze boekjes verkrijgen kunnen hele mooie prijzen winnen zoals bijvoorbeeld een pakket van Pro Duo enz... Bekijk onze site van de ploeg: http://www.cyclingteam-damesvlaanderen.be/ voor meer informatie, foto's enz.
Deze week zijn we voor drie dagen te gast in de paellepelhoeve te Nederhasselt. Gisteren hebben we gesprekken gehad over de doestellingen, vanmorgen trekken we foto's van de ploeg en individueel. Dit voor de website van de ploeg en voor de fotokaartjes die je tijdens het seizoen kan kopen bij de teambus. Zodadelijk gaan we ook nog trainen, hopelijk regent het niet te veel want het ziet er maar grijs uit buiten.
omdat ik de wereldbeker te mexico mis vanwege mijn hoogteproblemen heb ik toch de kans gekregen om mijn basisconditie op pijl te houden en mijn krachttraining te onderhouden. En dit in het zuiden van Spanje te Mojacar. De foto is het uitzicht vanuit onze kamer. We hebben al mooi weer gehad, vandaag was het bewolkt maar toch warm en lastig genoeg om goed te zweten. We hadden dan ook geluk vandaag, een andere ploeg die hier aanwezig is heeft regen gehad en ze zijn met vijf man tegen de grond gegaan. En bij aankomst is het toch meestal lekker eten hier in het hotel. Met mezelf gaat het ook goed, de eerste dagen terug aanpassen aan de bergen en dan doen de benen goed zeer, maar na enkele dagen draait het al heel wat beter. Nog twee dagen te gaan en dan ben ik weer eventjes thuis. Volgende week is het teambuilding met de ploeg waarbij er ook foto's genomen worden en waar we een promotiefilm gaan maken tussen de trainingen door. Maar eerst nog afzien in de bergen hier !
Heel de week zit ik hier in de Bakala Academy van Leuven om hoogtetesten te doen. Ik reageer heel gevoelig op de hoogte, vandaar dat ik de twee laatste wereldbekers te Mexico moet missen. Eerst willen we nagaan hoe ik me het best voorbereid op wedstrijden/trainingen op hoogte. De voorbije twee jaar heb ik al twee keer een negatieve ervaring gehad met hoogte met telkens één of ander virus als gevolg waardoor ik een maand of twee maanden niet kon trainen. Al die ziektes en virussen wil ik niet meer meemaken vandaar dat er maatregelen genomen moesten worden. 1) Ik ben naar een diëtiste geweest omdat ik toch een zwakke weerstand had. Christine Tobback herkende mijn verhaal en heeft fructosemalabsorptie vastgesteld. Nu volg ik de tips van Christine goed op en voel me hier heel goed bij. 2) Wereldbekers Mexico (1800m) overslaan en eerst onderzoeken hoe ik me moet voorbereiden, en hoe lang aanpassingstijd nodig is om op hoogte te verblijven. Dus ik blijf niet bij de pakken zitten, het belangrijkste is nu goed trainen, basisconditie opdoen en naar mijn lichaam luisteren. Ik voel dat mijn lichaam pas de laatste twee maanden aan het herstellen is van mijn twee darmvirussen van vorig jaar. Dus hopelijk blijft mijn conditie in stijgende lijn gaan! De komende twee maanden dienen nog als voorbereiding op het wereldkampioenschap te Cali. Er zijn verschillende stages gepland in Mojacar. Eentje met de nationale vrouwenploeg, en dan nog twee weken met de pisteploeg. Voor de rest zal het trainen worden op de piste te Gent en in Cali. En ik hoop in Cali in topvorm te zijn. Alsook dat heel onze ploeg in topvorm zal zijn om een top 8 plaats te behalen op het WK! Zo werkt iedereen van onze ploeg hard voor de 4km. Go Belgian Puppy Bulldogs! ( = Else Belmans, Kelly Druyts, Gilke Croket, Evelyn Arys, Lotte Kopecky, Sarah Inghelbrecht, Jolien D'hoore)
Welkom op mijn blog. Mijn website www.else-belmans.com was niet up tot date, vandaar een blog zodat jullie telkens de resultaten en nieuws hier kunnen terugvinden. Ook kunnen jullie nog altijd terecht op de site van mijn ploeg: www.cyclingteam-damesvlaanderen.be. Op facebook en twitter kan je soms ook wel dingen lezen, maar deze blog zal het meest up to date zijn! Groetjes, Else
Ik ben Else Belmans
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Wielrenster Topsport Vlaanderen Pro Duo Ridley.
Ik ben geboren op 30/03/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schilderen.
Wielrenster vanaf 2009 bij Topsport Vlaanderen Pro Duo Ridley.
www.cyclingteam-damesvlaanderen.be
Hoofddiscipline: Tra
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ja, zo kan je deze week wel noemen, en ook nog de komende weken. De drukkere periodes komen er aan want vanaf nu beginnen we
Na maandag mijn eerste koers gereden te hebben te Dottignies, was ik deze week wat ziek geworden. Een keelontsteking...drie dagen
Na twee weken rust en twee weekjes rustige opbouw was het gisteren mijn eerste koers. Een weekje vroeger dan voorzien, normaal begon ik
Ziezo, 
Tijdens het teamweekend hebben we nog heel wat materiaal gekregen. We hebben de nieuwe fietsen afgesteld. De Ridley fietsen voelen dit jaar nog lichter aan met de Fast Forward wielen erbij. Alles is mooi afgesteld in de kleuren zwart, oranje en wit. De blikvanger van onze tenue is de flashy oranje helm van Lazer, met lichtje in verwerkt. Dat is superveilig in het verkeer. Daarnaast hebben we nog een set verzorgingsproducten gekregen van QM: warmtezalf, frictioncream enz... Ook mocht een set haarproducten van een van onze hoofdsponsors niet ontbreken. Bedankt Pro Duo voor de haarproducten, want elke dag een helm op en door weer en wind rijden is niet altijd bevorderlijk voor de coupe:).
Deze week zijn we voor drie dagen te gast in de paellepelhoeve te Nederhasselt. Gisteren hebben we gesprekken gehad over de doestellingen, vanmorgen trekken we foto's van de ploeg en individueel. Dit voor de website van de ploeg en voor de fotokaartjes die je tijdens het seizoen kan kopen bij de teambus. Zodadelijk gaan we ook nog trainen, hopelijk regent het niet te veel want het ziet er maar grijs uit buiten.
