De Ronde Van Gelderland...van vorig jaar wist ik dat dit een superlastige koers was. 's Morgens keek ik meteen naar buiten vanuit mn hotelkamer en ja....de vlaggen waren al goed aan het waaien, welkom in Nederland. Het zal waaieren worden, heel de dag afzien want de wind zou altijd in de zij staan liet de ploegleiding weten. Eerst was er 6 km neutralisatie: dus de koers startte in Apeldoorn en dan leidden de auto's van de UCI en organisatie het peloton uit de stad. Op een gegeven moment ging er dan een fluitsignaal af en brak de koers meteen open. Tijdens de neutralisatie is het telkens vechten om vooraan te blijven. Ik was in het midden van het peloton gestart en op een gegeven moment reed ik al op de tweede rij. Ik dacht: yess! ik zit goed hier. Maar na een bocht hing ik meteen weer in het midden want er wordt voor zo'n bocht nerveus geremd en er is dan een versmalling, een drempel, een middengeleider enz....dan weer een valpartij. Dus goed uit je doppen kijken, langs alle kanten hoor je fluitsignalen en zie je motards met vlaggetjes zwaaien om ons te waarschuwen. Toen we het officiele startschot hoorden zat ik dan uiteindelijk toch goed vooraan. En ik ben de eerste dertig km heel goed vooraan kunnen blijven. Dit gaat ondertussen al goed: enkele jaren terug, toen ik nog maar net begon, verloor ik veel krachten om telkens langs de kant van het peloton in de wind naar voren te gaan, nu lukt het me al goed om in het peloton naar voren te wringen. Tot 35 km was er de bergzone in de Hoge Veluwe, en daar ligt het ook altijd op een lint dus vooraan blijven was de boodschap. Zeker met die smalle weggetjes en afdalingen. Ok, na twee bergjes nog altijd goed mee vooraan....tot op een gegeven moment: een rond punt. Een deel van het peloton gaat rechts langs het rond punt, en enkele meisjes gaan links. Ik ga mee links want zat aan de linkse kant. De meisjes draaiden ook links af dus ik volg mooi mee. Er stond daar ook iemand met een vlaggetje, maar blijkbaar had die ons verkeerd gestuurd. Ik panikeerde even, want de lastigste bergjes kwamen er aan, en ik zat juist zo goed vooraan, en nu kon ik aan een inhaalrace beginnen. Dus tja: omkeren, proberen rustig te blijven en niet forceren, maar ik moest kost wat kost vooraan geraken, anders was het gedaan met koersen voor vandaag. Ik ben dan nog zo ver mogelijk naar voren gereden, wat me veel krachten gekost had, en meteen daaropvolgend kwamen de laatste twee bergjes er al aan. Achter mij lostten telkens meisjes, ik keek naar achter en hing nog net als laatste aan de groep te bengelen. Het was me dan toch gelukt om nog net met de eerste groep over de bergzone te geraken. Van de ong. 165 starters, waren we na de bergzone, na 40km nog maar met een peloton van 40 wielrensters. Zowel ik, Kaat Hannes en Jessy Druyts waren nog bij deze kopgroep. Dus nog drie ploegmaten samen om elkaar door de dijken en waaiers te helpen. Op een grote baan hong ik nog te ver achteraan, want had nog geen tijd gehad op naar voren van de kopgroep te fietsen, en had weer achter een valpartij in de afdaling gezeten. En tja...een waaier werd getrokken en ik maar afzien op het kantje, nog een valpartij vlak voor mijn neus -iemand die frontaal op een geparkeerde motard fietste- en ja...een gat en eraf. Toen kwam Jessy bij mij en een Canadese. We hebben toen nog met drie rondgedraaid om terug bij de kopgroep te komen, dit duurde een eeuwigheid. Uiteindelijk kwamen we er terug bij, snel iets eten en drinken, al 80 km achter de rug. En ja...ik had mn koek nog niet op of er was al een groep van 15 man weg, en alles weer op de kant op de dijken. Ik zat zo stikkapot! En weer zat ik achteraan en weer op het kantje. En rond 100km heb ik moeten lossen van het kleine peloton, en toen kwam er een tweede groep bij mij, daar heb ik dan mee aangepikt. Ook daar werd nog goed doorgekoerst en kon ik vooraan mee in de waaier zitten, maar ik had al zo veel krachten verspild... Deze groep moest dan 4km voor de aankomst stoppen. Dus ben ik niet aangekomen in deze koers. Voor mijn derde koers mag ik tevreden zijn, er zat meer in, maar heb te veel krachten moeten verspelen, en in zo'n grote koers wreekt zich dat meteen. Kaat en Jessy waren aangekomen in de tweede groep. Het was lang geleden dat ik zo hard heb afgezien, geen enkel moment heb ik eens kunnen 'sparen', het was precies een tijdrit van 100km. Ik ben in ieder geval weer sterker geworden, elke koers wordt ik sterker en dit was nog maar mn derde van het seizoen. Het gaat alleszins veel beter dan vorig jaar. Dus als ik een goed wegseizoen kan hebben en zo kan verderdoen, dan zal ik deze winter ook weer sterker zijn voor de piste. Winnares Gelderland: Kirsten Wild. Zaterdag ga ik de testtijdrit te Montenaken meedoen, zondag rijd ik weer een grote koers: Westhoek 125 km. En woensdag 1 mei Belgisch Kampioenschap tijdrijden.
Ik ben Else Belmans
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Wielrenster Topsport Vlaanderen Pro Duo Ridley.
Ik ben geboren op 30/03/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schilderen.
Wielrenster vanaf 2009 bij Topsport Vlaanderen Pro Duo Ridley.
www.cyclingteam-damesvlaanderen.be
Hoofddiscipline: Tra
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
