Na vier weken pistetraining begint de power in de benen terug te komen!  Ik ben blij, vorig jaar ben ik er nooit echt doorgekomen doordat ik tijdens het wegseizoen twee keer een darmvirus had gehad. 

Maar ik ben blij om eindelijk het goede gevoel in mijn benen terug te hebben!  Ik ben er dan ook goed ingevlogen, pistetrainingen, wegtrainingen, blokkentrainingen, stabilisatie,....  En werken wordt op dit moment

beloond met goede benen.  Hoewel, nu zijn ze wel heel moe van de trainingen van deze week.  Maar ik voel dat het goed draait en van de begeleiding heb ik ook al positieve commentaar gehoord.

Dat is wel leuk.  Meestal zeggen ze niet snel dat het goed is, maar als ze dan wel eens zeggen dat je goed bezig bent...dan is dat dubbel zo leuk.

Nu ben ik gereed om naar mijn eerste wereldbeker te vertrekken te Guadalajara.  Onze ploeg zal bestaan uit Lotte Kopecky, Gilke Croket, Sarah Inghelbrecht en mezelf.  Jolien d'Hoore rijdt omnium en Nicky Degrendele de sprint.

Een weetje: een straf weetje eigenlijk: Het is de eerste keer dat ik eens samen met mijn ploegmaat Gilke Croket mag rijden, hoewel we samen al drie jaar op de piste rijden voor de ploegenachtervolging.  Ik kijk er naar uit!

We zullen uit ons pijp moeten komen want ook ons contract hangt af van limieten.  Individuele tijden die moeten gereden worden heb ik reeds behaald.  Maar er moet ook nog een goede plaats behaald worden op de wereldbekers. 

Deze week moet ik dan ook in een hoogtetent slapen want Guadalajara ligt op 1500 meter.  En met mijn aanpassingsproblemen moet ik nu op voorhand toch al een beetje wennen door in die tent te slapen.

In zo'n tent slapen is niet zo leuk eigenlijk.  -Gewoon kamperen vind ik nochtans leuk- .  Maar je hebt altijd het geluid van de hoogtemeter, en dan ook nog zo'n droge lucht.  En als je dan 's morgens de tent opendoet dan is het precies

of je hebt heel de nacht te weinig lucht gekregen.  Maar meestal slaap ik wel goed in die tent, 't is enkel dat je dan zo een minder fit gevoel hebt en dat mijn luchtwegen dan meer gevoelig zijn.

Deze week ben ik ook op bezoek geweest in het Koninklijk Paleis te Laken.  Koning Filip en koningin Mathilde kwamen ons een handje geven en een babbeltje doen.  Dat was wel een leuke ervaring, toch altijd anders dan

dat je ze op tv ziet.  ' s Middags kregen we ook nog een broodjesmaaltijd op het BOIC, maar ik ben recht naar huis gereden.  Ik heb thuis vlug een boterhammetje gegeten en ben dan meteen op mn rollen gesprongen om mn blokjes te doen.

Daarna heb ik nog buiten gereden, in de regen spijtig genoeg.  En dan kreeg ik er nog een bijensteek bovenop in mn knie.  Ik heb de angel er nog moeten uithalen.  De bij had zelfmoord gepleegd op mn knie vanwege het slechte weer denk ik.

Ze zag het niet meer zitten met die regen en heeft zichzelf dan de das omgedaan door in mn knie te steken.

23-10-2014 om 19:03 geschreven door Elsebelmans