Olá Bélgica.

Tudo bem?

Hier weer wat nieuws van jullie favoriete Portugese.

Donderdag moest ik Joana en Marianna gaan ophalen in school want Cristina en Manuel waren niet thuis. We moesten snel zijn want even later moest ik Joana al naar Kenpo (een soort karate) brengen en zelf moest ik naar mijn powersteples gaan.

Hier in Portugal kennen ze ook zo van die schoenen met wieltjes onder, rolly’s en wat had je nu gedacht, natuurlijk heeft mijn zusje ze ook en ze droeg ze om naar kenpo te wandelen. Wandelen.. het is te zeggen, ik trok haar de helft van de tijd voort.

Nadat ik Joana had afgezet, haastte ik me naar de powersteples voor een uurtje hard zweten, onze lesgeefster was vol energie die dag.

Vrijdag was het weer een lange schooldag, Engels en Portugees in de voormiddag, geschiedenis en aardrijkskunde in de namiddag.

Tijdens Engels kreeg ik mijn test terug die ik de vorige week gemaakt had: 17,8 op 20. Dat zou mij in België nooit lukken zonder te leren, ik was dus best tevreden.

Tijdens geschiedenis plaagden Chris en ik Fabio maar wat in de klas.

Normaal zijn het altijd Fabio en Ruben van mijn klas die mij altijd plagen maar deze les was het omgekeerd, wie de bal kaatst… (Zoals je ziet, deze blog zit vol met waardevolle levenslessen.)

Chris en ik kunnen onder de les doen wat we willen, wij krijgen nooit een opmerking.

We stalen Fabio’s pennenzak en toen die er iets van zei, kreeg hij een berisping van de leerkracht. Tjaa het leven is nu eenmaal niet eerlijk.

Tijdens aardrijkskunde verveelde we ons opnieuw dus speelden we maar wat 4 op een rij op de gsm van Christopher, de leerkracht liet ons gewoon begaan. Ook toen ik berichtjes zat te sturen met mijn gsm duidelijk zichtbaar, zei niemand er iets van.

Het leven als een AFS student kan toch zo zalig zijn.

‘s Avonds gingen Damla en ik pizza eten in pizzas do praço.

Ik at mijn pizza met banaan en zij at haar pizza met ketchup en Tabasco, we vonden elkaar dus heel raar maar ik proefde een beetje pizza met ketchup en Tabasco en zij proefde een beetje pizza met banaan.

En toen kwam Pedro erbij en hij vond ons  allebei raar..

Zoals je ziet is het niet alleen de Portugese cultuur die ik leer maar ook de Turkse.

We vertellen elkaar veel over ons eigen land, wat wel heel leuke gesprekken oplevert.

Daarna ging ik samen met Damla en Pedro naar de cinema: Babylon A.D.

Zoals ik eerder al gezegd heb is de cinema hier in Benavente niet echt indrukwekkend en heb je niet zo’n uitgebreid filmaanbod, met andere woorden: het was dus Babylon A.D of niets.

Maar de film viel goed mee en we amuseerden ons goed.

Na de film gingen we nog iets drinken en dan gingen we naar huis want de volgende dag zouden we naar Lissabon gaan.

Zaterdag gingen Chris, Damla en ik dus naar Lissabon, we vertrokken pas rond de middag omdat we alle 3 te lui waren om vroeg op te staan. We besloten naar het shoppingcentrum Vasco Da Gama te gaan omdat dat makkelijk bereikbaar was, We aten iets in een typisch Portugees restaurant, eentje met een aquarium waaruit je je eigen kreeft mocht kiezen en waar de grote hammen op de toog stonden. Na het eten was het al bijna tijd om terug naar huis te gaan, we gingen een paar winkels binnen want Chris’ gastvader was jarig en hij wou hem een hemd kopen en Damla en ik moesten hem helpen kiezen.

Als je dacht dat Portugal arm was, in deze winkel waar we binnengingen, stond een vleugelpiano in het midden en we kregen live muziek van een pianist in een slipjas.

Nadat Chris zijn cadeau gekocht had was het tijd voor wat entertainment.

Damla en ik hadden een winkel gezien vol met galajurken.. Die kans konden we niet laten voorbijgaan. We amuseerden ons dus met jurken te passen tot het tijd was om terug naar huis te gaan.

Het was zaterdagavond en dat betekende PARTY.

Eerst gingen we (opnieuw) pizza eten en dan gingen Chris, Damla, Pedro en ik naar een soort zolder waar pingpongtafels en biljarttafels stonden, we zouden naar een concert gaan maar aangezien dit pas om 23.00u begon moesten we de tijd doden met pingpong en biljart, een aangenaam tijdsverdrijf zou ik zo zeggen, tenminste als je met Damla, Chris en Pedro gaat toch.

Damla en ik tegen Chris en Pedro: biljart!

Chris en Pedro waren niet echt beginners en Damla en ik wisten amper een bal te raken, we schakelden dus over op een andere tactiek: afleiding van de tegenstander.

Ik zal maar niet meer zeggen zeker, het was waarschijnlijk één van de grappigste wedstrijden van mijn leven (niet dat ik zoveel biljart speel).

Rond 23.30 zakten we dus af naar de bar om 8 fake steps te horen, een lokale rockband die als ik eerlijk moet zijn niet al te veel voorstelde.

Maar in de bar hadden we afgesproken met Marlene en nog een aantal klasgenoten van Damla dus we bleven wel even hangen.

Na het ‘rockconcert’ gingen we naar de disco!

Ik vermoed dat het oldiesnight was want wake me up before you gogo schalde door de boxen en op de dansvloer stonden een aantal oldies te geven op de golden oldies.

In disco GLAM in Benavente is nooit niet echt veel volk, maar die avond was er nog minder volk als anders (blijkbaar is Portugal niet echt te vinden voor de muziek van de jaren stilletjes).

Maar we amuseerden ons, zoals altijd, wel goed.

Zondag sliep ik lang uit en besloot de dag maar eens door te brengen met mijn gezin, ik had ze tenslotte van het hele weekend bijna nog niet gezien.

Joana en ik zagen een film, Nanny (ama) McPhee gevolgde door een wandelingetje door Benavente en daarna gezellig samen lancha eten en dan zagen we nog Que sorte a minha (voor de geïnteresseerden: just my luck). Je kan nu zeggen wat je wil maar de films op zondag zijn altijd wel goed hier, zondag is mijn favoriete dag hier (samen met maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag), lekker lui zijn, gezellig samen een filmpje zien, een wandelingetje maken. Hmm de perfecte dag voor mij.

Vandaag had ik weer maar 1 uurtje school en een test van aardrijkskunde.

Ik deed mijn best maar ik vrees dat de leerkracht een nieuwe rode pen zal moeten kopen na het verbeteren van mijn test.

Ik vulde maar in wat in mij opkwam, gebruikte mijn logische redeneringen (aiai..), gokte heel wat af (ie wie wa weg..) en vulde woorden in die ik ooit gehoord had maar totaal niets met de vraag te maken hadden.

Natuurlijk keek Chris alles af van mij, de stakker denkt dat hij een kans maakt op slagen als hij afkijkt bij mij en zelfs Fabio, mijn Portugese klasgenoot kon het niet laten om af en toe is zijn oog toevallig op mijn blad te laten vallen (allemaal heel onopvallend natuurlijk… de leerkracht zegt er hier niets van als je afkijkt), de sukkelaar zal dus ook grandioos gebuisd zijn als hij afgeschreven heeft van mij..

Deze week heeft Ana, onze meid, vakantie. Cristina is niet bepaald een keukenprinses dus heb ik besloten dat ik deze avond bij Damla eet en dinsdag en donderdag met Ana Carla en Renatte ga eten, uit voorzorg.

Maar Ana is blijkbaar niet uit het huis weg te houden want vandaag stond ze al aan de deur met haar dochter, uit Nederland!

Haar dochter is 6 jaar geleden in Nederland gaan wonen en is deze week op bezoek, ik mag haar wel, ze had een hele voorraad Nederlandse etenswaren bij, muizenstrontjes (op zijn Nederlands), kaas, confituur..

We spraken even, ze vertelde hoe moeilijk het Nederlands wel niet was, ze zei dat ik al bijna evenveel of meer Portugees sprak dan dat zij Nederlands sprak.

Ze zei ook dat het Belgisch veel makkelijker (en mooier!) is dan het Nederlands, want het Belgisch heeft die GG- klank niet.

Ik kon niets anders doen dan instemmen. Dus sorry voor alle Nederlanders maar we waren unaniem, Vlaanderen boven!

Mijn vertrek begint nu al wel gevaarlijk dicht bij te komen, nog maar 2 weekends en 3 weken..

Ik ben hier echt graag nu, de heimwee waar ik best wel veel last van had in het begin begint stilaan te minderen en ik begin me al goed thuis te voelen hier nu ik de taal en de cultuur wat ken.

Carolina van mijn klas zei dat ik tegen AFS moest zeggen dat ik een jaar moest blijven en dat ik alles maar moest regelen met België en als dat niet lukt had Damla al een onderduikadres klaar dus ik blijf hier!

Als dat maar eens zou kunnen..

Ik zie er ook stiekem wel een beetje naar uit om terug in België te zijn, terug naar mijn oude leven maar ik ga het hier wel missen want hoe je het ook draait of keert, mijn leven hier is over binnen 3 weken. Maar daar probeer ik nu nog niet aan te denken, het enige wat ik ga doen deze laatste weken is genieten, genieten en nog eens genieten!

Voila dat waren mijn belevenissen weer voor deze week.

Adeusinho!

10-11-2008 om 21:59 geschreven door Elise

Hallo België!

Hier in Portugal is weer een heleboel gebeurd, dus tijd om jullie nog eens in te lichten.

Maandag vroeg Joana me of ik haar van school wou komen halen, dus ‘s avonds stond ik haar op te wachten aan de schoolpoort. Ik voelde me een echte grote zus, het was de eerste keer dat ik haar van school ging ophalen en ik voelde me best wel fier dat ze wou dat ik haar kwam ophalen.

Nadat ik een douche had genomen, riep Joana Cristina en mij. Ze vroeg aan on swat er veranderd was in haar kamer, ik moest niet lang zoeken voor ik het antwoord had, op haar muur stond opeens een groot blauw hart geschilderd en haar bureau was enkele uren geleden ook niet geel maar wit.. of vergiste ik me?

Ik had me niet vergist, Joana had inderdaad haar bureau een ander kleurtje gegeven en omdat ze ook eens wat anders wou dan een witte muur had ze dan maar in een impulsieve bui een groot blauw hart geschilderd op de muur.

Cristina verschoot nogal toen ze zag wat Joana had uitgestoken en Manuel was ook niet bepaald goedgezind.. maarja gedane zaken nemen geen keer en dus stond er vanaf toen een bluaw hart op de muur en een gele bureau in de kamer..

Dinsdag hadden we opnieuw zwemmen tijdens Educaçao fisica, gelukkig had ik deze keer wel slippers aan mijn voeten en zelfs een badmuts op mijn hoofd, dat is toch wel een complimentje waard vind ik hoor. Ik begrijp eigenlijk trouwens nog altijd het nut niet van die slippers, je moet ze alleen dragen om van de kleedkamer naar het zwembad te lopen, wat maar enkele meters is.. maar ja ik zal maar niet proberen de rare gedachtenkronkels te volgen van die Portugezen want dat is echt onmogelijk bij momenten. Toen ik op de rand van het zwembad zat, klaar om in het zwembad te springen maar nog niet veel zin om in het koude water te gaan, duwde de leerkracht mij plots in het water! In België zijn de leerkrachten kwaad als je iemand in het water duwt en hier duwen de leerkrachten de leerlingen zelf in het water..

De zwemlessen zijn altijd hetzelfde: baantjes trekken, tuimel in het water en op het einde van de les duiken, best wel saai eigenlijk. Ook trekken ze zich er hier niets van aan hoe je zwemt, zolang je maar aan de overkant geraakt, dus ik zwem meestal in doggystyle (alleen zwemmen) naar de overkant en nog hoor ik bij de beste van de klas qua zwemtechniek vermoed ik, ik heb nog maar enkelen gezien die echt fatsoenlijk zwemmen.

Ook privacy kennen ze hier in Portugal absoluut niet, terwijl ik me in het kleedhokje stond af te drogen werd plots het gordijn opengeschoven en voor ik het weet loopt er een bejaarde dame naar de overkant, ze zegt dat ze moet passeren want ze wil naar de andere kant, nog geen 5 minuten later: hop weer wordt dat gordijn opengeschoven, deze keer was het Ana om te vragen of ze mijn haarborstel mocht lenen, “geen probleem,” zei ik, maar toen ik mijn haarborstel wou geven zei zed at ze hem nu niet nodig had maar later als ik mijn haar gekamd had, ik bedacht bij mezelf dat ze eigenlijk evengoed om mijn haarborstel had kunnen vragen wanneer ik voor de spiegel mijn haar stond te kammen maar Portugezen houden er nu eenmaal van om je zo weinig mogelijk privacy te geven, dat bleek nog maar eens toen ze voor de 2de keer, nog geen 2 minuten later weer het gordijn openschoof.. Ik schrok me een ongeluk! Ze vroeg of ik haar deodorant wou gebruiken..

Als iemand ooit van plan is om mee te doen met big brother, kom eerst een paar maanden naar Portugal en dan ben je helemaal voorbereid voor zero privacy.

‘s Middags had ik weer afgesproken met Ana en Renatte om samen iets te gaan eten, we gingen naar het restaurant waar we altijd heen gaan, maar geen probleem voor mij want het eten is echt zalig. Ik heb ontdekt dat Renatte eigenlijk van Roemenië is, dat deed mij denken aan een liedje dat sommige wel bekend in de oren zal klinken:

“In welk land ben jij geboren, in welk land ben jij geboren.. zeg het, zeg het, dan zeg ik het mijn. Ik ben in Roe-me-nië ge-bo-ren..”

Goeie oude tijd..

Na de middag hadden we Frans, we beluisterden de tekstjes die iedereen had moeten inspreken op chinswing. De leerkracht had ons verplicht een profiel aan te maken en een boodschap in te spreken, dus veel keus hadden we niet.

Op het einde van de les waren we bezig met enkele Franse teksten te vertalen, plots duidde de leerkracht mij aan. Ik wou beginnen te vertalen naar het Engels zoals ik altijd moet doen maar de leerkracht hield mij tegen “Naar het Portugees vertalen,” zei hij. Ik probeerde dan maar de tekst te vertalen en verbazend genoeg ging het toch al vrij vlotjes, natuurlijk wist ik enkele woorden niet en verdraaide ik gewoon enkele Franse woorden tot ze een Portugese klank kregen, maar de leerkracht was toch heel positief over mijn Portugees dus het zat wel goed denk ik.

Na de les liet de leerkracht mij ook beloven dat ik contact zou houden met hem en de klas als ik terug in België was. Het is wel leuk dat hij voorstelt om contact te houden met mij en mijn klasgenoten zouden dat dan moeten doen als opdracht voor de Franse les, het contact zal dus vermoedelijk wel in het Frans verlopen.. Mais pas de problème pour moi.

Gisteren was de eerste les van de dag Frans, we kregen eindelijk de testen terug die we enkele weken geleden gemaakt hadden, de leerkracht was heel lovend over mijn test, hij vroeg of ik niet kon blijven tot het einde van het jaar want leerlingen als mij had hij graag in zijn klas. Ik heb hem maar niet verteld dat ik eigenlijk niet geleerd had voor die test en dat ik veel beter kon.

Hij vroeg me uit over de testen in België, en het niveau van de testen.

De volgdende les was aardrijkskunde en als laatste les hadden we Engels.

Tijdens de les Engels zijn we nog steeds bezig over de opwarming van de aarde, ik denk dat de leerkracht niet gaat stoppen tot we allemaal milieuactivisten zijn en bij een of andere groene vereniging zitten.

Na de les vroeg de leerkracht mij en Chris of we het zouden zien zitten te komen praten in het 10º ano aangezien ze in hun handboek een heel hoofdstuk hebben over AFS, en nu ze 3 rasechte AFS’ers in de school had rondlopen kon ze toch niet anders dan ons te vragen om onze ervaringen te delen. We stemden in het ziet er dus naar uit dat ik binnenkort een praatje mag gaan slaan met de leerlingen van het 10º ano.

Het was gisteren woensdag wat dus betekent dat ik ook hier een vrije namiddag heb en dus had ik afgesproken met Chris, Damla en Pedro.

Eerst gingen we iets drinken en één zalige Portugese croissant met chocoladevulling eten en daarna besloten we een film te huren. Op een of andere manier kwamen we op het onderwerp “the Simpsons” en zowel Damla als ik hadden de film nog niet gezien en dus gingen we hem dan maar huren.

Op het einde van de avond schoten alleen Damla en ik nog over, Pedro had voetbaltraining en Chris was naar Lissabon met zijn familie en dus gingen we nog maar eens een koffietje drinken zoals de echte Portugezen dat ook doen, wel misschien niet helemaal zoals de echte Portugezen want die drinken één koffietje en gaan door maar wij bleven langer plakken, we hadden toch niet veel anders te doen.

Gisteren aan tafel zei ik dat ik zeker zou terugkomen naar Portugal en Cristina stelde al voor om samen met mij en mijn familie Lissabon te bezoeken en ik heb hen ook uitgenodigd om op vakantie te komen bij de familie Olieslagers in België dus na die 3 maanden zal ik hen zeker nog zien.

Joana is van plan om een jaar naar België te komen als ze 18 is en dan zei ze dat ze in mijn huis zou logeren.

Vandaag hadden we weer zwemmen op school, de laatste keer.. eindelijk! Ik was zo blij toen de les eindelijk over was.

Tijdens Frans moesten we ons project voorstellen. Iedereen had een uitvinding moeten bedenken in verband met media en moest die dan in het Frans komen voorstellen. Onze uitvinding was télédésir.

Als je iets op televisie ziet wat je wil hebben dan geeft de televisie het je, als dat nu nog eens geen uitvinding is!

Na de middag nog een lesje geschiedenis en dan was ik er weer vanaf voor vandaag.

Vandaag is ook ons Elize jarig.. dus FELIZ ANIVERSÁRIO!!

Parabéns a você
Nesta data querida
Muitas felicidades
Muitos anos de vida!

Hoje é dia de festa
Cantam as nossas almas
Para a Elize

Uma salva de palmas!

Voor alle verjaardagen die ik vergeten ben (wat er waarschijnlijk wel heel wat zijn.. ), sorry!

Maar je kan altijd nog een kleine rechtzetting eisen.

Voila dat was weer alles voor vandaag.

Tchauzinha!

06-11-2008 om 18:08 geschreven door Elise

Olá Belgica!

Weer wat nieuws aan het thuisfront uit het verre Portugal en ook deze keer heb ik weer heel wat te vertellen dus ga maar lekker comfortabel zitten en lees wat ik weer allemaal te vertellen heb.

Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die aan mijn verjaardag gedacht heeft!

Ik was echt zo blij te zien dat ik na 2 maand nog niet vergeten ben in België.

Hoewel al mijn vrienden en familie heel wat kilometers ver zijn, toch had ik het gevoel dat iedereen erbij was door al die kaartjes en boodschapjes.

Spijtig genoeg heb ik niet de tijd om alles te beantwoorden maar ik hoop dat het volstaat dat ik via deze weg iedereen toch bedank voor alle kaartjes, berichtjes, emails, sms’jes, cadeau’s…

Ik had beloofd te vertellen hoe de rest van mijn verjaardag verlopen is.

‘s Avonds had mijn familie een klein feestje voor mij gepland, ik moest Chris en Damla uitnodigen en Cristina had ook wat volk uitgenodigd maar aangezien Chris elke maandag met zijn familie naar Lissabon gaat kon hij dus niet komen en dus besloot Damla ook maar thuis te blijven..

Maar niet getreurd volk of geen volk mijn verjaardag zou in ieder geval goed gevierd worden.

Diana, een vriendin van mijn ouders was ook uitgenodigd maar ook zij belde op de laatste moment af.. Gelukkig zijn mijn tante en nonkel altijd te vinden voor een feestje en zij dachten nog niet aan afbellen dus na mijn Portugese les hadden we een klein feestje.

Iedereen had cadeau’s bij voor mij: make-up, gsmhangers, cd van Amalia (één van de bekendste fadozangers ooit), een t-shirt,..

Na de cadeau’s was het tijd voor de taart, Cristina had een grote taart gekocht met kaarsjes en er werd gezongen (opnieuw in het Portugees natuurlijk) en na het gezang moest ik de kaarsjes uitblazen en een kleine speech geven (ook weer in het Portugees).

Nadat ik de kaarsjes uitgeblazen had kwam Joana ermee naar mij en probeerde mij iets duidelijk te maken, ik dacht eerst dat ze bedoelde dat ik de kaarsjes op moest eten en was al heel verbaasd..

Gelukkig hield Cristina mij net op tijd tegen en zei dat ik ze moest doorbijten en een wens doen, niet opeten dus.

Dus ik beet de kaarsjes door en deed een wens.

De volgende dag moest ik weer vroeg en op dat viel een beetje tegen na het feestje van de vorige dag maar de plicht riep en dus deed ik een extra inspanning om toch uit mijn bed te geraken en me ertoe aan te zetten naar school te gaan.

Die dag hadden we voor de eerste keer zwemmen tijdens de les LO en dat is weer een hele belevenis geweest want wie zou nu denken dat die Portugezen die zich niets aantrekken van kledingvoorschriften en tijdens de andere lessen LO turnen in een roze jogging of met all stars aan hun voeten, braafjes allemaal verschijnen in een badpak met slippers aan hun voeten en.. een badmuts op hun hoofd! Natuurlijk viel ik op in alle mogelijke manieren: geen slippers, een bikini en geen badmuts op mijn hoofd.

De leerkracht was verbaasd dat we in België zwommen zonder badmuts en zei dat het toch onmogelijk was te zwemmen zonder, ik zei dat we er in België toch in slaagden, maarja daarvoor zal je wel een Belg moeten zijn zeker om te kunnen zwemmen zonder badmuts.

Natuurlijk had het zwembad nog een badmuts op overschot voor mij, waarschijnlijk het mooiste model dat ze konden vinden, zo’n plastic badmuts die nogal span tom je hoofd.

Ik verdenk de leerkracht ervan speciaal zo’n badmuts te vragen voor mij.

Nu nog iets straffer, dit gaan jullie echt niet geloven.

Na de les LO begonnen een aantal leerlingen hysterisch door de kleedkamer te roepen, eerst begreep ik niet wat er gebeurde maar Sara van mijn klas legde mij uit dat het dak van onze school was ingestort!

Dus voor degenen die denken dat de Burchtstraat al een oude school is, het kan erger en ik kan het weten!

Ik kwam op school aan en inderdaad, het afdak van onze ‘containerklassen’ was dichtgeklapt, eerst dacht ik dat dit alles was.. niet zo’n drama dacht ik maar dat was dus niet alles..

Het plafond van de biologieklas was naar beneden gekomen!

Jaja, mijn school in Benavente is echt wel goed in orde.

De leerlingen van mijn klas waren niet zo gelukkig en schreven het bord vol met prostestslogans.

Gelukkig kon de leerkracht hen snel kalmeren en konden we doorgaan met de les.

Na de middag had ik nog een lesje Frans, we gingen op de computer want de leerkracht wou dat we ons inschreven op een site en een tekstbericht in het Frans op deze website plaatsten.

Natuurlijk waren we maar de helft van de tijd bezig met wat we eigenlijk moesten doen en ik toonde foto’s van mijn vrienden en familie in België aan Ana en Renatte, mijn Portugese klasgenootjes.

Ik heb die dag nog wat late verjaardagspost ontvangen maar geen zorgen tante Kristel je was maar één dagje te laat en je was niet de enige die dag ontving ik ook nog een kaartje van de familie Olieslagers – Peeters + moemoe (tante Sonja, nonkel Staf..), tante non en zoals je wat verder zal kunnen lezen ontving ik ook nog later post. Ik vond het ook fijn om nog wat later post te krijgen zo voelde ik me nog wat jarig (heb ik dat nu niet goed gezegd tante Kristel?).

‘s Avonds hadden we een etentje met AFS in monte Agresto, een klein restaurantje in Benavente.

Het was een gezellige avond samen met mijn ouders, Chris, Damla en haar familie, onze counsellors, Maria João en .. Teresa.

Ik was echt blij om Teresa nog eens te zien, het was al een heel tijdje geleden.

Na het eten had Damla nog een verrassing voor mij, ze had special voor mijn verjaardag een taart gebakken en nu werd er opnieuw gezongen en moest ik nog maar eens kaarsjes uitblazen (die ik deze keer wel niet moest doorbijten).

Ik kreeg ook nog een cadeau’tje, in naam van Maria João en in naam van de groep ontving ik echte handgemaakte, Portugese oorbellen!

Ik heb me echt geamuseerd, hoe kan het ook anders, een tafel vol Portugezen plus AFS studenten staat gelijk aan dike ambiance!

Dit etentje was eigenlijk speciaal voor mij hoorde ik later, Maria João wou afscheid nemen omdat ik op het einde van deze maand vertrek en ze zou niet veel tijd hebben in November dus daarom dit etentje.

Slik.. afscheid. Het begint inderdaad dichter en dichter te komen, nog een maandje en ik ben terug in het Belgenlandje.

Dat is geen slecht nieuws want ik verlang soms wel naar mijn vrienden en familie maar ik ben hier graag en hoe langer ik hier ben, hoe gemakkelijker het gaat en hoe beter ik me voel..

Maar ik heb besloten nog 1 maand extra hard te genieten zodat als ik terug naar België ga niet kan zeggen dat ik noet van de ervaring genoten heb.

Over de volgende dag op school, woensdag, heb ik eigenlijk niet zoveel te vertellen, het was een gewone schooldag, hoewel ik sterk betwijfel of een gewone schooldag hier wel bestaat, elke dag lijkt hier wel iets te gebeuren dus eigenlijk zou ik moeten zeggen dat het een ongewone schooldag was want ik heb niets speciaal te vertellen. In de namiddag heb ik dan geprobeerd zoveel mogelijk emails te sturen maar de tijd was heel kort en dus heb ik niet naar iedereen een mailtje kunnen sturen naar wie ik een mailtje zou willen sturen..

Later die namiddag heb ik met Damla wat rondgehangen in Benavente, ik had dringend nieuwe schoenen nodig want de schoenen die ik op die moment had waren niet al te geweldig, ik had de keus tussen open schoenen wat in deze tijd van het jaar nogal koud is vooral in de ochtend, als ik op school aankwam zagen mijn voeten blauw van de koude en het duurde wel even voordat ik terug gevoel had in mijn tenen, het ander paar schoenen was dan wel iets warmer het enige nadeel was dat ze al zo oud en versleten waren dat de zool piepte wat dus de nodige aandacht trok als ik over straat liep.

 conclusie: tijd voor nieuwe schoenen! Damla en ik liepen elke schoenenwinkel af in Benavente (misschien moet ik hierbij vermelden dat Benavente maar 2 schoenenwinkels heeft..)

en uiteindelijk vonden we dan toch warme schoenen die geen ongewenste geluiden maakten.

Het enige nadeel is dat mijn voeten nu vol staan met blijnen en vandaag dus opnieuw voor de computer zit met schoenen met een piepende zool..

Ook mijn vrienden zijn mij niet vergeten want ik heb ook een mega grote verjaardagskaart ontvangen. Ik moest naar de post gaan om ze op te halen en zo fier als een gieter liep ik dan  met mijn mega verjaardagskaart onder mijn arm naar huis.

Bedankt vrienden, love you!

De volgende dag hadden we opnieuw zwemmen, een echte marteling voor mij..

Als er nu iets is dat ik niet graag doe zal het toch wel zwemmen zijn maar gelukkig ligt het zwemniveau hier niet al te hoog (maar zeker hoog genoeg voor mij, als je mijn zwemstijl kent zal je wel begrijpen waarom).

Na de middag hadden we een test van geschiedenis maar aangezien dat nog een beetje te veel gewild is om een test van geschiedenis mee te doen, gaf de leerkracht mij een andere opdracht: Schrijf over het verschil tussen België en Portugal, hoe origineel..

Tijdens de test waren ze bezig nieuwe containerklassen te zetten en dat ging gepaard met heel wat lawaai, nadat de leerkracht een paar keer van zijn kwade kant had laten zien vroeg hij mij om hulp aangezien de bouwvakkers niet echt onder de indruk waren van het optreden van onze leerkracht geschiedenis. Hij zei mij dat ik a member of the staff moest gaan halen.

In mijn beste Portugees probeerde ik dus aan het personeel in het secretariaat uit te leggen wat er aan de hand was en voor ik het wist nam een werkvrouw me mee naar de directrice om de situatie uit te leggen, ik probeerde dus opnieuw in mijn beperkte Portugees mijn verhaal te doen. De directrice besloot met mij mee te gaan om te zien wat er aan de hand was. Toen ik bij de klas aankwam samen met de directrice stond de leerkracht ons al op te wachten.

Hij zag er een beetje bleekjes en zenuwachtig uit, later begreep ik dus waarom.

Ana legde uit dat ik gewoon één van de werkvrouwen in blauwe schort moest halen en ik kwam aanzetten met de directrice, de grote baas, niet moeilijk dat mijn leerkracht geschiedenis zo bleek zag, de directrice storen voor zo’n futiliteit.. ze zal niet gelukkig zijn geweest.

Zo, dat zal waarschijnlijk wel de laatste keer zijn dat de leerkracht mij vraagt iets te doen, daarover moet ik me geen zorgen maken.

Die avond had ik weer wat post ontvangen, mijn persoonlijke lekkere stripper was aangekomen via luchtpost, Nathalie weet echt wel wat voor kaarten ze moet kopen voor mij.

Ik had ook een postpakket aangekregen dus ging ik nog maar eens naar de post, al zingend “that’s the way ahaha I like it..” Ja ik was echt goedgezind na die geweldige kaart!

Op de post gaven ze me een heel postpakket afkomstig van de Stenenstraat in Lichtaart..

Wie zou dat toch kunnen zijn? (mercikes eh Sophie!)

Sophie had mij een hele verjaardagsspecial opgestuurd. Ik heb echt genoten van al het nieuws uit Lichtaart en uit de Burchtstraat, er is precies nog niet veel veranderd zo te horen.

Ook mijn familie was heel blij met de Belgische chocolade (vooral mijn kleine zusje dan), ze is ook nog steeds verwonderd over hoeveel vrienden ik wel niet heb in België en is stiekem jaloers op alle post die ik krijg.

Ik moet zeggen dat ik na de brieven en foto’s wel even in een lichte heimweedepressie was beland.

Ik besefte dat ik al die mooie momenten met mijn vrienden aan het missen ben terwijl ik hier in Portugal zit, momenten die nooit meer terug komen..

Maar ik maak hier mijn eigen mooie momenten mee en hoewel het toch niet samen met mijn Belgische vrienden is, toch zullen het momenten zijn die ik voor altijd zal koesteren.

En zo hebben we eens wat om over te praten als ik terug ben, als je dacht dat ik veel te vertellen had vroeger, wacht maar tot ik terug ben, houd de rol plakband al maar klaar, je zal hem goed kunnen gebuiken!

‘s Avonds ging ik dan maar eens naar de powersteples, het was al eventjes geleden.

Nadat ik eens goed had gezweet, voelde ik me weer zo goed als nieuw.

Ik heb van Cristina wat comfortabele kleren gekregen voor thuis te dragen, een joggingbroek, fleece, warme kousjes..

Dus nu zitten we elke avond samen aan tafel met onze thuiskleren, ik begin me meer en meer thuis te voelen in het gezin en ze beginnen me ook meer en meer te zien als een lid van het gezin,

Dat is echt een leuk gevoel.

Joana is ook heel enthousiast over mijn nieuw lief (ze vraagt de hele tijd of ik nog geen Portugees lief heb opgeschaard en dus toonde ik haar mijn knappe stripper die Nathalie mij opgestuurd heeft en ze is echt zot van die kaart, ik moest haar zelfs beloven haar voor haar verjaardag zo’n kaart op te sturen.) Ook Manuel vond mijn kaart geweldig, hij fleurde er zelfs wat van op denk ik.

Die dag was hij namelijk ziek, nu hebben we dus heel de familie wel gehad (of anders gezegd: ik heb dus echt heel mijn gezin besmet).

Vrijdag ben ik samen met Damla uit geweest in Samora. Chris was niet thuis, hij was op weekend met zijn nonkel en dus moesten we zonder hem gaan maar dat hield ons niet tegen om plezier te maken! De klas van Damla en hun vrienden hadden haar uitgenodigd om mee te gaan naar een bar voor Halloween en ik mocht ook mee.

Natuurlijk liep weer niet alles even vlot..

Om in de bar binnen te gaan moest je normaal 18 zijn, wat dus eigenlijk 2 jaar ouder is dan ik eigenlijk ben. De buitenwipper deed eerst moeilijk en wou mij niet binnenlaten maar we (mijn vrienden dus want zo goed is mijn Portugees ook weer niet) hebben hem kunnen overtuigen en dus mocht ik binnen, ik moest alleen zeggen dat ik 18 was als iemand het vroeg.. Als het dat maar was, ik was dus 18 voor de avond.

Nadat we een tijdje in de bar gezeten hadden besloten we nog een stapje in de wereld te zetten en gingen we naar de disco samen met wat anderen.

De disco was helemaal aangepast aan de gelegenheid, al het personeel was verkleed, er lag een rode loper, de zaal was helemaal versierd met ballonnen en spinnenwebben..

We zijn eens goed doorgegaan, tenslotte is het toch maar één keer per jaar Halloween en nadat we heel wat nieuwe vrienden gemaakt hadden bracht Irina, de moeder van Damla ons terug naar Benavente (ik noem geen tijd, dat zal het beste zijn..).

De volgende dag was van uitslapen geen sprake want we gingen eten bij mijn grootouders in Corruche. Na het eten ging ik samen met Cristina, Joana, Miguel en Fiél een wandelingetje maken.

Miguel is mijn kleine neefje, ik weet niet juist hoe oud want in leeftijden schatten ben ik niet zo goed maar hij kan al lopen en een beetje praten..

Samen met Joana, Miguel en Fiél (nee, geen knappe neef.. wel een schattige puppy, wat toch bijna even goed is) ging ik naar de speeltuin. Na een beetje speeltuinpret gingen we terug naar het huis van mijn grootouders want aangezien het 1 november was wou mijn grootmoeder nog naar het kerkhof. Cristina ging met haar mee en Joana en ik bleven in het huis tv kijken.

Het werd een zwaar weekend want die avond ging ik nog maar eens uit. Mijn ouders twijfelden of het wel verantwoordelijk was mij 2 keer uit te laten gaan op één weekend vooral omdat we de volgende dag naar Fatima zouden gaan, maar ik kon hen overtuigen en dus gingen Damla en ik weer op stap, ook deze keer weer zonder Chris want die was nog altijd op een uitstap met zijn nonkel. Vandaag heeft hij al wel een beetje te horen gekregen wat hij gemist heeft.

Damla en ik gingen naar Santa Estevão meer bepaald ‘Fashion Wheel’, een bar die echt aan te raden is voor degenen die toevallig ooit eens zouden passeren langs Santa Estevão..

Live muziek van een zanger met een geweldig goede stem (deze keer geen fadomuziek maar echte bekende popmuziek) en na een beetje livemuziek.. live dans!

Een man met 2 vrouwen (dansen met 2 vrouwen, daarvoor moet je in Portugal zijn.. ) die danste op de flamenco muziek, gespeeld door een een echte flamenco gitarist. (Ik vermoed dat onze pa nu al zijn ticket naar Portugal aan het boeken is en aan het opzoeken is waar die bar ergens is..)

We waren uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Ana Lia, die gisteren jarig was.

Ik kon spijtig genoeg niet lang blijven want dat had ik mijn ouders beloofd en nadat de taart verdeeld was en de champagne gevloeid had, gingen we dus naar huis.

Gisteren ben ik dan met mijn familie naar Fatima geweest, normaal zouden we om 10.00u vertrekken maar dat is even anders gelopen dan gepland.

Om 11.30 waren we onderweg, Joana was nog trager als anders om haar klaar te maken om te vertekken, ze wou niet naar Fatima en liet dat duidelijk merken..

Hoe laat het ook was, tijd om een koffie te nemen is er altijd, dat is ook iets dat je alleen maar in Portugal zal tegenkomen, koffie is heilig!

We pikten avó nog even op want een uitstapje naar Fatima zag ze wel zitten en om 13.00u waren we dan eindelijk in Fatima, juist op tijd voor de lunch..

Goed voorbereid was ik om Fatima te bezoeken, daar had tante non voor gezorgd.

In een brief had ze kort de geschiedenis van Fatima verteld van de 3 herderskinderen en de verschijning van Maria.

Na de lunch bezochten we dan de alom bekende bedevaartsplaats met kerken en exposties.

Nadat we daar alles gezien hadden, bezochten we nog een museum ‘ A vida de Cristo’ (het leven van Christus). Het was echt de moeite waard, voor degenen die denken dat museums altijd saai zijn, denk maar snel iets anders. Het museum bestond uit allerlei taferelen met wassen beelden die de pijlers in Jezus’ leven uitbeeldde. Het geheel was gekaderd in een aangepaste omgeving, de omgeving 2000 jaar geleden op de plaatsen waar Jezus geweest was: Nazareth, Jeruzalem..

Het is echt ongelofelijk dat ze dat allemaal hebben kunnen namaken, zelfs Joana, die om het nog zacht te zeggen, niet echt christelijk is was geïntegreerd door de scenes die uitgebeeld werden.

Ook ik was danig onder de indruk, het was echt knap gedaan, de beelden leken net echt en de omgeving was ook zo levendig. Je waandde je echt in het leven van Christus.

Na dit museum was het tijd om terug te keren want we werden bij mijn grootouders, de ouders van Manuel verwacht voor lancha. Er was heel wat volk dat ik niet kende die ons zouden vergezellen tijdens de lancha, de tafel stond vol met eten, grote garnalen, brood, pastéis, chocolade, beleg,..

Je kan het je niet voorstellen. Na het eten keerde we terug naar huis, lancha was jantar geworden aangezien er zoveel te eten was en dus aten we geen avondeten meer. Joana en ik hadden ook een bezigheid gevonden. Ik heb haar wat Nederlands geleerd en dan heb ik een kleine boodschap opgenomen voor mijn vrienden!

Dus als het ooit België bereikt moet onze pa maar proberen dat op mijn blog te zetten zodat jullie allemaal kunnen horen wat een geweldige grote zus ik ben!

Zo dit was bijna alles, nog even een kleine boodschap

Feliz aniversário Jorentje en Nathan!

Wel een beetje te laat, ik weet het maar aangezien ik nu in Portugal ben en alles altijd later is ben ik eigenlijk nog goed op tijd..

Dus ik ben jullie niet vergeten.

SWEET 16!!

Zo dit was echt alles.

Tot de volgende keer maar weer.

03-11-2008 om 17:25 geschreven door Elise

Happy birthday to me!

Eindelijk 16, ik kan het wel niet echt geloven. Mijn eerste verjaardag zonder mijn vrienden en familie..

Het is alweer even geleden maar hier ben ik dan weer met wat nieuws.

Vorige week maandag moest ik voor de eerste keer in de Portugese les een opstelletje schrijven, ik moest vertellen over mijn weekend, in het Portugees is dat niet zo simpel hoor maar ik heb toch een blad vol gekregen.

Mijn moeder heft heel veel last van haar schouder, het was maandag zelfs zo erg dat ze hem niet meer kon bewegen en dus moest ik haar ter hulp schieten.

Ik moest een staartje maken in haar haar, haar schoenen helpen aandoen..

Het was best wel een grappige situatie hoor maar gelukkig kon ze de volgende dag al terug haar arm bewegen want elke dag haar schoenen aan en uit doen zag ik nu ook weer niet zitten.

Ik was ook nog altijd moe van het weekend want het waren korte nachtjes in Tabua dus was ik van plan eens vroeg te gaan slapen maar dat was buiten Joana gerekend. Joana is altijd vol met energie en vroeg gaan slapen kent ze niet dus die avond wou ze haar spullen opruimen en ik moest haar helpen want alleen deed ze het niet graag.

Daar ging dus mijn nachtrust.

De volgende dag was weer een lange dag en vooral omdat ik zo moe was!

Tjaa met een kleine zus in huis heb je nu eenmaal niet veel rust, dat is een feit.

Tijdens Portugees waren Chris en ik echt verveeld, de leerkracht was de hele tijd aan het praten en even kan je dan wel geconcentreerd blijven maar 90 minuten een ratelende Portugese leerkracht volgen kon ik echt niet opbrengen dus besloten Chris en ik maar wat foto’s te bekijken op onze fotocamera. De leerkracht had helemaal geen bezwaar, terwijl we foto’s aan het bekijken waren, kwam ze wat extra uitleg geven aan ons en we moisten zelfs geen moeite doe nom de fotocamera te verbergen. Wat een verschil, terug in België zal het terug wennen zijn om zonder kauwgom in de les te zitten of geen berichtjes te sturen onder de lessen.

Onze school is ook in een echte bouwwerf veranderd, ze zijn nu al enkele weken bezig met verbouwingen en soms is het echt om zot van te worden. Onder de les zie je af en toe is een grote kraan voorbij het raam rijden of hoor je een drilboor vlak naast het lokaal. Hoe langer de werken bezig zijn, hoe minder plaatsen er nog toegankelijk zijn in onze school. Onze school was al niet echt groot maar nu is het echt maar krapjes aan het worden. De leerkracht Frans was de les zo moe omdat hij zich niet kon concentreren door de werken dat hij besloot nog maar eens een koffietje te gaan drinken., als dat nu niet het prefecte excuus is om een koffie te gaan drinken (niet dat ze daarvoor een excuus nodig hebben hier). Tijdens de les deelt hij ook kauwgom uit, al er een pakje op zijn bank staat, nemen de leerlingen gewoon een kauwgom dat kan hie allemaal.

Zoals je ziet mag kauwgom in de les hier niet alleen, ze moedigen het zelfs aan..

Die avond was ik alleen thuis, Cristina en Manuel waren naar een concert van een of andere Braziliaanse excentrieke zanger en Joana was bij avó en avô gaan slapen, met andere woorden ik had het huis dus voor mij alleen!

Spijtig genoeg is hier in Benavente niet zoveel te doen dat ik er eens duchtig van kon profiteren, ik ben dus een brave dochter geweest en heb me gedragen alleen thuis.

Woensdag begonnen we de dag met een test van Frans, het perfecte begin van de dag..

De test was best wel moeilijk maar ik zal het maar steken op de manier van lesgeven hier in Portugal, ik denk dat mijn Frans er eerder op achteruitgaat dan vooruit.

Ik vermoed dat de leerkracht na deze test nog maar eens een redden zal hebben om te denken dat mijn Frans echt wel slecht is..

Ik denk dat de leerkracht Frans in België heel wat werk zal hebben om dit terug goed te krijgen als ik terugkom!

Tijdens Engels vroeg de leerkracht of ik nog maar eens een tekstje voor de schoolkrant kon schrijven, ze is precies wel een fan van mijn artikeltjes, deze schoolkrant is nog niet verschenen en ze vraagt mij al een artikeltje te schrijven voor de volgende.

Maar ik vind het niet erg, ik vind het leuk om de mensen hier te vertellen over België, want dat is waar het artikel over moet gaan, hoe ik mijn land zie..

De onderwerpen worden wel moeilijker en moeilijker moet ik zeggen.

Die namiddag regende het heel hard, het was een van de weinige keren dat ik hier regen zag. De regen deed mij denken aan België want het is nu eenmaal een feit dat het in België veel regent. Raar maar waar maar ik vond het wel eens leuk nog eens regen te zien. Jullie, Belgen zullen mij waarschijnlijk zot verklaren maar als zon al is wat je ziet kan regen wel is een plezante afwisseling zijn.

‘s avonds kwam Joana weer met iets nieuws op de proppen: EHBO!

Ze was namelijk die dag met school naar de brandweer geweest en daar had ze reanimatie geleerd en dat wou ze natuurlijk wel eens uittesten, ik was het perfecte slachtoffer.. Als je ooit een hartaanval zou krijgen, hoop dan maar dat mijn zusje niet in de buurt is want als je nog niet dood was voor haar reanimatie dan ben je het zeker erna!

Tijdens het eten moest ik dan een verhaal vertellen uit België, ik kon niets beters verzinnen dan het door iedereen in België wel gekende verhaal over Antwerpen met de reus wiens hand afgekapt werd en in de Schelde geworpen. Met veel gebarentaal en kleine wijzigingen in het verhaal vertelde ik dan hoe de reus geld eiste van de zeelui en dat zijn hand afgekapt werd door een jonge man die die dan daarna in zee worp en dat mão hand is in het Nederlands en omdat de hand dus in de Schelde geworpen werd de naam van de stad Antwerpen is van handwerpen.

Na dat verhaal wou Joana nog een ander verhaaltje dus vertelde ik maar over Lichtaart en het licht dat uit de aarde kwam, wel vertellen.. dit waren meer gebaren dan woorden om eerlijk te zijn.

Dan was het Joana haar beurt om ons te entertainen, ze zong een liedje over een bikini met gele bollen en deed ere en dansje bij en natuurlijk wou ze ook dat ik meedanste.

Dus stonden we daar met 2 te dansen op een liedje over een bikini met gele bollen, jongens die keken en meisjes die jaloers waren.

De volgende dag was ik ziek..

Buikgriep, ik ben dus een dagje van school thuis gebleven.

Ik was blijkbaar niet de enige in de familie die ziek was, mijn grootouders waren beide ziek, mijn nichtjes en Ana, de huishoudster was ook niet 100% gezond..

Niet te verwonderen dat ik ook ziek was, bijna heel de familie was ziek.

En ik zou niet de laatste zijn die te kampen had met buikgriep, die avond werd Cristina opgebeld om te vragen if ze Joana kon komen halen van school, buikgriep.

Een beetje later zaten we dus met 2 in de zetel onder een deken met de emmer vlakbij maar we warden goed verzorgd hoor, Cristina zorgde ervoor dat we niets te kort kwamen. De volgende dag was ik dankzij al die geode zorgen al veel beter en besloot ik naar school te gaan want die dag zouden we een studietripje maken.

Je kan nooit raden naar waar we gingen: de para’s!

Hier werd er wel niet in vieze bruine beken gezwommen of door riolen gekropen dus voor een echte paradag zal ik nog moeten wachten tot in de paasvakantie maar het was wel een leuke en welgekome afwisseling met de normale lessen.

 Ze lieten ons de tanks zien en de legerauto’s en we mochten er zelfs in gaan zitten. Ik was die dag de fotograaf van dienst want de leerkracht was haar fototoestel vergeten en aangezien ik mijn camera zo goed als altijd bij mij heb moest ik dus de foto’s maken.

Onze uitstap duurde wel maar een half dagje want veel was er niet te zien en dus hadden we in de namiddag gewoon les: 4 uur geschiedenis! De leerkracht geschiedenis had een les gewisseld met de leerkracht aardrijkskunde met als resultaat een hele namiddag vol met geschiedenispret..

Onder de pauze kwam ik de leerkracht LO tegen, hij vroeg hoe het kwam dat ik gisteren niet in de les was. Hij had blijkbaar opgemerkt dat ik niet in de les was, ik hoop dat dat een goed teken is. De leerkracht geschiedenis is heel geïnteresseerd in de school in België en dus praten we dikwijls, hij wou weten of ze in België kauwgom mochten eten in de klas. Hij is een van de enige leerkrachten die kauwgom verbied in de klas, maar de leerlingen blijven proberen. Vrijdagavond kwam Charlotte aan in Benavente, ze logeerde bij haar vroegere gastfamilie in Benavente voor een weekend en dus maakten we die avond plannen voor de volgende dag. We planden om de basilica da estrela te gaan bezoeken en de sé catedral, een dag vol religie.

We namen de volgende een vroege bus om 8u, een beetje te vroeg voor Christopher want hij kon niet uit zijn bed en besloot een bus later te nemen samen met Damla dus het waren enkel Charlotte en ik.

De bus stopte in Campo Grande, daar namen we 2 metro’s en kwamen aan bij de sé catedral. Pech.. het was een feestdag voor de cathedral dus het klooster was gesloten die dag maar gelukkig was de kerk wel te bezichtigen en die was best wel de moeite waard hoor.

Nadat we alle hoekjes en kantjes van de kerk bezichtigd hadden, zetten we onze weg voort. We hadden gezien dat vlakbij nog een klooster was, São Vincento en dus besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen.

Weer een prachtstuk midden in Lissabon, binnenin was er een klein museum in verband met pausen. Ik kan je wel zeggen dat ik in de tijd dat ik in Portugal ben meer museums heb gezien dan in de rest van mijn leven.

Je kon ook op het dak van het klooster: wat een uitzicht!

Het was met geen woorden te beschrijven. Ook de rest van het klooster was prachtig, verschillende kapellen en beelden. Ik zou onmiddellijk een non worden als dat zou betekenen dat ik in een klooster als dit zou mogen wonen.

Vanop het dak van het klooster hadden we nog een ander gebouw gezien en besloten dat ook maar eens te bezoeken, we hadden de hele dag en wilden zoveel mogelijk zien.

Op weg daarheen kwamen we terecht op een marktje. Vele kraampjes met kleren vanover de hele wereld, handgemaaktje Portugese kleren, tweedehands spulletjes, antiek.. het was er allemaal!

Charlotte en ik kuierden over de markt, steunden de arme marktkramers (m.a.w lieten ons eens goed gaan) en genoten van het zonnetje. Ik kon niet geloven dat het oktober was, ik zweette me te pletter. Nadat we eindelijk de markt verlaten hadden, bezochten we het panteão nacional. Ook weer een echte aanrader. Ook hier kon je op het dak, ik heb die dag wat trappen afgewandeld hoor, een lift kennen ze hier blijkbaar niet.

Maar wat de moeite waard is, is soms veel moeite waard en dat gold ook hier weer. Na vele trappen, kwamen we uitgeput boven maar het uitzicht was inderdaad de moeite waard. Je had een uitzicht over de stad en we konden het marktje dat we zojuist bezocht hadden eens vanop een andere hoogte zien. Ook kon je binnen in het gebouw naar beneden kijken, je voelde je zo machtig vanop zo’n grootte hoogte, beneden kon je al die kleine mensjes zien rondlopen en je stond daarboven, niemand kon je raken.

We zetten onze sightseeing tour door Lissabon voort en namen de tram naar Estrela. Daar aten we eerst een hapje en dan bezochten we de basilica da estrela. Weer pech.. ook hier was enkel de kerk open, maar dat was toch beter dan niets.

Ook de basilica is echt iets dat je moet gezien hebben. Aan de overkant van de straat was een stadspark, Charlotte en ik gingen een kijkje nemen.

Zelfs de parken zijn hier fantastisch mooi, een vijver, speeltuin, bomen in alle vormen en groottes en planten in alle kleuren en geuren. Nadat we het hele park gezien hadden bleef er nog wat tijd over en waaraan kan je nu beter je tijd besteden dan aan shoppen?

We namen dus een tram naar Baixa Chiado en het was er allemaal, H&M, Zara, C&A..

Het was al seen droom! Het was zolang geleden dat ik nog eens echt gewinkeld had dus zijn we eens goed doorgegaan!

Een beetje later hebben we dan de metro terug naar Campo Grande genomen want als we nog langer in de winkelstraat gebleven waren, zou ik maar blijven kopen denk ik.

Die avond besloten Chris, Damla, Charlotte en ik om eens uit te gaan. Benavente heeft namelijk een disco moet je weten, maar niemand van ons was er al echt binnengeweest.

Na een heel geregel hadden we het dan toch voor mekaar gekregen dat we naar de disco mochten. Mijn ouders vonden het helemaal geen probleem dat ik ging, in tegendeel.

Mijn moeder zei tegen mij dat ik oud genoeg was dus dat ik maar moest zien wanneer ik naar huis kwam! Mama en papa in Belgie, als je wil dat ik nog naar huis kom, zal je wel een voorbeeld moeten nemen aan mijn ouders hier hoor!

We aten dus eerst in het restaurant van Christopher, er was een feestje aan gang voor een jongen die jarig was. Hier is het blijkbaar de gewoonte om een zaal af te huren en al je vrienden uit te nodigen.. We hebben dus gewoon aangeschoven aan tafel en lekker meegegeten. Daarna zijn we naar de disco gegaan.

Aan de disco hing een bord met erotica, blijkbaar was er die avond iets speciaal te doen... We besloten hoe dan ook binnen te gaan.

Veel erotica was er niet te zien maar we hebben ons goed geamuseerd. Normaal moesten we om 1.30u naar huis maar de ouders van Chris hadden ook zin in een avondje stappen dus gingen ze ook naar de disco en konden we blijven tot 3.30u.

Gisteren was natuurlijk iets minder. Na een kort nachtje zouden Charlotte en ik normaal een film huren maar de vader van Charlotte besloot om mee te gaan naar Lissabon en dus ging onze filmnamiddag niet door, dan ben ik maar iets gaan drinken met Chris en Damla. ‘s Avonds heb ik samen met mijn zusje een cake gemaakt die ik vandaag dan kon meenemen.

Toen ik vandaag in school aankwam heb ik de cake uitgedeeld, er werd gezongen.

Deze avond ga ik mijn verjaardag nog vieren met mijn familie dus daar mag je volgende keer een uitgebreid verslag van verwachten.

Tchauuu

27-10-2008 om 17:45 geschreven door Elise

25-10-2008 om 00:00 geschreven door Elise

Boa Tarde!

Het is al weer een heel tijdje geleden, ik heb dan ook weer enorm veel te vertellen.

Vorige week maandag ben ik voor de 2e keer naar de Portugese les geweest.
Het was een privé les die dag want Christopher want met zijn familie naar Lissabon voor de dag. De vorige les had de leerkracht blijkbaar gezegd dat ik mijn huiswerk moest meenemen zodat zij mij hiermee kon helpen in de les, natuurlijk had ik dit weer verkeerd verstaan en had ik niets bij..
Tjaa, zij had ook niets voorbereid. We hebben dan maar de tijden geoefend, want ik ben het een beetje beu om altijd in de tegenwoordige tijd te praten, dat zorgt vaak voor veel misverstanden.
Het portugees gaat heel goed, de leerkracht heeft mij zelfs een compliment gegeven over het feit dat ik zo goed kan schrijven in het Portugees maar dat heb ik voor een groot deel ook te danken aan Maria die mij in België al een beetje les gegeven heeft, dus bij deze, Maria goed werk!
Ik moest ook een huiswerk voor geschiedenis maken, normaal moet ik de huiswerken nooit niet maken van de leerkracht omdat het heel moeilijk is maar je kent mij, natuurlijk wou ik dat huiswerk wel maken, een betere manier om Portugees te oefenen vind je bijna niet.
Mijn mama hielp mij met het huiswerk maar het duurde langer dan we gedacht hadden. Na meer dan 3 uur waren we nog steeds maar in de helft. Toen besloten we maar te stoppen. De volgende dag heb ik natuurlijk trots mijn huiswerk aan de leerkracht getoond. De leerkracht was heel enthousiast over het feit dat ik mijn huiswerken wou proberen te maken en stelde zelf voor om alles voor mij in het Engels te vertalen zodat ik de vragen beter zou verstaan en in het Engels ook kon antwoorden maar ik legde uit dat het juist goed is voor mijn Portugees om alles in het Portugees te doen en dus maak ik vanaf nu mee huiswerk, in het Portugees.
Voor de les Portugees moet iedereen in mijn klas een boek lezen en het boek bespreken voor de hele klas.
De leerkracht zei dat Chris en ik dit niet moesten doen maar.. ik had een voorstel!
Ik stelde voor om een Engels boek te lezen en er dan een bespreking over te maken in het Portugees. Ze vond het een geweldig idee dus nu moet ik nog een Engels boek zoeken en kan ik beginnen lezen.
Ik wil geen speciale behandeling omdat ik geen Portugees spreek, ik wil gewoon hetzelfde doen als de rest van de klas eventueel wel op een iets andere manier maar anders zal ik me altijd 'het Belgisch meisje' voelen en daar probeer ik nu iets aan te doen.
's Middags ben ik opnieuw gaan lunchen met Ana en Renatte, opnieuw in hetzelfde restaurantje als vorige keer.
Het eten daar is zooo goed!
Na de middag hadden we Frans, tijdens de les was de leerkracht zo verveeld dat hij gewoon een koffietje ging drinken en hij liet ons achter in de klas, we moesten ons maar wat bezighouden.
Zie je dat al gebeuren in België?
's Avonds was ik alleen thuis met Joana, we beginnen al echt een goede band te krijgen.
Deze keer wou ze mijn haar doen, en ik moest natuurlijk daarna haar haar doen.
Toen we gingen slapen wou ze dat ik haar een verhaaltje voorlas, een Portugees verhaaltje natuurlijk.
Ik heb haar verteld dat ik bang ben van spinnen en sindsdien pest ze mij daar de hele tijd mee, je kan dus al raden waarover het verhaaltje ging: spinnen!
Manuel en Cristina waren ondertussen ook al thuis, toen Cristina hoorde dat ik een verhaaltje aan het vertellen was, kwam ze bij op bed zitten.
Joana ging dan ook Manuel halen en toen zaten we daar allemaal gezellig samen terwijl ik een verhaaltje las.
De volgende dag was het de dag van de blinden, onze school liet dat niet onopgemerkt voorbijgaan.
Vrijwilligers konden per 2 een parcour afleggen, 1 iemand geblinddoekt met stok en de ander moest die persoon dan gidsen. Dat leverde soms grappige situaties op. Onze school is niet de meest moderne school. Onze speelplaats is een put met zand en het had de dagen ervoor wat geregend wat als resultaat had dat onze speelplaats geen put met zand was maar meer een vijver.
En als je geblinddoekt bent en vlak naast die put met water moet lopen dan kan het al eens gebeuren dat je verkeerd stapt en bumba..
Dat is dus wat er gebeurde (niet met mij, hoewel ik vermoed dat de meesten dat wel weer hilarisch zouden vinden). Ik zat aan de overkant en zag het allemaal gebeuren, een meisje stapte verkeerd en viel met haar been in het water, ze was nat tot aan haar knieën!
Natuurlijk was dit allemaal zo grappig dat het meisje zelf er gelukkig ook mee kon lachen, en ik moet toch zeggen dat ik toen ook wat afgelachen heb hoor!
Dat is dus de reden dat ik liever keek dan deelnam, dat is veel grappiger!
Mijn opstelletje voor de schoolkrant is ook eindelijk afgeraakt, ik heb er wel even aan gezeten. De leerkracht Engels gaat ervoor zorgen dat het in de schoolkrant komt.
Woensdagnamiddag ben ik naar Christophers huis gegaan. Eerst naar het restaurant, Chris' ouders hebben een restaurant hier in Benavente 'o Miradouro' en dan spraken we dus af. Van daaruit zouden we dan wandelen naar zijn huis.. nooit geweten dat Benavente zo groot was!
Na een halfuur (hoewel het meer als een paar uur voelde) waren we dan eindelijk bij zijn huis (?).
Chris woont in een gigantische villa, in zijn tuin staat een tuinhuis dat vermoedelijk groter is dan het appartementje waar ik in woon.
In de tuin hebben ze ook een halve zoo: schapen, geiten, duiven en andere vogels, honden.. 
Ik kreeg een korte, of eerder een lange rondleiding door het huis en de rest van het domein.
Chris zette al mijn foto's op cd want hier, in de bibliotheek lukt dat niet zo goed.
Ik denk wel dat we een aantal dingen fout hebben gedaan want we hadden wel 5 cd's van 1 dag.. wat zelfs voor mij wat veel is.
Maar het belangrijkste is dat alle foto's in België geraken.
Gelukkig kon ik terug naar huis rijden met de auto, de moeder van Chris moest naar het restaurant wat niet zo ver is van mijn huis.
Ik was zo opgelucht dat ik niet hoefde te wandelen, ik wist de weg al niet meer naar huis.                                                                                 Het enige probleem, enfin eigenlijk vinden de Portugezen dat niet echt een probleem, was dat we met 6'en in een soort cabrio moesten.. 
Het was dus nogal krap, dat is het minste dat je kan zeggen. En dan met al die wind vloog mijn haar de hele tijd voor mijn ogen en kon ik niets zien. Om het kort samen te vatten, het was dus niet de meest aangename rit die ik al gehad heb in mijn leven maar ik was al blij dat ik niet moest wandelen zodat ik hopeloos kon verdwalen want ze leefden echt wel in the middle of nowhere.
De leerkracht geschiedenis had de vorige keer na de les ook gezegd dat we gingen praten over een federale staat en aangezien België een federale staat was zou ik moeten kunnen uitleggen wat dat is, hij vroeg of ik het tegen de volgende les wou opzoeken.
Natuurlijk wou ik dat dus ik schakelde mijn moeder weeral in om mij te helpen.
We vonden een hele uitleg in het Portugees over de federale staat België, die ik bijgevolg dan helemaal kon overschrijven maar zo heb ik dus weer wel wat Portugees geleerd.
Joana was mij ook de hele tijd aan het plagen, deze keer had we weer mijn sloefen afgepakt en was ze gaan verstoppen, ik moest ze dan gaan zoeken. Soms denk ik echt dat ze onvermoeibaar is, terwijl ik al in bed lig begint ze soms nog haar huiswerk te maken.
Ik vraag me dikwijls af hoe deze mensen de dag door komen, ze slapen zo weinig!
Weinig.. tegenover mij toch zeker, de eerste weken kreeg ik altijd te horen dat ik zoveel sliep maar nu gaat het al wel wat beter.
Ik begin meer en meer gewoon te worden aan de Portugese manier van leven.
Donderdag hadden we nog maar eens een les Frans en ik viel echt van de ene verbazing in de andere die les.
Wat we hebben geleerd bij Frans die les: Het verschil tussen c'est en est, je zegt niet j' ai prends maar je prends, maak een zin met écouter, maak een zin met regarder..
Begrijp je nu dat ik me beledigd voel als de leerkracht zegt dat mijn Frans niet goed is, de leerlingen hier maken nog steeds zinnetjes als je regarde la télé en als ze dan een moeilijker zinnetje moeten maken krijg je zoiets als Les causes n'incident pas être été connu. (Voor alle duidelijkheid dit is dus gebaseerde op bestaande gebeurtenissen!). 
Maar de leerkracht de laatste tijd al meer lovend is over mijn Frans, ik heb hem dan ook uitgelegd hoe moeilijk het is om je hoofd te zetten naar het Frans terwijl je de hele dag bezig bent met Portugees te leren en ondertussen ook nog eens veel Engels praat.
Tijdens de les Frans zeg ik dan ook dikwijls sim en não in plaats van oui en non..
Maar je m'en fous (zeg nu nog eens dat ik geen Frans kan, hehe)
Onder de middag ben ik nog maar eens gaan lunchen met Ana en Renatte, deze keer zijn we naar een Chinees restaurantje geweest genaamd Primavera. De zus van Ana lunchte met ons die middag, ze is zo lief.
Ze is 13 jaar en een echte babbelkous, je krijgt haar niet stil.
Ze sprak alleen geen Engels en mijn Portugees is niet zo goed dus alles moest altij 2 keer gezegd worden, 1 keer in het Portugees en 1 keer in het Engels.
Ik heb ook nog iets grappig te vertellen over geschiedenis: Donderdag waren we in de les, zoals al enkele lessen, bezig over de Nederlanden en aangezien ik het dichtst bij Nederland woon, krijg ik nogal wat vragen. Deze les vroeg de leerkracht aan mij om uit te leggen wat the red light district was. Ik had al zo'n klein vermoeden wat hij bedoelde met the red light district maar wie verwacht nu dat een leerkracht geschiedenis vraagt aan een leerling om uit te leggen wat de rosse buurt is en aangezien ik niet het risico wou lopen mij onsterfelijk belachelijk te maken door te beginnen over de rosse buurt want als het dan iets totaal anders was...(ik wist niet waarover we juist bezig waren want de lessen zijn in het Portugees). Ik had me dus wel degelijk niet vergist wat betreft the red light district.. wie had nu gedacht dat onze leerkracht geschiedenis daarin geïnteresseerd was.
De volgende dag zou ik op weekend vertrekken en aangezien ik moest zorgen voor een typisch Belgisch gerecht, maakte ik die avond met Joana, Marianne, Madeleine en Cristina echte Belgische speculaas.
We besloten het recept 1,5 keer te maken maar het bleek toch wat veel te zijn.
Madeleine wou absoluut helpen de hele tijd dus we hadden eigenlijk meer werk met haar in het oog te houden dan met het bereiden van de speculaas. Veel deeg is in de vuilbak beland aangezien Madeleine het plezant vond om haar hoofd op het deeg te leggen of het deeg op de grond te laten vallen.
Na een hele tijd was de speculaas dan toch eindelijk klaar. De eerste speculaas hadden we heel dicht bijeen op de bakplaat gelegd want wie denkt nu dat speculaas uitzet bij het bakken. Dus we eindigde met één grote speculaaskoek. Maar geen probleem, die was dan voor thuis.
De volgende lading was al wat beter en de volgende nog wat beter..
We eindigde met zalige speculaaskoekjes, die wel bijna op de grond gevallen waren. Cristina is namelijk ook niet zo'n keukenprinses en toen ze de de speculaas uit de oven wou halen, liet ze deze bijna vallen omdat ze zo warm waren.
Die avond aten we heel laat omdat we lang bezig waren geweest met de speculaas.
De buurman at met ons mee, hier is dat nogal gewoon.
Na het eten ontstond er een kleine discussie: Wie woog het meeste Madeleine of Joana? (Je ziet de Portugezen zijn niet snel beschaamd)
Joana maakte snel een eind aan de discussie want zij had de oplossing, namelijk: wegen.
Na hun moesten alle anderen op de weegschaal, alle anderen dat wou dus zeggen ik ook.
Ze begonnen te raden naar mijn gewicht (zoals ik al zei, om niets beschaamd die Portugezen..), ik lachte want ik dacht dat ze er ver over zaten met wat ze gokte maar.. toen ik op de weegschaal ging staan zag ik dat ik al ruim 5 kilo bijgekomen was!
Bye bye figuur!
Ik geef de schuld aan het Portugese eten, het is echt veel te goed. Ik wil altijd van alles eens proeven (of meer dan eens proeven) en tjaa dan krijg je dit.. Maar zolang ik in Portugal ben, trek ik het mij niet aan, het eten is veel te goed daarvoor en daarbij is het niet typisch Portugees om je van niets iets aan te trekken?
De volgende dag vertrok ik dus op kamp. Chris kwam mij ophalen om naar Vila Franca te rijden, ik ontmoette ook voor de eerste keer Damla, het Turks meisje dat bij ons in het dorp woont. Ze is pas een week hier door problemen met haar visum.
In Vila Franca moesten we dus de trein nemen, ik was zo slim geweest om op voorhand een ticket te kopen maar Chris en Damla hadden dit natuurlijk weer niet gedaan en nu was er geen plaats meer op de trein, ze moesten dus de volgende trein nemen.
Na een reis van bijna 2 uur kwam ik dan, samen met nog een heleboel andere AFS'ers, aan in Coimbra waar een vrijwilliger ons opwachtte om naar het busstation te gaan waar ook een aantal AFS'ers aankwamen onder andere een ander Belgisch meisje, Paulien.
De eerste woorden Nederlands voelden zo raar.
Ik moest echt al zoeken naar mijn woorden en had de hele tijd de neiging om er een paar woorden Engels of Portugees tussen te gooien.
Maar na een tijdje wende het wel terug hoewel ik toch dikwijls nog begon te praten in het Engels.
De eerste avond hadden we om middernacht een potdisch, een buffet met eten van over de hele wereld. Iedere student moest namelijk iets bereiden zodat de andere konden proeven, ik heb echt die avond zoveel gegeten! Ik moest toch van alles eens iets proeven en aangezien we met ongeveer 30 studenten waren..
De volgende dag deden we vanalle activiteiten: toneeltjes, spelletjes, groepsgesprekken.. Het was echt leuk. 
's Avonds hadden we een talentshow. Iedereen moest iets voorbereiden van zijn land, ik heb samen met Paulien een volksdans aangeleerd namelijk op het liedje van Laïs-het smidje wat ik mij nog herinnerde van vorig jaar toen we dat gedaan hebben op het free podium.
Je ziet dat free podiums altijd handig zijn als je een talent show moet doen.
De talentshow ging door bij het kampvuur, het was echt zo gezellig. Het was een koude avond maar iedereen zat dicht bijeen bij het kampvuur met een dekentje te kijken naar wat iedereen had voorbereid.
Ik heb vanalles gezien die avond, de Noren hadden een typisch Noors spelletje dat ze voordeden, de Latino's deden enkele dansen voor zoals o.a. de merengue. Ik moet zeggen die Latino's kunnen nogal eens dansen, waaw!
Ze gingen ons een beetje leren en het is echt niet simpel hoor.
We bleven nog praten tot diep in de nacht, enkele zelfs tot 's morgens want dit was onze laatste avond.
De volgende dag deden we nog enkele spelletjes: group of silence, the love train "we're the train of love and we're gonna pick somebody"..
En dit was niet zonder ongelukken..
Een meisje van Ijsland is de laatste dag nog naar het ziekenhuis moeten gaan omdat ze gevallen was door één van de spelletjes.
Tjaa, de spelletjes waren dan ook niet echt wat je rustig kan noemen maar ze waren wel ooh zo leuk.
Dan brak het afscheid aan, dat was wel heel zwaar want in dat weekend zijn we wel heel hecht geworden.
Het leukste vond ik aan dit weekend dat je mensen leert kennen over de hele wereld die je vertellen over hun cultuur en dat al deze mensen, of je nu van Turkije, Zuid-Amerika of van de Usa kwam, elkaar respecteerden en zelfs vrienden waren. Dat was echt zo geweldig!
Mijn ouders kwamen Chris, Damla en mij ophalen in het station van Vila Franca en nadat we iedereen thuis hadden afgezet reden we door naar Coruche, waar mijn grootouders van mijn moeders kant wonen.
Mijn grootmoeder liet mij direct het hele huis zien, het is een huis vol met antieke spullen en heel veel foto's (elk Portugees huis heeft héél veel foto's).
Het was echt een geweldig huis met vele verdiepingen en trappen en je kon op het dak en daar had je een prachtig uitzicht over de hele stad. het was al donker dus zag je al de lichtjes van de stad.
Mijn grootouders hebben heel veel honden en ook puppy's, net zoals mijn moeke en vake in België dus had ik het wel even moeilijk, de heimwee stak weer even de kop op.
Na het eten gingen we nog een wandelingetje maken door Coruche, Joana liet mij de mooie plaatsen zien van de stad.
Toen we naar huis gingen was het al over 11 uur en we moesten nog een half uur rijden!
Ik had in het weekend niet veel geslapen, de laatste nacht maar enkele uurtjes dus ik was echt doodop.
Vandaag viel ik bijna in slaap tijdens de les gelukkig hield Christopher mij wakker "Don't sleep in class," zei hij tegen mij.. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben zooo moe.
Ik ben van plan om vandaag eens vroeg te gaan slapen want ik heb het echt nodig maar wedden dat dit me toch nooit lukt..
Tjaa wat wil je als je om 21u begint met eten.
Ik heb ook weer post gekregen van mijn moeke en vake, mijn tante Kristel en mijn vriendinnetje Stephanie dus vandaag ben ik wel supergoedgezind. 
Nog even wat informatie:
Ik leef  in het iets modernere gedeelte van Portugal bij een nogal rijke familie.
Maar in mijn dorpje zijn er ook kleine huisjes maar echte armoede is hier niet, maar in Lissabon bv. zie je wel echte armoede
En het weer is hier nog altijd super goed. 's Morgens is het al iets kouder maar in de dag zweet ik me te pletter.
Je moet hier ook maar naar school tot 15 jaar en op je 10 jaar moet ja al kiezen of je de wetenschappelijke richting uit wil of een meer talengerichte richting, wat dus heel vroeg is!
Wat ook opvalt is dat in Portugal heel veel jongeren roken, wat dus heel vervelend is.
Als de school binnen wil gaan moet je voorbij al de rokers die aan de poort staan.. zo vervelend.
Het enige wat ik nu spijtig vind is dat ik hier geen jaar kan blijven!
Ik ben al in de helft en ik wil nog zoveel doen en nog zoveel leren.
Het leven hier is zo zalig, zo kalm.

Ciaoo, beijinhos!

20-10-2008 om 16:45 geschreven door Elise

13-10-2008 om 16:29 geschreven door Elise

09-10-2008 om 19:00 geschreven door Elise

08-10-2008 om 00:00 geschreven door Elise

Ola!

GELUKKIGE VERJAARDAG RIKJE!

Vandaag wordt mijn neefje 6 jaar en ik ben het niet vergeten hoor.

Ik heb weer heel wat te vertellen.
Zaterdag ben ik met Chris en Charlotte naar Lissabon geweest.
Om 9.15u hebben we de bus genomen naar Vila Franca Xira en na een uurtje wachten hadden we daar dan een trein naar Lissabon.
Manuel had me de vorige avond wat plaatsen gegeven die we konden bezoeken, hij raadde de expo sterk aan want er was daar zoveel te zien dat je er gemakkelijk een hele dag door kon brengen. Dus we besloten zijn raad op te volgen en brachten onze dag door in de expo, meer bepaald in het 'Parque das Nacões'.
En Manuel had niet overdreven, er was echt enorm veel te zien. Eerst hebben we in ritje gemaakt in de teleferico een soort lift die je van de ene kant van het park naar de andere brengt en het uitzicht was echt overweldigend mooi! Langs de ene kant het park en een deel van Lissabon en langs de andere kant zee zover je kon zien en een brug, ponte Vasco da Gama, die zo lang was dat ze geen begin en eind leek te hebben. K moet je dus niet uitleggen hoe ondersteboven we waren van dat ritje. En dan besloten we het ocenarium te bezoeken, het grootste in Europa. En het was echt de moeite waard.
Dus na ons bezoekje aan het ocenarium zijn we iets gaan eten. Christopher wou absoluut iets gaan eten in "Barrio Latino", dus zijn we daar maar iets gaan eten. Na een uitgebreide lunch zijn we nog door de jardim gewandeld, een prachtige tuin vol met bloemen, planten, bomen en vijvertjes, fonteinen... Maar aangezien Chris niet zo voor tuinen is, zijn we dan maar voortgewandeld naar het pavilhão de conhecimento, daar vonden we een soort technopolis. Je kon er vanalle proefjes doen en testjes. Ik wou natuurlijk alles eens uitproberen. Chris en Charlotte voelden er niet veel voor om met een fiets over een koord te rijden meters boven de grond, maar ik.. ik wou dat natuurlijk wel eens uitproberen. Natuurlijk zorgden de taal voor weer wat grappige situaties want ik wist niet hoe ik op de fiets moest gaan zitten. (denk nu niet dat ik dom ben, de fiets had 2 zadels en 2 sturen!) en later heb ik me ook in een pakje gewrongen om eens het gevoel te hebben op de maan te wandelen. Bij elke stap die ik zette werd ik omhooggetrokken door een kabel, en tussen elke stap zweefde ik dus boven de grond.
's Avonds waren we echt uitgeput maar we konden toch niet naar huis terugkeren zonder het grote shoppingcenter in Lissabon eens gezien te hebben, na daar even te hebben rondgewandeld, hebben we de trein naar Vila Franca genomen. We waren allen echt uitgeput! In Vila Franca moesten we nog meer dan 1,5 uur op de bus wachten maar gelukkig hebben ze daar ook een shoppingcenter! Dus we hebben even rondgewandeld in het shoppingcenter en dan zijn we een ijsje gaan eten! Ik had echt zin in ijs dus moesten Chris en Charlotte maar meekomen.
Om 19.00u was de bus er eindelijk en na een half uurtje waren we dan terug in Benavente.
Normaal gingen we nog naar het theater maar mijn vader was te moe, gelukkig want ik had niet veel energie meer over.
Zondag is Charlotte dan naar mij gekomen, we hebben samen foto's gaan nemen van onze school want ze wou een aandenken aan onze geweldige school in Benavente. (dat is dus puur sarcasme.. onze school in Benavente is eigenlijk niet echt zo modern om het woord bouwvallig niet te gebruiken, blijkbaar regent het in de winter nogal eens binnen. We krijgen les in een houten hut, die dringend aan vernieuwing toe is, of in containers. Maar blijkbaar zijn de reconstructieplannen al klaar dus ik ben enkele jaren te vroeg hier). Daarna hebben we weeral een film gekeken, de man van de videotheek herkent mij al. Maandag had ik maar 1 uurtje les en de rest van de dag vrij. Onder de middag had ik met Rui afgesproken in school ja je mag hier gewoon vrij in en uit de school wanneer je wil. Hij en Nuno hebben me voorgesteld aan enkele vrienden van hen en ik heb me niet verveeld die middag. Portugezen hebben echt wel humor, maar ze roken wel veel! Onder elke pauze gaan ze hier even roken, in de school mag je niet roken maar aangezien je de school gewoon mag verlaten wanneer je wil gaan ze dus even buiten om een sigaretje te roken, zelfs het personeel doet hieraan mee.
Gisteren had ik weer een lange schooldag.. dus veel heb ik daarover niet te vertellen, alles gaat hier zijn gewone (of ongewone) gangetje.
Enkel de les LO is misschien wel interessant om te vertellen. We hadden een soort evaluatieles om te zien wat iedereen kan wat betreft basketbal en volleybal en lopen. Het lopen viel wel mee maar basket- en volleybal was een ramp. Maar gelukkig was ik niet de enige die er niets van terecht bracht, ik zou eerder een uitzondering zijn als ik er wel iets van zou kunnen.
In Frans ben ik al iets meer geliefd, de leerkracht heeft ingezien dat mijn Frans toch wel iets beter is dan dat van mijn klasgenoten. En het is nu niet om grof te zijn ofzoo maar het Frans van de Portugezen trekt echt op niks! Alleen had de leerkracht een opmerking op mijn Vlaams accent, maar waarschijnlijk denkt hij dan dat zijn Portugees-Frans het juiste is, maar die leerkracht is wel ok, ik heb hem wel graag, hij is alleen een beetje luidruchtig maar we zijn in Portugal dus het zou abnormaal zijn als hij dat niet was.
Vandaag kwam ik aan op school en Rui en Ana zeiden tegen mij dat het geen les was vandaag! Het was een enorme drukte op school.
Niemand wist dat het vandaag geen school was dus volle schoolbussen kwamen aangereden en de leerlingen moesten dan wachten op de volgende bus. De leerkrachten wisten ook van niets, ze kwamen zoals alle dagen aan op school en kregen dan te horen dat het geen school was.
Okee dan...
Zoals je ziet, hier op school is alles heel goed georganiseerd.
Ik ben dan maar naar huis gegaan.
Op dit moment zit ik in de bib want onze computer thuis is ja.. een beetje gecrashd. Dus daarom dat ik zolang niets van mij heb laten horen.

Ciao belgium people.

01-10-2008 om 17:37 geschreven door Elise

28-09-2008 om 15:27 geschreven door Elise

26-09-2008 om 00:00 geschreven door Elise

25-09-2008 om 17:40 geschreven door Elise

24-09-2008 om 21:45 geschreven door Elise

23-09-2008 om 21:02 geschreven door Elise

Hoi !

Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes uit Portugal.

Zaterdag ben ik een film gaan huren, we hebben blijkbaar om de hoek hier een videotheek en dat is best wel gemakkelijk. K was alleen thuis want mijn ouders waren gaan werken en Joana was bij een vriendin, dus ik wou gezellig een filmpje zien. Mijn vader legde mij uit hoe de dvd-speler werkte en vertrok naar zijn werk.. Hij had alleen een klein detail over het hoofd gezien, hij was me vergeten te vertellen hoe het geluid werkt. Hier in huis hebben ze namelijk een best wel ingewikkeld systeem, de dvd-speler is verbonden met de stereo die dan voor het geluid zorgt, en dat wist ik natuurlijk niet, dus bye bye filmnamiddag..
's Avonds ben ik met Chris en Charlotte naar de kermis geweest, jaja, dat kennen ze hier ook!
We zijn wel 10 keer ofzo in de botsauto's geweest, want mogen hier dan wel kermis kennen, maar echt groot was deze kermis toch niet.
Dus nu sta ik weer vol met blauwe plekken, k heb ook eens een paar keer gereden, k vond het best wel leuk maar k denk dat de anderen mensen in de botsauto's het iets minder tof vonden..
We zijn ook in het spookhuis, 'castelo fantasmo' geweest. K heb meer gelachen dan iets geroepen maar het belangrijkste is dat het plezant is zeker..
En we zijn ook in een soort achtbaan geweest, k denk dat het eigenlijk meer iets voor jongere kinderen was aan de hoge snelheid te merken, maar opnieuw, het was leuk dus wat maakt het uit. K denk zelfs dat de eigenaar van de achtbaan ons graag had, want nadat hij een praatje met ons was komen slaan, liet hij ons 4 toeren doen in plaats van 2!

De volgende dag moest ik vroeg op want samen met mijn familie ging ik de '15 kilometros de Benavente' meedoen. Eigenlijk hebben we maar 5 km gewandeld hoor, alleen de joggers moesten 15 km doen, en aangezien noch ik noch de rest van het gezin dat zag zitten hebben we maar meegedaan met de 5 km lange wandeling. Dus kreeg ik een oranje t-shirt en een wit petje en ging ik mee wandelen. Gelukkig had iedereen zo'n t-shirt en petje anders had ik nogal opgevallen en niet in de postieve zin..
Maar voor het wandelen eerst.. opwarmen!
Dus stonden we daar met het halve dorp in ons oranje t-shirt en wit petje te springen op muziek en te zwaaien met onze armen.
Ik heb ook een wereldkampioene atletiek gezien, Rosa.. (en nog iets, k niet ontcijferen wat haar achternaam is op het petje dat ze getekend heeft voor mijn moeder). 
De wandeling was best wel vermoeiend want die Portugezen gaan er nogal voor, en met mijn korte beentjes was het niet altijd gemakkelijk om te volgen, maar ik hield vol en wandelde succesvol 5 km. Alleen doen mijn benen vandaag wel wat pijn.. 
In de namiddag kwam Charlotte langs om de film te zien die ik gehuurd had, want ik moest en zou hem zien!
Mijn ouders en zusje waren niet thuis, ze waren naar het verjaardagsfeestje van mijn nichtje Catarina, ze werd gisteren 1 jaar, dus we hadden het huis voor ons alleen. 
Vandaag moest ik weer naar school maar gelukkig maar voor 1 lesuur (1,5 uur dus hier in Portugal). 
Dan ben ik nog naar de post geweest samen met Ana en Renaat, mijn 2 Portugese vriendinnen want ik moest mijn boekenlijst naar AFS zenden. Gelukkig dat Ana en Renaat erbij waren want mijn Portugees is dan wel aan het evolueren maar fantastisch is het nog altijd niet. 

Voila nu kunnen jullie weer volgen.

Ciao !

22-09-2008 om 19:08 geschreven door Elise

Hoi iedereen!

Vandaag zal het een heel kort berichtje worden..

HAPPY BIRTHDAY ANKE!

groetjes

21-09-2008 om 21:21 geschreven door Elise

20-09-2008 om 15:05 geschreven door Elise

Boa Tarde !

Hier ben ik weer met wat nieuws.

I did it again, dinsdag wou ik binnengaan in het appartement want ik wou met Charlotte mijn lessenrooster vergelijken zodat we konden afspreken wanneer we samen naar school en naar huis konden gaan, en raad eens.. ik kreeg de deur niet open! Ik had precies een déjà vu..
Na lang proberen, besloot ik om bij de buren aan te bellen.. om te vragen of zij de deur misschien open kregen. Ik ben zo een paar appartementen afgegaan maar niemand deed open..
Toen kwam mijn pa gelukkig thuis en hij opende de deur, nadat hij even met mij gelachen had (dat had ik wel verdiend zeker).
Ik begin te denken dat het toch aan mij ligt en niet aan de deuren, misschien ben ik gewoon niet zo technisch aangelegd. Ondertussen kan ik wel de deur openen. Ik zei tegen mijn moeder "Ik heb een klein probleempje, ik krijg de deur niet open.." Ik denk dat ze veel moeite heeft moeten doen om haar lach in te houden maar dan heeft ze me toch geleerd hoe ik de deur moet opendoen (van het appartement én de buitendeur!) dus nu kan ik met een gerust hart de deur achter mij dichttrekken want ik kan eindelijk mijn sleutel gebruiken, het duurt soms wel even voordat ik de deur open krijg maar alle begin is moeilijk zeker..
Dinsdagavond ben ik met pai Manuel en Joana naar Kempo geweest, dat is de club waarbij Joana karatelessen volgt. Het was best wel leuk om te zien, al die kleine kindjes die karatebewegingen deden. Mijn vader probeert mij nu te overtuigen ook karatelessen te volgen, hij zei zelfs dat hij misschien ook zou gaan als ik ga. Dus wie weet.. misschien heb ik binnen 3 maanden wel mijn zwarte band.
Mijn familie is ook heel hard bezig met mijn Portugees, toen ik mijn eerste volledig correcte Portugese zin zei was mijn vader enorm enthousiast.
Ik zei tegen Joana: "Eu vou dormir mas si tu queres, podes ler." Ik hoorde plots de mijn vader vanuit de studeerkamer roepen: "Muito bem!" Onmiddellijk kwam hij de slaapkamer binnen en zei opnieuw "Muito bem, eu vou dormir mas si tu queres, podes ler!" Jaja, als dat geen stimulatie is om mij de taal te leren, dan weet ik het ook niet meer hoor.

Gisteren was het mijn eerste schooldag, mijn vader kwam mij wekken en vol zenuwen vertrok ik even later naar school.
Ik zag niemand bekend dus liep ik maar wat rond, toen realiseerde ik plots dat ik niet wist waar mijn lokaal was, dus vroeg ik iemand om hulp, maar zoals ik al talloze keren ondervonden heb, is het Engels van de Portugezen ook niet echt geweldig.. Gelukkig verstonden ze me wel en na wat Portugese aanwijzingen begon ik naar mijn lokaal te zoeken.. Gelukkig moest ik niet lang zoeken want ik zag Christopher op een bankje zitten, we zitten samen in de klas en daar was ik echt blij om op die moment! We gingen samen naar mijn eerste les: Frans en al direct een test..
Un test pronostic weliswaar, maar een test is en blijft een test. Ik dacht dat ik me geen zorgen zou moeten maken over het vak Frans maar na die test dacht ik er wel helemaal anders over..
Na de test moest ik mezelf voorstellen, gelukkig in het Frans en niet in het Portugees.. Het is nu niet dat mijn Frans zo fantastic is maar in ieder geval toch wel wat beter als mijn Portugees.
De volgende les was Aardrijkskunde, als iemand mij zou vragen waarover de les ging.. ik zou het echt niet weten.
En dan mijn laatste les van de dag, Engels, dat ging nog het beste. Ik spreek al bijna 2 weken Engels tegen iedereen dus ik had mijn Engels al wat kunnen oefenen. De leerkracht Engels is nogal een euh.. creatieve persoon.
Iedereen moest één of 2 vragen bedenken die hij/zij wou stellen aan haar en toen iedereen zijn vragen had, duidde ze iemand aan die haar plaats moest innemen en moest proberen het antwoord te geven dat hij/zij dacht dat de leerkracht zou geven, dat leverde soms wel grappige situaties op.  Toen moesten Chris en ik onszelf voorstellen, in het Engels deze keer, dat ging wat vlotter. Onder de eerste pauze kwamen er al direct 2 meisjes naar ons toe van onze klas die met ons begonnen te praten en de laatste les zat ik zelfs al naast een Portugees meisje, Sheiza in de les.
Mijn eerste dag is echt véél beter gegaan dan ik verwacht had!

Vandaag moest ik terug naar school. Deze keer was ik gelukkig niet meer zo zenuwachtig.
Onze eerste les was Educação Fisica (LO) maar de leerkracht is niet komen opdagen en omdat ze hier niet zoiets kennen als studie mochten we dus gewoon de school verlaten! Chris en ik zijn samen met 2 meisjes van onze klas naar de Pingo Dolce gegaan, een supermarkt waar je ook iets kan eten en daarna zijn we gewoon terug naar school gegaan. De mensen hier zijn echt wel heel sociaal hier, het was echt niet moeilijk om contact te leggen, ze komen gewoon naar u..
Toen ik vandaag in de supermarkt was, hoorde ik plots mijn naam roepen.. ik ben dus blijkbaar echt al gekend hier in Benavente (Het was wel een meisje van mijn klas maar toch.. dat ze mijn naam kende en op mij riep is toch een goed teken)
Enkele meisjes van mijn klas helpen me ook met Portugees, ze leerden me vandaag enkele woorden zoals banco, cazaco, mala.. Ze zeiden tegen mij dat ze mij gingen helpen en dat ik over 3 maand even goed Portugees spreek als hen.. Even goed, daar twijfel ik een beetje aan, want als je hen hoort ratelen, zakt de moed me soms in mijn schoenen maar over 3 maanden zal ik toch al wel wat kunnen spreken zeker.
We hebben zelfs al GSM nummers uitgewisseld, ze hebben me uitgenodigd om eens samen met hen te lunchen en ze willen dat ik naast hen kom zitten in de les, dus het is nu officieel, ik heb vrienden! (Echte Portugese vrienden bedoel ik he)
De lessen volgen is best wel moeilijk hier in Portugal, vandaag had ik geschiedenis en af en toe begreep ik wel sommige woorden maar ik weet nu dat ik nog een lange weg te gaan heb! Als je dacht dat geschiedenis in België al moeilijk was.. wacht maar tot je het in het Portugees moet volgen!

Vandaag heb ik ook te horen gekregen dat er een kleine wijziging is in mijn lessenrooster, ik heb nu geen Frans meer op maandag, het was ofwel Frans op maandag, ofwel op dinsdag.. ik heb dus Frans op dinsdag wat wil zeggen dat ik maandag maar tot 10 uur school heb!
Ooh ik hou van Portugal!

In Portugal zijn de mensen over het algemeen ook kleiner, vandaag zei een meisje uit mijn klas tegen mij dat ik GROOT was.. mijn dag kon nietmeer stuk. Ik voel me hier echt helemaal thuis tussen al die kleine mensen..                                                           

Ook nog eens bedankt voor al die leuke reacties en de brieven! Ik zou zeggen, doe zo voort..

Ciao

18-09-2008 om 20:49 geschreven door Elise

16-09-2008 om 17:45 geschreven door Elise