Happy birthday to me!

Eindelijk 16, ik kan het wel niet echt geloven. Mijn eerste verjaardag zonder mijn vrienden en familie..

Het is alweer even geleden maar hier ben ik dan weer met wat nieuws.

Vorige week maandag moest ik voor de eerste keer in de Portugese les een opstelletje schrijven, ik moest vertellen over mijn weekend, in het Portugees is dat niet zo simpel hoor maar ik heb toch een blad vol gekregen.

Mijn moeder heft heel veel last van haar schouder, het was maandag zelfs zo erg dat ze hem niet meer kon bewegen en dus moest ik haar ter hulp schieten.

Ik moest een staartje maken in haar haar, haar schoenen helpen aandoen..

Het was best wel een grappige situatie hoor maar gelukkig kon ze de volgende dag al terug haar arm bewegen want elke dag haar schoenen aan en uit doen zag ik nu ook weer niet zitten.

Ik was ook nog altijd moe van het weekend want het waren korte nachtjes in Tabua dus was ik van plan eens vroeg te gaan slapen maar dat was buiten Joana gerekend. Joana is altijd vol met energie en vroeg gaan slapen kent ze niet dus die avond wou ze haar spullen opruimen en ik moest haar helpen want alleen deed ze het niet graag.

Daar ging dus mijn nachtrust.

De volgende dag was weer een lange dag en vooral omdat ik zo moe was!

Tjaa met een kleine zus in huis heb je nu eenmaal niet veel rust, dat is een feit.

Tijdens Portugees waren Chris en ik echt verveeld, de leerkracht was de hele tijd aan het praten en even kan je dan wel geconcentreerd blijven maar 90 minuten een ratelende Portugese leerkracht volgen kon ik echt niet opbrengen dus besloten Chris en ik maar wat foto’s te bekijken op onze fotocamera. De leerkracht had helemaal geen bezwaar, terwijl we foto’s aan het bekijken waren, kwam ze wat extra uitleg geven aan ons en we moisten zelfs geen moeite doe nom de fotocamera te verbergen. Wat een verschil, terug in België zal het terug wennen zijn om zonder kauwgom in de les te zitten of geen berichtjes te sturen onder de lessen.

Onze school is ook in een echte bouwwerf veranderd, ze zijn nu al enkele weken bezig met verbouwingen en soms is het echt om zot van te worden. Onder de les zie je af en toe is een grote kraan voorbij het raam rijden of hoor je een drilboor vlak naast het lokaal. Hoe langer de werken bezig zijn, hoe minder plaatsen er nog toegankelijk zijn in onze school. Onze school was al niet echt groot maar nu is het echt maar krapjes aan het worden. De leerkracht Frans was de les zo moe omdat hij zich niet kon concentreren door de werken dat hij besloot nog maar eens een koffietje te gaan drinken., als dat nu niet het prefecte excuus is om een koffie te gaan drinken (niet dat ze daarvoor een excuus nodig hebben hier). Tijdens de les deelt hij ook kauwgom uit, al er een pakje op zijn bank staat, nemen de leerlingen gewoon een kauwgom dat kan hie allemaal.

Zoals je ziet mag kauwgom in de les hier niet alleen, ze moedigen het zelfs aan..

Die avond was ik alleen thuis, Cristina en Manuel waren naar een concert van een of andere Braziliaanse excentrieke zanger en Joana was bij avó en avô gaan slapen, met andere woorden ik had het huis dus voor mij alleen!

Spijtig genoeg is hier in Benavente niet zoveel te doen dat ik er eens duchtig van kon profiteren, ik ben dus een brave dochter geweest en heb me gedragen alleen thuis.

Woensdag begonnen we de dag met een test van Frans, het perfecte begin van de dag..

De test was best wel moeilijk maar ik zal het maar steken op de manier van lesgeven hier in Portugal, ik denk dat mijn Frans er eerder op achteruitgaat dan vooruit.

Ik vermoed dat de leerkracht na deze test nog maar eens een redden zal hebben om te denken dat mijn Frans echt wel slecht is..

Ik denk dat de leerkracht Frans in België heel wat werk zal hebben om dit terug goed te krijgen als ik terugkom!

Tijdens Engels vroeg de leerkracht of ik nog maar eens een tekstje voor de schoolkrant kon schrijven, ze is precies wel een fan van mijn artikeltjes, deze schoolkrant is nog niet verschenen en ze vraagt mij al een artikeltje te schrijven voor de volgende.

Maar ik vind het niet erg, ik vind het leuk om de mensen hier te vertellen over België, want dat is waar het artikel over moet gaan, hoe ik mijn land zie..

De onderwerpen worden wel moeilijker en moeilijker moet ik zeggen.

Die namiddag regende het heel hard, het was een van de weinige keren dat ik hier regen zag. De regen deed mij denken aan België want het is nu eenmaal een feit dat het in België veel regent. Raar maar waar maar ik vond het wel eens leuk nog eens regen te zien. Jullie, Belgen zullen mij waarschijnlijk zot verklaren maar als zon al is wat je ziet kan regen wel is een plezante afwisseling zijn.

‘s avonds kwam Joana weer met iets nieuws op de proppen: EHBO!

Ze was namelijk die dag met school naar de brandweer geweest en daar had ze reanimatie geleerd en dat wou ze natuurlijk wel eens uittesten, ik was het perfecte slachtoffer.. Als je ooit een hartaanval zou krijgen, hoop dan maar dat mijn zusje niet in de buurt is want als je nog niet dood was voor haar reanimatie dan ben je het zeker erna!

Tijdens het eten moest ik dan een verhaal vertellen uit België, ik kon niets beters verzinnen dan het door iedereen in België wel gekende verhaal over Antwerpen met de reus wiens hand afgekapt werd en in de Schelde geworpen. Met veel gebarentaal en kleine wijzigingen in het verhaal vertelde ik dan hoe de reus geld eiste van de zeelui en dat zijn hand afgekapt werd door een jonge man die die dan daarna in zee worp en dat mão hand is in het Nederlands en omdat de hand dus in de Schelde geworpen werd de naam van de stad Antwerpen is van handwerpen.

Na dat verhaal wou Joana nog een ander verhaaltje dus vertelde ik maar over Lichtaart en het licht dat uit de aarde kwam, wel vertellen.. dit waren meer gebaren dan woorden om eerlijk te zijn.

Dan was het Joana haar beurt om ons te entertainen, ze zong een liedje over een bikini met gele bollen en deed ere en dansje bij en natuurlijk wou ze ook dat ik meedanste.

Dus stonden we daar met 2 te dansen op een liedje over een bikini met gele bollen, jongens die keken en meisjes die jaloers waren.

De volgende dag was ik ziek..

Buikgriep, ik ben dus een dagje van school thuis gebleven.

Ik was blijkbaar niet de enige in de familie die ziek was, mijn grootouders waren beide ziek, mijn nichtjes en Ana, de huishoudster was ook niet 100% gezond..

Niet te verwonderen dat ik ook ziek was, bijna heel de familie was ziek.

En ik zou niet de laatste zijn die te kampen had met buikgriep, die avond werd Cristina opgebeld om te vragen if ze Joana kon komen halen van school, buikgriep.

Een beetje later zaten we dus met 2 in de zetel onder een deken met de emmer vlakbij maar we warden goed verzorgd hoor, Cristina zorgde ervoor dat we niets te kort kwamen. De volgende dag was ik dankzij al die geode zorgen al veel beter en besloot ik naar school te gaan want die dag zouden we een studietripje maken.

Je kan nooit raden naar waar we gingen: de para’s!

Hier werd er wel niet in vieze bruine beken gezwommen of door riolen gekropen dus voor een echte paradag zal ik nog moeten wachten tot in de paasvakantie maar het was wel een leuke en welgekome afwisseling met de normale lessen.

 Ze lieten ons de tanks zien en de legerauto’s en we mochten er zelfs in gaan zitten. Ik was die dag de fotograaf van dienst want de leerkracht was haar fototoestel vergeten en aangezien ik mijn camera zo goed als altijd bij mij heb moest ik dus de foto’s maken.

Onze uitstap duurde wel maar een half dagje want veel was er niet te zien en dus hadden we in de namiddag gewoon les: 4 uur geschiedenis! De leerkracht geschiedenis had een les gewisseld met de leerkracht aardrijkskunde met als resultaat een hele namiddag vol met geschiedenispret..

Onder de pauze kwam ik de leerkracht LO tegen, hij vroeg hoe het kwam dat ik gisteren niet in de les was. Hij had blijkbaar opgemerkt dat ik niet in de les was, ik hoop dat dat een goed teken is. De leerkracht geschiedenis is heel geïnteresseerd in de school in België en dus praten we dikwijls, hij wou weten of ze in België kauwgom mochten eten in de klas. Hij is een van de enige leerkrachten die kauwgom verbied in de klas, maar de leerlingen blijven proberen. Vrijdagavond kwam Charlotte aan in Benavente, ze logeerde bij haar vroegere gastfamilie in Benavente voor een weekend en dus maakten we die avond plannen voor de volgende dag. We planden om de basilica da estrela te gaan bezoeken en de sé catedral, een dag vol religie.

We namen de volgende een vroege bus om 8u, een beetje te vroeg voor Christopher want hij kon niet uit zijn bed en besloot een bus later te nemen samen met Damla dus het waren enkel Charlotte en ik.

De bus stopte in Campo Grande, daar namen we 2 metro’s en kwamen aan bij de sé catedral. Pech.. het was een feestdag voor de cathedral dus het klooster was gesloten die dag maar gelukkig was de kerk wel te bezichtigen en die was best wel de moeite waard hoor.

Nadat we alle hoekjes en kantjes van de kerk bezichtigd hadden, zetten we onze weg voort. We hadden gezien dat vlakbij nog een klooster was, São Vincento en dus besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen.

Weer een prachtstuk midden in Lissabon, binnenin was er een klein museum in verband met pausen. Ik kan je wel zeggen dat ik in de tijd dat ik in Portugal ben meer museums heb gezien dan in de rest van mijn leven.

Je kon ook op het dak van het klooster: wat een uitzicht!

Het was met geen woorden te beschrijven. Ook de rest van het klooster was prachtig, verschillende kapellen en beelden. Ik zou onmiddellijk een non worden als dat zou betekenen dat ik in een klooster als dit zou mogen wonen.

Vanop het dak van het klooster hadden we nog een ander gebouw gezien en besloten dat ook maar eens te bezoeken, we hadden de hele dag en wilden zoveel mogelijk zien.

Op weg daarheen kwamen we terecht op een marktje. Vele kraampjes met kleren vanover de hele wereld, handgemaaktje Portugese kleren, tweedehands spulletjes, antiek.. het was er allemaal!

Charlotte en ik kuierden over de markt, steunden de arme marktkramers (m.a.w lieten ons eens goed gaan) en genoten van het zonnetje. Ik kon niet geloven dat het oktober was, ik zweette me te pletter. Nadat we eindelijk de markt verlaten hadden, bezochten we het panteão nacional. Ook weer een echte aanrader. Ook hier kon je op het dak, ik heb die dag wat trappen afgewandeld hoor, een lift kennen ze hier blijkbaar niet.

Maar wat de moeite waard is, is soms veel moeite waard en dat gold ook hier weer. Na vele trappen, kwamen we uitgeput boven maar het uitzicht was inderdaad de moeite waard. Je had een uitzicht over de stad en we konden het marktje dat we zojuist bezocht hadden eens vanop een andere hoogte zien. Ook kon je binnen in het gebouw naar beneden kijken, je voelde je zo machtig vanop zo’n grootte hoogte, beneden kon je al die kleine mensjes zien rondlopen en je stond daarboven, niemand kon je raken.

We zetten onze sightseeing tour door Lissabon voort en namen de tram naar Estrela. Daar aten we eerst een hapje en dan bezochten we de basilica da estrela. Weer pech.. ook hier was enkel de kerk open, maar dat was toch beter dan niets.

Ook de basilica is echt iets dat je moet gezien hebben. Aan de overkant van de straat was een stadspark, Charlotte en ik gingen een kijkje nemen.

Zelfs de parken zijn hier fantastisch mooi, een vijver, speeltuin, bomen in alle vormen en groottes en planten in alle kleuren en geuren. Nadat we het hele park gezien hadden bleef er nog wat tijd over en waaraan kan je nu beter je tijd besteden dan aan shoppen?

We namen dus een tram naar Baixa Chiado en het was er allemaal, H&M, Zara, C&A..

Het was al seen droom! Het was zolang geleden dat ik nog eens echt gewinkeld had dus zijn we eens goed doorgegaan!

Een beetje later hebben we dan de metro terug naar Campo Grande genomen want als we nog langer in de winkelstraat gebleven waren, zou ik maar blijven kopen denk ik.

Die avond besloten Chris, Damla, Charlotte en ik om eens uit te gaan. Benavente heeft namelijk een disco moet je weten, maar niemand van ons was er al echt binnengeweest.

Na een heel geregel hadden we het dan toch voor mekaar gekregen dat we naar de disco mochten. Mijn ouders vonden het helemaal geen probleem dat ik ging, in tegendeel.

Mijn moeder zei tegen mij dat ik oud genoeg was dus dat ik maar moest zien wanneer ik naar huis kwam! Mama en papa in Belgie, als je wil dat ik nog naar huis kom, zal je wel een voorbeeld moeten nemen aan mijn ouders hier hoor!

We aten dus eerst in het restaurant van Christopher, er was een feestje aan gang voor een jongen die jarig was. Hier is het blijkbaar de gewoonte om een zaal af te huren en al je vrienden uit te nodigen.. We hebben dus gewoon aangeschoven aan tafel en lekker meegegeten. Daarna zijn we naar de disco gegaan.

Aan de disco hing een bord met erotica, blijkbaar was er die avond iets speciaal te doen... We besloten hoe dan ook binnen te gaan.

Veel erotica was er niet te zien maar we hebben ons goed geamuseerd. Normaal moesten we om 1.30u naar huis maar de ouders van Chris hadden ook zin in een avondje stappen dus gingen ze ook naar de disco en konden we blijven tot 3.30u.

Gisteren was natuurlijk iets minder. Na een kort nachtje zouden Charlotte en ik normaal een film huren maar de vader van Charlotte besloot om mee te gaan naar Lissabon en dus ging onze filmnamiddag niet door, dan ben ik maar iets gaan drinken met Chris en Damla. ‘s Avonds heb ik samen met mijn zusje een cake gemaakt die ik vandaag dan kon meenemen.

Toen ik vandaag in school aankwam heb ik de cake uitgedeeld, er werd gezongen.

Deze avond ga ik mijn verjaardag nog vieren met mijn familie dus daar mag je volgende keer een uitgebreid verslag van verwachten.

Tchauuu

27-10-2008 om 17:45 geschreven door Elise