Zondag kon ik dus lang uitslapen, eerst hadden we gepland om naar Lissabon te gaan met het gezin maar dat ging dus niet door in plaats daarvan werd het dus een gezellige,luie zondag. Oooh juist wat ik nodig had. Lekker lang uitslapen, samen ontbijten en dan een wandelingetje maken en onderweg, meer bepaald na 100 meter even stoppen om een koffietje te drinken. Tijdens de lunch kijken we altijd televisie, dat is niet ongewoon hier, overal waar je eten ziet, zie je een tv zelfs in de schoolkantine. Deze keer was een interessante film op tv die zowel Joana en ik leuk vonden wat heel ongewoon is want normaal houden we niet zo van elkaars programma's. Dus na de lunch verplaatsten we ons naar de woonkamer om gezellig samen verder te kijken. Na deze film kwam er een andere film op tv 'Camp Rock' en Joana wou deze absoluut zien dus hebben we samen met het hele gezin naar de fim gekeken, gezellig onder een dekentje en met wat eten. Mijn perfecte zondag.. Na de film was het tijd voor iets anders.. schoolwerk. Ik moest voor mijn groepswerk aardrijkskunde iets opzoeken over de bevolking in het noorden van Portugal en Cristina heeft me hierbij wat geholpen. De volgende dag was het maandag, terug naar school. Gelukkig had ik maar 1 uurtje les, aardrijkskunde. In de les mochten we aan ons groepswerk werken, bijna elke groep had zijn eigen computer bij en was een powepointpresentatie ineen aan het steken. Ik moet eerlijk toegeven dat onze presentatie op niet veel trok die les meer nog Mr. Jordens zou een paniekaanval krijgen als hij zag wat mijn groepsgenoten, Carolina en Katia, ineen gestoken hadden. Alle dingen die je verkeerd kan doen bij een powerpointpresentatie waren verkeerd, je moet het maar kunnen. In de namiddag ben ik dan naar hier gekomen om nog eens een berichtje te posten maar dat is dus anders gelopen dan verwacht, want mijn berichtje is door een fout in de computer nooit op mijn blog terechtgekomen. Ik kwam de bib binnen en de bibliothecaris lachte al toen ik binnenkwam, ik werd al helemaal rood.. Je zal je nu waarschijnlijk afvragen waarom. Wel vorige keer was het woensdag en op woensdag mag je enkel een half uurtje op de computer, natuurlijk wist ik dit niet. De bibliothecaris kwam naar mij en deed een hele uitleg in het Portugees, ik keek eens raar naar hem want ik verstond geen woord van wat hij zei.. Hij zei nog wat en ik verstond iets van een half uur dus ik dacht: Aah, ik mag nog een half uur op de computer. Dus na een half uur vraag ik hem of ik iets moet betalen en hij zegt dat ik niets moet betalen maar dat je eigenlijk op woensdag maar een half uur op de computer mag. Oeps.. ik had er bijna dubbel zolang op gezeten. Ik werd natuurlijk helemaal rood en excuseerde mij uitgebreid. Maar ik had het perfecte excuus, ik versta niet goed Portugees dus niemand kan kwaad op mij zijn. 's Avonds had ik mijn eerste Portugese les samen met Chris. Ik stond eerst aan het verkeerde lokaal en na een tijdje had ik dat dan ook door. Enkele minuten nadat de bel was gegaan kwam ik dus bij het juiste lokaal aan en nog steeds was ik helemaal eerst.. In Portugal is iedereen altijd te laat.. Dus na een tijdje kwam mijn Portugese lerares rustig aangewandeld. Ze is heel vriendelijk, we moesten onszelf wat voorstellen en wat vertellen over waar we wonen hier en in ons eigen land en ze vertelde ook wat over haar natuurlijk allemaal in het Portugees. Vanaf nu heb ik dus elke maandag Portugese les, het werd wel tijd want ik heb nog maar 2 maandjes hier in Portugal. Toen ik thuiskwam was Joana alleen thuis en we gingen samen spaghetti maken. Het was haar eerste keer dat ze dat deed en mijn kookkunsten zijn nu ook niet om over naar huis te schrijven.. Toen het water begon te koken stonden we er alletwee op te zien: is dit wel ok? 2 sukkeltjes bij elkaar. Terwijl de spaghetti aan het koken was, lazen we elk een boek. Joana heeft veel boeken dus mocht ik enkele gemakkelijke boekjes lenen. 'Joaninha com pilinha' (zoek maar op als je wil weten wat het betekent, hehe), dat was het boekje dat ik gelezen heb. Nadat de spaghetti klaar was hebben we handstand gedaan, oh dat was echt lang geleden. Natuurlijk gaat veiligheid boven alles dus Joana haalde haar helm van bij Kenpo boven. Kenpo is de naam van haar karateclub. En als oudste moest ik natuurlijk het goede voorbeeld geven en kon ik er niet onderuit deze ook op te zetten. Ik leerde haar iets wat we altijd deden in de lagere school: brug. Natuurlijk moest ik het dan ook voordoen, ik voel het nog altijd in mijn rug! Dinsdag hadden we weer educaçao fisica op school, deze keer was het voetbal, volleybal,basketbal en hou je vast.. KORFBAL. Ik was echt zo verbaasd, ik was ervan overtuigd dat ze nog nooit van korfbal gehoord hadden hier en plots zie ik daar een echte korfbalpaal staan. Wel een beetje een verouderd model maar ja kan niet alles hebben zeker. Deze keer zat ik in de groep bij alle jongens van onze klas en ik moet toegeven LO is nog nooit zo leuk geweest hier als deze les. De meisjes zijn om het zacht uit te drukken, niet echt goed in sport maar de jongens zijn al wat beter, die gaan er echt voor. En met een meisje erbij moesten ze er toch voor zorgen dat hun ego niet geschaad werd dus het ging er soms hevig aan toe. Alleen hadden ze niet goed door denk ik hoe ze korfbal moesten spelen, maar ik had het ook niet anders verwacht. Eindelijk kon ik nog eens fatsoenlijk aan sport doen. Ik heb me echt geamuseerd. 's Middags ben ik met Ana en Renatte gaan lunchen, ze hadden me uitgenodigd en namen me mee naar een klein restaurantje. Ze zeiden dat we iets typisch Portugees gingen eten, wat we kregen was dus een grote schotel met rijst, kip en batatas fritas! hmm zalig... In de namiddag hadden we Frans, vanaf die les noemt de leraar me altijd mevrouw Elise. Hij vroeg hoe je madame zei in het Nederlands en dat was dus het gevolg. We moesten deze les een discussie voeren in het Frans maar veel gediscussieerd werd er niet aangezien niemand in mijn groep behoorlijk Frans kan. Uiteindelijk begon de leerjracht dan maar met mij een discussie te voeren aangezien het nogal een raar zicht zou zijn dat ik tegen mezlef zou praten. Na de les vroeg hij hoe je au revoir zegt in het Nederlands, maar dag kon hij niet zo goed uitspreken. De 'g' is nogal moeilijk hier. Hier woon ik dan ook in Lishtaart. Na de les Frans kwam Carolina mij halen op school want ze ging met mij mijn tekst oefenen voor ons groepswerk aardrijkskunde. Ik moest haar telkens achterna zeggen, maar sommige klanken kon ik gewoon niet nadoen en dat ze zat ze daar 'shh' 'shh' en ik moest dat dan nadoen, het was zo lachwekkend maar uiteindelijk had ik mijn tekst dan toch min of meer onder de knie. Thuis las ik mijn tekst dan nog eens voor mijn mama en ze verstond elk woord. Bravo voor mij! Toen Manuel thuiskwam was ze zo enthousiast dat ze bijna riep: "a menina fala Português". Ik spreek voornamelijk Portugees nu met mijn ouders, met mijn vrienden vooral Engels want veel praten gaat niet in het Portugees. De lessen versta ik ook beter en beter dus het is al minder saai. Gisteren was het dan de grote dag, de dag van het groepswerk. Na een lesje Frans waarin we een test moesten doen over wat voor soort geheugen we hebben, ik heb blijkbaar een kinesethique geheugen of iets dat erop lijkt en ik was ook de enige met dat soort geheugen, de leerkracht besloot daar dus uit dat Belgische meisjes alles moeten kunnen vastpakken en voelen om te leren (dat is een doordenkertje he). Bij aardrijkskunde was ik best wel zenuwachtig maar ik heb het er goed vanaf gebracht, iedereen vond dat ik het heel goed gedaan had. Oef, daar was ik ook al vanaf.. In de namiddag ben ik dan naar de bibliotheek gegaan om jullie nog wat nieuws te geven. Ik moest een computer reserveren want het was druk op woensdag en natuurlijk was ik dan ook weer bijna te laat. Ik was nog langs de post gegaan maar het was enorm druk daar en bijgevolg was ik dus bijna te laat. Ik heb nogal gelopen om op tijd te zijn want een half uur is al niet lang. Mijn dagboek is ook al helemaal vol, dus zoals je ziet heb ik al heel wat meegemaakt hier en dus ben ik een nieuw gaan kopen. In de supermarkt vraag ik altijd waar de dingen liggen die ik nodig heb, zelfs als ik al weet waar het ligt, gewoon om mijn Portugees te oefenen.. Je ziet hoe gemotiveerd ik ben om de taal te leren he, ik probeer zoveel mogelijk te spreken. K wou ook langs Teresa gaan maar ze had het heel druk op de moment dus een andere keer dan maar.. We hebben even gebeld en ze zou weten hoe het met me ging en met het gezin en de taal enzoo. 's Avonds gaf Joana ons een voorstelling met haar viool, het was de eerste keer dat ik haar hoorde spelen en ik hoop dat het ook de laatste keer zal zijn want nu begrijp ik wat ze bedoelen met muziek die pijn doet aan de oren. Manuel en Cristina hun gezichten waren goud waard toen Joana aan het spelen was, maar als goede ouders en zus gaven we haar natuurlijk complimentjes over haar talent. Na het eten leerde ze mij wat viool spelen en het is niet zo makkelijk als het lijkt. Ook kregen we een brief over mijn kamp in Tabua volgende weekend, we moeten er met de trein heen en vrijdag vertrek ik dus een dagje school minder voor mij! We moeten ook een gerecht maken thuis, een typisch Belgisch gerecht, en meenemen naar het kamp en ik heb echt géén idee wat ik zou kunnen maken.. Dus als iemand een idee heeft, laat iets weten .. alstublieft! Vandaag hadden we weer LO op school, ik zat weer bij de jongens deze keer, en ik vond het niet erg. Maar eigenlijk was deze les zowat hetzelfde als alle andere, basketbal, voetbal en handbal dus niets speciaal daarover te zeggen. In de namiddag hadden we geschiedenis, ik begin zelfs geschiedenis al wat te verstaan. Deze les ging over Barok. Ik herinnerde me vele dingen van vorig jaar, mevrouw Verelst heeft goed werk geleverd zo te zien. Vele onderwerpen dit jaar heb ik vorig jaar la gehad. We hebben ook gesproken over Nederlandse schilders: Rubens, Rembrandt.. En natuurlijk waren er af en toe wat Nederlandse woorden die ik moest uitspreken. De reactie van mijn klas op het Nederlands was echt grappig. Huhh? En er passeerde zelfs wat door mij gekende schilderijen de revue onder andere a cozinha van Vermeer(beter gekend als het melkmeisje van Vermeer) dat alle Burchtstraatmensen toch wel zouden moeten kennen want dat, of toch een kopie ervan, hangt in ons geschiedenislokaal van vorig jaar! Ik moest dus onmiddellijk terug aan mijn klasje denken in België. Een paar dagen geleden heb ik ook weer wat post gekregen, van mijn tante non een briefje en een kaartje van mijn broertje op zeeklassen. Van post wordt ik altijd blij, want in tegenstelling tot wat sommige misschien denken is het hier niet altijd even makkelijk maar dat kan ook niet zeker. Joana en ik hebben al afgesproken dat ik binnen een paar jaar terug kom voor een heel jaar en als zij groter is komt ze naar België voor een jaar. Dus België en Portugal zijn gewaarschuwd! Ik moet toch ook nog even mijn tante Irm teleurstellen want op school dragen ze geen rokjes en witte kousen tot op de knie, wat velen natuurlijk stiekem gehoopt hadden dat wel het geval zou zijn.. Voila dit was weer alles voor vandaag.
Volgende keer ben ik er weer met meer nieuws uit het nog steeds (meestal) zonnige Portugal.
Het is weer al een heel tijdje geleden! Maandag had ik anderhalf uur lang mijn tijd gestoken in een mooi berichtje te typen voor jullie maar door een fout op de computer was dus mijn hele bericht weg! Je kan je niet voorstellen hoe pissig ik toen was! Dus nu zal ik proberen in een half uur (want dat is de tijd die ik maar heb op woensdag) zoveel mogelijk te vertellen. Ik begin met vorige week donderdag, toen hadden we weer educaçao fisica en dat is altijd wel eens interessant om te vertellen. We moesten deze keer voetbal en handbal spelen en ook nog een snelheidstest. Dat was nogal een spektakel om te zien, om het nog zacht uit te drukken, de meisjes van mijn klas zijn écht niet goed in sport. De leerkracht kwam zich na de les bij mij beklagen, hij zei dat er nog véél werk was aan deze klas. Mijn leerkracht LO is echt wel nen toffe vent. Hij legt alles uit in het Engels voor mij en wordt nooit kwaad op mij in tegenstelling tot op de rest van de klas.. Na school hebben Ana en Renatte me meegenomen naar een mooie plaats in Benavente want we hadden een foto nodig voor Frans van onze 'coin préféré'. 's Avonds heb ik mezelf dan gedwongen om te gaan powersteppen, eerst had ik niet veel zin zo alleen zonder Charlotte maar ik ben dan toch maar gegaan en ik ben blij dat ik naar mezelf geluisterd heb, want k heb me goed geamuseerd. Iedereen is ook heel vriendelijk voor mij maar wat had je nu anders verwacht, ik ben in Portugal! Vanaf nu ga ik dus 1 keer in de week gaan zoddat ik toch niet té lui ben hier. Vrijdag kregen we een opdracht voor een groepswerk voor aardrijkskunde, voor ik wist wat er gebeurde hadden 2 meisjes van mijn klas, Carolina en Katia, mij al in hun groep opgenomen.. Ik moest niet veel werk doen gewoon een beetje proberen op te zoeken en zij deden de rest dan wel, handig. 's Avonds ben ik naar de cinema geweest hier in Benavente. Jaja zelfs hier hebben ze een echte cinema (Lichtaart staat achter, we hebben er ook dringend één nodig! De mensen van mijn klas noemen Benavente soms al lachend 'het einde van de wereld', en als ze hier dus al zelfs een cinema hebben..) De cinema was nu wel niet heel indrukwekkend hoor, 1 zaal(tje) met 1 film dus.. Deze keer was het 'The x-files'... Ik zal maar niet meer zeggen zeker. Elke keer is het hier een andere film dus als je geluk hebt kom je op de juiste dag en als je pech hebt, dan zit je voor een paar uur met 'the x-files' opgescheept.. Zaterdagochtend moest ik dan vroeg opstaan want Chris en ik hadden opnieuw een tripje naar Lissabon gepland. Na een busrit van ongeveer een uurtje kwamen we aan op Campo Grande, we wilden naar Catelo São Jorge maar waar was dat? Gelukkig hoorde een nieuwsgierige medebusreiziger ons praten met de buschauffeur en hij stelde voor om met ons de metro te nemen naar Rossio aangezien hij daar ook moest zijn. Je ziet de bemoeizucht van de Portugezen is toch nog voor iets goed (eigenlijk was hij wel een Braziliaan maar daar spreken we nu niet over..) Na een ritje met de metro en een paar problemen met mijn metrokaart die niet werkte (typisch, typisch..) kwamen we dan aan in Rossio maar nog steeds waren we niet aan het kasteel dat we wilden bezoeken! Dus besloten we de tram te nemen, ik kan je zeggen dat ik me enkele decennia terug in de tijd gekatapulteerd voelde. De tram kwam precies recht uit het museum gereden maar niet geklaagd, zolang we maar op onze bestemming geraakten. Ik was al lang blij dat ik deze tram niet moest kuisen! Toen we uit de tram stapten waren we dus eindelijk waar we moesten zijn, bij castelo São Jorge en ik kan je zeggen het was onze lange (en niet te vergeten ingewikkelde) reis echt wel waard, het uitzicht dat je daar had wanneer je op het kasteel stond was adembenemend, je zag Lissabon city met allemaal kleurrijke kleine huisjes en op de achtergrond de zee, in één woord: waaw! Het kasteel zelf was ook wel prachtig, een echte aanrader. Je kon over de muren wandelen en het zicht was prachtig. Het kasteel is een echte trekpleister hier in Portugal, ik heb die dag echt alle nationaliteiten gezien: Japanezen met hun camera'tjes, Engelsmannen, Fransmannen en niet te vergeten, hoe kan het ook anders: Hollanders (sorry: Nederlanders). Toen ik Nederlands hoorde praten begon ik spontaan te lachen, het was al zolang geleden dat ik nog eens Nederlands gesproken had laat staan gehoord had. Je ziet wat een maadje Portugal met een mens kan doen he. Na ons bezoekje aan het kasteel besloten we de stad wat verder te verkennen en we hebben de achterbuurten ook wat van dichterbij bezien. Dit laatste was dus eigenlijk niet de bedoeling maar we waren aan het wandelen en plots werden de straatjes smaller en donkerder en je zag gure buurtwinkeltjes en plaatselijke, kleine cafeetjes en toen wisten we wel hoe laat het was. Gelukkig waren we snel terug in het iets wat meer levendige en toeristische gedeelte. We besloten terug te keren naar Rossio te voet maar dat bleek wat verder dan verwacht, onderweg kwamen we dan een museum tegen in verband met fado en aangezien zowel Chris en ik erg geïnteresseerd zijn in de Portugese muziek besloten we een korte tussenstop in te lassen. We kregen een persoonlijk geleid bezoek. Ieder van jullie denkt nu waarschijnlijk aan een gids maar nee dit was beter. We kregen elk een soort afstandsbediening en bij elke foto of elk voorwerp stond een nummertje dat we konden induwen en dan hoorde je een uitleg of een stukje muziek. Het interessante was dat je deze uitleg op elk moment kon stoppen wat bij een echte gids nogal moeilijk is.. Na onze toer waren we beide zo gepassioneerd door de muziek dat we een cd'tje kochten. Jaja ik ben ook bezweken voor de typische Portugese fado. We hadden nog niets gegeten en na een korte wandeling naar Rossio waren we zo uitgehongerd dat we bijna onmiddellijk een restaurantje zochten. Het was heel gezellig, we zaten daar midden op straat aan een tafeltje omgeven door allemaal andere tafeltjes, muzikanten.. en dat allemaal in oktober! We liepen nog even door de winkelstraat (Portugal heeft inderdaad winkelstraten en zelfs een H&M, dat hadden ze zelfs in de Ardennen niet). De winkelstraat was heel gezellig, veel volk, goed weer, straatmuzikanten, kraampjes met eten en juwelen, kleding.. Hierna waren we zo uitgeput dat we toch maar besloten naar huis te gaan, we namen terug de metro.. Dat waren we in ieder geval van plan maar mijn metrokaart weigerde weer eens om mee te werken, tjaa dan heb ik maar een nieuwe moeten kopen. Deze keer was er geen bewaker te zien die mij binnenliet.. (dat was wel het geval 's morgens, tjaa zo zie je maar wat een betrouwbaar snoetje kan doen..) Ik ben dan uiteindelijk toch op de metro geraakt, en aangekomen in Campo Grande moesten we nog een hele tijd wachten. We gingen dus een kijkje nemen in het voetbalstadion, tenminste dat dachten we eerst dat het was maar we slaagden er maar niet in het voetbalveld te vinden, misschien omdat het eigenlijk een mini-mini-mini-shoppingcentrum was met enkele winkeltjes, cafeetjes/restaurantjes en een cinema. We hadden geen tijd om een filmpje mee te pikken maar wel om popcorn te kopen, dat was toch wat Chris deed. Dus dan zaten we daar op een bankje met popcorn zonder film te wachten tot we een bus zouden kunnen nemen. Rond 18.00u hadden we eindelijk een bus, ik was zo moe dat ik bijna in slaap viel in de bus. Toen ik thuiskwam stond me nog een verrassing te wachten, mijn nichtjes, Marianne en Madeleine, waren bij ons en we gingen pizza en pannenkoeken maken! Blijkbaar is dit een traditie bij ons thuis en doen we dit af en toe. Je kan je al voorstellen wat een klucht het daar was: mijn zusje en nichtjes zaten met hun handen in het deeg dat dan bij gevolg overal plakte behalve op de bakplaat.. Papa Manuel greep gelukkig op tijd in en maakte de pizza verder klaar zodat hij in de oven kon. Ik hielp mijn mama met de pannenkoeken, het was de eerste keer dat ze pannenkoeken bakte, gaf ze toe maar veel hulp zal ze aan mij ook niet gehad hebben want in pannenkoeken bakken ben ik niet bepaald goed. Even later konden we dan pizza eten, de pizza was tegen alle verwachtingen in dan toch lekker, enfin de bovenkant toch want de onderkant plakte tegen het zilverpapier en was dus oneetbaar. De pannenkoeken waren iets beter gelukt. Natuurlijk moest Manuel weer wat show verkopen door de pannenkoeken in de lucht te smijten. Ik vermoed dat het niet de eerste keer was dat hij pannenkoeken bakte want geen enkele pannenkoek belandde op de grond. Nadat wij gegeten hadden, nodigde we tia Paula en tio Paulo uit (inderdaad Paula en Paulo, je kan al raden hoe lang het duurde eer dat ik doorhad dat ze met 2 waren!) Met Paula kom ik goed overeen, toen we na het eten nog even tv gingen kijken (Portugese tv) zag ze dat ik een beetje verveeld was, het was een programma dat wij in België ook hebben, alé hadden.. Jullie kennen het misschien wel 'Godzijdank', maar dat is nu van geen belang, ik kon dus niet echt volgen.. . Dus wat deed ze, ze ging in kleermakerszit zitten en zei: "Ik ga vertalen". Dus begon ze alles in het Engels te vertalen met gebaren en al.. Ik heb echt zo hard gelachen toen, zo'n komisch zicht, ja kan het je niet voorstellen! Eerder die avond hadden Cristina en ik een film gaan huren 'The stranger in me' (O estranho em mim) en toen onze onderburen (voor degenen die het nog niet doorhadden, mijn familie woont dus een paar verdiepingen onder ons..) beslisten om naar huis te gaan, begonnen we onze film te zien. Het was al bijna middernacht maar we hadden de film gehuurd dus we zouden hem zien ook. We begonnen met zijn 4'en te zien. Joana viel eerst af, ze ging slapen en een beetje later lag Manuel ook uitgeteld in de zetel dus schoten alleen Cristina en ik nog over. De volgende dag was ik wel heel moe.. gelukkig kon ik lang slapen en dat is ook wat ik gedaan heb! Maar nu moet ik afronden, mijn tijd is op Voor het vervolg zal je dus nog even moeten wachten want onze computer thuis is nog steeds niet gemaakt.
