Het is al weer een heel tijdje geleden, ik heb dan ook weer enorm veel te vertellen.
Vorige week maandag ben ik voor de 2e keer naar de Portugese les geweest. Het was een privé les die dag want Christopher want met zijn familie naar Lissabon voor de dag. De vorige les had de leerkracht blijkbaar gezegd dat ik mijn huiswerk moest meenemen zodat zij mij hiermee kon helpen in de les, natuurlijk had ik dit weer verkeerd verstaan en had ik niets bij.. Tjaa, zij had ook niets voorbereid. We hebben dan maar de tijden geoefend, want ik ben het een beetje beu om altijd in de tegenwoordige tijd te praten, dat zorgt vaak voor veel misverstanden. Het portugees gaat heel goed, de leerkracht heeft mij zelfs een compliment gegeven over het feit dat ik zo goed kan schrijven in het Portugees maar dat heb ik voor een groot deel ook te danken aan Maria die mij in België al een beetje les gegeven heeft, dus bij deze, Maria goed werk! Ik moest ook een huiswerk voor geschiedenis maken, normaal moet ik de huiswerken nooit niet maken van de leerkracht omdat het heel moeilijk is maar je kent mij, natuurlijk wou ik dat huiswerk wel maken, een betere manier om Portugees te oefenen vind je bijna niet. Mijn mama hielp mij met het huiswerk maar het duurde langer dan we gedacht hadden. Na meer dan 3 uur waren we nog steeds maar in de helft. Toen besloten we maar te stoppen. De volgende dag heb ik natuurlijk trots mijn huiswerk aan de leerkracht getoond. De leerkracht was heel enthousiast over het feit dat ik mijn huiswerken wou proberen te maken en stelde zelf voor om alles voor mij in het Engels te vertalen zodat ik de vragen beter zou verstaan en in het Engels ook kon antwoorden maar ik legde uit dat het juist goed is voor mijn Portugees om alles in het Portugees te doen en dus maak ik vanaf nu mee huiswerk, in het Portugees. Voor de les Portugees moet iedereen in mijn klas een boek lezen en het boek bespreken voor de hele klas. De leerkracht zei dat Chris en ik dit niet moesten doen maar.. ik had een voorstel! Ik stelde voor om een Engels boek te lezen en er dan een bespreking over te maken in het Portugees. Ze vond het een geweldig idee dus nu moet ik nog een Engels boek zoeken en kan ik beginnen lezen. Ik wil geen speciale behandeling omdat ik geen Portugees spreek, ik wil gewoon hetzelfde doen als de rest van de klas eventueel wel op een iets andere manier maar anders zal ik me altijd 'het Belgisch meisje' voelen en daar probeer ik nu iets aan te doen. 's Middags ben ik opnieuw gaan lunchen met Ana en Renatte, opnieuw in hetzelfde restaurantje als vorige keer. Het eten daar is zooo goed! Na de middag hadden we Frans, tijdens de les was de leerkracht zo verveeld dat hij gewoon een koffietje ging drinken en hij liet ons achter in de klas, we moesten ons maar wat bezighouden. Zie je dat al gebeuren in België? 's Avonds was ik alleen thuis met Joana, we beginnen al echt een goede band te krijgen. Deze keer wou ze mijn haar doen, en ik moest natuurlijk daarna haar haar doen. Toen we gingen slapen wou ze dat ik haar een verhaaltje voorlas, een Portugees verhaaltje natuurlijk. Ik heb haar verteld dat ik bang ben van spinnen en sindsdien pest ze mij daar de hele tijd mee, je kan dus al raden waarover het verhaaltje ging: spinnen! Manuel en Cristina waren ondertussen ook al thuis, toen Cristina hoorde dat ik een verhaaltje aan het vertellen was, kwam ze bij op bed zitten. Joana ging dan ook Manuel halen en toen zaten we daar allemaal gezellig samen terwijl ik een verhaaltje las. De volgende dag was het de dag van de blinden, onze school liet dat niet onopgemerkt voorbijgaan. Vrijwilligers konden per 2 een parcour afleggen, 1 iemand geblinddoekt met stok en de ander moest die persoon dan gidsen. Dat leverde soms grappige situaties op. Onze school is niet de meest moderne school. Onze speelplaats is een put met zand en het had de dagen ervoor wat geregend wat als resultaat had dat onze speelplaats geen put met zand was maar meer een vijver. En als je geblinddoekt bent en vlak naast die put met water moet lopen dan kan het al eens gebeuren dat je verkeerd stapt en bumba.. Dat is dus wat er gebeurde (niet met mij, hoewel ik vermoed dat de meesten dat wel weer hilarisch zouden vinden). Ik zat aan de overkant en zag het allemaal gebeuren, een meisje stapte verkeerd en viel met haar been in het water, ze was nat tot aan haar knieën! Natuurlijk was dit allemaal zo grappig dat het meisje zelf er gelukkig ook mee kon lachen, en ik moet toch zeggen dat ik toen ook wat afgelachen heb hoor! Dat is dus de reden dat ik liever keek dan deelnam, dat is veel grappiger! Mijn opstelletje voor de schoolkrant is ook eindelijk afgeraakt, ik heb er wel even aan gezeten. De leerkracht Engels gaat ervoor zorgen dat het in de schoolkrant komt. Woensdagnamiddag ben ik naar Christophers huis gegaan. Eerst naar het restaurant, Chris' ouders hebben een restaurant hier in Benavente 'o Miradouro' en dan spraken we dus af. Van daaruit zouden we dan wandelen naar zijn huis.. nooit geweten dat Benavente zo groot was! Na een halfuur (hoewel het meer als een paar uur voelde) waren we dan eindelijk bij zijn huis (?). Chris woont in een gigantische villa, in zijn tuin staat een tuinhuis dat vermoedelijk groter is dan het appartementje waar ik in woon. In de tuin hebben ze ook een halve zoo: schapen, geiten, duiven en andere vogels, honden.. Ik kreeg een korte, of eerder een lange rondleiding door het huis en de rest van het domein. Chris zette al mijn foto's op cd want hier, in de bibliotheek lukt dat niet zo goed. Ik denk wel dat we een aantal dingen fout hebben gedaan want we hadden wel 5 cd's van 1 dag.. wat zelfs voor mij wat veel is. Maar het belangrijkste is dat alle foto's in België geraken. Gelukkig kon ik terug naar huis rijden met de auto, de moeder van Chris moest naar het restaurant wat niet zo ver is van mijn huis. Ik was zo opgelucht dat ik niet hoefde te wandelen, ik wist de weg al niet meer naar huis. Het enige probleem, enfin eigenlijk vinden de Portugezen dat niet echt een probleem, was dat we met 6'en in een soort cabrio moesten.. Het was dus nogal krap, dat is het minste dat je kan zeggen. En dan met al die wind vloog mijn haar de hele tijd voor mijn ogen en kon ik niets zien. Om het kort samen te vatten, het was dus niet de meest aangename rit die ik al gehad heb in mijn leven maar ik was al blij dat ik niet moest wandelen zodat ik hopeloos kon verdwalen want ze leefden echt wel in the middle of nowhere. De leerkracht geschiedenis had de vorige keer na de les ook gezegd dat we gingen praten over een federale staat en aangezien België een federale staat was zou ik moeten kunnen uitleggen wat dat is, hij vroeg of ik het tegen de volgende les wou opzoeken. Natuurlijk wou ik dat dus ik schakelde mijn moeder weeral in om mij te helpen. We vonden een hele uitleg in het Portugees over de federale staat België, die ik bijgevolg dan helemaal kon overschrijven maar zo heb ik dus weer wel wat Portugees geleerd. Joana was mij ook de hele tijd aan het plagen, deze keer had we weer mijn sloefen afgepakt en was ze gaan verstoppen, ik moest ze dan gaan zoeken. Soms denk ik echt dat ze onvermoeibaar is, terwijl ik al in bed lig begint ze soms nog haar huiswerk te maken. Ik vraag me dikwijls af hoe deze mensen de dag door komen, ze slapen zo weinig! Weinig.. tegenover mij toch zeker, de eerste weken kreeg ik altijd te horen dat ik zoveel sliep maar nu gaat het al wel wat beter. Ik begin meer en meer gewoon te worden aan de Portugese manier van leven. Donderdag hadden we nog maar eens een les Frans en ik viel echt van de ene verbazing in de andere die les. Wat we hebben geleerd bij Frans die les: Het verschil tussen c'est en est, je zegt niet j' ai prends maar je prends, maak een zin met écouter, maak een zin met regarder.. Begrijp je nu dat ik me beledigd voel als de leerkracht zegt dat mijn Frans niet goed is, de leerlingen hier maken nog steeds zinnetjes als je regarde la télé en als ze dan een moeilijker zinnetje moeten maken krijg je zoiets als Les causes n'incident pas être été connu. (Voor alle duidelijkheid dit is dus gebaseerde op bestaande gebeurtenissen!). Maar de leerkracht de laatste tijd al meer lovend is over mijn Frans, ik heb hem dan ook uitgelegd hoe moeilijk het is om je hoofd te zetten naar het Frans terwijl je de hele dag bezig bent met Portugees te leren en ondertussen ook nog eens veel Engels praat. Tijdens de les Frans zeg ik dan ook dikwijls sim en não in plaats van oui en non.. Maar je m'en fous (zeg nu nog eens dat ik geen Frans kan, hehe) Onder de middag ben ik nog maar eens gaan lunchen met Ana en Renatte, deze keer zijn we naar een Chinees restaurantje geweest genaamd Primavera. De zus van Ana lunchte met ons die middag, ze is zo lief. Ze is 13 jaar en een echte babbelkous, je krijgt haar niet stil. Ze sprak alleen geen Engels en mijn Portugees is niet zo goed dus alles moest altij 2 keer gezegd worden, 1 keer in het Portugees en 1 keer in het Engels. Ik heb ook nog iets grappig te vertellen over geschiedenis: Donderdag waren we in de les, zoals al enkele lessen, bezig over de Nederlanden en aangezien ik het dichtst bij Nederland woon, krijg ik nogal wat vragen. Deze les vroeg de leerkracht aan mij om uit te leggen wat the red light district was. Ik had al zo'n klein vermoeden wat hij bedoelde met the red light district maar wie verwacht nu dat een leerkracht geschiedenis vraagt aan een leerling om uit te leggen wat de rosse buurt is en aangezien ik niet het risico wou lopen mij onsterfelijk belachelijk te maken door te beginnen over de rosse buurt want als het dan iets totaal anders was...(ik wist niet waarover we juist bezig waren want de lessen zijn in het Portugees). Ik had me dus wel degelijk niet vergist wat betreft the red light district.. wie had nu gedacht dat onze leerkracht geschiedenis daarin geïnteresseerd was. De volgende dag zou ik op weekend vertrekken en aangezien ik moest zorgen voor een typisch Belgisch gerecht, maakte ik die avond met Joana, Marianne, Madeleine en Cristina echte Belgische speculaas. We besloten het recept 1,5 keer te maken maar het bleek toch wat veel te zijn. Madeleine wou absoluut helpen de hele tijd dus we hadden eigenlijk meer werk met haar in het oog te houden dan met het bereiden van de speculaas. Veel deeg is in de vuilbak beland aangezien Madeleine het plezant vond om haar hoofd op het deeg te leggen of het deeg op de grond te laten vallen. Na een hele tijd was de speculaas dan toch eindelijk klaar. De eerste speculaas hadden we heel dicht bijeen op de bakplaat gelegd want wie denkt nu dat speculaas uitzet bij het bakken. Dus we eindigde met één grote speculaaskoek. Maar geen probleem, die was dan voor thuis. De volgende lading was al wat beter en de volgende nog wat beter.. We eindigde met zalige speculaaskoekjes, die wel bijna op de grond gevallen waren. Cristina is namelijk ook niet zo'n keukenprinses en toen ze de de speculaas uit de oven wou halen, liet ze deze bijna vallen omdat ze zo warm waren. Die avond aten we heel laat omdat we lang bezig waren geweest met de speculaas. De buurman at met ons mee, hier is dat nogal gewoon. Na het eten ontstond er een kleine discussie: Wie woog het meeste Madeleine of Joana? (Je ziet de Portugezen zijn niet snel beschaamd) Joana maakte snel een eind aan de discussie want zij had de oplossing, namelijk: wegen. Na hun moesten alle anderen op de weegschaal, alle anderen dat wou dus zeggen ik ook. Ze begonnen te raden naar mijn gewicht (zoals ik al zei, om niets beschaamd die Portugezen..), ik lachte want ik dacht dat ze er ver over zaten met wat ze gokte maar.. toen ik op de weegschaal ging staan zag ik dat ik al ruim 5 kilo bijgekomen was! Bye bye figuur! Ik geef de schuld aan het Portugese eten, het is echt veel te goed. Ik wil altijd van alles eens proeven (of meer dan eens proeven) en tjaa dan krijg je dit.. Maar zolang ik in Portugal ben, trek ik het mij niet aan, het eten is veel te goed daarvoor en daarbij is het niet typisch Portugees om je van niets iets aan te trekken? De volgende dag vertrok ik dus op kamp. Chris kwam mij ophalen om naar Vila Franca te rijden, ik ontmoette ook voor de eerste keer Damla, het Turks meisje dat bij ons in het dorp woont. Ze is pas een week hier door problemen met haar visum. In Vila Franca moesten we dus de trein nemen, ik was zo slim geweest om op voorhand een ticket te kopen maar Chris en Damla hadden dit natuurlijk weer niet gedaan en nu was er geen plaats meer op de trein, ze moesten dus de volgende trein nemen. Na een reis van bijna 2 uur kwam ik dan, samen met nog een heleboel andere AFS'ers, aan in Coimbra waar een vrijwilliger ons opwachtte om naar het busstation te gaan waar ook een aantal AFS'ers aankwamen onder andere een ander Belgisch meisje, Paulien. De eerste woorden Nederlands voelden zo raar. Ik moest echt al zoeken naar mijn woorden en had de hele tijd de neiging om er een paar woorden Engels of Portugees tussen te gooien. Maar na een tijdje wende het wel terug hoewel ik toch dikwijls nog begon te praten in het Engels. De eerste avond hadden we om middernacht een potdisch, een buffet met eten van over de hele wereld. Iedere student moest namelijk iets bereiden zodat de andere konden proeven, ik heb echt die avond zoveel gegeten! Ik moest toch van alles eens iets proeven en aangezien we met ongeveer 30 studenten waren.. De volgende dag deden we vanalle activiteiten: toneeltjes, spelletjes, groepsgesprekken.. Het was echt leuk. 's Avonds hadden we een talentshow. Iedereen moest iets voorbereiden van zijn land, ik heb samen met Paulien een volksdans aangeleerd namelijk op het liedje van Laïs-het smidje wat ik mij nog herinnerde van vorig jaar toen we dat gedaan hebben op het free podium. Je ziet dat free podiums altijd handig zijn als je een talent show moet doen. De talentshow ging door bij het kampvuur, het was echt zo gezellig. Het was een koude avond maar iedereen zat dicht bijeen bij het kampvuur met een dekentje te kijken naar wat iedereen had voorbereid. Ik heb vanalles gezien die avond, de Noren hadden een typisch Noors spelletje dat ze voordeden, de Latino's deden enkele dansen voor zoals o.a. de merengue. Ik moet zeggen die Latino's kunnen nogal eens dansen, waaw! Ze gingen ons een beetje leren en het is echt niet simpel hoor. We bleven nog praten tot diep in de nacht, enkele zelfs tot 's morgens want dit was onze laatste avond. De volgende dag deden we nog enkele spelletjes: group of silence, the love train "we're the train of love and we're gonna pick somebody".. En dit was niet zonder ongelukken.. Een meisje van Ijsland is de laatste dag nog naar het ziekenhuis moeten gaan omdat ze gevallen was door één van de spelletjes. Tjaa, de spelletjes waren dan ook niet echt wat je rustig kan noemen maar ze waren wel ooh zo leuk. Dan brak het afscheid aan, dat was wel heel zwaar want in dat weekend zijn we wel heel hecht geworden. Het leukste vond ik aan dit weekend dat je mensen leert kennen over de hele wereld die je vertellen over hun cultuur en dat al deze mensen, of je nu van Turkije, Zuid-Amerika of van de Usa kwam, elkaar respecteerden en zelfs vrienden waren. Dat was echt zo geweldig! Mijn ouders kwamen Chris, Damla en mij ophalen in het station van Vila Franca en nadat we iedereen thuis hadden afgezet reden we door naar Coruche, waar mijn grootouders van mijn moeders kant wonen. Mijn grootmoeder liet mij direct het hele huis zien, het is een huis vol met antieke spullen en heel veel foto's (elk Portugees huis heeft héél veel foto's). Het was echt een geweldig huis met vele verdiepingen en trappen en je kon op het dak en daar had je een prachtig uitzicht over de hele stad. het was al donker dus zag je al de lichtjes van de stad. Mijn grootouders hebben heel veel honden en ook puppy's, net zoals mijn moeke en vake in België dus had ik het wel even moeilijk, de heimwee stak weer even de kop op. Na het eten gingen we nog een wandelingetje maken door Coruche, Joana liet mij de mooie plaatsen zien van de stad. Toen we naar huis gingen was het al over 11 uur en we moesten nog een half uur rijden! Ik had in het weekend niet veel geslapen, de laatste nacht maar enkele uurtjes dus ik was echt doodop. Vandaag viel ik bijna in slaap tijdens de les gelukkig hield Christopher mij wakker "Don't sleep in class," zei hij tegen mij.. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben zooo moe. Ik ben van plan om vandaag eens vroeg te gaan slapen want ik heb het echt nodig maar wedden dat dit me toch nooit lukt.. Tjaa wat wil je als je om 21u begint met eten. Ik heb ook weer post gekregen van mijn moeke en vake, mijn tante Kristel en mijn vriendinnetje Stephanie dus vandaag ben ik wel supergoedgezind. Nog even wat informatie: Ik leef in het iets modernere gedeelte van Portugal bij een nogal rijke familie. Maar in mijn dorpje zijn er ook kleine huisjes maar echte armoede is hier niet, maar in Lissabon bv. zie je wel echte armoede En het weer is hier nog altijd super goed. 's Morgens is het al iets kouder maar in de dag zweet ik me te pletter. Je moet hier ook maar naar school tot 15 jaar en op je 10 jaar moet ja al kiezen of je de wetenschappelijke richting uit wil of een meer talengerichte richting, wat dus heel vroeg is! Wat ook opvalt is dat in Portugal heel veel jongeren roken, wat dus heel vervelend is. Als de school binnen wil gaan moet je voorbij al de rokers die aan de poort staan.. zo vervelend. Het enige wat ik nu spijtig vind is dat ik hier geen jaar kan blijven! Ik ben al in de helft en ik wil nog zoveel doen en nog zoveel leren. Het leven hier is zo zalig, zo kalm.
Hier in Portugal gaat alles nog altijd heel goed. Donderdagmiddag was ik getuige van een echte trouw, meer nog ik was zelfs de padre. Joana is getrouwd met Ana en ik moest de priester zijn, Ana zei de woorden voor en ik moest ze dan nazeggen. Het was echt een grappig zicht. Wat een 9-jarige toch allemaal niet kan verzinnen! Donderdagavond ben ik opnieuw gaan powersteppen, deze keer werd het een mambo-powersteples. En in het Portugees is dat echt niet zo simpel hoor, dus natuurlijk zat ik de helft van de tijd verkeerd. In mijn powersteples zit 1 man, en het toeval wil nu dat die man een leerkracht bij ons op school is, meerbepaald onze filosofieleraar! Gelukkig heb ik geen filosofie.. Tijdens deze mambopowersteples heeft hij zich echt kunnen uitleven denk ik, al die typisch vrouwelijke bewegingen deed hij zonder moeite mee. Dat was misschien ook 1 van de redenen dat ik zo dikwijls verkeerd zat, als ik naar hem keek, was ik helemaal uit mijn concentratie.. zo grappig was hij. Na het avondeten haalde Manuel weer een flesje boven dat avô gebrouwd had. Ik moet dan altijd eens proeven van de creaties van avô (niet dat ik dat zo erg vind, avô kan er wat van hoor!). In de fles dreven druiven rond, wel ooit waren het toch druiven geweest nu waren het nog verrimpelde dingen. Manuel zorgde zoals altijd voor weer wat entertainment aan tafel. Hij begon te roepen: "Oh my God, a nose, it's a nose.. there a ear." Ik moest zo hard lachen maar toen hij zei: "Oh nooo it's a penis" toen kwam ik echt niet meer bij. Je kan veel zeggen van mijn familie maar humor hebben ze in ieder geval toch wel hoor, je verveelt je hier nooit. Na het eten was ik van plan om te gaan slapen, houd wel in gedachten dat we hier niet eten om 17.00u maar rond 21.00u, maar Joana voelde zich nog niet zo moe. We begonnen een heel gesprek te voeren in het Portugees, alle feestdagen hebben we overlopen en we hebben plannen gemaakt voor als ik eens op vakantie kom met mijn familie. Jannes en Karlien, als jullie dit lezen, jullie hebben geluk er is nog een beetje plaats in huis maar we zijn overeengekomen dat ma en pa België op hotel moeten.. hehe Vrijdagmiddag kwam ik thuis en Mika klonk door het hele huis. Ik moest direct denken aan België, samen met Joana zong ik lollipop mee met de cd. In de namiddag had ik geschiedenis op school, we hebben een film gezien over het leven van de schilder Vermeer die zich afspeelde in Nederland. Gelukkig was de film Engels gesproken en kon ik wat volgen. Na de les vroeg de leerkracht geschiedenis hoe de lessen in België eraan toegingen, hij vertelde me ook vanalles over het schoolsysteem in Portugal en ik vertelde over de leerstof van de lessen geschiedenis van vorig jaar. Veel dat ik vorig jaar gezien heb, zien zij dit jaar. Best wel handig want nu kan ik beter volgen. Die avond aan tafel had onze familie weer een interessant gespreksonderwerp gevonden: homohuwelijken. Die dag zou de regering namelijk beslissen of Portugal al dan niet homohuwelijken zou toelaten. Mijn familie is in ieder geval al voor, Manuel's uitleg was dat je niet kon ingaan tegen de natuur. Joana zou Joana niet zijn als ze niet een geweldig intelligente opmerking hierover zou maken. Ze zei dat haar ouders niet altijd achter haar aan moesten zitten opdat ze haar huiswerk zou maken, ze maakt niet graag huiswerk en dan zei ze. "en papa zegt dat je niet kan ingaan tegen de natuur!" Je moet toegeven, dom is ze niet. Zaterdag heb ik samen met Chris en Charlotte Belem bezocht. Charlotte woont in Quinta de Conda nu dus hadden we afgesproken in Santa Apolonia. Daar namen we dan samen de bus naar Belem. In Belem bezochten we eerst het monasterio St. Jerome. Een enorm groot klooster, en een enorm mooi klooster. In het klooster was ook een museum over de oudheid en natuurlijk wou ik dat weer bezoeken, ik sleurde Chris en Charlotte mee binnen. Aangezien we studenten zijn krijgen we overal korting en mogen we soms zelfs gratis binnen dus er was geen enkele reden om niet binnen te gaan. In het museum lagen verschillende voorwerpen uit de tijd van de Egyptenaren en ook uit de Romeinse tijd. Heel interessant, dat was toch wat ik vond, of Chris en Charlotte dat ook vonden dat is iets anders. Toen ik hen vertelde dat ik Latijn volgde op school en dat dit dus ook was wat ik zag op school sprak hun blik boekdelen. Ze verklaarden mij zot, maar dat deden ze daarvoor ook al denk ik. Na ons museumbezoekje liepen we over de plaza del imperio naar een beeld waarop zeelui in een schip afgebeeld waren, de naam weet ik niet, die zal ik ooit eens moeten opzoeken. In het beeld was weer een museum en ook kon je helemaal tot boven gaan en daar had je een prachtig uitzicht. Natuurlijk wilden we dit allemaal zien. We gingen met de trap naar boven maar.. het was een beetje hoger dan we gedacht hadden, meer dan 7 verdiepingen en 21 trappen! We kwamen boven aan helemaal uitgeput, maar het was wel degelijk de moeite waard want het uitzicht was onbeschrijfelijk! Maar we besloten toch maar de lift terug naar beneden te nemen. Toen was het tijd voor iets te gaa eten, we liepen verschillende restaurantjes af. Te duur, te druk.. Na een tijdje vonden we dan toch iets geschikt, een Japans restaurant. Voor onze pa, ongeveer hetzelfde als fusion wok. En eten à volonté voor 1 prijs.. Dat moesten ze maar één keer zeggen, want ik had honger! Chris en Charlotte lachen altijd met mijn enorme eetlust en zelfs de mensen van het restaurant lachten toen ik voor de zoveelste keer binnenkwam maar het was veel te lekker om weinig te eten. Na de lunch hebben we nog een kasteeltje bezocht en deze keer ben ik echte Belgen tegengekomen! Amai, dat was echt lang geleden, echt Vlaams.. We haasten ons door het kasteel want we moesten onze bus halen. Ik kon dus geen pastéis de Belem meer kopen, spijtig genoeg want mijn vader had gezegd dat ze echt fantastisch smaakte.. Maar helaas, geen pastéis voor mij die dag. In het station namen we afscheid van Charlotte en namen de trein richting Vila Franca. In Vila Franca liepen we nog wat rond, aten een ijsje.. want we moesten nog een tijdje wachten op onze bus en toen die er eindelijk aankwam, konden we naar huis vertrekken. Toen ik thuiskwam was niemand thuis, ik besloot dan maar eens te beginnen aan mijn opstelletje voor de schoolkrant dat ik moest schrijven. Het is nu bijna af. Tijdens het avondeten moest ik vertellen wat ik allemaal gedaan had die dag, Manuel gaf mij ook nog wat tips wat betreft plaatsen die ik echt eens moest zien. Ze hebben ook beloofd dat ze mij eens mee zouden nemen naar Fatima aangezien ik dat echt zou zien. Omdat ik vroeg naar de fadomuziek liet hij mij een cd'tje horen van een echte Portugese fadozangeres, voor de geïnteresseerden: Ana Moura- Alèm de saudade. En jaja als ik nog niet helemaal gepassioneerd was door de muziek, nu dan zeker wel! Gisteren hadden we weer een rustige zondag, Cristina moest het hele weekend werken dus was ik alleen met Manuel en Joana. Laat opstaan, samen gezellig ontbijten in onze pyjama, een koffietje gaan drinken gevolgd door een wandelingtje.. zo zag onze voormiddag eruit. In de namiddag zijn we op bezoek gegaan bij een vriend van Manuel. Hij had 2 kleine kinderen rondlopen, 2 jongentjes, echte deugnieten! Joana nam me mee naar de speelkamer en eerlijk gezegd verveelde ik me dood! Ik verstond niets van wat er gezegd werd en het speelgoed vond ik ook niet zo aantrekkelijk. Een beetje later stelde Sandra, de moeder dan voor om wat televisie te gaan zien: Godzijdank, gered! We aten wat samen, hier in Portugal noemen ze de maaltijd tussen lunch en avondeten lanjar. Manuel en zijn vriend amuseerden zich met de playstation, als je ze bezig zag, je zou denken dat ze maar 16 waren. Ze raceten dus door de fictieve straten met hun autootjes, terwijl ze constant aan het lachen waren. Even later aten we gepofte kastanjes, zelfs dat kennen ze hier. Hierna mocht ik eens proberen te racen op de playstation, het was niet zo'n groot succes.. Dat is het minste dat je kan zeggen. Ik ben gedubbeld door een jongetje van, laten we zeggen ongeveer 4 jaar.. Maar we hadden plezier en dat is wat telt, niet? Terug thuis bestelden we pizza, en hier zordt de pizza aan huis geleverd! Lekker gemakkelijk. Het werd een echte comida de lixa, een junkfood maaltijd. Niet alleen aten we pizza, we aten pizza met chips! Tjaa als mãe Cristina niet thuis is.. 's Avonds kwamen avô en avó ook nog langs en je raadt nooit wat ze bij hadden: pastéis de Belem. Zo heb ik dan toch de alombekende pastéis kunnen proeven! Vandaag was het dan weer vroeg opstaan want het was terug maandag. De dagen vliegen hier echt voorbij. Na een lesje aardrijkskunde was ik er weeral vanaf voor vandaag. Ik ben met Cristina een koffietje gaan drinken, Joana mee naar school gaan doen en dan ben ik naar hier gekomen voor nog eens wat van mij te laten horen. Ik heb ondertussen ook mijn eerste verjaardagskaartje al aangekregen, goed op tijd. Danku Anke! Voila dit was het weer voor vandaag.
Zondag kon ik dus lang uitslapen, eerst hadden we gepland om naar Lissabon te gaan met het gezin maar dat ging dus niet door in plaats daarvan werd het dus een gezellige,luie zondag. Oooh juist wat ik nodig had. Lekker lang uitslapen, samen ontbijten en dan een wandelingetje maken en onderweg, meer bepaald na 100 meter even stoppen om een koffietje te drinken. Tijdens de lunch kijken we altijd televisie, dat is niet ongewoon hier, overal waar je eten ziet, zie je een tv zelfs in de schoolkantine. Deze keer was een interessante film op tv die zowel Joana en ik leuk vonden wat heel ongewoon is want normaal houden we niet zo van elkaars programma's. Dus na de lunch verplaatsten we ons naar de woonkamer om gezellig samen verder te kijken. Na deze film kwam er een andere film op tv 'Camp Rock' en Joana wou deze absoluut zien dus hebben we samen met het hele gezin naar de fim gekeken, gezellig onder een dekentje en met wat eten. Mijn perfecte zondag.. Na de film was het tijd voor iets anders.. schoolwerk. Ik moest voor mijn groepswerk aardrijkskunde iets opzoeken over de bevolking in het noorden van Portugal en Cristina heeft me hierbij wat geholpen. De volgende dag was het maandag, terug naar school. Gelukkig had ik maar 1 uurtje les, aardrijkskunde. In de les mochten we aan ons groepswerk werken, bijna elke groep had zijn eigen computer bij en was een powepointpresentatie ineen aan het steken. Ik moet eerlijk toegeven dat onze presentatie op niet veel trok die les meer nog Mr. Jordens zou een paniekaanval krijgen als hij zag wat mijn groepsgenoten, Carolina en Katia, ineen gestoken hadden. Alle dingen die je verkeerd kan doen bij een powerpointpresentatie waren verkeerd, je moet het maar kunnen. In de namiddag ben ik dan naar hier gekomen om nog eens een berichtje te posten maar dat is dus anders gelopen dan verwacht, want mijn berichtje is door een fout in de computer nooit op mijn blog terechtgekomen. Ik kwam de bib binnen en de bibliothecaris lachte al toen ik binnenkwam, ik werd al helemaal rood.. Je zal je nu waarschijnlijk afvragen waarom. Wel vorige keer was het woensdag en op woensdag mag je enkel een half uurtje op de computer, natuurlijk wist ik dit niet. De bibliothecaris kwam naar mij en deed een hele uitleg in het Portugees, ik keek eens raar naar hem want ik verstond geen woord van wat hij zei.. Hij zei nog wat en ik verstond iets van een half uur dus ik dacht: Aah, ik mag nog een half uur op de computer. Dus na een half uur vraag ik hem of ik iets moet betalen en hij zegt dat ik niets moet betalen maar dat je eigenlijk op woensdag maar een half uur op de computer mag. Oeps.. ik had er bijna dubbel zolang op gezeten. Ik werd natuurlijk helemaal rood en excuseerde mij uitgebreid. Maar ik had het perfecte excuus, ik versta niet goed Portugees dus niemand kan kwaad op mij zijn. 's Avonds had ik mijn eerste Portugese les samen met Chris. Ik stond eerst aan het verkeerde lokaal en na een tijdje had ik dat dan ook door. Enkele minuten nadat de bel was gegaan kwam ik dus bij het juiste lokaal aan en nog steeds was ik helemaal eerst.. In Portugal is iedereen altijd te laat.. Dus na een tijdje kwam mijn Portugese lerares rustig aangewandeld. Ze is heel vriendelijk, we moesten onszelf wat voorstellen en wat vertellen over waar we wonen hier en in ons eigen land en ze vertelde ook wat over haar natuurlijk allemaal in het Portugees. Vanaf nu heb ik dus elke maandag Portugese les, het werd wel tijd want ik heb nog maar 2 maandjes hier in Portugal. Toen ik thuiskwam was Joana alleen thuis en we gingen samen spaghetti maken. Het was haar eerste keer dat ze dat deed en mijn kookkunsten zijn nu ook niet om over naar huis te schrijven.. Toen het water begon te koken stonden we er alletwee op te zien: is dit wel ok? 2 sukkeltjes bij elkaar. Terwijl de spaghetti aan het koken was, lazen we elk een boek. Joana heeft veel boeken dus mocht ik enkele gemakkelijke boekjes lenen. 'Joaninha com pilinha' (zoek maar op als je wil weten wat het betekent, hehe), dat was het boekje dat ik gelezen heb. Nadat de spaghetti klaar was hebben we handstand gedaan, oh dat was echt lang geleden. Natuurlijk gaat veiligheid boven alles dus Joana haalde haar helm van bij Kenpo boven. Kenpo is de naam van haar karateclub. En als oudste moest ik natuurlijk het goede voorbeeld geven en kon ik er niet onderuit deze ook op te zetten. Ik leerde haar iets wat we altijd deden in de lagere school: brug. Natuurlijk moest ik het dan ook voordoen, ik voel het nog altijd in mijn rug! Dinsdag hadden we weer educaçao fisica op school, deze keer was het voetbal, volleybal,basketbal en hou je vast.. KORFBAL. Ik was echt zo verbaasd, ik was ervan overtuigd dat ze nog nooit van korfbal gehoord hadden hier en plots zie ik daar een echte korfbalpaal staan. Wel een beetje een verouderd model maar ja kan niet alles hebben zeker. Deze keer zat ik in de groep bij alle jongens van onze klas en ik moet toegeven LO is nog nooit zo leuk geweest hier als deze les. De meisjes zijn om het zacht uit te drukken, niet echt goed in sport maar de jongens zijn al wat beter, die gaan er echt voor. En met een meisje erbij moesten ze er toch voor zorgen dat hun ego niet geschaad werd dus het ging er soms hevig aan toe. Alleen hadden ze niet goed door denk ik hoe ze korfbal moesten spelen, maar ik had het ook niet anders verwacht. Eindelijk kon ik nog eens fatsoenlijk aan sport doen. Ik heb me echt geamuseerd. 's Middags ben ik met Ana en Renatte gaan lunchen, ze hadden me uitgenodigd en namen me mee naar een klein restaurantje. Ze zeiden dat we iets typisch Portugees gingen eten, wat we kregen was dus een grote schotel met rijst, kip en batatas fritas! hmm zalig... In de namiddag hadden we Frans, vanaf die les noemt de leraar me altijd mevrouw Elise. Hij vroeg hoe je madame zei in het Nederlands en dat was dus het gevolg. We moesten deze les een discussie voeren in het Frans maar veel gediscussieerd werd er niet aangezien niemand in mijn groep behoorlijk Frans kan. Uiteindelijk begon de leerjracht dan maar met mij een discussie te voeren aangezien het nogal een raar zicht zou zijn dat ik tegen mezlef zou praten. Na de les vroeg hij hoe je au revoir zegt in het Nederlands, maar dag kon hij niet zo goed uitspreken. De 'g' is nogal moeilijk hier. Hier woon ik dan ook in Lishtaart. Na de les Frans kwam Carolina mij halen op school want ze ging met mij mijn tekst oefenen voor ons groepswerk aardrijkskunde. Ik moest haar telkens achterna zeggen, maar sommige klanken kon ik gewoon niet nadoen en dat ze zat ze daar 'shh' 'shh' en ik moest dat dan nadoen, het was zo lachwekkend maar uiteindelijk had ik mijn tekst dan toch min of meer onder de knie. Thuis las ik mijn tekst dan nog eens voor mijn mama en ze verstond elk woord. Bravo voor mij! Toen Manuel thuiskwam was ze zo enthousiast dat ze bijna riep: "a menina fala Português". Ik spreek voornamelijk Portugees nu met mijn ouders, met mijn vrienden vooral Engels want veel praten gaat niet in het Portugees. De lessen versta ik ook beter en beter dus het is al minder saai. Gisteren was het dan de grote dag, de dag van het groepswerk. Na een lesje Frans waarin we een test moesten doen over wat voor soort geheugen we hebben, ik heb blijkbaar een kinesethique geheugen of iets dat erop lijkt en ik was ook de enige met dat soort geheugen, de leerkracht besloot daar dus uit dat Belgische meisjes alles moeten kunnen vastpakken en voelen om te leren (dat is een doordenkertje he). Bij aardrijkskunde was ik best wel zenuwachtig maar ik heb het er goed vanaf gebracht, iedereen vond dat ik het heel goed gedaan had. Oef, daar was ik ook al vanaf.. In de namiddag ben ik dan naar de bibliotheek gegaan om jullie nog wat nieuws te geven. Ik moest een computer reserveren want het was druk op woensdag en natuurlijk was ik dan ook weer bijna te laat. Ik was nog langs de post gegaan maar het was enorm druk daar en bijgevolg was ik dus bijna te laat. Ik heb nogal gelopen om op tijd te zijn want een half uur is al niet lang. Mijn dagboek is ook al helemaal vol, dus zoals je ziet heb ik al heel wat meegemaakt hier en dus ben ik een nieuw gaan kopen. In de supermarkt vraag ik altijd waar de dingen liggen die ik nodig heb, zelfs als ik al weet waar het ligt, gewoon om mijn Portugees te oefenen.. Je ziet hoe gemotiveerd ik ben om de taal te leren he, ik probeer zoveel mogelijk te spreken. K wou ook langs Teresa gaan maar ze had het heel druk op de moment dus een andere keer dan maar.. We hebben even gebeld en ze zou weten hoe het met me ging en met het gezin en de taal enzoo. 's Avonds gaf Joana ons een voorstelling met haar viool, het was de eerste keer dat ik haar hoorde spelen en ik hoop dat het ook de laatste keer zal zijn want nu begrijp ik wat ze bedoelen met muziek die pijn doet aan de oren. Manuel en Cristina hun gezichten waren goud waard toen Joana aan het spelen was, maar als goede ouders en zus gaven we haar natuurlijk complimentjes over haar talent. Na het eten leerde ze mij wat viool spelen en het is niet zo makkelijk als het lijkt. Ook kregen we een brief over mijn kamp in Tabua volgende weekend, we moeten er met de trein heen en vrijdag vertrek ik dus een dagje school minder voor mij! We moeten ook een gerecht maken thuis, een typisch Belgisch gerecht, en meenemen naar het kamp en ik heb echt géén idee wat ik zou kunnen maken.. Dus als iemand een idee heeft, laat iets weten .. alstublieft! Vandaag hadden we weer LO op school, ik zat weer bij de jongens deze keer, en ik vond het niet erg. Maar eigenlijk was deze les zowat hetzelfde als alle andere, basketbal, voetbal en handbal dus niets speciaal daarover te zeggen. In de namiddag hadden we geschiedenis, ik begin zelfs geschiedenis al wat te verstaan. Deze les ging over Barok. Ik herinnerde me vele dingen van vorig jaar, mevrouw Verelst heeft goed werk geleverd zo te zien. Vele onderwerpen dit jaar heb ik vorig jaar la gehad. We hebben ook gesproken over Nederlandse schilders: Rubens, Rembrandt.. En natuurlijk waren er af en toe wat Nederlandse woorden die ik moest uitspreken. De reactie van mijn klas op het Nederlands was echt grappig. Huhh? En er passeerde zelfs wat door mij gekende schilderijen de revue onder andere a cozinha van Vermeer(beter gekend als het melkmeisje van Vermeer) dat alle Burchtstraatmensen toch wel zouden moeten kennen want dat, of toch een kopie ervan, hangt in ons geschiedenislokaal van vorig jaar! Ik moest dus onmiddellijk terug aan mijn klasje denken in België. Een paar dagen geleden heb ik ook weer wat post gekregen, van mijn tante non een briefje en een kaartje van mijn broertje op zeeklassen. Van post wordt ik altijd blij, want in tegenstelling tot wat sommige misschien denken is het hier niet altijd even makkelijk maar dat kan ook niet zeker. Joana en ik hebben al afgesproken dat ik binnen een paar jaar terug kom voor een heel jaar en als zij groter is komt ze naar België voor een jaar. Dus België en Portugal zijn gewaarschuwd! Ik moet toch ook nog even mijn tante Irm teleurstellen want op school dragen ze geen rokjes en witte kousen tot op de knie, wat velen natuurlijk stiekem gehoopt hadden dat wel het geval zou zijn.. Voila dit was weer alles voor vandaag.
Volgende keer ben ik er weer met meer nieuws uit het nog steeds (meestal) zonnige Portugal.
Het is weer al een heel tijdje geleden! Maandag had ik anderhalf uur lang mijn tijd gestoken in een mooi berichtje te typen voor jullie maar door een fout op de computer was dus mijn hele bericht weg! Je kan je niet voorstellen hoe pissig ik toen was! Dus nu zal ik proberen in een half uur (want dat is de tijd die ik maar heb op woensdag) zoveel mogelijk te vertellen. Ik begin met vorige week donderdag, toen hadden we weer educaçao fisica en dat is altijd wel eens interessant om te vertellen. We moesten deze keer voetbal en handbal spelen en ook nog een snelheidstest. Dat was nogal een spektakel om te zien, om het nog zacht uit te drukken, de meisjes van mijn klas zijn écht niet goed in sport. De leerkracht kwam zich na de les bij mij beklagen, hij zei dat er nog véél werk was aan deze klas. Mijn leerkracht LO is echt wel nen toffe vent. Hij legt alles uit in het Engels voor mij en wordt nooit kwaad op mij in tegenstelling tot op de rest van de klas.. Na school hebben Ana en Renatte me meegenomen naar een mooie plaats in Benavente want we hadden een foto nodig voor Frans van onze 'coin préféré'. 's Avonds heb ik mezelf dan gedwongen om te gaan powersteppen, eerst had ik niet veel zin zo alleen zonder Charlotte maar ik ben dan toch maar gegaan en ik ben blij dat ik naar mezelf geluisterd heb, want k heb me goed geamuseerd. Iedereen is ook heel vriendelijk voor mij maar wat had je nu anders verwacht, ik ben in Portugal! Vanaf nu ga ik dus 1 keer in de week gaan zoddat ik toch niet té lui ben hier. Vrijdag kregen we een opdracht voor een groepswerk voor aardrijkskunde, voor ik wist wat er gebeurde hadden 2 meisjes van mijn klas, Carolina en Katia, mij al in hun groep opgenomen.. Ik moest niet veel werk doen gewoon een beetje proberen op te zoeken en zij deden de rest dan wel, handig. 's Avonds ben ik naar de cinema geweest hier in Benavente. Jaja zelfs hier hebben ze een echte cinema (Lichtaart staat achter, we hebben er ook dringend één nodig! De mensen van mijn klas noemen Benavente soms al lachend 'het einde van de wereld', en als ze hier dus al zelfs een cinema hebben..) De cinema was nu wel niet heel indrukwekkend hoor, 1 zaal(tje) met 1 film dus.. Deze keer was het 'The x-files'... Ik zal maar niet meer zeggen zeker. Elke keer is het hier een andere film dus als je geluk hebt kom je op de juiste dag en als je pech hebt, dan zit je voor een paar uur met 'the x-files' opgescheept.. Zaterdagochtend moest ik dan vroeg opstaan want Chris en ik hadden opnieuw een tripje naar Lissabon gepland. Na een busrit van ongeveer een uurtje kwamen we aan op Campo Grande, we wilden naar Catelo São Jorge maar waar was dat? Gelukkig hoorde een nieuwsgierige medebusreiziger ons praten met de buschauffeur en hij stelde voor om met ons de metro te nemen naar Rossio aangezien hij daar ook moest zijn. Je ziet de bemoeizucht van de Portugezen is toch nog voor iets goed (eigenlijk was hij wel een Braziliaan maar daar spreken we nu niet over..) Na een ritje met de metro en een paar problemen met mijn metrokaart die niet werkte (typisch, typisch..) kwamen we dan aan in Rossio maar nog steeds waren we niet aan het kasteel dat we wilden bezoeken! Dus besloten we de tram te nemen, ik kan je zeggen dat ik me enkele decennia terug in de tijd gekatapulteerd voelde. De tram kwam precies recht uit het museum gereden maar niet geklaagd, zolang we maar op onze bestemming geraakten. Ik was al lang blij dat ik deze tram niet moest kuisen! Toen we uit de tram stapten waren we dus eindelijk waar we moesten zijn, bij castelo São Jorge en ik kan je zeggen het was onze lange (en niet te vergeten ingewikkelde) reis echt wel waard, het uitzicht dat je daar had wanneer je op het kasteel stond was adembenemend, je zag Lissabon city met allemaal kleurrijke kleine huisjes en op de achtergrond de zee, in één woord: waaw! Het kasteel zelf was ook wel prachtig, een echte aanrader. Je kon over de muren wandelen en het zicht was prachtig. Het kasteel is een echte trekpleister hier in Portugal, ik heb die dag echt alle nationaliteiten gezien: Japanezen met hun camera'tjes, Engelsmannen, Fransmannen en niet te vergeten, hoe kan het ook anders: Hollanders (sorry: Nederlanders). Toen ik Nederlands hoorde praten begon ik spontaan te lachen, het was al zolang geleden dat ik nog eens Nederlands gesproken had laat staan gehoord had. Je ziet wat een maadje Portugal met een mens kan doen he. Na ons bezoekje aan het kasteel besloten we de stad wat verder te verkennen en we hebben de achterbuurten ook wat van dichterbij bezien. Dit laatste was dus eigenlijk niet de bedoeling maar we waren aan het wandelen en plots werden de straatjes smaller en donkerder en je zag gure buurtwinkeltjes en plaatselijke, kleine cafeetjes en toen wisten we wel hoe laat het was. Gelukkig waren we snel terug in het iets wat meer levendige en toeristische gedeelte. We besloten terug te keren naar Rossio te voet maar dat bleek wat verder dan verwacht, onderweg kwamen we dan een museum tegen in verband met fado en aangezien zowel Chris en ik erg geïnteresseerd zijn in de Portugese muziek besloten we een korte tussenstop in te lassen. We kregen een persoonlijk geleid bezoek. Ieder van jullie denkt nu waarschijnlijk aan een gids maar nee dit was beter. We kregen elk een soort afstandsbediening en bij elke foto of elk voorwerp stond een nummertje dat we konden induwen en dan hoorde je een uitleg of een stukje muziek. Het interessante was dat je deze uitleg op elk moment kon stoppen wat bij een echte gids nogal moeilijk is.. Na onze toer waren we beide zo gepassioneerd door de muziek dat we een cd'tje kochten. Jaja ik ben ook bezweken voor de typische Portugese fado. We hadden nog niets gegeten en na een korte wandeling naar Rossio waren we zo uitgehongerd dat we bijna onmiddellijk een restaurantje zochten. Het was heel gezellig, we zaten daar midden op straat aan een tafeltje omgeven door allemaal andere tafeltjes, muzikanten.. en dat allemaal in oktober! We liepen nog even door de winkelstraat (Portugal heeft inderdaad winkelstraten en zelfs een H&M, dat hadden ze zelfs in de Ardennen niet). De winkelstraat was heel gezellig, veel volk, goed weer, straatmuzikanten, kraampjes met eten en juwelen, kleding.. Hierna waren we zo uitgeput dat we toch maar besloten naar huis te gaan, we namen terug de metro.. Dat waren we in ieder geval van plan maar mijn metrokaart weigerde weer eens om mee te werken, tjaa dan heb ik maar een nieuwe moeten kopen. Deze keer was er geen bewaker te zien die mij binnenliet.. (dat was wel het geval 's morgens, tjaa zo zie je maar wat een betrouwbaar snoetje kan doen..) Ik ben dan uiteindelijk toch op de metro geraakt, en aangekomen in Campo Grande moesten we nog een hele tijd wachten. We gingen dus een kijkje nemen in het voetbalstadion, tenminste dat dachten we eerst dat het was maar we slaagden er maar niet in het voetbalveld te vinden, misschien omdat het eigenlijk een mini-mini-mini-shoppingcentrum was met enkele winkeltjes, cafeetjes/restaurantjes en een cinema. We hadden geen tijd om een filmpje mee te pikken maar wel om popcorn te kopen, dat was toch wat Chris deed. Dus dan zaten we daar op een bankje met popcorn zonder film te wachten tot we een bus zouden kunnen nemen. Rond 18.00u hadden we eindelijk een bus, ik was zo moe dat ik bijna in slaap viel in de bus. Toen ik thuiskwam stond me nog een verrassing te wachten, mijn nichtjes, Marianne en Madeleine, waren bij ons en we gingen pizza en pannenkoeken maken! Blijkbaar is dit een traditie bij ons thuis en doen we dit af en toe. Je kan je al voorstellen wat een klucht het daar was: mijn zusje en nichtjes zaten met hun handen in het deeg dat dan bij gevolg overal plakte behalve op de bakplaat.. Papa Manuel greep gelukkig op tijd in en maakte de pizza verder klaar zodat hij in de oven kon. Ik hielp mijn mama met de pannenkoeken, het was de eerste keer dat ze pannenkoeken bakte, gaf ze toe maar veel hulp zal ze aan mij ook niet gehad hebben want in pannenkoeken bakken ben ik niet bepaald goed. Even later konden we dan pizza eten, de pizza was tegen alle verwachtingen in dan toch lekker, enfin de bovenkant toch want de onderkant plakte tegen het zilverpapier en was dus oneetbaar. De pannenkoeken waren iets beter gelukt. Natuurlijk moest Manuel weer wat show verkopen door de pannenkoeken in de lucht te smijten. Ik vermoed dat het niet de eerste keer was dat hij pannenkoeken bakte want geen enkele pannenkoek belandde op de grond. Nadat wij gegeten hadden, nodigde we tia Paula en tio Paulo uit (inderdaad Paula en Paulo, je kan al raden hoe lang het duurde eer dat ik doorhad dat ze met 2 waren!) Met Paula kom ik goed overeen, toen we na het eten nog even tv gingen kijken (Portugese tv) zag ze dat ik een beetje verveeld was, het was een programma dat wij in België ook hebben, alé hadden.. Jullie kennen het misschien wel 'Godzijdank', maar dat is nu van geen belang, ik kon dus niet echt volgen.. . Dus wat deed ze, ze ging in kleermakerszit zitten en zei: "Ik ga vertalen". Dus begon ze alles in het Engels te vertalen met gebaren en al.. Ik heb echt zo hard gelachen toen, zo'n komisch zicht, ja kan het je niet voorstellen! Eerder die avond hadden Cristina en ik een film gaan huren 'The stranger in me' (O estranho em mim) en toen onze onderburen (voor degenen die het nog niet doorhadden, mijn familie woont dus een paar verdiepingen onder ons..) beslisten om naar huis te gaan, begonnen we onze film te zien. Het was al bijna middernacht maar we hadden de film gehuurd dus we zouden hem zien ook. We begonnen met zijn 4'en te zien. Joana viel eerst af, ze ging slapen en een beetje later lag Manuel ook uitgeteld in de zetel dus schoten alleen Cristina en ik nog over. De volgende dag was ik wel heel moe.. gelukkig kon ik lang slapen en dat is ook wat ik gedaan heb! Maar nu moet ik afronden, mijn tijd is op Voor het vervolg zal je dus nog even moeten wachten want onze computer thuis is nog steeds niet gemaakt.
Vandaag wordt mijn neefje 6 jaar en ik ben het niet vergeten hoor.
Ik heb weer heel wat te vertellen. Zaterdag ben ik met Chris en Charlotte naar Lissabon geweest. Om 9.15u hebben we de bus genomen naar Vila Franca Xira en na een uurtje wachten hadden we daar dan een trein naar Lissabon. Manuel had me de vorige avond wat plaatsen gegeven die we konden bezoeken, hij raadde de expo sterk aan want er was daar zoveel te zien dat je er gemakkelijk een hele dag door kon brengen. Dus we besloten zijn raad op te volgen en brachten onze dag door in de expo, meer bepaald in het 'Parque das Nacões'. En Manuel had niet overdreven, er was echt enorm veel te zien. Eerst hebben we in ritje gemaakt in de teleferico een soort lift die je van de ene kant van het park naar de andere brengt en het uitzicht was echt overweldigend mooi! Langs de ene kant het park en een deel van Lissabon en langs de andere kant zee zover je kon zien en een brug, ponte Vasco da Gama, die zo lang was dat ze geen begin en eind leek te hebben. K moet je dus niet uitleggen hoe ondersteboven we waren van dat ritje. En dan besloten we het ocenarium te bezoeken, het grootste in Europa. En het was echt de moeite waard. Dus na ons bezoekje aan het ocenarium zijn we iets gaan eten. Christopher wou absoluut iets gaan eten in "Barrio Latino", dus zijn we daar maar iets gaan eten. Na een uitgebreide lunch zijn we nog door de jardim gewandeld, een prachtige tuin vol met bloemen, planten, bomen en vijvertjes, fonteinen... Maar aangezien Chris niet zo voor tuinen is, zijn we dan maar voortgewandeld naar het pavilhão de conhecimento, daar vonden we een soort technopolis. Je kon er vanalle proefjes doen en testjes. Ik wou natuurlijk alles eens uitproberen. Chris en Charlotte voelden er niet veel voor om met een fiets over een koord te rijden meters boven de grond, maar ik.. ik wou dat natuurlijk wel eens uitproberen. Natuurlijk zorgden de taal voor weer wat grappige situaties want ik wist niet hoe ik op de fiets moest gaan zitten. (denk nu niet dat ik dom ben, de fiets had 2 zadels en 2 sturen!) en later heb ik me ook in een pakje gewrongen om eens het gevoel te hebben op de maan te wandelen. Bij elke stap die ik zette werd ik omhooggetrokken door een kabel, en tussen elke stap zweefde ik dus boven de grond. 's Avonds waren we echt uitgeput maar we konden toch niet naar huis terugkeren zonder het grote shoppingcenter in Lissabon eens gezien te hebben, na daar even te hebben rondgewandeld, hebben we de trein naar Vila Franca genomen. We waren allen echt uitgeput! In Vila Franca moesten we nog meer dan 1,5 uur op de bus wachten maar gelukkig hebben ze daar ook een shoppingcenter! Dus we hebben even rondgewandeld in het shoppingcenter en dan zijn we een ijsje gaan eten! Ik had echt zin in ijs dus moesten Chris en Charlotte maar meekomen. Om 19.00u was de bus er eindelijk en na een half uurtje waren we dan terug in Benavente. Normaal gingen we nog naar het theater maar mijn vader was te moe, gelukkig want ik had niet veel energie meer over. Zondag is Charlotte dan naar mij gekomen, we hebben samen foto's gaan nemen van onze school want ze wou een aandenken aan onze geweldige school in Benavente. (dat is dus puur sarcasme.. onze school in Benavente is eigenlijk niet echt zo modern om het woord bouwvallig niet te gebruiken, blijkbaar regent het in de winter nogal eens binnen. We krijgen les in een houten hut, die dringend aan vernieuwing toe is, of in containers. Maar blijkbaar zijn de reconstructieplannen al klaar dus ik ben enkele jaren te vroeg hier). Daarna hebben we weeral een film gekeken, de man van de videotheek herkent mij al. Maandag had ik maar 1 uurtje les en de rest van de dag vrij. Onder de middag had ik met Rui afgesproken in school ja je mag hier gewoon vrij in en uit de school wanneer je wil. Hij en Nuno hebben me voorgesteld aan enkele vrienden van hen en ik heb me niet verveeld die middag. Portugezen hebben echt wel humor, maar ze roken wel veel! Onder elke pauze gaan ze hier even roken, in de school mag je niet roken maar aangezien je de school gewoon mag verlaten wanneer je wil gaan ze dus even buiten om een sigaretje te roken, zelfs het personeel doet hieraan mee. Gisteren had ik weer een lange schooldag.. dus veel heb ik daarover niet te vertellen, alles gaat hier zijn gewone (of ongewone) gangetje. Enkel de les LO is misschien wel interessant om te vertellen. We hadden een soort evaluatieles om te zien wat iedereen kan wat betreft basketbal en volleybal en lopen. Het lopen viel wel mee maar basket- en volleybal was een ramp. Maar gelukkig was ik niet de enige die er niets van terecht bracht, ik zou eerder een uitzondering zijn als ik er wel iets van zou kunnen. In Frans ben ik al iets meer geliefd, de leerkracht heeft ingezien dat mijn Frans toch wel iets beter is dan dat van mijn klasgenoten. En het is nu niet om grof te zijn ofzoo maar het Frans van de Portugezen trekt echt op niks! Alleen had de leerkracht een opmerking op mijn Vlaams accent, maar waarschijnlijk denkt hij dan dat zijn Portugees-Frans het juiste is, maar die leerkracht is wel ok, ik heb hem wel graag, hij is alleen een beetje luidruchtig maar we zijn in Portugal dus het zou abnormaal zijn als hij dat niet was. Vandaag kwam ik aan op school en Rui en Ana zeiden tegen mij dat het geen les was vandaag! Het was een enorme drukte op school. Niemand wist dat het vandaag geen school was dus volle schoolbussen kwamen aangereden en de leerlingen moesten dan wachten op de volgende bus. De leerkrachten wisten ook van niets, ze kwamen zoals alle dagen aan op school en kregen dan te horen dat het geen school was. Okee dan... Zoals je ziet, hier op school is alles heel goed georganiseerd. Ik ben dan maar naar huis gegaan. Op dit moment zit ik in de bib want onze computer thuis is ja.. een beetje gecrashd. Dus daarom dat ik zolang niets van mij heb laten horen.
Oei oei, het is precies al lang geleden dat ik nog eens iets van mij heb laten horen.. Ik heb het heel druk gehad de afgelopen dagen. Donderdag ben ik naar de gym geweest met Charlotte voor een proefles powersteppen. De lesgeefster, Isa, is een leerkracht bij ons op school en heel vriendelijk, ze vertelde dat ze zelf ook een jaar naar het buitenland was geweest om te studeren. Het powersteppen was best wel vermoeiend, maar we hebben ook veel gelachen. Charlotte en ik verstonden nooit wat Isa zei omdat ze natuurlijk Portugees sprak aangezien iedereen in de les Portugees sprak behalve wij.. We zaten dus de helft van de tijd verkeerd, gelukkig stonden we op de achterste rij! Tijdens het avondeten kwam avô nog even langs, hij en Manuel waren de hele tijd aan het spreken en het lachen en ik verstond niet waarover het ging. Het enige wat ik hoorde was sex, sex,sex.. Het moet een interessant gesprek geweest zijn. Na het gesprek vroeg mijn pa aan mij of ik verstond wat er allemaal gezegd werd. Toen ik zei dat ik het niet verstond zei hij lachend "Thank God" met zijn armen in de lucht. Dus nu ga ik nog beter mijn best doen om Portugees te leren want de volgende keer dat avô nog eens langskomt, wil ik toch wel weten wat er allemaal gezegd wordt hoor! Vrijdag had ik weer een lange dag op school in de voormiddag had ik Engels en Portugees, de les Portugees begrijp ik dus ook helemaal niet, maar die les zat ik naast Ana en we sms'ten met Rui uit de andere klas (om mijn Portugees te oefenen natuurlijk, want alle sms'en waren in het Portugees..) en in de namiddag historia en geografia waar ik dus niets van versta.. dus eigenlijk is dat nogal vrij saai. Maar ik ga hier echt wel graag naar school, ik heb bijna geen huiswerk en ik kan bij mijn vrienden zijn. 's Avonds heb ik een film gehuurd samen met Charlotte, Chris was ook uitgenodigd maar hij kon niet komen, het werd dus een girlsnight. We hebben "It's a boy/girl thing" gezien (é uma cosa de rapaz/rapariga). Charlotte vertelde me dat ze naar een ander gezin moest.. in Lissabon! Ik wist dat haar gezin maar tijdelijk was, maar ik had verwacht dat ze in Benavente zou blijven.. niet dus. Morgen vertekt ze al.. maar mijn ouders hebben gezegd dat we in het weekend kunne afspreken en dat ik samen met Chris dikwijls naar Lissabon mag, dus ik zal haar zeker nog wel zien. Maar nu moet ik afronden want Charlotte komt naar hier zodat we samen haar laatstedag kunnen doorbrengen.
Het was weer een bewogen dag op school.. We starte de dag met educação física, en je kan nooit raden wat we gedaan hebben vandaag: Bieptest! Net nu ik dacht dat ik verlost was van die vervelende (en vooral vermoeiende) test, haalt de leerkracht zijn cd-speler boven. Hij begon zijn uitleg te doen: "Je moet van deze gele lijn naar de andere lopen, " k voelde het al aankomen.. "voor de biep" Oooh nee! Maar wees gerust ik heb laten zien dat ze in België conditie hebben. Voor we begonnen zei de leerkracht nog tegen mij, het record is 61 lengtes, dat had hij niet moeten zeggen, want nu was ik vastbesloten erover te gaan. Ik heb het 2e langste gelopen (en er zitten 5 jongens in mijn klas, bravo voor mij!) Die week training van den Tim op kamp heeft uiteindelijk dan toch zijn nut bewezen. Ik heb 65 lengtes gelopen en ik heb een applaus gekregen van de hele klas.. Alleen Carlos hield het langer vol dan mij (maar hij is dan ook een sportief type: spieren, stevig gebouwd, atletisch.. okee misschien niet zo stevig gebouwd en atletisch en al, maar toch een beetje sportief). Na de bieptest was het nog niet gedaan met de conditietesten, hier in Portugal gaan ze er nogal tegen. Hier hebben ze ook een soort bieptest voor sit ups en pompen, alleen in plaats van biep zegt de radio nu op..neer.. Ik had natuurlijk de eerste keer weer niet door dat we sit ups aan het doen waren voor een test, dus ik deed helemaal mijn best niet (als dat geen excuus is..) maar ik heb het toch vrij goed gedaan, ook het pompen.. Degene die mijn pompkwaliteiten kennen, zullen wel weten dat er niet veel van mij te verwachten is op dat vlak.. En deze keer had ik wel mijn douchegerief bij.. dus na een zalig douchke hadden we terug les. De volgende les was Frans en rarara waar ging de les over, over uitwisselingsstudenten. Toevallig zit er in onze boek Frans een deel over Erasmus en dat heeft dus als gevolg dat ik constant hoor "En Elise is dat hetzelfde voor jou?" Dus nu moet ik wel opletten in de les. Soms ben ik met mijn gedachten ergens anders want voor die Portugezen een fatsoenlijke franse zin hebben gemaakt, dat duurt toch wel even, en als de leerkracht dan iets aan mij vraagt, moet hij het altijd herhalen.. Daarom denkt hij dus dat ik hem niet versta, maar eigenlijk wel hoor. Gisteren heeft AFS ook laten weten dat ze geen boeken meer hebben voor mij. Dus nu moet ik al mijn boeken gaan kopen dus kan het nog even duren voordat ik mijn handboeken heb.. Mijn klasgenoten worden onderhand gek van mij, ik moet altijd boeken lenen. In de namiddag hadden we història, daar versta ik dus niks van. Maar blijkbaar is het niet zo erg want mijn klasgenoten zeggen dit tegen mij: "Als je denkt dat de lessen saai zijn omdat je ze niet verstaat, wacht maar dan tot je dat wel doet, dat is pas saai!" Ik kijk er dus al naar uit om de lessen te kunnen verstaan. In elke les hebben ze nu al bijna gevraagd wat het verschil is tussen België en Portugal. Ik zeg elke keer de school is anders en hier eten ze véél meer! Hier in de school worden meestal geen afwezigheden genomen dus als je geen zin hebt in een les dan kom je gewoon niet.. Maar je kan altijd wel eens pech hebben want sommige leerkrachten zijn wat overijverig en nemen wel afwezigheden en dan ben je gezien natuurlijk. Ook als je dorst hebt onder de les dan vraag je gewoon of je even drinken mag gaan kopen en dat mag allemaal. De deuren blijven openstaan onder de les, de meisjes zitten hun haar te doen, iedereen roept dooreen.. ik heb nog nooit iemand hier zijn vinger zien opsteken. De leerkrachten zijn ook altijd te laat.. sommige leerlingen ook. Drinken onder de les is toegestaan, eten mag als je nog een broodje hebt van onder de speeltijd want je kan hier altijd eten en drinken kopen na elke pauze (na elke les dus hier). Als een leerkracht afwezig is, moet je bij ons naar de studie, hier ga je op café. Onder de pauze, mag je op café. Er is hier geen refter, als je niet naar huis kan moet je maar op café of ergens iets gaan eten. En eten doen ze hier véél. 4 tot 6 keer per dag! Ongelofelijk. Maar ze zijn hier wel heel gezond. Snoep en koeken zie ik hier in huis niet veel.. Wel veel groenten en fruit.
Het is nu niet om jullie jaloers te maken ofzo hoor maar het weer is hier nog steeds fantastisch. 's Morgens kan ik al wel een trui gebruiken, maar die gaat al snel terug uit. In de klassen staat de airco zelfs bijna elke les op.. zalig! Regen heb ik hier nog niet veel gezien, maar goed ook.
Klaar voor weer wat spectaculair nieuws uit Portugal? Zondag en maandag was ik wat ziek, maar Anna en Joana hebben goed voor mij gezorgd. Misschien wordt het wat ingewikkeld met al die Anna's maar vanaf nu is dus Anna met 2 n's de meid hier in huis en Ana met 1 n is mijn vriendin op school, kwestie van het wat simpeler te maken.. Maandag heb ik dus bijna de hele namiddag op de zetel gelegen, maar door de goede zorgen van Anna, Joana en mijn mama die mij thee op bed bracht, was ik gisteren weer helemaal klaar voor school! En ik heb weeral het een en ander meegemaakt.. We hadde gisteren het 2e uur educação fisica (LO dus..) en ze hebben hier dus blijkbaar douches in school, wat ik weer natuurlijk niet wist.. Je zou nu denken dat het niet zo erg is want in België nemen we ook nooit een douche op school (bij ons op school toch niet), maar hier was het dus wel echt nodig! De eerste les bestond uit lopen, pompen, sit ups.. Maar allemaal wel leuk hoor, het was geen driltraining zoals in het leger ofzoo, maar ik garandeer u, na die les zweet ge u kapot! De leerkracht had op het einde van de les ook nog een spel klaar, en ik mocht naar voor komen.. ik wist totaal niet wat er ging gebeuren en hij begon een uitleg in het Portugees te doen, waar ik misschien 2 of 3 woorden van verstond.. En daar stond ik dan, voor de rest van de klas.. tjaa Gelukkig was de leerkracht zijn Engels beter dan dat van de gemiddelde Portugees en kon hij mij uitleggen wat de bedoeling was, we gingen tikkertje spelen degene die getikt waren moesten een hand geven en zo een slang vormen. Ik moet u niet uitleggen hoe hilarisch dat soms was zeker.. iedereen liep naar een andere kant en ze zeiden tegen mij wie ze gingen tikken, maar ik ken de namen nog niet allemaal dus dat zorgde voor wat problemen.. Na de les droop het zweet dus van mijn lijf en iedereen ging een douche nemen.. behalve ik. En het wordt nog erger.. na die les hadden we dus nog een les (en 1 les wil dus zeggen 1,5 uur!!) Jaja, morgen neem ik mijn douchegerief mee, zeker weten! Na de middag (en na een lange douche) had ik Frans. En mijn leerkracht Frans wou weten hoe het kwam dat ik al 6 jaar Frans had en zo slecht Frans sprak, hij vond het toch een beetje raar! Nu moet je weten dat de leerlingen in mijn klas zinnen maken zoals deze 'Les causes n'incident pas être été claires' Ik voelde mij toch een beetje beledigd.. dus heb ik in de les tijdens een oefening een foutloze zin geconstrueerd en hem ook nog eens foutloos gelezen en toen moest hij toch toegeven dat die 6 jaar Frans niet voor niets waren geweest.. Ik moest gisteren ook een opstelletje schrijven voor Frans over 'le festival de Cannes'. En ge kent mij e.. ik heb dus alles uit de kast gehaald, een paar moeilijke woorden en ingewikkelde zinsconstructies ertussen en nu zullen we wel eens zien wie hier geen Frans kan.. Maar eigenlijk is het wel een toffe vent, dieje van Frans hoor. Vandaag ben ik met Charlotte naar de gym geweest, we zoeken een sport die we met zijn 3, Christopher zij en ik, kunnen doen. Misschien yoga of pilates of misschien wel powerstep.. Ik laat het jullie zeker weten. Maar één ding weet ik al zeker, zwemmen wordt het niet! Ik heb ook 2 briefjes van mijn familie ontvangen! Danku vake en de rest van de familie Puts! En een klein boodschapje voor onze Rik: Bravo Rik, je kan al heel goed schrijven!
Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes uit Portugal.
Zaterdag ben ik een film gaan huren, we hebben blijkbaar om de hoek hier een videotheek en dat is best wel gemakkelijk. K was alleen thuis want mijn ouders waren gaan werken en Joana was bij een vriendin, dus ik wou gezellig een filmpje zien. Mijn vader legde mij uit hoe de dvd-speler werkte en vertrok naar zijn werk.. Hij had alleen een klein detail over het hoofd gezien, hij was me vergeten te vertellen hoe het geluid werkt. Hier in huis hebben ze namelijk een best wel ingewikkeld systeem, de dvd-speler is verbonden met de stereo die dan voor het geluid zorgt, en dat wist ik natuurlijk niet, dus bye bye filmnamiddag.. 's Avonds ben ik met Chris en Charlotte naar de kermis geweest, jaja, dat kennen ze hier ook! We zijn wel 10 keer ofzo in de botsauto's geweest, want mogen hier dan wel kermis kennen, maar echt groot was deze kermis toch niet. Dus nu sta ik weer vol met blauwe plekken, k heb ook eens een paar keer gereden, k vond het best wel leuk maar k denk dat de anderen mensen in de botsauto's het iets minder tof vonden.. We zijn ook in het spookhuis, 'castelo fantasmo' geweest. K heb meer gelachen dan iets geroepen maar het belangrijkste is dat het plezant is zeker.. En we zijn ook in een soort achtbaan geweest, k denk dat het eigenlijk meer iets voor jongere kinderen was aan de hoge snelheid te merken, maar opnieuw, het was leuk dus wat maakt het uit. K denk zelfs dat de eigenaar van de achtbaan ons graag had, want nadat hij een praatje met ons was komen slaan, liet hij ons 4 toeren doen in plaats van 2!
De volgende dag moest ik vroeg op want samen met mijn familie ging ik de '15 kilometros de Benavente' meedoen. Eigenlijk hebben we maar 5 km gewandeld hoor, alleen de joggers moesten 15 km doen, en aangezien noch ik noch de rest van het gezin dat zag zitten hebben we maar meegedaan met de 5 km lange wandeling. Dus kreeg ik een oranje t-shirt en een wit petje en ging ik mee wandelen. Gelukkig had iedereen zo'n t-shirt en petje anders had ik nogal opgevallen en niet in de postieve zin.. Maar voor het wandelen eerst.. opwarmen! Dus stonden we daar met het halve dorp in ons oranje t-shirt en wit petje te springen op muziek en te zwaaien met onze armen. Ik heb ook een wereldkampioene atletiek gezien, Rosa.. (en nog iets, k niet ontcijferen wat haar achternaam is op het petje dat ze getekend heeft voor mijn moeder). De wandeling was best wel vermoeiend want die Portugezen gaan er nogal voor, en met mijn korte beentjes was het niet altijd gemakkelijk om te volgen, maar ik hield vol en wandelde succesvol 5 km. Alleen doen mijn benen vandaag wel wat pijn.. In de namiddag kwam Charlotte langs om de film te zien die ik gehuurd had, want ik moest en zou hem zien! Mijn ouders en zusje waren niet thuis, ze waren naar het verjaardagsfeestje van mijn nichtje Catarina, ze werd gisteren 1 jaar, dus we hadden het huis voor ons alleen. Vandaag moest ik weer naar school maar gelukkig maar voor 1 lesuur (1,5 uur dus hier in Portugal). Dan ben ik nog naar de post geweest samen met Ana en Renaat, mijn 2 Portugese vriendinnen want ik moest mijn boekenlijst naar AFS zenden. Gelukkig dat Ana en Renaat erbij waren want mijn Portugees is dan wel aan het evolueren maar fantastisch is het nog altijd niet.
Ik heb weer heel wat te vertellen! Donderdag bij het avondeten vertelde Cristina en Manuel me dat we de volgende avond niet thuis zouden eten maar er is een soort feest in het dorp en daar zouden we gaan eten. Ze vroegen of ik bier dronk, want ginder werd wel bier gedronken. Toen ik zei dat ik geen bier dronk, vroegen ze wat ik dan wel dronk. Ik begon op te noemen (maar dat lijstje zal ik hier maar niet opzetten zeker..), toen begonnen ze vanalle soorten drank op te noemen die ik niet kende. Maar in Portugal wonen, en die dranken niet kennen, dat kon natuurlijk niet, dus werden de flessen bovengehaald! Dus nu ken ik weer wat meer van de Portugese cultuur. Maar wees gerust, ik ben hier nog altijd in goede handen, mijn verantwoordelijke ouders hebben mij niet zat gevoerd hoor, gewoon een paar slokken laten proeven. In school heb ik gisteren weer een paar diagnostic tests moeten doen, en die zijn niet altijd simpel.. Ik heb ondertussen mijn test van Frans teruggehad, 106 op 200. Ik dacht dat Frans niet moeilijk ging zijn hier.. verkeerd gedacht. Maar ik denk dat ik toch nog altijd ver boven het gemiddelde zat, dus ik ben tevreden.
Gisterenavond hebben mijn ouders me meegenomen naar het 'feest'. Mijn vader zei voor we vertrokken, "Hoje é sexta- feira, hoje é tarde", ik was dus gewaarschuwd. Er stond een grote tent, vol met tafels, en alle tafels zaten vol! We hebben even moeten wachten maar dan hadden we toch eindelijk een plaatsje. Er werden schotels vol met eten op tafel gezet, verschillende soorten vlees, vis, schaaldieren en zelfs batatas fritas! Ook de wijn ontbrak niet, en die moest ik ook eens proeven van mijn familie, voor dat ik het door had, hadden ze mijn tas al goed volgeschonken. Het was heel gezellig, een typische Portugese vrijdagavond, eten, drinken en lachen.. overal in de tent stonden ook televisies waarop stierengevechten te zien waren. Overal waar gegeten wordt in Portugal zie je wel televisies. Na het eten gingen we naar de kermis. Ik ben samen met Joana, Manuel en de vriendjes van Joana in het spookhuis geweest, en het spookhuis hier is heel wat enger dan dat in België hoor! Nadat Joana zich uitgeleefd had in de botsauto's zijn Cristina, Manuel en ik nog een thee/koffie gaan drinken met een stuk taart en dan zijn we naar huis gegaan. Joana bleef bij een vriendin slapen dus had ik de kamer voor mij alleen! Vandaag kon ik eindelijk eens lang uitslapen, want het was wel nodig, hier hebben ze precies niet veel slaap nodig. Deze ochtend ben ik dan op zoek gegaan naar postkaarten, maar ik heb er geen gevonden, alleen verjaardagskaarten.. sorry manne, ik blijf zoeken! Deze avond is het Zatte Zaterdag, dus boodschap voor mijn vrienden: Ik verwacht een uitgebreid verslag, mis mij maar hard en vooral niet vergeten, HAVE FUN
I did it again, dinsdag wou ik binnengaan in het appartement want ik wou met Charlotte mijn lessenrooster vergelijken zodat we konden afspreken wanneer we samen naar school en naar huis konden gaan, en raad eens.. ik kreeg de deur niet open! Ik had precies een déjà vu.. Na lang proberen, besloot ik om bij de buren aan te bellen.. om te vragen of zij de deur misschien open kregen. Ik ben zo een paar appartementen afgegaan maar niemand deed open.. Toen kwam mijn pa gelukkig thuis en hij opende de deur, nadat hij even met mij gelachen had (dat had ik wel verdiend zeker). Ik begin te denken dat het toch aan mij ligt en niet aan de deuren, misschien ben ik gewoon niet zo technisch aangelegd. Ondertussen kan ik wel de deur openen. Ik zei tegen mijn moeder "Ik heb een klein probleempje, ik krijg de deur niet open.." Ik denk dat ze veel moeite heeft moeten doen om haar lach in te houden maar dan heeft ze me toch geleerd hoe ik de deur moet opendoen (van het appartement én de buitendeur!) dus nu kan ik met een gerust hart de deur achter mij dichttrekken want ik kan eindelijk mijn sleutel gebruiken, het duurt soms wel even voordat ik de deur open krijg maar alle begin is moeilijk zeker.. Dinsdagavond ben ik met pai Manuel en Joana naar Kempo geweest, dat is de club waarbij Joana karatelessen volgt. Het was best wel leuk om te zien, al die kleine kindjes die karatebewegingen deden. Mijn vader probeert mij nu te overtuigen ook karatelessen te volgen, hij zei zelfs dat hij misschien ook zou gaan als ik ga. Dus wie weet.. misschien heb ik binnen 3 maanden wel mijn zwarte band. Mijn familie is ook heel hard bezig met mijn Portugees, toen ik mijn eerste volledig correcte Portugese zin zei was mijn vader enorm enthousiast. Ik zei tegen Joana: "Eu vou dormir mas si tu queres, podes ler." Ik hoorde plots de mijn vader vanuit de studeerkamer roepen: "Muito bem!" Onmiddellijk kwam hij de slaapkamer binnen en zei opnieuw "Muito bem, eu vou dormir mas si tu queres, podes ler!" Jaja, als dat geen stimulatie is om mij de taal te leren, dan weet ik het ook niet meer hoor.
Gisteren was het mijn eerste schooldag, mijn vader kwam mij wekken en vol zenuwen vertrok ik even later naar school. Ik zag niemand bekend dus liep ik maar wat rond, toen realiseerde ik plots dat ik niet wist waar mijn lokaal was, dus vroeg ik iemand om hulp, maar zoals ik al talloze keren ondervonden heb, is het Engels van de Portugezen ook niet echt geweldig.. Gelukkig verstonden ze me wel en na wat Portugese aanwijzingen begon ik naar mijn lokaal te zoeken.. Gelukkig moest ik niet lang zoeken want ik zag Christopher op een bankje zitten, we zitten samen in de klas en daar was ik echt blij om op die moment! We gingen samen naar mijn eerste les: Frans en al direct een test.. Un test pronostic weliswaar, maar een test is en blijft een test. Ik dacht dat ik me geen zorgen zou moeten maken over het vak Frans maar na die test dacht ik er wel helemaal anders over.. Na de test moest ik mezelf voorstellen, gelukkig in het Frans en niet in het Portugees.. Het is nu niet dat mijn Frans zo fantastic is maar in ieder geval toch wel wat beter als mijn Portugees. De volgende les was Aardrijkskunde, als iemand mij zou vragen waarover de les ging.. ik zou het echt niet weten. En dan mijn laatste les van de dag, Engels, dat ging nog het beste. Ik spreek al bijna 2 weken Engels tegen iedereen dus ik had mijn Engels al wat kunnen oefenen. De leerkracht Engels is nogal een euh.. creatieve persoon. Iedereen moest één of 2 vragen bedenken die hij/zij wou stellen aan haar en toen iedereen zijn vragen had, duidde ze iemand aan die haar plaats moest innemen en moest proberen het antwoord te geven dat hij/zij dacht dat de leerkracht zou geven, dat leverde soms wel grappige situaties op. Toen moesten Chris en ik onszelf voorstellen, in het Engels deze keer, dat ging wat vlotter. Onder de eerste pauze kwamen er al direct 2 meisjes naar ons toe van onze klas die met ons begonnen te praten en de laatste les zat ik zelfs al naast een Portugees meisje, Sheiza in de les. Mijn eerste dag is echt véél beter gegaan dan ik verwacht had!
Vandaag moest ik terug naar school. Deze keer was ik gelukkig niet meer zo zenuwachtig. Onze eerste les was Educação Fisica (LO) maar de leerkracht is niet komen opdagen en omdat ze hier niet zoiets kennen als studie mochten we dus gewoon de school verlaten! Chris en ik zijn samen met 2 meisjes van onze klas naar de Pingo Dolce gegaan, een supermarkt waar je ook iets kan eten en daarna zijn we gewoon terug naar school gegaan. De mensen hier zijn echt wel heel sociaal hier, het was echt niet moeilijk om contact te leggen, ze komen gewoon naar u.. Toen ik vandaag in de supermarkt was, hoorde ik plots mijn naam roepen.. ik ben dus blijkbaar echt al gekend hier in Benavente (Het was wel een meisje van mijn klas maar toch.. dat ze mijn naam kende en op mij riep is toch een goed teken) Enkele meisjes van mijn klas helpen me ook met Portugees, ze leerden me vandaag enkele woorden zoals banco, cazaco, mala.. Ze zeiden tegen mij dat ze mij gingen helpen en dat ik over 3 maand even goed Portugees spreek als hen.. Even goed, daar twijfel ik een beetje aan, want als je hen hoort ratelen, zakt de moed me soms in mijn schoenen maar over 3 maanden zal ik toch al wel wat kunnen spreken zeker. We hebben zelfs al GSM nummers uitgewisseld, ze hebben me uitgenodigd om eens samen met hen te lunchen en ze willen dat ik naast hen kom zitten in de les, dus het is nu officieel, ik heb vrienden! (Echte Portugese vrienden bedoel ik he) De lessen volgen is best wel moeilijk hier in Portugal, vandaag had ik geschiedenis en af en toe begreep ik wel sommige woorden maar ik weet nu dat ik nog een lange weg te gaan heb! Als je dacht dat geschiedenis in België al moeilijk was.. wacht maar tot je het in het Portugees moet volgen!
Vandaag heb ik ook te horen gekregen dat er een kleine wijziging is in mijn lessenrooster, ik heb nu geen Frans meer op maandag, het was ofwel Frans op maandag, ofwel op dinsdag.. ik heb dus Frans op dinsdag wat wil zeggen dat ik maandag maar tot 10 uur school heb! Ooh ik hou van Portugal!
In Portugal zijn de mensen over het algemeen ook kleiner, vandaag zei een meisje uit mijn klas tegen mij dat ik GROOT was.. mijn dag kon nietmeer stuk. Ik voel me hier echt helemaal thuis tussen al die kleine mensen..
Ook nog eens bedankt voor al die leuke reacties en de brieven! Ik zou zeggen, doe zo voort..
Hier weer een berichtje vanuit het verre Portugal. Ik ben alleen thuis, dus ik dacht: het perfecte moment om nog een iets van mij te laten horen. Mijn mama is werken, ze is verpleegster en is deze morgen om 7.00u vertrokken en komt om middernacht pas aan, Joana is op school en mijn papa is ook werken. Hij heeft 2 supermarkten 'lojas' en weet dus wel wat te doen.
Ik ben eindelijk ingeschreven in school! Deze morgen ben ik samen met papa Manuel naar school gegaan om alles te regelen, ik ben nu dus officieel ingeschreven in de school. Normaal kon ik vandaag al beginnen (dus eigenlijk zou ik op dit moment moeten aan het les volgen zijn..) maar omdat ik educação fisica had, en mijn spullen dus niet bij had, besloten we dat ik gewoon morgen zou beginnen, dat was het makkelijkst. Ik zit in de klas 11º E, zoals jullie merken is het een heel ander systeem als in België en dat is best wel moeilijk. Voor de inschrijving vroegen ze altijd in welk jaar ik zat, ik zei dat ik in het 5e zat en dan kreeg ik altijd heel verbaasde blikken (nu weet ik dus waarom). Ook de schooluren zijn hier heel anders dan in België. Wanneer je begint en eindigt, hangt allemaal af van de vakken die je hebt. Om jullie een klein idee te geven, dit is mijn lessenrooster.
SEGUND.
TERÇA
QUARTA
QUINTA
SEXTA
8.30 9.15
Geografia
História
Francês
Educação Física
Inglês
9.15 10.00
Geografia
História
Francês
Educação Física
Inglês
10.15 11.00
Educação Física
Geografia
Francês
Português
11.00 11.45
Educação Física
Geografia
Francês
Português
11.55 12.40
Português
Inglês
12.40 13.25
Português
Inglês
13.30 14.15
Francês
História
História
14.15 15.00
Francês
História
História
15.10 15.55
Francês
Francês
Geografia
15.55 16.40
Francês
Geografia
16.55 17.40
Francês
17.40 18.25
Het kan dus ook zijn dat je bijvoorbeeld op woensdag enkel in de namiddag les hebt, of een uur in de voormiddag en een uur in de namiddag. Ik heb nu wel pech dat ik elke dag om 8.30u op school moet zijn, dus ik kan geen enkele dag uitslapen.. En dat is echt wel nodig! Gisteren zijn we een wandeling gaan maken, we vertrokken rond 22u en waren terug rond 23.30u. Om middernacht lag ik dus in mijn bed. En Joana, lag zelfs nog later in haar bed. Maar zij moest enkel in de namiddag naar school vandaag. Ik snap niet hoe ze erin slagen de dag door te komen, ze staan vroeg op hier en gaan laat slapen, zelfs de kinderen, en ze hebben hier, spijtig genoeg, géén siësta. Maar ik moet niet om 7. 00u opstaan hier, zoals in België (of zoals ik eigenlijk zou moeten doen in België). Ik woon vlak bij de school, ik kan er te voet heenwandelen, op een paar minuten ben ik daar. Mijn school is zeer oud, mijn vader is nog naar school geweest in dezelfde school waar ik nu les ga volgen en hij zei me dat ze nog niets veranderd was..
Mijn Portugees begint al wel wat te lukken, iedereen in huis spreekt nu meestal Portugees tegen mij, behalve als ik iets niet begrijp dan wordt het uitgelegd in het Engels, en ik probeer zoveel mogelijk Portugees terug te spreken, wat soms wel tot (vaak grappige) misverstanden leidt. Zoals gisteren: Ik wou het postpakket opendoen dat ik van mijn ouders had gekregen en omdat het nogal stevig ingepakt was, vroeg ik aan mijn moeder een mes "Tens uma faca?". Mijn mãe kijkt heel geschrokken naar mij en kijkt naar het postpakket, en ik vraag opnieuw of ik een mes mag maar dan in het Engels. Toen begreep ze me natuurlijk wel, en gaf me een mes. Ze dacht dus eerst dat ik zei dat mijn ouders mij een mes hadden opgestuurd, en dat ik dat kwam zeggen aan haar, je zou voor minder schrik krijgen..
wist je dat..
In Portugal hebben ze ook een gouden schoen, alleen noemen ze die hier 'Bota de Ouro', en ik weet zelfs wie hem gewonnen heeft.. Cristiano Ronaldo (verrassing!) Zondag was Madonna in Portugal, meer nog in Lissabon. Ze in Portugal bijna allemaal een tv hebben in de keuken en die altijd opstaat tijdens het eten. In 1991 telde Benavente 18 335 inwoners en had een oppervlakte van 521,46 Km2 ... zo, nu is mijn blog toch een beetje educatief
En voor ik het nog zou vergeten: Proficiat aan mijn ploegje dat dit weekend zelfs zonder mij heeft kunnen winnen! Go Go Vobako ! Doe zo voort!
Ik ben eindelijk bij mijn echte gastfamilie! Gisteren hebben Teresa en Antonio me afgezet bij de familie Grilo. Maar nu nog even over zaterdag, zaterdag ben ik meegeweest om Manuel te zien paardrijden. Het was heel leuk, hun 2 neefjes waren er ook, een tweeling waarmee je echt hard kan lachen. Ze houden ervan om een toreador na te doen, en de gelijkenis met een echte toreador is inderdaad treffend. Gisteren was dus mijn eerste dag bij de familie Grilo. Ze waren onmiddellijk enorm vriendelijk, ze hebben zelfs mijn bagage naar boven gedragen. ( ja inderdaad, ze weten wat ze moeten doen om ervoor te zorgen dat ik hen sympathiek vind..). Joana, mijn kleine zusje heeft me geholpen met het uitpakken, ze was nogal verbaasd over wat ik allemaal bij had, niet dat dat zoveel was hoor... Heel de tijd was ze aan het praten in het Portugees, en ik probeerde dan terug te praten.. ook in het Portugees. Het was best wel grappig, als ik haar niet verstond probeerde ze het met andere woorden, ik wist niet dat er zoveel verschillende manieren waren om hetzelfde te zeggen! Ook gebaren kwamen hier goed van pas. Mijn ouders sprekenwel een beetje Engels maar niet zo goed, maar dat is helemaal geen probleem, het is veel leuker in het Portugees te spreken, dus proberen we in het Portugees te communiceren, best wel moeilijk maar ook wel grappig. Heb je ooit al eens 'korfbal' proberen uit te leggen in het Portugees? Mijn mama, Cristina praat wel veel in het Engels tegen mij, maar eigenlijk is het niet zo goed, ik heb maar 3 maanden. Ze zegt het elke keer dat ze minder in het Engels gaat praten, maar eerst zien dan geloven. Joana kijkt net zoals ik enorm graag tv! Dus gisteren hebben we in de namiddag tv gekeken, wist je dat ze hier zelfs CSI Miami hebben, en dat niet alleen, ook Grey's Anatomy, Desperate Housewives, Heroes, Friends, Dharma and Greg.. Het enige probleem is dat Joana verzot is op cartoons en ik niet (voel ik hier al een gevecht om de afstandsbediening aankomen?).
Na de tussenmaaltijd (het eten dat ze eten tussen lunch en dinner, meestal een snede brood) zijn we gaan wandelen samen met de nichtjes, 2 ongelofelijk energieke en vermoeiende, maar best wel grappige meisjes. Na de wandeling hebben we nog een heuse steppenrace gehouden! Ik ben gewonnen tegen mãe Cristina, maar toen ik tegen Joana moest ben ik verloren, maar ik had wel de meeste supporters, iedereen was mijn naam aan het roepen. Dus zoals je ziet, aan populariteit geen gebrek, hoewel het wel allemaal kleine kinderen waren, maar het is toch al een begin, niet? Joana stelt mij aan iedereen voor die ze tegenkomt, gisteren kwamen de ouders van Manuel, mijn papa, op bezoek, Joana pakte onmiddellijk mijn arm vast en sleurde mij mee om mij voor te stellen. Ik heb ook al de zus ontmoet van Manuel, ze wou mij al onmiddellijk inhuren als babysit.
We hebben ook een echte meid! Dat heb ik altijd al willen hebben! Anna is hier elke weekdag, 6 uren per dag. Ik kom goed overeen met haar, op dit moment ben ik weer aan het eten, daar heeft Anna voor gezorgd. Ik woon opnieuw in een appartement, en ik heb een eigen badkamer, die ik wel deel met Joana. Het enige wat ik een beetje mis is een eigen slaapkamer, ik deel namelijk een kamer met Joana. Het zal even wennen zijn. Maar ik heb wel mijn foto's kunnen ophangen in de slaapkamer! De fotoplastiek was wel een beetje groot, wat voor enkele problemen zorgde, maar maak je geen zorgen, nu hangt alles op.
Vandaag ben ik opnieuw naar school gegaan, dit keer met mijn mama. Ook dit keer kreeg ik te horen dat er iets niet in orde was met de procedure, maar vandaag heb ik tenminste toch al mijn papieren gekregen voor de inschrijving, alleen kan ik ze nog niet indienen.. Maar we proberen morgen opnieuw, vol goede moed! Na school zijn we naar het postkantoor gegaan, ik had namelijk een postpakket aangekregen, maar omdat het vorige week al toegekomen was, moest ik dus naar het postkantoor. Danku mama en papa voor mijn stijltang! ( ik was namelijk mijn stijltang thuis vergeten omdat ik vrijdagochtend mijn haar nog gestijld had, de tang was nog te warm voor de koffer, we wilden ze er later insteken maar dat zijn we dus vergeten) Ik heb ook mijn eerste briefje aangekregen, toen ik gisteren hier aankwam, lag het al op mij te wachten. Danku Stephanie! Ik heb ook mijn eerste publieke afgang meegemaakt! Dus ga maar goed zitten, en hou u vast zodat je niet van uw stoel valt van het lachen, want het is echt weer iets typisch voor mij! Toen mãe Cristina en ik van de post kwamen, wandelden we naar de auto, nu zoals je weet (of waarschijnlijk niet weet) zijn de stoepranden soms schuin hier, en héél erg glad, voelde mij al aankomen.. Ik wou dus op de stoep stappen, maar ik stap op die schuine (en enorm gladde rand) en BUMBA daar lag ik midden op de stoep, in het centrum van Benavente.. gelukkig hebben niet al te veel mensen mij daar zien liggen op de grond, alleen enkele bompies (mannen van middelbare leeftijd). Mijn mama was enorm geschrokken "Elise, Elise are you okay?". Ik heb er gelukkig niets aan over gehouden alleen een enorm zere kont, die hoogst waarschijnlijk morgen blauw gaat zien.
Toen ik onlangs in mijn boekje las waar al mijn vrienden en familie, kennissen.. een woordje in geschreven hebben, kwam ik plotseling tot de ontdekking dat ook enkele juffen van mijn lagere school en kleuterschool er ook in geschreven hadden! Een aangename verrassing! Bedankt! Ook aan de anderen die nog stiekem in het boekje geschreven hebben, mercikes manne! Ik probeer ook zoveel mogelijk mails te lezen maar ik heb niet al te veel tijd op de computer, dus sorry als je nog geen mailtje terug hebt gekregen! Ik hoop dat mijn blog het een beetje goedmaakt, het is wel geen persoonlijke mail, maar het is toch bijna even goed.
K ben hier nu ondertussen al meer dan een week in Portugal en ik begin het Portugese leven al wat gewoon te worden.. Eten, slapen en het vooral héél rustig aan doen! Dinsdag ben ik samen met mijn voorlopige mama, Teresa naar Vila Franca geweest, daar hebben we wat rondgewandeld in het shoppingcenter en 's middags zijn we gaan eten in jawel.. een echte Mc Donalds! Ik begon me stierlijk te vervelen in huis (mijn dagboek telt ondertussen al meer dan 30 pagina's omdat ik maar blijf schrijven als middel tegen de verveling), de jongens blijven graag binnen, tv kijken, op de playstation.. en ik moet eerlijk toegeven, de Portugese tv stelt niet veel voor.. Toen zei Teresa dat ik niet binnen moest blijven omdat de jongens altijd binnenblijven, ze gaf me een eigen sleutel en zei dat ik mag thuiskomen wanneer ik wil 'take your time, Elise'. Dat moest ze maar één keer zeggen, dus nu spreek ik geregeld af met Charlotte en Christopher, zij zijn hier ook met AFS en wonen net zoals mij in Benavente. Charlotte komt van Duitsland en Chris van de Dominicaanse Republiek. Woensdag zijn we naar school gegaan om ons te laten inschrijven, maar er was een probleem met de papieren dus konden we de volgende dag terugkomen. Donderdag was Chris eindelijk ingeschreven maar ik nog steeds niet.. Gisteren zijn we dan nog een keer teruggegaan maar ingeschreven ben ik nog altijd niet! Er was een probleem met papieren die nog niet aangekomen waren. Het begint wel dringend te worden aangezien de school dus maandag al begint! Dus maandag ga ik terug voor nog een poging, hopelijk zijn de papieren dan wel aangekomen. Charlotte, Chris en ik heb de laatste dagen Benavente al goed verkend, we hebben heel wat afgewandeld.. Gisteren waren we van plan om onze toer van donderdag voort te zetten, we wilden de rest van Benavente ook zien, maar wat bleek.. er was geen rest! We hadden heel Benavente dus gezien op enkele uren. Gisteren ging ik met Charlotte naar de supermarkt, ik had nog wat spullen nodig angezien ik veel heb moeten achterlaten thuis. De mensen in de supermarkt spraken geen Engels dus moest ik mijn beste Portugees boven halen.. en toen gingen ze iemand zoeken die Engels sprak (blijkbaar is mijn Portugees dan toch niet zo geweldig). Ook het afrekenen gebeurde niet volledig zonder problemen, maar ik heb dan toch niet de prijs moeten betalen die de kassierster zei, maar wel degene die op het product stond! Vraag me niet hoe ik dat heb klaargespeeld.. Het enige probleem dat ik hier heb is de sleutel, versta me niet verkeerd, ik ben enorm blij met mijn eigen sleutel maar.. ik krijg alleen de buitendeur niet open. En velen van jullie zitten nu waarschijnlijk dood te gaan van het lachen achter hun computer omdat het weer oooh zo typisch is voor mij, maar het is dus echt wel een moeilijk slot! Ik heb daar zeker 10 minuten staan prutsen aan de deur, toen ben ik een wandeling gaan maken omdat het een beetje verdacht begon te worden dat ik daar al zo lang aan die deur stond te prutsen, ze zouden nog beginnen denken dat ik inbreekplannen had ofzoo.. dus na mijn wandeling begon ik vol goede moed terug met een nieuwe poging om dat slot open te krijgen, maar tevergeefs. Gelukkig had ik een plan B, ik veronderstelde dat er wel iemand thuis moest zijn in de appartementsblok, dus duwde ik een willekeurige bel in en ik had al onmiddellijk prijs, er stak iemand zijn hoofd uit het raam. Maar wat had je nu gedacht.. natuurlijk kon hij geen Engels! Ik moest dus mijn uitgebreide Portugese woordenschat bovenhalen: "euuhmm, abrir a porta?" Gelukkig was hij snel van begrip en liet hij me binnen. Zoals je hoort, trek ik dus goed mijn plan hier in Portugal.
Nu even iets anders.. Het is dus inderdaad waar dat de mensen in Portugal veel eten, ze eten hier dus 4 keer per dag! Ze beginnen de dag met o pequeno almoço, het ontbijt, dan rond 13 uur het middageten (dat mijn broer, Manuel elke middag maakt), rond 18 uur nog iets klein en dan tussen 20 uur en 20.30 uur o jantar, het avondeten. Het eten is soms wel even wennen. Donderdag aten we kip met, je gaat het nooit geloven.. chips! Voor de rest eten we 's morgens brood, gesneden in hele dikke sneden, veel pasta, geen aardappelen (buiten dan chips), en vis. Blijkbaar is codfish of backeljau hier een van de nationale specialiteiten, ze eten het op allerlei manieren. Teresa heeft het voor mij klaargemaakt gemixt samen met look, ajuin en nog heel wat dingen onder andere chips, en verbazend genoeg smaakte het nog goed ook.. Mijn Portugees begint ook goed te verbeteren, als ik me verveel, lees ik de Portugese tijdschriften hier in huis en ik kan toch al de grote lijnen van de artikels verstaan, dus dat zit wel goed. Maar lezen is heel wat simpeler dan horen, geloof mij, die Portugezen kunnen nogal ratelen! Het weer is hier echt wel goed, ik loop de hele dag rond in een t-shirt, ik ben zelfs zonnecreme moeten gaan kopen. De communicatie met mijn gastbroertjes verloopt wel vrij moeizaam. Gisteren gingen we Manuels schoolboeken kopen, ze zeiden tegen mij: "Comprar livros." Okee dat verstond ik nog, toen vroeg ik aan hen: "What books are you going to buy?", blijkbaar was mijn zin iets te moeilijk want het antwoord was: " we.. books". Maar enfin, goed genoeg voor mij, dus ik volgde hen naar de boekenwinkel. Ze zijn hier ook héél hygiënisch, dat wil dus zeggen, douchen zoveel je kan en een overdosis aan deodorant gebruiken! Alle mensen zijn hier ook enorm vriendelijk, ik heb al heel wat afgekust hier hoor! Toen Teresa me meenam naar avó, haar moeder, pqkte die onmiddellijk mijn arm vast en liet die niet meer los, ze was de hele tijd over mijn arm aan het wrijven en toen ze dat beu was legde ze haar arm maar op mijn rug.. Zoiets zie je bij ons niet, denk ik toch. Soms sta ik gewoon ergens bij als ze aan het praten zijn en wrijft er iemand over mijn arm, maar ondertussen ben ik het al helemaal gewoon. Ik heb ook ontdekt dat ze hier eigenlijk niet zo katholiek zijn als ik wel dacht, k zit niet elke dag in de kerk voor degenen die dat moesten denken, ik heb zelfs nog geen enkele mis bijgewoond. Ook dragen niet alle vrouwen zwart voor de rest van hun leven als hun man sterft, alleen de oudere vrouwen die al een heel lange tijd getrouwd waren, andere dragen zwart voor een periode van ongeveer 2 jaar. In Portugal zijn er ook stierengevechten! Ik dacht dus dat dit alleen in Spanje was maar blijkbaar niet, meer nog de provincia waarin ik woon, Ribatejo is 'the land of the bulls and tough people'.. Het is dus niet waar dat de Portugezen altijd buiten zijn, samen op straat zitten en gezellig aan het praten zijn.. 's Avonds zit iedereen binnen in hun eigen huis, gelukkig heeft Teresa een uitbegreide filmcollectie en kan ik dus elke avond een filmpje meepikken. Dinsdag heeft ze 'PS I love you' gekocht omdat ik die nog nooit gezien had, die hebben we dus samen gezien. Ze heeft ook de eerste 3 seizoenen van Friends.. meer moet ik niet zeggen zeker. Natuurlijk, als een uiterst gemotiveerde AFS- studente neem ik altijd Portugese ondertiteling zodat filmkijken nog leerrijker wordt. En wat moderne muziek betreft, ik krijg mijn dagelijkse portie Mariah Carey, Enrique Iglesias e.d. want we hebben een uiterst sympatieke buurman die (nogal luid) van muziek geniet. Wat de jeugd betreft, de meesten blijven graag binnen, als je hier over straat wandelt, zie je bijna geen jonge mensen, maar dat zal ongetwijfeld wel veranderen wanneer het school begint. Zoals je ziet, heb ik dus al veel bijgeleerd. Morgen kan ik naar mijn echte gastfamilie, k begin al wel zenuwachtig te worden, maar Teresa heeft me verzekerd dat ' I will fit in'. Dus eigenlijk moet ik me niet te veel zorgen maken.
Vrijdagmorgen, 3 uur, opstaan, klaarmaken en vertrekken naar de luchthaven. Ik was zo moe dat ik op weg naar de luchthaven helemaal geen zenuwen had, maar toen we uit de auto stapten en met al mijn bagage de luchthaven binnen gingen, voelde ik me zo vreemd, ik besefte dat dit de laatste uren in België waren, het was ineens allemaal zo serieus, dit was het moment waarop ik maanden aan het wachten was. Samen met Kelly, Paulien en Leen, de 3 andere meisjes die ook naar Portugal gingen, stapte ik in het vliegtuig em liet al wat ik kende, wat mij dierbaar was achter mij. Het duurde 3 uur, maar toen waren we eindelijk in Portugal. In de luchthaven moesten we nog 2 uur wachten maar toen konden we eindelijk naar "het kamp". We logeerden in een hostel (géén hotel!), we werden naar daar gebracht in een bus, waar we samen in zaten met de mensen van Argentinië en die van de Dominicaanse republiek, dit wil dus zeggen, we hadden een hele bus voor amper 8 mensen! We waren bij de eerste die in het hostel aankwamen, we waren allen uitegeput, maar aangezien we nog geen kamer hadden, hebben we ons dus op de grond gezet. Toen we eindelijk een kamer hadden zijn we gaan slapen, ik heb 4 uur geslapen en toen was het hostel al goed gevuld. In het totaal waren we met ongeveer 70 mensen van 30 verschillende landen. Ik denk dat ik nog nooit zoveel verschillende nationaliteiten bijeen heb gezien, er waren mensen van Thailand, Rusland, Groenland, Ijsland, Noorwegen, Mexico, Turkije, Costa Rica, Zwitserland, USA, paraguay, Dominicaanse Republiek, Wallonië ( en nee, ik denk niet dat Wallonië een land is..), Argentinië, Duitsland, België.. en nog zoveel andere landen. De eerste dag was een rustdag en de tweede was goed gevuld met activiteiten, we leerden over Portugal en leerden elkaar en elkaars land kennen. De laatste dag deden we weer activiteiten, deze 2 dagen waren we in groepen verdeeld, elk land werd verdeeld over de verschillende groepen. De laatste avond deden we een activiteit "a new start", iedereen zei wat hij miste en deed dan een wens en stak een kaars aan, het was heel emotioneel maar het schepte een band, we zaten allemaal in hetzelfde schuitje, en wie begrijpt je beter dan iemand die hetzelfde meemaakt als jij? Dan deden we een "talentshow" Iedereen deed typische dingen van zijn land, danjes, spelletjes.. De Belgen deden een toneeltje! We deden onze hilarische reis naar Portugal na. De volgende dag maakte iedereen kennis met zijn familie, behalve ik.. Mijn familie is op reis dus nu verblijf ik bij Theresa en haar 2 uiterst schattige kinderen, Manuel en Antonio, 13 en 9. Ze zijn heel lief voor mij. Theresa is een echte Portugese, veel lach en altijd praten, soms is er geen woord tussen te krijgen, maar ik leer heel veel van haar. Ze geeft les koken en heeft me beloofd dat ze me zou leren koken en ze zou me zelfs op een dag meenemen naar haar klas. De eerste avond mocht ik al direct proeven van het typische Portugese familieleven, Theresa nam me mee naar een familiefeest! Heel de familie was er voor de verjaardag van Ines, haar ( dus nu ook mijn) nicht. Er werd gelachen en luid gepraat en gegeten, véél gegeten! Heel de tijd werd er gevraagd: Queres comer? Iedereen nam me onmiddelijk op in de familie, voor hen was ik nu familie. Ik amuseer me hier heel goed, dus maak je geen zorgen!
De laatste uren vóór haar vertrek... door de ogen van haar ma.
Het komt dichtbij, het grote vertrek naar Portugal. Ik blijf allerlei dingen doen, om mezelf af te leiden, zo word ik niet te emotioneel. Want dat gaat het afscheid alleen maar moeilijker maken. Elise en haar pa zijn aan het inpakken. Elise vraagt verschillende malen aan me, "wat mag ik zeker niet vergeten, wat moet er nog mee?". De zenuwen komen er toch aan. De laatste keer dat we samen eten voor haar vertrek, maak ik nog speciaal lekkere soep met balletjes, en ik ben blij dat we nog eens met z'n 5 aan tafel kunnen zitten. Elise krijgt van ons allen nog een speciaal afscheidscadeau. Ik zie dat ze er heel blij mee is. Rond 10.30h donderdagavond staat alles klaar. We beginnen aan onze korte nachtrust. Want om 2.45h loopt de wekker af. Ik doe natuurlijk geeen oog dicht, ben bang om te overslapen, om zeker het vliegtuig niet te missen kijk ik om 't half uur op de klok. Het worden nog spannende , emotionele uren voor we Elise door de pascontrole zien verdwijnen voor 3 maanden. Een raar gevoel. Je dochter voor zo'n lange tijd te moeten missen. Ik heb een moeilijke dag, en Elise is constant in mijn gedachten. Ik zal heel veel aan haar denken. Ik hoop echt dat haar daar een toffe tijd staat te wachten en dat ze er boeiende en leerrijke ervaringen mag opdoen , die haar verdere leven mee zullen bepalen. Het allerbeste daar in Portugal.
27 OKTOBER 2008 
