|
Het is bijna gedaan..
Nog enkele daagjes en ik ben terug in mijn oude vertrouwde belgenlandje, dus dit zal één van de laatste berichtjes worden vrees ik.
Ik ben blij dat ik al zoveel positieve reacties heb gekregen op mijn blog en dat zoveel mensen genoten hebben van mijn avonturen hier in het buitenland.
Maar het is nog niet zover en dus heb je nog de kans nog even te genieten van mijn schrijfels.
Donderdagavond ben ik naar de powersteples geweest, samen met mijn moeder want die wou ook wel eens een powesteplesje meemaken en stiekem wou ze ook wel eens zien waar ik al die donderdagavonden uithing, vermoed ik.
Ik heb ook de toestemming gekregen om een aantal foto's te nemen tijdens de les zodat ook jullie kunnen zien waar ik me mee bezighield op donderdagavond.
Na een vermoeidende les, we kwamen beiden bezweet thuis, aten we dus soep en brood aangezien we geen eten in huis hadden.
De volgende dag was het vrijdag, normaal gezien moest ik die dag voor 10ºano gaan spreken over AFS, maar toen ik op school aankwam hoorde ik dat het geen school was die dag, staking!
Deze keer geen leerkrachten of leerlingen die niet tevreden waren met het onderwijssysteem maar de kuisvrouwen, het personeel dat in opstand kwam. Portugal is een land vol verrassingen, je gaat de deur uit met het gedacht dat je een hele dag vol met lessen voor de boeg hebt en dan blijkt plots dat je een onverwacht dagje vrij hebt..
We gingen dus iets drinken in het café aan de overkant van de straat, alle leerkrachten deden hetzelfde..
Na een theetje gingen Damla en ik inkopen doen in Pingo Doce, we wilden die dag de maaltijd bereiden dat we normaal de vorige dag zouden maken.
We hadden een hele dag en het was nog maar net ochtend dus we moesten iets vinden om ons bezig te houden..
Ga dus maar even zitten want vanaf die dag heb ik dus cajou haar, met andere woorden we vonden onze bezigheid in het kleuren van mijn haar.
Damla kleurde mijn haar en na 40 minuten rond te lopen met mijn haar ingewikkeld in plastic folie, had ik dus een andere haarkleur.
Ik had wel veel beziens toen ik op het balkon stond met mijn haar ingepakt in een doorschijnende folie en in een t-shirt in midden november, mijn buurvrouw wist niet wat ze zag toen ze mij daar zo zag staan, ze bleef mij maar aankijken..
Ook mijn zusje verschoot even toen ze hoorde wat ik gedaan had maar ze vind mijn haar geweldig nu,
mijn ouders vinden het ook goed, mijn moeder zei zelfs dat we haar haar ook moesten kleuren en stijlen, dat is dus een duidelijke goedkeuring.
Maar maak je maar geen zorgen, veel verschil is het niet qua haarkleur, alleen een beetje.. roder.
Nadat mijn haar tip top in orde was begonnen we met het koken, het is te zeggen, Damla begon met het koken en ik hielp een beetje.
We kookten Turks eten: rijst (op een hele speciale en vooral ingewikkelde) manier klaargemaakt met ui, erwtjes, wortel..
Het was zo goed dat ik er kon van blijven eten!
Nadat we gekookt hadden, besloten we er een gezellige filmnamiddag van te maken.
We begonnen met een film van Barbie "Rapunzel", die we in de filmcollectie van mijn zusje aantroffen.
Aangezien de videotheek pas om 15.00u openging, moesten we wel een beroep doen op Barbiefilms.
In de videotheek huurden we dan Harry Potter films om de rest van de namiddag mee door te brengen en toen het avond was besloten we om nog maar eens een stapje in de wereld te zetten, discotheek Glam was de beste optie voor die dag.
In de discotheek was er een feestje van Lista D van onze school - onze vrienden zouden ons lynchen als ze weten dat we naar een D-lijst feestje gingen omdat ze allemaal Lista H zijn en zelfs Damla is Lista H maar een feestje is een feestje.. - er was heel wat bekend volk van onze school maar we bleven niet al te lang want rond 1.00u keerde iedereen huiswaarts dus even later wij dus ook.
De volgende dag bracht ik opnieuw door met Chris en Damla.
Na een goede (en vooral lange) nacht sprak ik af met Damla om te gaan zwemmen, we kwamen aan bij het zwembad, helemaal klaar voor een frisse duik, toen bleek dat we eigenlijk helemaal niet naar het uurrooster gekeken hadden en dat hadden we beter wel gedaan want het zwembad opende pas om 14.30u.. Dat was nog 1,5 uur wachten. We hadden geen zin om onze tijd te verdoen met nietsdoen dus gingen we inkopen doen om nog maar eens te koken. Deze keer niet voor mijn familie maar, eerlijk is eerlijk, voor Damla's familie.
Deze keer maakten we iets uitgebreider en ingewikkelder.
Damla kookte en ik hielp met groenten kuisen, aardappelen schillen, aardappelen frituren..
Na enkele uren koken kwamen Irina en Zé Pedro,Damla's ouders thuis.. met de lunch.
Ze waren niet op de hoogte van onze kookplannen en hadden onderweg iets opgepikt om te eten..
Geen probleem.. Ik at mee met hen en we spraken af dat ik gewoon zou terugkomen voor het avondeten.
Na onze cuilinaire hoogstandjes besloten we dan eindelijk te gaan zwemmen maar eerst spraken we af met Chris om iets te gaan drinken want we hadden hem de hele dag nog niet gezien.
Hij had geen zin om mee te gaan zwemmen dus gingen Damla en ik alleen zwemmen.
Het zwembad in Benavente is niet echt groot en bestaat uit een ondiep badje en een wedstrijdbad..
Het ondiep bad was verleidelijk maar ik koos dan toch voor het wedstrijdbad samen met Damla.
Damla is een zeer goede zwemster, ze heeft 10 jaar in een club gezeten en dus kan je je al voorstellen dat ik tegenover haar nogal een gek figuur sloeg.
Ik lag daar maar wat te drijven in het water en zwom op mijn duizendste gemak naar de overkant met mijn eigen persoonlijke zwemstijl terwijl zij baantjes trok.
Ik hing aan haar voeten terwijl ze zwom, ze leerde mij tuimelen in het water zonder dat mijn neus en oren vol water zaten en op het einde redde ze mij uit het water - denk nu niet dat ik aan het verdrinken was, (wat eigenlijk best wel zo had kunnen zijn) Damla was haar reddend zwemmen aan het oefenen en ik hielp haar door mij te laten redden - en het belangrijkste vergeet ik nog, dit alles deed ik met een roze maar dan echt knalroze badmuts op mijn hoofd! Een klein detail, die badmuts behoort dus aan Damla's vader, die die badmuts dus wel degelijk draagt.. Real men wear pink!
Na het zwemmen gingen we naar Damla's huis voor de finishing touch aan het eten en om het nagerecht, cheesecake, te maken.
Chris was ook uitgenodigd voor het avondeten en na een gezellige maaltijd werd onze cheesecake dus aangesneden..
Ze moeten de instructies toch maar eens herzien want onze kaastaart leek meer op een pudding dan op een taart..
Maar hoewel ze niet erg vast was, was onze taart toch best lekker.
Na het eten zagen we nog gezellig een filmpje,"O diabo vestido em Prada" ( The Devil wears Prada) en dan was het tijd voor mij om naar huis te gaan want zondag zou een lange dag worden.
Gisteren ben ik met mijn gezin en avó naar Óbidos gegaan, een dorp gelegen in een kasteel.
Het was echt de moeite waard, het was een klein, antiek dorpje ommuurd door een kasteelmuur met kleine straatjes,donkere, typische kroegen, oude huisjes en vele winkeltjes met typische streekproducten en handgemaakte spullen.
We wandelden eerst een beetje door het dorpje, dan aten we iets - ik leerde de typische Portugese nagerechten kennen - en vervolgens bezochten we het kasteel.
Het uitzicht was weer schitterend, ik houd geen woorden meer over om het te beschrijven aangezien alles wat ik hier bezoek zo prachtig en indrukwekkend is en dus de betekenis van mijn prachtig en schitterend is een beetje verwaterd maar geloof mij, zo'n uitzicht als dit vind je niet in België hoor!
Toen we terugkeerden was het al donker maar het strand, de zee was vlakbij en dus maakten we een korte stop.
We wandelden een beetje op het strand, luisterden naar het geluid van de golven en voelden de wind in ons gezicht.
De zee heb ik dus nog steeds niet echt gezien maar ik kan toch al zeggen dat ik aan de zee geweest ben.
Iedereen was uitgeput na deze dag dus ging ik maar eens vroeg slapen.
Dit was dan mijn laatste weekend.. nog even en ik ben terug thuis.
Het enige wat ik nu nog ga doen is genieten van mijn laatste daagjes hier, uitkijken naar mijn thuiskomst in België en niet proberen te denken aan wat ik hier allemaal zal moeten achterlaten..
Adeuzinhooo maltinha!
|
Ik zou zeggen, geniet nog van u laatste dagje daar en we horen u wel als ge weer terug in België zijt hé! Nog veel plezier en een goede terugreis. 
