Ik heb weer heel wat te vertellen! Donderdag bij het avondeten vertelde Cristina en Manuel me dat we de volgende avond niet thuis zouden eten maar er is een soort feest in het dorp en daar zouden we gaan eten. Ze vroegen of ik bier dronk, want ginder werd wel bier gedronken. Toen ik zei dat ik geen bier dronk, vroegen ze wat ik dan wel dronk. Ik begon op te noemen (maar dat lijstje zal ik hier maar niet opzetten zeker..), toen begonnen ze vanalle soorten drank op te noemen die ik niet kende. Maar in Portugal wonen, en die dranken niet kennen, dat kon natuurlijk niet, dus werden de flessen bovengehaald! Dus nu ken ik weer wat meer van de Portugese cultuur. Maar wees gerust, ik ben hier nog altijd in goede handen, mijn verantwoordelijke ouders hebben mij niet zat gevoerd hoor, gewoon een paar slokken laten proeven. In school heb ik gisteren weer een paar diagnostic tests moeten doen, en die zijn niet altijd simpel.. Ik heb ondertussen mijn test van Frans teruggehad, 106 op 200. Ik dacht dat Frans niet moeilijk ging zijn hier.. verkeerd gedacht. Maar ik denk dat ik toch nog altijd ver boven het gemiddelde zat, dus ik ben tevreden.
Gisterenavond hebben mijn ouders me meegenomen naar het 'feest'. Mijn vader zei voor we vertrokken, "Hoje é sexta- feira, hoje é tarde", ik was dus gewaarschuwd. Er stond een grote tent, vol met tafels, en alle tafels zaten vol! We hebben even moeten wachten maar dan hadden we toch eindelijk een plaatsje. Er werden schotels vol met eten op tafel gezet, verschillende soorten vlees, vis, schaaldieren en zelfs batatas fritas! Ook de wijn ontbrak niet, en die moest ik ook eens proeven van mijn familie, voor dat ik het door had, hadden ze mijn tas al goed volgeschonken. Het was heel gezellig, een typische Portugese vrijdagavond, eten, drinken en lachen.. overal in de tent stonden ook televisies waarop stierengevechten te zien waren. Overal waar gegeten wordt in Portugal zie je wel televisies. Na het eten gingen we naar de kermis. Ik ben samen met Joana, Manuel en de vriendjes van Joana in het spookhuis geweest, en het spookhuis hier is heel wat enger dan dat in België hoor! Nadat Joana zich uitgeleefd had in de botsauto's zijn Cristina, Manuel en ik nog een thee/koffie gaan drinken met een stuk taart en dan zijn we naar huis gegaan. Joana bleef bij een vriendin slapen dus had ik de kamer voor mij alleen! Vandaag kon ik eindelijk eens lang uitslapen, want het was wel nodig, hier hebben ze precies niet veel slaap nodig. Deze ochtend ben ik dan op zoek gegaan naar postkaarten, maar ik heb er geen gevonden, alleen verjaardagskaarten.. sorry manne, ik blijf zoeken! Deze avond is het Zatte Zaterdag, dus boodschap voor mijn vrienden: Ik verwacht een uitgebreid verslag, mis mij maar hard en vooral niet vergeten, HAVE FUN
I did it again, dinsdag wou ik binnengaan in het appartement want ik wou met Charlotte mijn lessenrooster vergelijken zodat we konden afspreken wanneer we samen naar school en naar huis konden gaan, en raad eens.. ik kreeg de deur niet open! Ik had precies een déjà vu.. Na lang proberen, besloot ik om bij de buren aan te bellen.. om te vragen of zij de deur misschien open kregen. Ik ben zo een paar appartementen afgegaan maar niemand deed open.. Toen kwam mijn pa gelukkig thuis en hij opende de deur, nadat hij even met mij gelachen had (dat had ik wel verdiend zeker). Ik begin te denken dat het toch aan mij ligt en niet aan de deuren, misschien ben ik gewoon niet zo technisch aangelegd. Ondertussen kan ik wel de deur openen. Ik zei tegen mijn moeder "Ik heb een klein probleempje, ik krijg de deur niet open.." Ik denk dat ze veel moeite heeft moeten doen om haar lach in te houden maar dan heeft ze me toch geleerd hoe ik de deur moet opendoen (van het appartement én de buitendeur!) dus nu kan ik met een gerust hart de deur achter mij dichttrekken want ik kan eindelijk mijn sleutel gebruiken, het duurt soms wel even voordat ik de deur open krijg maar alle begin is moeilijk zeker.. Dinsdagavond ben ik met pai Manuel en Joana naar Kempo geweest, dat is de club waarbij Joana karatelessen volgt. Het was best wel leuk om te zien, al die kleine kindjes die karatebewegingen deden. Mijn vader probeert mij nu te overtuigen ook karatelessen te volgen, hij zei zelfs dat hij misschien ook zou gaan als ik ga. Dus wie weet.. misschien heb ik binnen 3 maanden wel mijn zwarte band. Mijn familie is ook heel hard bezig met mijn Portugees, toen ik mijn eerste volledig correcte Portugese zin zei was mijn vader enorm enthousiast. Ik zei tegen Joana: "Eu vou dormir mas si tu queres, podes ler." Ik hoorde plots de mijn vader vanuit de studeerkamer roepen: "Muito bem!" Onmiddellijk kwam hij de slaapkamer binnen en zei opnieuw "Muito bem, eu vou dormir mas si tu queres, podes ler!" Jaja, als dat geen stimulatie is om mij de taal te leren, dan weet ik het ook niet meer hoor.
Gisteren was het mijn eerste schooldag, mijn vader kwam mij wekken en vol zenuwen vertrok ik even later naar school. Ik zag niemand bekend dus liep ik maar wat rond, toen realiseerde ik plots dat ik niet wist waar mijn lokaal was, dus vroeg ik iemand om hulp, maar zoals ik al talloze keren ondervonden heb, is het Engels van de Portugezen ook niet echt geweldig.. Gelukkig verstonden ze me wel en na wat Portugese aanwijzingen begon ik naar mijn lokaal te zoeken.. Gelukkig moest ik niet lang zoeken want ik zag Christopher op een bankje zitten, we zitten samen in de klas en daar was ik echt blij om op die moment! We gingen samen naar mijn eerste les: Frans en al direct een test.. Un test pronostic weliswaar, maar een test is en blijft een test. Ik dacht dat ik me geen zorgen zou moeten maken over het vak Frans maar na die test dacht ik er wel helemaal anders over.. Na de test moest ik mezelf voorstellen, gelukkig in het Frans en niet in het Portugees.. Het is nu niet dat mijn Frans zo fantastic is maar in ieder geval toch wel wat beter als mijn Portugees. De volgende les was Aardrijkskunde, als iemand mij zou vragen waarover de les ging.. ik zou het echt niet weten. En dan mijn laatste les van de dag, Engels, dat ging nog het beste. Ik spreek al bijna 2 weken Engels tegen iedereen dus ik had mijn Engels al wat kunnen oefenen. De leerkracht Engels is nogal een euh.. creatieve persoon. Iedereen moest één of 2 vragen bedenken die hij/zij wou stellen aan haar en toen iedereen zijn vragen had, duidde ze iemand aan die haar plaats moest innemen en moest proberen het antwoord te geven dat hij/zij dacht dat de leerkracht zou geven, dat leverde soms wel grappige situaties op. Toen moesten Chris en ik onszelf voorstellen, in het Engels deze keer, dat ging wat vlotter. Onder de eerste pauze kwamen er al direct 2 meisjes naar ons toe van onze klas die met ons begonnen te praten en de laatste les zat ik zelfs al naast een Portugees meisje, Sheiza in de les. Mijn eerste dag is echt véél beter gegaan dan ik verwacht had!
Vandaag moest ik terug naar school. Deze keer was ik gelukkig niet meer zo zenuwachtig. Onze eerste les was Educação Fisica (LO) maar de leerkracht is niet komen opdagen en omdat ze hier niet zoiets kennen als studie mochten we dus gewoon de school verlaten! Chris en ik zijn samen met 2 meisjes van onze klas naar de Pingo Dolce gegaan, een supermarkt waar je ook iets kan eten en daarna zijn we gewoon terug naar school gegaan. De mensen hier zijn echt wel heel sociaal hier, het was echt niet moeilijk om contact te leggen, ze komen gewoon naar u.. Toen ik vandaag in de supermarkt was, hoorde ik plots mijn naam roepen.. ik ben dus blijkbaar echt al gekend hier in Benavente (Het was wel een meisje van mijn klas maar toch.. dat ze mijn naam kende en op mij riep is toch een goed teken) Enkele meisjes van mijn klas helpen me ook met Portugees, ze leerden me vandaag enkele woorden zoals banco, cazaco, mala.. Ze zeiden tegen mij dat ze mij gingen helpen en dat ik over 3 maand even goed Portugees spreek als hen.. Even goed, daar twijfel ik een beetje aan, want als je hen hoort ratelen, zakt de moed me soms in mijn schoenen maar over 3 maanden zal ik toch al wel wat kunnen spreken zeker. We hebben zelfs al GSM nummers uitgewisseld, ze hebben me uitgenodigd om eens samen met hen te lunchen en ze willen dat ik naast hen kom zitten in de les, dus het is nu officieel, ik heb vrienden! (Echte Portugese vrienden bedoel ik he) De lessen volgen is best wel moeilijk hier in Portugal, vandaag had ik geschiedenis en af en toe begreep ik wel sommige woorden maar ik weet nu dat ik nog een lange weg te gaan heb! Als je dacht dat geschiedenis in België al moeilijk was.. wacht maar tot je het in het Portugees moet volgen!
Vandaag heb ik ook te horen gekregen dat er een kleine wijziging is in mijn lessenrooster, ik heb nu geen Frans meer op maandag, het was ofwel Frans op maandag, ofwel op dinsdag.. ik heb dus Frans op dinsdag wat wil zeggen dat ik maandag maar tot 10 uur school heb! Ooh ik hou van Portugal!
In Portugal zijn de mensen over het algemeen ook kleiner, vandaag zei een meisje uit mijn klas tegen mij dat ik GROOT was.. mijn dag kon nietmeer stuk. Ik voel me hier echt helemaal thuis tussen al die kleine mensen..
Ook nog eens bedankt voor al die leuke reacties en de brieven! Ik zou zeggen, doe zo voort..
Hier weer een berichtje vanuit het verre Portugal. Ik ben alleen thuis, dus ik dacht: het perfecte moment om nog een iets van mij te laten horen. Mijn mama is werken, ze is verpleegster en is deze morgen om 7.00u vertrokken en komt om middernacht pas aan, Joana is op school en mijn papa is ook werken. Hij heeft 2 supermarkten 'lojas' en weet dus wel wat te doen.
Ik ben eindelijk ingeschreven in school! Deze morgen ben ik samen met papa Manuel naar school gegaan om alles te regelen, ik ben nu dus officieel ingeschreven in de school. Normaal kon ik vandaag al beginnen (dus eigenlijk zou ik op dit moment moeten aan het les volgen zijn..) maar omdat ik educação fisica had, en mijn spullen dus niet bij had, besloten we dat ik gewoon morgen zou beginnen, dat was het makkelijkst. Ik zit in de klas 11º E, zoals jullie merken is het een heel ander systeem als in België en dat is best wel moeilijk. Voor de inschrijving vroegen ze altijd in welk jaar ik zat, ik zei dat ik in het 5e zat en dan kreeg ik altijd heel verbaasde blikken (nu weet ik dus waarom). Ook de schooluren zijn hier heel anders dan in België. Wanneer je begint en eindigt, hangt allemaal af van de vakken die je hebt. Om jullie een klein idee te geven, dit is mijn lessenrooster.
SEGUND.
TERÇA
QUARTA
QUINTA
SEXTA
8.30 9.15
Geografia
História
Francês
Educação Física
Inglês
9.15 10.00
Geografia
História
Francês
Educação Física
Inglês
10.15 11.00
Educação Física
Geografia
Francês
Português
11.00 11.45
Educação Física
Geografia
Francês
Português
11.55 12.40
Português
Inglês
12.40 13.25
Português
Inglês
13.30 14.15
Francês
História
História
14.15 15.00
Francês
História
História
15.10 15.55
Francês
Francês
Geografia
15.55 16.40
Francês
Geografia
16.55 17.40
Francês
17.40 18.25
Het kan dus ook zijn dat je bijvoorbeeld op woensdag enkel in de namiddag les hebt, of een uur in de voormiddag en een uur in de namiddag. Ik heb nu wel pech dat ik elke dag om 8.30u op school moet zijn, dus ik kan geen enkele dag uitslapen.. En dat is echt wel nodig! Gisteren zijn we een wandeling gaan maken, we vertrokken rond 22u en waren terug rond 23.30u. Om middernacht lag ik dus in mijn bed. En Joana, lag zelfs nog later in haar bed. Maar zij moest enkel in de namiddag naar school vandaag. Ik snap niet hoe ze erin slagen de dag door te komen, ze staan vroeg op hier en gaan laat slapen, zelfs de kinderen, en ze hebben hier, spijtig genoeg, géén siësta. Maar ik moet niet om 7. 00u opstaan hier, zoals in België (of zoals ik eigenlijk zou moeten doen in België). Ik woon vlak bij de school, ik kan er te voet heenwandelen, op een paar minuten ben ik daar. Mijn school is zeer oud, mijn vader is nog naar school geweest in dezelfde school waar ik nu les ga volgen en hij zei me dat ze nog niets veranderd was..
Mijn Portugees begint al wel wat te lukken, iedereen in huis spreekt nu meestal Portugees tegen mij, behalve als ik iets niet begrijp dan wordt het uitgelegd in het Engels, en ik probeer zoveel mogelijk Portugees terug te spreken, wat soms wel tot (vaak grappige) misverstanden leidt. Zoals gisteren: Ik wou het postpakket opendoen dat ik van mijn ouders had gekregen en omdat het nogal stevig ingepakt was, vroeg ik aan mijn moeder een mes "Tens uma faca?". Mijn mãe kijkt heel geschrokken naar mij en kijkt naar het postpakket, en ik vraag opnieuw of ik een mes mag maar dan in het Engels. Toen begreep ze me natuurlijk wel, en gaf me een mes. Ze dacht dus eerst dat ik zei dat mijn ouders mij een mes hadden opgestuurd, en dat ik dat kwam zeggen aan haar, je zou voor minder schrik krijgen..
wist je dat..
In Portugal hebben ze ook een gouden schoen, alleen noemen ze die hier 'Bota de Ouro', en ik weet zelfs wie hem gewonnen heeft.. Cristiano Ronaldo (verrassing!) Zondag was Madonna in Portugal, meer nog in Lissabon. Ze in Portugal bijna allemaal een tv hebben in de keuken en die altijd opstaat tijdens het eten. In 1991 telde Benavente 18 335 inwoners en had een oppervlakte van 521,46 Km2 ... zo, nu is mijn blog toch een beetje educatief
En voor ik het nog zou vergeten: Proficiat aan mijn ploegje dat dit weekend zelfs zonder mij heeft kunnen winnen! Go Go Vobako ! Doe zo voort!
Ik ben eindelijk bij mijn echte gastfamilie! Gisteren hebben Teresa en Antonio me afgezet bij de familie Grilo. Maar nu nog even over zaterdag, zaterdag ben ik meegeweest om Manuel te zien paardrijden. Het was heel leuk, hun 2 neefjes waren er ook, een tweeling waarmee je echt hard kan lachen. Ze houden ervan om een toreador na te doen, en de gelijkenis met een echte toreador is inderdaad treffend. Gisteren was dus mijn eerste dag bij de familie Grilo. Ze waren onmiddellijk enorm vriendelijk, ze hebben zelfs mijn bagage naar boven gedragen. ( ja inderdaad, ze weten wat ze moeten doen om ervoor te zorgen dat ik hen sympathiek vind..). Joana, mijn kleine zusje heeft me geholpen met het uitpakken, ze was nogal verbaasd over wat ik allemaal bij had, niet dat dat zoveel was hoor... Heel de tijd was ze aan het praten in het Portugees, en ik probeerde dan terug te praten.. ook in het Portugees. Het was best wel grappig, als ik haar niet verstond probeerde ze het met andere woorden, ik wist niet dat er zoveel verschillende manieren waren om hetzelfde te zeggen! Ook gebaren kwamen hier goed van pas. Mijn ouders sprekenwel een beetje Engels maar niet zo goed, maar dat is helemaal geen probleem, het is veel leuker in het Portugees te spreken, dus proberen we in het Portugees te communiceren, best wel moeilijk maar ook wel grappig. Heb je ooit al eens 'korfbal' proberen uit te leggen in het Portugees? Mijn mama, Cristina praat wel veel in het Engels tegen mij, maar eigenlijk is het niet zo goed, ik heb maar 3 maanden. Ze zegt het elke keer dat ze minder in het Engels gaat praten, maar eerst zien dan geloven. Joana kijkt net zoals ik enorm graag tv! Dus gisteren hebben we in de namiddag tv gekeken, wist je dat ze hier zelfs CSI Miami hebben, en dat niet alleen, ook Grey's Anatomy, Desperate Housewives, Heroes, Friends, Dharma and Greg.. Het enige probleem is dat Joana verzot is op cartoons en ik niet (voel ik hier al een gevecht om de afstandsbediening aankomen?).
Na de tussenmaaltijd (het eten dat ze eten tussen lunch en dinner, meestal een snede brood) zijn we gaan wandelen samen met de nichtjes, 2 ongelofelijk energieke en vermoeiende, maar best wel grappige meisjes. Na de wandeling hebben we nog een heuse steppenrace gehouden! Ik ben gewonnen tegen mãe Cristina, maar toen ik tegen Joana moest ben ik verloren, maar ik had wel de meeste supporters, iedereen was mijn naam aan het roepen. Dus zoals je ziet, aan populariteit geen gebrek, hoewel het wel allemaal kleine kinderen waren, maar het is toch al een begin, niet? Joana stelt mij aan iedereen voor die ze tegenkomt, gisteren kwamen de ouders van Manuel, mijn papa, op bezoek, Joana pakte onmiddellijk mijn arm vast en sleurde mij mee om mij voor te stellen. Ik heb ook al de zus ontmoet van Manuel, ze wou mij al onmiddellijk inhuren als babysit.
We hebben ook een echte meid! Dat heb ik altijd al willen hebben! Anna is hier elke weekdag, 6 uren per dag. Ik kom goed overeen met haar, op dit moment ben ik weer aan het eten, daar heeft Anna voor gezorgd. Ik woon opnieuw in een appartement, en ik heb een eigen badkamer, die ik wel deel met Joana. Het enige wat ik een beetje mis is een eigen slaapkamer, ik deel namelijk een kamer met Joana. Het zal even wennen zijn. Maar ik heb wel mijn foto's kunnen ophangen in de slaapkamer! De fotoplastiek was wel een beetje groot, wat voor enkele problemen zorgde, maar maak je geen zorgen, nu hangt alles op.
Vandaag ben ik opnieuw naar school gegaan, dit keer met mijn mama. Ook dit keer kreeg ik te horen dat er iets niet in orde was met de procedure, maar vandaag heb ik tenminste toch al mijn papieren gekregen voor de inschrijving, alleen kan ik ze nog niet indienen.. Maar we proberen morgen opnieuw, vol goede moed! Na school zijn we naar het postkantoor gegaan, ik had namelijk een postpakket aangekregen, maar omdat het vorige week al toegekomen was, moest ik dus naar het postkantoor. Danku mama en papa voor mijn stijltang! ( ik was namelijk mijn stijltang thuis vergeten omdat ik vrijdagochtend mijn haar nog gestijld had, de tang was nog te warm voor de koffer, we wilden ze er later insteken maar dat zijn we dus vergeten) Ik heb ook mijn eerste briefje aangekregen, toen ik gisteren hier aankwam, lag het al op mij te wachten. Danku Stephanie! Ik heb ook mijn eerste publieke afgang meegemaakt! Dus ga maar goed zitten, en hou u vast zodat je niet van uw stoel valt van het lachen, want het is echt weer iets typisch voor mij! Toen mãe Cristina en ik van de post kwamen, wandelden we naar de auto, nu zoals je weet (of waarschijnlijk niet weet) zijn de stoepranden soms schuin hier, en héél erg glad, voelde mij al aankomen.. Ik wou dus op de stoep stappen, maar ik stap op die schuine (en enorm gladde rand) en BUMBA daar lag ik midden op de stoep, in het centrum van Benavente.. gelukkig hebben niet al te veel mensen mij daar zien liggen op de grond, alleen enkele bompies (mannen van middelbare leeftijd). Mijn mama was enorm geschrokken "Elise, Elise are you okay?". Ik heb er gelukkig niets aan over gehouden alleen een enorm zere kont, die hoogst waarschijnlijk morgen blauw gaat zien.
Toen ik onlangs in mijn boekje las waar al mijn vrienden en familie, kennissen.. een woordje in geschreven hebben, kwam ik plotseling tot de ontdekking dat ook enkele juffen van mijn lagere school en kleuterschool er ook in geschreven hadden! Een aangename verrassing! Bedankt! Ook aan de anderen die nog stiekem in het boekje geschreven hebben, mercikes manne! Ik probeer ook zoveel mogelijk mails te lezen maar ik heb niet al te veel tijd op de computer, dus sorry als je nog geen mailtje terug hebt gekregen! Ik hoop dat mijn blog het een beetje goedmaakt, het is wel geen persoonlijke mail, maar het is toch bijna even goed.
