Sinds deze week begin ik eindelijk zicht te krijgen in mijn werk hier voor het komende jaar, al komt dat vooral doordat ik zelf een aantal initiatieven genomen heb. Maandag was ik bij een bijeenkomst van de gidsen en er waren hoera hoera 2!! Gidsen en de leidster!! Dus ja veel activiteiten zijn er niet gebeurd, maar de meisjes vertelden wel dat ze heel graag scouts zouden hebben in Gulbene en dat ze er zeker van waren dat als er ook jongens in hun groep zouden zitten dat er ook meer meisjes zouden afkomen :-p

Persoonlijk ben ik ook wel te vinden voor het idee dat er ook jongens in de groep zouden zitten, maar de ‘leerkracht’ wil geen jongens in haar ‘lessen’ (jup zo zien ze de scouts hier in Gulbene, als lessen) en ze kan zich niet inbeelden dat jongens en meisjes dezelfde activiteiten doen.

Dus bij deze is mijn taak hier een stuk duidelijker geworden:

-         hier moet een jongensscouts komen, en mijn idee is dat ze bijvoorbeeld in het begin 1 keer in de week een activiteit samen hebben en ik kan dat forceren door de leidster haar ego te strelen en te zeggen dat ze haar ervaring nodig hebben :-p met het plan dat na verloop van tijd beide groepen samensmelten

-         ik hoop een uitwisseling op poten te zetten met een Belgische scouts (dat is dan weer een mogelijkheid voor de gidsen en de scouts om samen te werken ;-)

-         ik organiseer een grote activiteit voor alle scouts uit de omgeving in Gulbene deze winter, en een weekend voor scouts uit heel letland (wel niet voor allemaal natuurlijk, 'k ga geen ‘kampen rond Brussel’ organiseren in mijn eentje in Gulbene :-p

-         Ik hoop binnen 2 weken een paar dagen naar Liepaja te gaan om samen met Victoria, een meisje uit Oostenrijk een aantal dingen te regelen voor een spel dat we samen gaan organiseren

En daar ga ik al eftjes zoet mee zijn, denk ik

Dinsdag 11/11 was het hier Lacisvirsdiena of zoiets (en de gidsen bestonden 11jaar) dit is een held uit een Lets epos die met een beer vocht, en hierbij worden de mensen geëerd die 90 jaar geleden voor de onafhankelijkheid van Letland gevochten hebben. En er was een fakkeltocht vanuit het centrum tot aan het monument voor de vrijheid, dat voor het gebouw van Baaze staat. Ik ging er samen met Sabine naartoe gaan, en erna gingen we de pomelo opeten die ze me cadeau had gedaan (het is een megacitrusvrucht), maar we hebben de tocht gemist. We waren nochtans ruim op tijd in het centrum, maar we wachtten nog op Sabine’s uitwisselingszus; Luisa uit Duitsland; en die was er 6 na 6, en de tocht die om 6u begon was al nergens meer te bespeuren (t leger liep voorop op een tempo dat je eerder aan een mars toeschrijft dan aan een fakkeltocht). Maar we waren wel nog op tijd voor de festiviteiten aan het monument. Hier werd het epos voorgelezen, volgens Sabine op een zodanig poëtische manier dat niemand het nog kon verstaan, met tussenpozen van Letse volksliedjes, het volkslied en het leggen van bloemen en het plaatsen van kaarsen aan het monument. Die kaarsen staan er trouwens nog. En erna ging de tocht naar het park, waar een gedenksteen of zoiets onthuld werd om het leger van Valmiera te bedanken om voor de bevrijding van Gulbene te vechten. Luisa heeft foto’s getrokken hiervan (ik niet, ik wist pas ’s namiddags dat dat ging gebeuren en 'k had mijn kodak niet mee) maar ik heb ze nog niet.

’s Avonds hebben we dan zeeslag gespeeld, maar hier noemt dat Kartupelis, en volgens Sabine is het typisch Lets, dus hoewel ik het kende heeft ze het toch helemaal nog een keer uitgelegd, want het kon niet dat ik het kon :-s

Woensdag was er het thee-feestje van de gidsen om hun 11-jarig bestaan te vieren. Stel je gewoon het typische theekransje waarbij je bomma’s rond een tafel ziet zitten voor, en dan heb je zo ongeveer wat dat thee-feestje voorstelde (hiervan heb ik wel foto’s). Toen ze me vroegen of wij in de scouts ook soms zo’n feestjes hielden had ik enorm veel moeite om niet in lachen uit te barsten, want ik zag al onze gasten al braaf rond een tafel zitten en thee drinken en gebakjes eten à behoorlijk hilarisch idee. Maar ik heb me er diplomatisch vanaf gemaakt door te zeggen dat we in België niet zo vaak thee drinken.

Op dit feestje wist de leidster me trouwens vol trots te vertellen dat op hun kamp deze zomer, met alle scouts en gidsen van Letland de oudste leidster 95 zal zijn. Dus ik denk dat ze nog niet direct gaat stoppen.

Donderdag en vrijdag heb ik niet veel speciaal gedaan, vrijdag eigenlijk helemaal niets, behalve gewacht op mails van organisaties die niet antwoorden, wat nogal mottig is als je hun antwoord nodig hebt om verder te kunnen.

Vanmorgen heb ik mijn keuken en mijn badkamer gekuist, en 'k heb een poging gedaan om mijn bad terug wit te krijgen, en dat is toch enigszins gelukt, al ziet hij nog behoorlijk geel. ‘k had beter een voor-en-na foto genomen, maar ‘k heb dat pas gedacht als het al te laat was voor de ‘voor’.

Straks vertrek ik naar Riga, een aantal meisjes van het jeugdcentrum waarin één van de Laura’s uit Duitland werkt ('k heb er hier ondertussen al 4 ontmoet) organiseren een Letse avond voor vrijwilligers en ik ben uitgenodigd. Morgen ga ik misschien nog eftjes in Riga rondlopen, ik weet het nog niet.

Maandag moet ik om karton en een aantal Tangrams knutselen. Dinsdag is het hier namelijk nationale feestdag, en Letland bestaat 90 jaar (ja ze zijn nog maar van ’91 of zo weg van de Sovjetunie, ma toch, ‘k snap het ook niet zo goed, maar als ik ernaar vraag negeren ze die vraag precies, dus jah) en dat wordt dus uitgebreid gevierd, maandag, dinsdag en woensdag zijn 3 vrije dagen. Dinsdag is er hier een ‘marathon’ met chekpunten, en ze kunnen kiezen de echte lange marathon door heel Gulbene, of voor de families is er ook een kortere (wandel-) route. In ons checkpunt moeten ze een Tangram oplossen en dan krijgen ze een stukje van de zin die ze moeten verzamelen. Ik hoop in elk geval dat het mooi weer ga zijn, want ik moet 4u buiten staan.

Voila, dat was het voorlopig, tot de volgende keer, ik ga nu naar Riga.

17-11-2008 om 13:17 geschreven door Elke  

12-11-2008 om 14:40 geschreven door Elke  

Dit weekend was er een feestje in Jule’s appartement in Jēkabpils, dat is ongeveer 100km van hier, maar omdat het niet echt een grote stad is, en ook niet in de richting van een grote stad, is er maar 1 rechtstreekse bus per dag. Ik wou al overdag gaan, en nog iets van Jēkabpils zien, dus moest ik 2 keer overstappen, wat betekent dat ik die 100km in 6u heb afgelegd. Hoewel ik hierbij waarschijnlijk niet direct een snelheidsrecord gebroken heb, heb ik er eigenlijk helemaal geen spijt van, de reis was een belevenis op zich. Om het met een cliché te zeggen: niet de bestemming maar de reis was het doel :-p.

Ik vertrok om 10 voor 7 om de bus van 7.35u te halen en wanneer ik erop zat tot de conclussie te komen dat hij zo goed als langs mijn appartement passeert en dat ik dus 40 minuten langer had kunnen slapen, maar goed dat weten we nu voor de volgende keer. De bus die ik nam was de bus tussen Gulbene en Madona, de districtshoofdstad van het aanliggende district. Wanneer je langs de “grote (geasfalteerde) weg” gaat is het exact 50km, maar aangezien het een regionale bus was, ging hij naar alle tussengelegen kleine dorpjes met niet geasfalteerde wegen,wat ervoor zorgt dat deze 50km 1u en 40 minuten duurde. Onderweg is de buschauffeur 2 keer uitgestapt om te kijken als hij niks geraakt had aan de onderkant van zijn bus toen hij in een put reed.

Eenmaal aangekomen in Madona moest ik 1u40min wachten op de volgende bus naar pļaviņas en dringend naar het toilet. In het busstation was er een wc, en na betaald te hebben aan de WC-madam, kreeg ik mijn rantsoen wc-papier: een in twee geknipte servet.  Meestal staat er aan het loket van de wc-madam een rol waar je het benodigde wc-papier van kunt trekken, maar hier was het dus een in twee geknipte servet. Vervolgens heb ik in het station m’n boterkoek opgegeten en daarna ben ik in Madona gaan rondlopen, en ik vond het best wel een aangenaam stadje. In het station was het trouwens 15cent voor de wc en 12 cent voor een warme chocomelk. Ik ben naar de tirgus geweest, dat is een soort permanente markt waar ze vooral kleren en schoenen en zo verkopen, en ik denk dat de meeste letten ook dar hun kleren en schoenen kopen, want behalve in Rīga heb ik nog niet veel kleren en schoenenwinkels gezien. Maar ik heb daar een echte gebreide dikke wollen muts gekocht voor 3,5lat, en kben der wreed content van.

Vervolgens heb ik dus nog een uur op de bus gezeten voor de volgende 44km naar Pļaviņas waar ik weer een uur moest wachten. In Pļaviņas was er geen busstation, maar wel een treinstation, dus ging ik daar maar op zoek naar een wc die heb ik uiteindelijk, na behoorlijk lang zoeken gevonden aan het einde van het perron, de reden waarom het op het einde van het perron was werd me duidelijk toen ik naar binnen ging, net als de reden waarom mannen en vrouwenwc’s gescheiden zijn. In letland staat de V trouwens voor venten en de S voor vrouwen (niet missen aub). De reden is ook duidelijk te zien op onderstaande foto, inderdaad er zijn geen deuren, en inderdaad, de vorige persoon had het linkse gat niet gemikt :-s, maar ik was toch blij dat ik een wc gevonden had.

Vervolgens nog 40minuten tot aan het busstation van Jēkabpils, en dan kon het zoeken naar Jule’s appartement beginnen, na aan zonder overdrijven zeker 10mensen de weg gevraagd te hebben ben ik aangekomen. De meeste mensen beweerden ofwel dat ik er al was zeiden tur, nektama: daar de volgende (straat) en na heel veel turs was ik er.

Het is wel vreemd, alle vrijwilligers zeggen dat de letten zo gesloten zijn en als je iets wil vragen gewoon doorlopen en doen alsof ze je niet kennen, maar bij is het helemaal niet zo, alle mensen aan wie ik iets vroeg, gaven mij een uitleg, somige vroegen wat ik in Jēkabpils kwam doen, en wat in letland, vanwaar ik kwam,… ook met de vrouw op de markt heb ik zeker 10 minuten staan babbelen en als ik stond te wachten op de bus begonnen de mensen meestal spontaan te praten, en als ze merkten dat ik het niet verstond, probeerden ze trager te praten en met gebaren of een poging tot Engels en Duits uit te halen. T was eigenlijk echt tof, maar ik was wel blij dat het in het terugkeren maar 3u duurde.

Het feestje was uiteraard ook tof, en het leuke aan het feit dat het vroeg donker is, is dat de feestjes vroeg beginnen omdat iedereen denkt dat het al laat is, ik denk dat we om 5u of zo begonnen zijn, om 7u dacht iedereen dat het al 11u was of zo, best wel grappig. Maar theeft toch nog lang genoeg geduurd en ik heb uiteindelijk half op rugzakken geslapen, want het lag overal al vol met mensen die al eerder gaan slapen waren.

En om de foto’s eventjes te verduidelijken: het was een after-halloween en bad taste feestje

11-11-2008 om 11:25 geschreven door Elke  

10-11-2008 om 13:44 geschreven door Elke  

10-11-2008 om 13:42 geschreven door Elke  

Hoi,

Twee vrijwilligers die dinsdag naar huis vertrokken zijn, organiseerden vorig weekend een “seminarie”, zoals alle bijeenkomsten hier genoemd worden, omdat de vrijwilligers die hier al een eindje zijn de nieuwe zouden leren kennen en omgekeerd en zo ideeën uit te wisselen over wat we samen kunnen doen (voor de projecten é, niet de feestjes en dergelijke). Zij werkten in Ķemeri nationaal park. De zaterdag hebben we een kleine wandeling gemaakt in het park, en dat was wel de moeite, het is heel moerasig en er loopt een zwarte rivier doorheen, door de hoeveelheid zwavel in het water. ’t schijnt dat dat gezond is voor je huid en zo, en vroeger waren hier dan ook een aantal sanatoriums waar de russen naar op reis kwamen, maar sinds letland onafhankelijk is, staan die gewoon te verkrotten, en dat heeft het dorpje op sommige plaatsen een echt oost-Europees uitzicht.

De bomen die hier groeien hebben steltwortels, doordat er zoveel water is staan ze precies op hun tenen, een beetje zoals in het mangrovewoud. 'K had jammer genoeg mijn kodak niet bij, dus 'k heb daar geen foto’s van.

De zondag zijn we naar het meer gewandeld, en daar heb ik wel foto’s van! Dus je kan helemaal zelf zien hoe het eruit ziet! In de zomer komen de mensen hier om naar de vogels te kijken, maar nu waren er enkel zwanen en een troep ganzen met een fout in hun kalender. Daarna hebben we nog een wandeling gedaan door het bos, denk dat dat wel de moeite was, maar ik was ziek dus ik wou vooral gewoon terug naar m'n appartement.

In de namiddag zijn een aantal nog naar het weeshuis geweest om daar spelletjes te spelen. Maar ik heb samen met een paar andere de trein naar huis genomen. De foto toont wel hoe warm het was in de trein :-s

Zowel de zaterdagavond als de zondag zijn we in het motel gaan eten, het enige motel/restaurant/café in het dorp. De zaterdag heb ik 3,5 lat betaald voor m’n eten en m’n drinken samen en de zondag 2,10 lat, zeg nu nog dat letland duur is :-p

Toen ik ’s avonds thuiskwam was ik ziek, 'k denk dat ik nog nooit zo hard gerild heb, en de maandag ben ik dan ook thuisgebleven. Verder heb ik deze week niet veel speciaal gedaan, 'k had gelijk niks te doen op mijn werk maar k moest er wel heel de dag zijn donderdag omdat er anders niemand was, en ik heb dan een idee uitgewerkt voor een gotcha spel in Gulbene, maar ze kennen dat hier niet, en ze snappen het precies niet en zijn daarom niet zo enthousiast. Maar 'k ga ze nog wel overtuigen.

Sinds donderdag is het hier koud. ’s Nachts vriest het, serieus, want donderdagmorgen was het meer aan het begin van mijn straat al dichtgevroren en vandaag (zondag) liggen er al redelijk grote stenen op die mensen erop gegooid hebben en die niet door het ijs gezakt zijn (de stenen é, de mensen kan het nog niet houden). En overdag wordt het niet meer warmer dan 5 graden.

En vrijdagavond ging ik met Sabīne naar een basketmatch gaan: Gulbene – Rīga.’t Schijnt dat de plaatselijke ploeg redelijk goed is, en basketbal is hier samen met ijshockey dé sport om naar te gaan kijken en te spelen en zo. Maar mijn Letse les was verzet dus ik kon niet, en dan hebben we maar samen gekookt: bloemkool met kaassaus.

10-11-2008 om 13:40 geschreven door Elke  

Na een drie en een half uur durende rit met de bus kwamen Sabīne aan in Rīga. Daar moesten we nog de juiste bus zien te vinden die ons naar Rāmava, een deelgemeente van Rīga zou brengen. Nummer 23 hadden we snel gevonden aan één van de bekendste bushaltes: Stockman. Helaas reed hij in de misse richting, en met nog ongeveer 5 minuten respijt hadden we 2 bushaltes met dezelfde naam aan de overkant van de straat, waar we natuurlijk eerst de verkeerde van uitkozen. Maar gelukkig waren we nog ruim op tijd aan de juiste “piedetura”. Daar zagen we nog een groepje gepakt en gezakte mensen, en met de nodige concentratie konden we uitmaken dat ze Duits spraken, en aangezien ze aan dezelfde halte uitstapten konden we concluderen dat ze ook naar de on arivaltraining gingen 5eigenlijk gingen we daar al eerder vanuit, want wij wisten niet waar we eruit moesten en zijn maar uitgestapt wanneer zij uitstapten.☺)

Wanneer we aankwamen was er lunch (‘t was 2u in de namiddag, ma dat is hier volledig normaal, want waar ik dit weekend naartoe ga is de lunch om 3u) en daarna kon de training beginnen. Eerst deden we een aantal kennismakingsspelletjes en moesten we onze projecten voorstellen en zo. Alle vrijwilligers zijn toffe mensen, de een natuurlijk al toffer dan de ander, maja en ook de mentors vielen goed mee. Dit was trouwens mijn eerste kennismaking met Letse jongens die wel iets zeggen. Kaspars en Vilis (en Līga, ma das geen jongen) waren onze “trainers”, de mensen die het weekend leidden, en ze waren echt super. En ook Mārtiņš, de mentor van Eelste, het Nederlandse meisje is tof (en er waren niet meer Letse jongens aanwezig).

We moesten als mentor en vrijwilliger ook dichter bij elkaar komen (vandaar de blinddoeken, we moesten elkaar vertrouwen) en we gingen op “adventure”. Ons groepje: …(kben haar naam vergeten want ‘t is een moeilijken) en Zane uit letland en Victoria uit Oostenrijk, Markus uit Duitsland (ma die ging maar eftjes mee, want ‘t was z’n verjaardag en z’n ouders waren nr letland gekomen om hem mee te nemen naar een concert die avond) en ik had de verste tocht, en we hebben er om onze naam: “the Union of cirkle” eer aan te doen een 4 keer zo lange tocht van gemaakt :-s maar we waren wel superblij wanneer we uiteindelijk in Dole aankwamen en dat we uiteindelijk een vriendelijke vrouw vonden die ons nog binnen de tijd terug kon brengen. Onderweg moesten we ook mensen vertellen over EVS, hun levensverhaal vragen,… maar de letten mochten niet met de plaatselijke bevolking spreken, dus Victoria en ik hebben goed onze best moeten doen. En we hebben ook een foto getrokken van Zane in de tram met de bananen en van … toen ze eindelijk weer kon lachen (ergens onderweg had ze besloten dat ze niet meer ging lachen, omdat te ver was)

De foto van het boetseerwerk hoort trouwens bij het “dichter bij elkaar komen”- aspect. Sabīne moest een huisje maken en ik een paddenstoel, maar we wisten het niet van elkaar en we moesten er zonder met elkaar te spreken een geheel van maken dus heb ik de paddenstoel gepromoveerd tot schoorsteen

’s avonds waren er ook een Letse avond, georganiseerd door de mentors en een internationale avond door ons en natuurlijk erna ook iedere keer een feestje

De laatste avond, wanneer de mentors al naar huis waren mochten we naar eigen believen invullen en hebben we dus een talentenjacht georganiseerd, en ik was voorzitter van de jury J

Zondag hebben we nog “genetworked” en samen met Victoria ga ik een spel maken in 2 verschillende steden, eerst een weekend bij mij in Gulbene en dan bij haar en Jerome in Liepaje (jammer genoeg compleet de andere kant van letland en een uur of 8 op de bus zitten) en samen met Victoria en ulli gaan we een internationale dag ineensteken, maar daar moeten we nog een keer over nadenken.

En tenslotte vertrokken we met-een-knuffel-afscheid-nemend terug naar ons eigen stukje letland (behalve Jule, Kristien en Ulli die momenteel een weekje in Stockholm zitten)

Dus eftjes om jullie voor eens en voor altijd van de nationaliteiten op de hoogte te brengen:

Kristien, Jule, Karo, Marina en Markus: Duitsland

Ulli en Victoria: Oostenrijk

Jerome en Perrine: Frankrijk

Arif: Azebijan

En Eelste: Nederland

31-10-2008 om 11:42 geschreven door Elke  

Maandagochtend in de vroegte bracht Ieva me naar Mālamuiža, waar 4 jongens de nacht int bos doorgebracht hadden, en vanwaar ik ze vanaf nu zou vergezellen. Om hen te overtuigen van mijn kunnen moest ik ze voor 9u ’s avonds naar een meer iets voorbij Lieacejiems leiden, anders was er geen pot voor het ontbijt en het avondmaal.  Maar dan wel zonder de straten de gebruiken. Recht door t bos dan maar. Nu moet je je wel een echt boreaal woud voorstellen: allemaal zilverberken, heeeeeeeeeeeeel dicht bij elkaar, veel omgevallen bomen en ertussen moeras. Maar blijkbaar heb ik wel indruk gemaakt want Tagis zei dat ik precies een klein boswezentje was dat roef roef roef door ’t bos ging en dat ze onmogelijk konden bij houden. Rond de middag kwamen we aan aan de Gauja, die we moesten oversteken. Er stond een brug op de kaart, en omdat we een kilometer en een half zaten van waar we dachten dat we zaten, dachten we dus dat dat die hangbrug was (zie foto’s) en toen waren ze weeral onder de indruk dat ik dat als meisje durfde (de andere optie was zwemmen, en da zag ik nog minder zitten) maar ‘k moet eerlijk zijn, ik deed bijna in m’n broek, en ‘k was zo hard aan ’t trillen op m’n benen dat ik er halverwege bijna af lag, ma ‘k ben droog aan de overkant van de Gauja geraakt. Dat mag je wel behoorlijk letterlijk nemen, want de hangbrug was niet gemaakt voor mensen die maar 1m 59,5 groot zijn, en op ’t einde waren de touwen te ver van elkaar en ben ik naar beneden gevallen en heeft Sergei me omhoog moeten trekken :-s

Aan de overkant aangekomen hebben we vuur en eten gemaakt, is Roma naar huis gegaan, en hebben de mensen die daar woonden ons uitgenodigd voor thee, koekjes, een sauna en droge kousen (de sauna ging niet, want het is blijkbaar niet goed als je na een sauna buiten slaapt) en we hebben plastiek zakjes gekregen voor rond onze kousen zodat ze niet opnieuw nat zouden worden. ‘k had eigenlijk een foto moeten trekken van het interieur, maar ‘k heb daar toen niet aan gedacht (maar denk gewoon aan ‘terug naar Siberië met martin heylen en je komt al in de buurt) maar Tagis heeft wel foto’s getrokken en hij zou me de DVD opsturen (hij woont in Rīga) en dan zal ik ze dus wel kunnen tonen.

Toen we terug buiten kwamen was het al donker, en na een uur of 2 deed ik niks anders meer dan vallen (die jongens om een of andere reden niet, ik weet niet hoe ze het deden) en een keer ben ik verkeerd gevallen, en heb ik mijn rechterliesspier verrokken, met als gevolg dat iedere stap zeer deed en het nu ik was die hen niet meer kon volgen. Uiteindelijk zijn we nadat ik met gsm in de hand in 2 grachten gevallen was aan het meer aangekomen. We hebben vuur en eten gemaakt, de tenten op gezet en ons grief gedroogd (de extra slaapzak die ik uit Bāze meegenomen had heb ik iets te veel gedroogd (hij is een beetje gesmolten :-s)) en zijn gaan slapen, ik heb niet veel geslapen, want m’n lies deed teveel pijn (hij (of zij, wat is t geslacht van een lies??) doet nog steeds pijn, maar niet meer zoveel), maar m’n slaapzak was wel superwarm. De volgende dag zijn teruggewandeld naar lieaciejiems, waar normaal een sauna op ons wachtte, maar ze waren hem vergeten klaar te maken.

Maar al bij al: voordat m’n lies pijn deed was t heel tof

De gsm is gedroogd en werkt terug

Ik heb hen ‘every where we go’, ‘1,2,3,4,5,6,7 zo gaat het goed…’ en ’t gat van een ezel is rond…’ geleerd (da laatste wast muziekje van Sergei z’n gsm en we zaten er allemaal mee in ons hoofd, dus ik moest hen de tekst leren).

Sergei is bizar, hij eet lookteentjes en koekjes met ketchup

Tagis is tof

Maris weet ik nog niet goed als hij tof is of niet

En de woorden ‘pa labi’ (naar rechts) ‘pa kreisti’ naar links ‘streikti (of zoiets: rechtdoor) en gravis (gracht) ga ik waarschijnlijk nooit meer vergeten

En ik heb waarschijnlijk nog nooit zo ‘basic’ gekampeerd ’t water haalden we uit het meer (vandaar dat we het meer moesten bereiken en dat de pot vrij nodig was want ongekookt zou ik dat toch niet gedronken hebben) en t was ook de eerste keer dat ik rijst met corner beef (of zoiets) als ontbijt at. Maar t was super en in december ga ik misschien weer mee.

En er zit een gat in m’n broek.

Over de foto’s:

De jongen in de tent is Maris, die met de muts Sergei en die die nooit helemaal in beeld is behalve op de touwbrug is Tagis

31-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke  

maandag en dinsdag ben ik dus 't bos in getrokken, met maris tagis en sergei, ook hier zijn nu dus enkel de foto's en volgt morgen of zo een uitgebreid verslag.

ook hier was het supertof en zo, alleen heb ik nu een verrokken lies-spier, ma da komt wel in orde

dagdag

Elke

30-10-2008 om 12:36 geschreven door Elke  

30-10-2008 om 12:27 geschreven door Elke  

30-10-2008 om 12:15 geschreven door Elke  

Elaba,

Zondag was het dus zover. Dé excursie met de gidsen. Ik moet eerlijk zijn, ik had me de eerste keer vergist, de leidster is geen 70, maar eerder ergens in de 2^e helft van de 60. J

Onze eerste stop was een boerderij met struisvogels en damherten waar we van de boerin een hele uitleg kregen (vraag me niet waarover ze ging, want ‘k heb er niks van verstaan). Onderweg hadden we een aantal leerlingen (enkel meisjes welteverstaan) van de school waar de leidster lesgeeft (vraag me niet wat de pensioengerechtigde leeftijd is in letland :-s) opgepikt, wat de groep gelukkig wat groter maakte. Het was enkel de oudste groep die mee was, dus die meisjes zijn allemaal 14, volgens mij net iets te oud om zoiets te gaan bezoeken, ma soit.

Vervolgens reden we naar een park met 2 grotten met een ondergronds meer. De uitleg was misschien interessant (de meisjes moesten het wel interessant vinden, want als ze eftjes niet luisterden kregen ze onder hun voeten van de leidster) en binnen was het naar t schijnt mooi, maar van de uitleg verstond ik niet, en de groten waren (t schijnt enkel int begin) nogal laag, waardoor ik claustrofobologisch niet verder dan de eerste 4 meter geraakte. Volgens de uitbaadster van het park zijn de grotten zeer bekend en komen toeristen speciaal uit Canada en Amerika naar hier om ze te bekijken, maar vreemd genoeg heb ik ze in geen enkele toeristische gids teruggevonden. De wc van dit park is ook de moeite: een veredelde HUDO, met het verschil dat er in de HUDO af en toe aarde opgegooid wordt, en hij ook niet afgesloten is, waardoor de geurverfrisser die hier rijkelijk gespoten werd, niet nodig is (en zeker als de HUDO 5m hoog is J ).

En dan weer een dierenpark, met lama’s en kamelen (ja, ‘k heb ze horen klaften, ook al was het na 11u), waar ze een wandelingetje konden maken met een lama aan de leiband (en ja idd die spugen als ze boos zijn (of nog niet willen doorlopen))

Ondertussen was het al na 1u, en zaten we opnieuw in de bus, richting het avonturenpark (ik dacht daar gaan we wel picknicken, ma sinds ik om 5u toen we terug in de bus zaten m’n boterhammen zat op te eten heb ik door dat ze hier niet echt meedoen aan middagpauzes, iedereen eet gewoon als hij of zij honger heeft) en dat was wel tof, zo een touwenparcours in de hoogte met deadrides en van alles, en voor maar 5,75lat (iets meer dan 8 euro) wel een batje. ‘T was nog redelijk groot en je kon alles zoveel keer opnieuw doen als je maar wil. Hiervan heb ik geen foto’s want ‘k had m’n kodak niet bij in dat broekje was dat nogal moeilijk om in m’n zak te steken, ma van de rest dus wel. Ook een paar van de “leidster” (die haar excursie kleren aanhad die beter meevallen dan haar lesgeefkleren) dus oordeel vooral zelf.

De dag was uiteindelijk wel çava behalve dat ik me doodgeërgerd heb aan de manier waarop ze met gasten van 14 jaar omgaat, ’t is niet moeilijk dat er een paar zijn die haar in haar gezicht uitlachen.

17-10-2008 om 14:31 geschreven door Elke  

Maandag heb ik mijn tweede Letse les gehad (en vandaag, donderdag de derde) en volgens mijn leerkracht heb ik talent voor taal. Dat al mijn leerkrachten in talen van ’t middelbaar dat hier maar een keer lezen: ik ben wel goed in talen, dus jullie hebben mij altijd verkeerde punten gegeven. Volgens mij zit er hier iets in de lucht of zijn ze hier niks gewoon (‘k ga niet zeggen in ’t water want dat weet ik: veel te veel sulfiden, t stink naar rotte eieren, nie normaal, dus dat water drink ik niet, ‘k poets er zelfs m’n tanden niet mee, dus aan ’t water kan het niet liggen é). Vorige week was ik artistiek en deze week ben ik goed in talen. Tha, als er nu nog iemand komt die beweert dat ‘k gevoel heb voor ritme of da ‘k goed kan zingen kom ik helemaal niet meer bij. Maja, wie weet zit er zelfs een groot dichter in mij!

Woensdag heb ik meegedaan aan de grote nationale sport hier: blaadjes opvegen, en dat gebeurt hier zeeeeeeeeer grondig, ik denk niet dat er nog een blaadje op ’t gras lag. (en neen ik droeg geen sjaaltje op m’n hoofd)

’S morgens ben ik naar het klasje geweest voor kinderen met leerproblemen of zoiets (kweet niet wat het precies is, ma er zitten kinderen van heel het middelbaar bij elkaar, en de jongste kunnen met moeite lezen, dus laat ons zeggen een serieuze leerachterstand. ‘K heb die een eerste les Engels gegeven (echt wel heel basis) en ze vonden het tof, dus na de herfstvakantie volgt de tweede les. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn, als je werkblaadjes die ik gemaakt heb omgekeerd maakt kan je de basis van het Lets leren. Werkblaadjes zijn dus verkrijgbaar op aanvraag. J

’S avonds heb ik broodpudding gebakken, en ik ben sindsdien een belangrijke levensles wijzer: je verbrand beter je vinger dan dat je het eten laat aanbranden, want dan gaat er geen brandalarm af en staan er geen flikken in je living. J Maar nu zit ik wel met een blaar van ongeveer een centimeter op een halve centimeter op m’n vinger en ’t deed eigelijk echt geen deugd. WANT, als je je vinger 10 min onder koud water steekt, dan brand de broodpudding aan, en gaat het brandalarm toch af, dus ik heb da niet gedaan. Wel eftjes, maar daarna heb ik ijs op gelegd, voor een uur of 3 (kweet niet juist hoe lang, want ‘k ben zo in slaap gevallen met als resultaat er een hele natte plek was in m’n bed vanmorgen van de ijsblokjes die gesmolten waren, maar allé m’n vinger doet toch geen pijn meer :-p )

Morgen ga ik naar de lagere school speciale klas en we gaan een piraat maken van een rolletje wc papier.

De groeten nog en tot de volgende keer, al kan dat wel over twee weken zijn, want van woensdag tot zondag zit ik in de buurt van Rīga, voor de on-arival training met de andere EVS-ers in Letland.

17-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke  

Hoi,

Woensdag kwamen de gidsen naar Bāze. Het plan was om hun lokaal daar te tonen en een keer te overleggen wat we ermee kunnen doen en zo, want tot nu toe hadden ze dat lokaal nog nooit gebruikt of gezien. Maar dat ging niet door, want de sleutel was er niet (ze hebben hier zo’n handig systeem: alle sleutels hangen in 1 lokaal en iedereen heeft de sleutel van die deur) want iemand van de organisatie waarmee ze dat lokaal delen had die mee naar huis.

Die andere organisatie gebruikt dat lokaal 1 ochtend in de week om te vergaderen en om tweedehandsgrief in op te slaan. Want dat is de bezigheid van die organisatie; ze zamelen tweede hands kleren in en slaan die op in dat lokaal. Helaas zijn ze niet sterk genoeg georganiseerd om dan ook iets met die kleren te doen, waardoor sommige van die kleren er volgens Ieva (een collega in Bāze) er al 2 jaar liggen. Maar ondertussen zamelen ze duchtig verder in, dinsdag was er nog een grote inzameling waardoor de gangen hier vol lagen met tweedehandsgrief, dat nu mooi in het lokaal gestapeld is. (mijn plan is dus om het lokaal in 2 te splitsen, de gidsen zijn toch maar met 7 en t lokaal vrij groot, dan kunnen ze de ene helft zo vol stapelen als ze maar willen J )

Dan hebben we dus maar iets anders gedaan, we hebben een pagina gemaakt voor op de website van Bāze en wat foto’s gemaakt. Erna hebben we nog wat spelletjes gespeeld, onder andere Chinese muur, billeklets, ‘voetentwister’,… en 2 is te weinig 3 is te veel (zeer vermoeiend als je maar met 6 bent) uiteraard met achter elkaar staan en niet met op elkaar liggen, want die meisjes zaten er nu al wat mee in dat hun kousenbroek en hun schoentjes met naaldhakjes vuil waren. Om dezelfde reden zag ik het nog niet zitten om gehaktbal te introduceren, maar wees gerust, da komt nog.

(trouwens mama: m’n was is volledig gelukt, behalve dat m’n broek van woensdag nog wat vuil is (ja ik was t vuilst van allemaal, raar é), maar als ik hem de volgende keer was gaat da wel weg zijn)

Gisteren (vrijdag) ben ik dan naar Rīga geweest met Justine. Er was een forum over Letland binnen 12 jaar met een afgevaardigde van elke school uit elke stad, en ik mocht mee met de auto om wat in Rīga rond te lopen. Justine moest vandaag (zaterdag) in Rīga zijn en was daarom ook mee met de auto. En omdat een dag met mij in Rīga haar leuker leek dan een 7u durend forum zonder middagpauze heeft ze me de stad getoond. Helaas is ze geen fan van grote steden en had ze direct alles gezien, en als ik zei: misschien kunnen we nog een keer naar daar of daar gaan, dan was het antwoord steevast, dat ken ik niet, maar daar is niks te zien. Dat is wel een beetje jammer want het oude deel van Rīga is best wel aangenaam om in rond te lopen, een beetje zoals je in Brugge zou rondlopen,  het voelt helemaal niet als een grootstad (maar ‘t is er wel één, een doorsnede van 30km is toch wel de moeite, en da kan je zien als je in de toren van de St- peterskerk (‘k denk toch dat den dien was)staat)

Het is er vol met geschilderde gebouwen in jugendstil stijl (soort Art Nouveau, alsk de boekskes juist verstaan heb) en ‘k vind dat eigelijk wel nog tof. Dus kga zeker nog een keer teruggaan in ander gezelschap.

Uiteindelijk zijn we in een theehuis in één van de vele parken in de stad terechtgekomen (ja ze zuipen hier thee dat niet meer normaal is, en ik ondertussen ook). Één van Justine’s favoriete plaatsen in Rīga, en ‘t was nog wel tof, ‘t is rond om rond met glas en op ’t eerste verdiep is er rond om rond een leuning met kussens en je zit dus gewoon in de kussens naar buiten te kijken (je moet wel je schoenen afdoen, en helaas had iemand in m’n omgeving serieuze zweetvoeten (‘t was niet ik), kweet niet als het Justine was of mijn linker buur, maar ’t was de moeite, amaai.

Donderdag heb ik ook mijn eerste Letse les gehad, en we zijn direct begonnen met een lets volksliedje te zingen (o wat vond ik dat tof dat ik mocht zingen :-s), en wat basisoefeningetjes over mannelijk en vrouwelijk (jaja het Lets heeft verschillende uitgangen en naamvallen en zo, maar ‘k heb ’t gevoel dat ze nogal gelijkend zijn met het Latijn: nom man:s, vr:a mv man: i vr as) en wat is dit?, dit is een boek. Is dit een boek? Ja dat is een boek/neen dat is geen boek. Tot nu toe allemaal wel çava, behalve de ļ, die is onuitspreekbaar. Persoonlijk hoor ik eigenlijk geen verschil met de gewone l, maar blijkbaar spreek ik hem wel compleet verkeerd uit. Want wanneer iemand vraagt: Elke zeg een keer de ļ, en ik doe een poging is dat een oorzaak van hilariteit.

Verder heb ik me deze week ook beziggehouden met het maken van een uitnodiging voor iets op 1 november (ja, ondertussen kan ik al werken met photoshop) en te horen gekregen dat ik artistiek ben (jaja de wonderen zijn de wereld nog niet uit)

Morgen ga ik met de gidsen naar de zoo en daarna naar een soort park met een touwenparcours in Sigulda. (en een foto maken van de leidster, mwoehahahaha) ‘k moet daarvoor om 7u aan ‘t cultureel centrum staan (20 min wandelen), dus kga vanavond niet te laat in m’n bedje kruipen. ‘K moest gisteren ook om 7u in ’t centrum zijn, maar mijn buurman had de avond ervoor een feestje, en ze zijn dan midden de nacht op m’n deur beginnen bonzen en zo, dus ik was gisterenavond toen dat ik terug thuiskwam van Rīga doooooodmoe, en ‘t is nog niet helemaal over.

Verder ga ik donderdag en vrijdag een uurtje ‘les’ geven in twee klasjes met kindjes met ‘special needs’ (ik denk dat dat alle vormen van mentale handicap en leerachterstand en zo zijn) de 1^e klas zijn leerlingen uit ongeveer het volledige lager, en de tweede klas is ongeveer heel het middelbaar. Met de kleinste ga ik iets knutselen of koken of zo (iets typisch Belgisch) en aan de tweede klas moet ik een kleine basiskennis Engels proberen bij te brengen. Dus ‘k ga nog moeten uitzoeken wat dat ik precies ga doen en hoe ik dat ga aanpakken.

De groeten nog, en geniet nog van de foto’s.

Elke

13-10-2008 om 11:57 geschreven door Elke  

Enkele bedenkingen over de letten:

-         Ze zuipen thee dat niet meer normaal is (‘t is trouwens maar een halve lat om een tas thee ergens te gaan drinken)

-         De melk is niet UHT behandeld en is dus maar twee dag houdbaar, en na twee dagen is ze echt wel zuur

-         De vrouwen zijn mega open, en tetteren de hele tijd nadat je ze een halve dag kent, ken je heel hun levensverhaal (ofwel zijn dat net degene die ik al leren kennen heb)

-         De venten zeggen…niks; behalve één, maar die woont eigenlijk in Milaan, sprak Engels alsof hij in London woont en hij was denk ik homo, en hij stopte niet met over Gucci en Armani te tetteren (da waren de enige woorden die ik uit z’n Letse betoog tegen een Lets meisje kon uitmaken) dus die telt niet.

-         Ze hebben superrap koud, iedereen loopt hier al met mutsen, sjaals, en handschoenen rond terwijl dat het nog helemaal niet zo koud is, gewoon herfstweer zoals we dat in België ook kennen. En iedereen vraagt mij hier constant: je hebt wel koud zeker hier in Letland, je bent da waarschijnlijk niet gewend é (ma blijkbaar kan ik er beter tegen dan zij)

-         95procent rookt (das waarschijnlijk overdreven, ma kom)

-         Van ‘s morgens vroeg tot ’s avondslaat zijn er hier mensen de gevallen blaadjes van de straat, ’t gras,… aan ‘t vegen. Om 6.30u zijn ze al bezig (zelfs op zondag) en om 22u ’s avonds nog (‘k vraag me af als ze om 3 u ’s nachts nog bezig zijn)

-   ze doen dat met een bezem zoals van een heks
-         Alle oude vrouwen (75+) hebben een snor waar menig jongen jaloers op zou zijn

-         Als ze de straat aan ’t vegen zijn dragen alle vrouwen een Kosovo/Joegoslavië sjaaltje op hun hoofd en de mannen een donkerblauwe pet.

-         Ze eten hier heel de dag door, om 4u een pizza of patatten met vlees gaan eten is helemaal niet raar

Tot zover mijn stereotypering van Let (of wat men na 2 weken weet van de inwoners van een land)

Groetjes,

Elke

(trouwens, kben vandaag naar ander winkel geweest, en naast wortels, 2 soorten kool, ajuinen tomaten, rode paprika’s en komkommers hadden ze er ook aubergines en gele paprika!!!! En plat water in flessen kleiner dan 5l. En NUTELLAchoco, tchoh kga blij zijn als die pot choco van nu op is (als je constant tegen jezelf zegt mmmm lekkere choco, begin je er de choco in te proeven) helaas zal da nog lang duren, denk ik)

13-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke  

Labdien

Een van de bedoelingen van mijn verblijf hier is de plaatselijke gidsengroep een “frisse wind” bij te brengen, want dat trekt hier eigenlijk op niet veel, en de leidster (er is er idd maar 1) is nogal conservatief, om het nog zachtjes uit te drukken. Dus gisteren ging ik naar een bijeenkomst van die gidsen (ja ze hebben hier scouts op maandag en woensdag na school), en hoewel ik gewaarschuwd was dat de leidster (die hier teacher genoemd wordt, want ze leert de meisjes hoe een gids te zijn) oud was, en met haar gedachten nog in de sovjetunie zat en dat ik ging verschieten en dat het heeeeeeeel iets anders ging zijn dat ik verwacht had, dacht ik toen ik binnenkwam: ‘wat is dat hier!?!’

Ze hadden bijeenkomst int cultureel centrum. Ze hebben wel een lokaal int jeugdcentrum, maar de leidster wil hier nie komen want dat is te ver van ’t centrum. Nu moe je weten dat het van mijn appartement naar de andere kant van ’t centrum een half uurtje wandelen is of zo, en dan kom ik onderweg ’t jeugdcentrum tegen, zover is ’t dus.

Er waren 6 meisjes (alle leeftijden samen) en de leidster: een vrouw van rond de 70; ze had van die omaschoenen aan (mocassins, of hoe noemt dat), een blauwe broek die leek op de losse vorm van de ‘skibroeken’ van de ’90, die je zo met een rekker onder je voet moest vast hangen, maar dan zonder rekker; een bloes, maar die ga niet zo speciaal geweest zijn, want die zie ik niet meer voor me. Erboven droeg ze een kostuumvest met carootjes van ongeveer een halve centimeter op een halve centimeter int oker en bruin. En rond haar nek een sjaaltje (geen das é, een ‘foulard’): rood met witte bollen. En dan had ze zo een kapsel dat me deed denken aan de schildknapen uit de middeleeuwen. Echt ik has nogal een beetje moeite om m’n lach in te houden, manmanman. Maar ‘k ga de volgende keer een foto trekken, maar ‘k had nu m’n kodak niet bij.

En hun vergadering: ze gingen naar t bejaardentehuis om de bejaarden bloemetjes en appels te geven. Stel je van t bejaardentehuis niet voor wat dat wij hier kennen, want daar lijkt het in de verste verte niet op. ‘K heb daar zelfs geen verpleegster gezien, kweet niet als die daar rondlopen. Maar ‘k ga daar met die ‘scouts’ wss nog veel komen dit jaar, want al hun activiteiten zijn in de zin van ’t bejaardentehuis bezoeken, dus ‘k ga geen uitgebreide beschrijving geven, ‘k ga wel een keer proberen foto’s te trekken, ik kan het niet echt beschrijven.

K moest daar trouwens tegen een oude vent dammen (hij wou dat per sé) en ik ben verloren: iedere keer als ik iets deed waardoor ik zou kunnen winnen zette hij m’n schijfje terug en zei hij dat het een domme zet was, de snoodaard.

Ma terug nr die scouts dus: maandag gaan we ZELFGEKWEEKTE!!!! Boompjes planten bij de nieuwe speeltuin. Dat je een keer zo’n soort ‘goededaden’ activiteit hebt çava, ma die hebben hier dus niet anders é!!!!!!!!!! K snap eigenlijk niet zo goed dat er hier meisjes naartoe komen, echt niet.

Vandaar dat ik dus daar ‘diplomatisch’ iets aan moet proberen te veranderen, zonder dat die ‘leidster’ ’t gevoel heeft dat ik haar aan de kant probeer te schuiven (ma da ga nie gemakkelijk zijn, vreesk) en dat er dus meer gastjes afkomen é.

Ma dus vanaf nu komen de oudste meisjes de woensdag nr Baaze (t jeugdcentrum) en mag ik de woensdag hun vergaderingen maken (mwoehahaha) en de maandag speel ik mee gastje onder leiding van de ‘teacher’

Ah ja, zondag hebben ze hun (jaarlijkse?? (ik heb het nie zo goed verstaan)) en ik denk dat we dan nr de zoo gaan en een touwenparcours gaan doen. (dus ene keer per jaar doen ze iets tofs, en ze hebben ook een kamp samen met alle scouts van Letland) Ma ‘k ga zondag dus m’n kodak meepakken é :D

De groetjes

Elke

08-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke  

Cāo,

‘K heb me vanmiddag (zondag) bezig gehouden met het verkennen van Gulbene, en ‘k heb een paar fotootjes getrokken van onder andere de kerk (‘t schijnt dat er 3 zijn, maar ‘k denk dat ik er maar 1 gezien heb), t station, t gebouw van Baaze, waar ik dus werk (als je goed kijkt kan je t op t gebouw zien staan) een stadspark, de straatnaam van mijn straat (m’n huisnummer is trouwens 7a, maar ‘k heb hier wel nog geen brievenbus gezien) en nog een paar huizen, kwestie dat jullie een idee krijgen hoe het er hier uitziet (en ook wel een beetje omdat ik het grappige huisjes/gebouwen vind). En ook van het (stuw)meertje int begin van de straat waar ik woon, maar die heb ik woensdag al getrokken.

Gisteren ben ik met Rasa naar Cēsis geweest. Dat is een stadje hier zo’n 100km verder, ongeveer 2 keer zo groot als Gulbene, met een kasteel en een kasteelpark dat je kan bezoeken en dat best wel de moeite is. Rasa haar broer was net verhuisd en haar papa hing helpen met het inrichten van t appartement en zo, en terwijl zijn wij dus da stadje gaan bezoeken met Rasa haar nicht, die in Cēsis woont als gids. (vanaf foto 23 J )

En voor alle mensen die met mij gelachen hebben dat ik in de kou ging gaan zitten heb ik vrijdag ook een paar foto’s getrokken (je ga wel zien welke zeker) denk maar een keer goed na welk weer het was op 1oktober, zoek het desnoods op, maar hier was het dus degelijk warm, en het touwtje ligt echt buiten, en niet nog maar net eftjes, en ervoor had ik het niet op de verwarming gelegd (‘t was buiten trouwens warmer dan binnen).

Op de zogezegde regen moet je niet letten, want volgens dat ding regent het hier al heel de tijd, en ik heb alleen nog maar de dag dat ik aankwam regen gezien, maar de temperatuur klopt wel!!

(al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat de thermometer in de vlakke zon lach op een zwart metalen oppervlak, maar t was wel echt stralend warm weer)

Vandaag was het trouwens ook heel mooi weer, k heb daarnet in mijn T-shirt buiten gelopen, en dat was eigenlijk wel aangenaam.

En Femke: check het verkeesbord!

06-10-2008 om 11:36 geschreven door Elke  

03-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke  

02-10-2008 om 14:15 geschreven door Elke  

Sveiks!!

Maandagmiddag ben ik aangekomen in Riga (nadat het vliegtuig een uur vertraging had en ik aangezien ik zooooooo graag vlieg al 2 keer naar de WC was moeten lopen aan de gate :-s )

Ik loste er Margaret af, het meisje dat hier vorig jaar was, tot in juli, maar ze was nu net 3 weken teruggekomen omdat ze het hier zo tof vond. Na 3u rijden op een autostrade, die smaller is dan de louiscouiseaukaai, maar mét wegrestaurant-winkeltjes, over ongeveer 180km kwamen we aan in Gulbene!

Aangezien we thuis al 2 weken geen warm water hadden hoopte ik ’s avonds een douche te kunnen pakken, maar helaas was de badkamer net geschilderd, inclusief de vloer, waardoor ik dus niet naar de wc kon, en heel het appartement stonk naar verf. Ik ben daarom blijven slapen bij Raza, mijn ‘mentor’, een meisje van het 6^e middelbaar en haar papa. Ze hebben me trouwens uitgenodigd om zaterdag met hen mee te gaan op familie-uitstap. Ze gaan haar broer bezoeken in cēzis, een stadje hier in de buurt dat naar het schijnt zeer mooi is, en waar ze het kasteel gaan bezoeken.

De prachtige kleuren waar mijn badkamer in herschilderd is zijn hieronder bij de foto’s te bewonderen; net als het prachtige spiksplinternieuwe bedovertrek op mijn bed!! En ook de binnenbekleding van mn voordeur is de moeite, echt hilarisch

Kheb me ook wat bezig gehouden met foto’s te trekken van m’n interieur uit verschillende invalshoeken, kzou zeggen geniet ervan!!

Ondertussen heb ik ook al mijn eerste stoot uitgehaald:

Ik ben gewoon om te koken op een gasfornuis; en dan wordt je eten niet meer verder opgewarmd als je t vuur uitdraait. Maar hier ist dus elektrisch, en dan blijft die plaat warm en wordt je eten dus verder opgewarmd. Khad soep gemaakt en kging daarna worteltjes eten, maar terwijl dak mn soep at, had ik t vuur onder de wortels uitgedaan omdat het water nie zou uitkoken terwijl da ik mn soep aan het eten was… dacht ik.

Maar ik was dus soep aan het eten, en plots hoor ik WIUWIUWIUWIU en ik dacht dus wat is dat hier, en kzet t raam van de keuken open en kga op de deuren van de buren kloppen, en ofwel heb ik geen buren ofwel waren ze niet thuis, maar er deed in elk geval niemand open.

Ondertussen had ik door dat ik de potten mss best van de plaat haalde :-s, en terwijl dak dat deed zag ik in de verte de policija afkomen, dus kheb die mensen (die geen woord Engels spraken) dan maar vriendelijk binnengelaten, en uiteindelijk is het dan uitgegaan (kweetnie als dat door hen was of doordat de rook ondertussen al fel verminderd was, maar de ‘Belg’ is ondertussen wel al gekend in Gulbene :-s )

02-10-2008 om 00:00 geschreven door Elke