Na een drie en een half uur durende rit met de bus kwamen Sabīne aan in Rīga. Daar moesten we nog de juiste bus zien te vinden die ons naar Rāmava, een deelgemeente van Rīga zou brengen. Nummer 23 hadden we snel gevonden aan één van de bekendste bushaltes: Stockman. Helaas reed hij in de misse richting, en met nog ongeveer 5 minuten respijt hadden we 2 bushaltes met dezelfde naam aan de overkant van de straat, waar we natuurlijk eerst de verkeerde van uitkozen. Maar gelukkig waren we nog ruim op tijd aan de juiste piedetura. Daar zagen we nog een groepje gepakt en gezakte mensen, en met de nodige concentratie konden we uitmaken dat ze Duits spraken, en aangezien ze aan dezelfde halte uitstapten konden we concluderen dat ze ook naar de on arivaltraining gingen 5eigenlijk gingen we daar al eerder vanuit, want wij wisten niet waar we eruit moesten en zijn maar uitgestapt wanneer zij uitstapten.☺)
Wanneer we aankwamen was er lunch (t was 2u in de namiddag, ma dat is hier volledig normaal, want waar ik dit weekend naartoe ga is de lunch om 3u) en daarna kon de training beginnen. Eerst deden we een aantal kennismakingsspelletjes en moesten we onze projecten voorstellen en zo. Alle vrijwilligers zijn toffe mensen, de een natuurlijk al toffer dan de ander, maja en ook de mentors vielen goed mee. Dit was trouwens mijn eerste kennismaking met Letse jongens die wel iets zeggen. Kaspars en Vilis (en Līga, ma das geen jongen) waren onze trainers, de mensen die het weekend leidden, en ze waren echt super. En ook Mārtiņ, de mentor van Eelste, het Nederlandse meisje is tof (en er waren niet meer Letse jongens aanwezig).
We moesten als mentor en vrijwilliger ook dichter bij elkaar komen (vandaar de blinddoeken, we moesten elkaar vertrouwen) en we gingen op adventure. Ons groepje: (kben haar naam vergeten want t is een moeilijken) en Zane uit letland en Victoria uit Oostenrijk, Markus uit Duitsland (ma die ging maar eftjes mee, want t was zn verjaardag en zn ouders waren nr letland gekomen om hem mee te nemen naar een concert die avond) en ik had de verste tocht, en we hebben er om onze naam: the Union of cirkle eer aan te doen een 4 keer zo lange tocht van gemaakt :-s maar we waren wel superblij wanneer we uiteindelijk in Dole aankwamen en dat we uiteindelijk een vriendelijke vrouw vonden die ons nog binnen de tijd terug kon brengen. Onderweg moesten we ook mensen vertellen over EVS, hun levensverhaal vragen, maar de letten mochten niet met de plaatselijke bevolking spreken, dus Victoria en ik hebben goed onze best moeten doen. En we hebben ook een foto getrokken van Zane in de tram met de bananen en van toen ze eindelijk weer kon lachen (ergens onderweg had ze besloten dat ze niet meer ging lachen, omdat te ver was)
De foto van het boetseerwerk hoort trouwens bij het dichter bij elkaar komen- aspect. Sabīne moest een huisje maken en ik een paddenstoel, maar we wisten het niet van elkaar en we moesten er zonder met elkaar te spreken een geheel van maken dus heb ik de paddenstoel gepromoveerd tot schoorsteen
s avonds waren er ook een Letse avond, georganiseerd door de mentors en een internationale avond door ons en natuurlijk erna ook iedere keer een feestje
De laatste avond, wanneer de mentors al naar huis waren mochten we naar eigen believen invullen en hebben we dus een talentenjacht georganiseerd, en ik was voorzitter van de jury J
Zondag hebben we nog genetworked en samen met Victoria ga ik een spel maken in 2 verschillende steden, eerst een weekend bij mij in Gulbene en dan bij haar en Jerome in Liepaje (jammer genoeg compleet de andere kant van letland en een uur of 8 op de bus zitten) en samen met Victoria en ulli gaan we een internationale dag ineensteken, maar daar moeten we nog een keer over nadenken.
En tenslotte vertrokken we met-een-knuffel-afscheid-nemend terug naar ons eigen stukje letland (behalve Jule, Kristien en Ulli die momenteel een weekje in Stockholm zitten)
Dus eftjes om jullie voor eens en voor altijd van de nationaliteiten op de hoogte te brengen:
Maandagochtend in de vroegte bracht Ieva me naar Mālamuia, waar 4 jongens de nacht int bos doorgebracht hadden, en vanwaar ik ze vanaf nu zou vergezellen. Om hen te overtuigen van mijn kunnen moest ik ze voor 9u s avonds naar een meer iets voorbij Lieacejiems leiden, anders was er geen pot voor het ontbijt en het avondmaal.Maar dan wel zonder de straten de gebruiken. Recht door t bos dan maar. Nu moet je je wel een echt boreaal woud voorstellen: allemaal zilverberken, heeeeeeeeeeeeel dicht bij elkaar, veel omgevallen bomen en ertussen moeras. Maar blijkbaar heb ik wel indruk gemaakt want Tagis zei dat ik precies een klein boswezentje was dat roef roef roef door t bos ging en dat ze onmogelijk konden bij houden. Rond de middag kwamen we aan aan de Gauja, die we moesten oversteken. Er stond een brug op de kaart, en omdat we een kilometer en een half zaten van waar we dachten dat we zaten, dachten we dus dat dat die hangbrug was (zie fotos) en toen waren ze weeral onder de indruk dat ik dat als meisje durfde (de andere optie was zwemmen, en da zag ik nog minder zitten) maar k moet eerlijk zijn, ik deed bijna in mn broek, en k was zo hard aan t trillen op mn benen dat ik er halverwege bijna af lag, ma k ben droog aan de overkant van de Gauja geraakt. Dat mag je wel behoorlijk letterlijk nemen, want de hangbrug was niet gemaakt voor mensen die maar 1m 59,5 groot zijn, en op t einde waren de touwen te ver van elkaar en ben ik naar beneden gevallen en heeft Sergei me omhoog moeten trekken :-s
Aan de overkant aangekomen hebben we vuur en eten gemaakt, is Roma naar huis gegaan, en hebben de mensen die daar woonden ons uitgenodigd voor thee, koekjes, een sauna en droge kousen (de sauna ging niet, want het is blijkbaar niet goed als je na een sauna buiten slaapt) en we hebben plastiek zakjes gekregen voor rond onze kousen zodat ze niet opnieuw nat zouden worden. k had eigenlijk een foto moeten trekken van het interieur, maar k heb daar toen niet aan gedacht (maar denk gewoon aan terug naar Siberië met martin heylen en je komt al in de buurt) maar Tagis heeft wel fotos getrokken en hij zou me de DVD opsturen (hij woont in Rīga) en dan zal ik ze dus wel kunnen tonen.
Toen we terug buiten kwamen was het al donker, en na een uur of 2 deed ik niks anders meer dan vallen (die jongens om een of andere reden niet, ik weet niet hoe ze het deden) en een keer ben ik verkeerd gevallen, en heb ik mijn rechterliesspier verrokken, met als gevolg dat iedere stap zeer deed en het nu ik was die hen niet meer kon volgen. Uiteindelijk zijn we nadat ik met gsm in de hand in 2 grachten gevallen was aan het meer aangekomen. We hebben vuur en eten gemaakt, de tenten op gezet en ons grief gedroogd (de extra slaapzak die ik uit Bāze meegenomen had heb ik iets te veel gedroogd (hij is een beetje gesmolten :-s)) en zijn gaan slapen, ik heb niet veel geslapen, want mn lies deed teveel pijn (hij (of zij, wat is t geslacht van een lies??) doet nog steeds pijn, maar niet meer zoveel), maar mn slaapzak was wel superwarm. De volgende dag zijn teruggewandeld naar lieaciejiems, waar normaal een sauna op ons wachtte, maar ze waren hem vergeten klaar te maken.
Maar al bij al: voordat mn lies pijn deed was t heel tof
De gsm is gedroogd en werkt terug
Ik heb hen every where we go, 1,2,3,4,5,6,7 zo gaat het goed en t gat van een ezel is rond geleerd (da laatste wast muziekje van Sergei zn gsm en we zaten er allemaal mee in ons hoofd, dus ik moest hen de tekst leren).
Sergei is bizar, hij eet lookteentjes en koekjes met ketchup
Tagis is tof
Maris weet ik nog niet goed als hij tof is of niet
En de woorden pa labi (naar rechts) pa kreisti naar links streikti (of zoiets: rechtdoor) en gravis (gracht) ga ik waarschijnlijk nooit meer vergeten
En ik heb waarschijnlijk nog nooit zo basic gekampeerd t water haalden we uit het meer (vandaar dat we het meer moesten bereiken en dat de pot vrij nodig was want ongekookt zou ik dat toch niet gedronken hebben) en t was ook de eerste keer dat ik rijst met corner beef (of zoiets) als ontbijt at. Maar t was super en in december ga ik misschien weer mee.
En er zit een gat in mn broek.
Over de fotos:
De jongen in de tent is Maris, die met de muts Sergei en die die nooit helemaal in beeld is behalve op de touwbrug is Tagis
maandag en dinsdag ben ik dus 't bos in getrokken, met maris tagis en sergei, ook hier zijn nu dus enkel de foto's en volgt morgen of zo een uitgebreid verslag.
ook hier was het supertof en zo, alleen heb ik nu een verrokken lies-spier, ma da komt wel in orde
hey, hieronder zie je de fotos van de on arrival training met andere vrijwilligers en hun mentors die onlangs in letland aangekomen zijn, der waren 5 duitsers, 2 oostenrijkers, 2 franse, 1 azarbijanees en 1 meisje uit nederland (hiep hiep hoerei nederlands spreken)
en twas supertof en zo, ma kga vanavond thuis op mn gemak een verslagje hiervan typen en dan zet ik dat morgen hierop en dan kan je dat allemaal lezen, maar nu heb ik daar dus geen tijd voor, maar geniet dus vooral van de fotos
hey, hieronder zie je een paar fototjes, van t kleur van m'n kraantjeswater :-p, een paard en kar, getrokken door m'n vensterraam, en dus nie zo duidelijk, ma kmoest me haasten en khad dus geen tijd om 't raam open te doen. en dan een foto van hier in Bāze van t dochtertje van een van mn collegas
morgen of volgende week volgt het verslag van on-arrival training en van m'n twee dagjes in het bos, maar kheb tot nu toe nog geen tijd gehad om dat te typen.
