Zaterdag ben ik dus naar Rīga geweest voor de Letse avond, en we hebben allemaal Letse dingen geheten, en naar filmpjes over letland gekeken, als je ze ook eens wil zien; typ dan een keer in in youtube: Welcome to my country Brainstorm; sounds like latvia en you wont believe untill youve seen it. dat laatste zijn 4 verschillende filmpjes of zo, en vooral welcome to my country is de moeite, want dat is echt mooi, en een prachtig liedje van de populairste groep van Letland.
Zondag heb ik dan nog wat in de Megashoppingcentres van Riga rondgelopen en ook wat in het oude stadcentrum, dat ik echt schitterend vind, ik loop echt graag rond in Riga, toch in de oude stad, die nieuwe stad is nogal een ongure buurt.
Ik ben ook naar een of andere tentoonstelling geweest ma die was zijn 1,5 lat echt niet waard. Maar ja, Eelste (een meisje uit Nederland) had haar trein om 12.30u en mijn bus was pas om 10 voor 3, dus ik moest me zien bezig te houden.
Zoals ik dus eerder vertelde was het dinsdag (18 nov) latvijas dzimanās diena, en heb ik maandag Tangrams gemaakt, aangezien dat de opdracht was op mijn checkpoint van de marathon.
De tijd van de marathon was (gelukkig, want het was ijskoud) ingekort, en we moesten dus maar 3u buitenstaan. Er waren 12 groepen die meededen en ik denk dat ze zich wel geamuseerd hebben.
Wanneer iedereen terug in Bāze aangekomen was, was er thee en soep, en om 3.30u of zoiets waren er de speechen en de hymne (die zelfs de kleuters kunnen meezingen, das iets anders dan in België é, en hij is nochtans een stuk langer) en de prijsuitreiking en erna kwam er een vent met een gitaar volksliedjes zingen en was er nog meer thee en koffie en koekjes en cake en taart, tot rond een uur of 5. Die volksliedjes zijn hier heel populair, iedereen bleef zitten en luisteren of zong mee, onafhankelijk de leeftijd; wel grappig, een beetje gelijk kampvuurliedjes zonder kampvuur, en dan mooi gezongen en niet gewoon iedereen die uit volle borst meezingt zoals bij ons het geval is.
Nadat iedereen wegwas hebben we opgekuist, en warmden ze de resten van het middageten op, dat we rond 14.30u gekregen hadden, en waarna de soep, koekjes, taart, kwamen en ze me vroegen als ik echt heel zeker geen honger had, het was algelijk al 17.30u! (ik probeer zelfs niet meer de eetgewoonten te begrijpen, ik weet enkel dat ze heel de dag door eten, 3 keer per dag warm eten, rap eten, al rechtstaand vaak en enkel een vork gebruiken)
Om 18.30 was er dan in een ander gebouw een concert van alle koren/dansgroepen van de jongeren en de kinderen van Gulbene, koren en volksdansen en zo zijn hier heel populair, en zon concert was wel een keer tof om te zien. En gastjes van een jaar of 8 die sjiek gekleed in koppels de wals dansen zijn echt aandoenlijk.
Om 20.00 was het concert gedaan, en gingen we terug naar Bāze om thee te drinken, de rest van het eten nog een keer op te warmen en op te eten en te wachten op het vuurwerk dat om 20.30u ging beginnen, en best wel de moeite was.
Woensdag is het beginnen sneeuwen (en het heeft niet echt meer gestopt tot nu)!!! Ik heb de eerste sneeuw zelfs zien vallen, ik ging s nachts naar t WC en er was nog geen sneeuw, en toen ik terugkwam was het aan het sneeuwen. Ik ben zeker 5 minuten voor mijn raam blijven staan om te kijken naar de eerste sneeuw.
s Morgens was ik al vroeg wakker en ben ik naar buiten geweest om in de sneeuw te lopen en wat fotootjes te trekken (ondertussen ligt er wel al veel meer sneeuw) en ben ik naar hét museum van Gulbene geweest. Voor alle drie de tentoonstellingen samen heb ik 30 centimi betaald (45 cent) ze hebben de deuren van t slot moeten doen en de lichten moeten aansteken om mij binnen te laten, ik denk niet dat er vaak bezoekers komen. De eerste tentoonstelling was van een of andere schilder. De tweede was met zwartwit fotos over hoe Gulbene er vroeger uitzag, en de archeologische vondsten van Gulbene. En last but not least was de tentoonstelling van de boetseerwerkjes van de leerlingen van de lagere school. Heel de tijd werd ik bijgestaan door 2 oudere dames die mij int Lets overal uitleg bij gaven, en waarschijnlijk heel blij waren dat ze een keer iets te doen hadden.
s Avonds ben ik met Kristīne, een meisje dat net terug is van 8 maanden EVS in Griekenland bij Anita, een collega van mij gaan eten. Oscars, een jongen van het 6e middelbaar woont dit jaar voor een jaar bij haar, omdat zijn ouders naar het platteland verhuisd zijn, en hij zijn school in Gulbene wou afmaken. Hij kookt graag en hij heeft ingelast dat hij op woensdag elke keer speciaal gaat koken.
Na het eten hebben we dan nog naar the pianist gekeken en daarna ben ik dan door de sneeuw terug naar huis gewandeld.
De rest van de week heb ik niet echt iets speciaals gedaan, denk ik, en vrijdag ben ik bij Sabīne blijven slapen. We hebben naar wat filmpjes gekeken en zo en s morgens heb ik kennis gemaakt met het Letse ontbijt, en hebben we een wandeling gemaakt door de sneeuw en door hun 10ha land (die ze cadeau gekregen hebben van hun buren) en waar ze helemaal niks mee doen. Als land zo goedkoop is dat je gewoon eftjes 10ha weggeeft aan je buren snap ik al helemaal niet meer dat zoveel letten samentroepen in mini-appartementjes, ma soit.
het uitzicht vanuit mijn keukenraam
dat ook
mijn besneeuwd slaapkamerraam
de sneeuw als ik mijn raam open deed
het uitzicht uit mijn slaapkamerraam
de sneeuw op mijn vensterbank IN mijn kamer
de sneeuw die overhelde over de rand van t dak, best wel spectaculair, maar da zie je nie zo goed op die foto, en die toren die je ziet heeft 4 stomme 'fars' of hoe je dat ook schrijft, die recht in mijn slaapkamer schijnen
eolische afzettingsverschijnselen in de sneeuw :-p
de sneeuw in mijn keukenraam met de fles als schaal
een estse volksdans terwijl we wachtten op de bus in riga
in de markt in riga: het bewijs dat ik iets gekocht heb met de 17 centimi van michiel, t zag eruit als een grote appelflap, maar t was gewoon bladerdeeg, zonder de appel, ma twas wel lekker
'het witte huis' van letland, waar de president leeft, een paar dagen voor de nationale feestdag
