Dag lieve mensjes die tekening hieronder is een gemaakt door mijn mega overkoddigste super machtige schattige cooole superqualiquantifiaexeaquatiotus broertje Kwint. Met Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dikke zoenen aan elketjeuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuh!! xx Kwint
Dit weekend was er een feestje in Jules appartement in Jēkabpils, dat is ongeveer 100km van hier, maar omdat het niet echt een grote stad is, en ook niet in de richting van een grote stad, is er maar 1 rechtstreekse bus per dag. Ik wou al overdag gaan, en nog iets van Jēkabpils zien, dus moest ik 2 keer overstappen, wat betekent dat ik die 100km in 6u heb afgelegd. Hoewel ik hierbij waarschijnlijk niet direct een snelheidsrecord gebroken heb, heb ik er eigenlijk helemaal geen spijt van, de reis was een belevenis op zich. Om het met een cliché te zeggen: niet de bestemming maar de reis was het doel :-p.
Ik vertrok om 10 voor 7 om de bus van 7.35u te halen en wanneer ik erop zat tot de conclussie te komen dat hij zo goed als langs mijn appartement passeert en dat ik dus 40 minuten langer had kunnen slapen, maar goed dat weten we nu voor de volgende keer. De bus die ik nam was de bus tussen Gulbene en Madona, de districtshoofdstad van het aanliggende district. Wanneer je langs de grote (geasfalteerde) weg gaat is het exact 50km, maar aangezien het een regionale bus was, ging hij naar alle tussengelegen kleine dorpjes met niet geasfalteerde wegen,wat ervoor zorgt dat deze 50km 1u en 40 minuten duurde. Onderweg is de buschauffeur 2 keer uitgestapt om te kijken als hij niks geraakt had aan de onderkant van zijn bus toen hij in een put reed.
Eenmaal aangekomen in Madona moest ik 1u40min wachten op de volgende bus naar pļaviņas en dringend naar het toilet. In het busstation was er een wc, en na betaald te hebben aan de WC-madam, kreeg ik mijn rantsoen wc-papier: een in twee geknipte servet.Meestal staat er aan het loket van de wc-madam een rol waar je het benodigde wc-papier van kunt trekken, maar hier was het dus een in twee geknipte servet. Vervolgens heb ik in het station mn boterkoek opgegeten en daarna ben ik in Madona gaan rondlopen, en ik vond het best wel een aangenaam stadje. In het station was het trouwens 15cent voor de wc en 12 cent voor een warme chocomelk. Ik ben naar de tirgus geweest, dat is een soort permanente markt waar ze vooral kleren en schoenen en zo verkopen, en ik denk dat de meeste letten ook dar hun kleren en schoenen kopen, want behalve in Rīga heb ik nog niet veel kleren en schoenenwinkels gezien. Maar ik heb daar een echte gebreide dikke wollen muts gekocht voor 3,5lat, en kben der wreed content van.
Vervolgens heb ik dus nog een uur op de bus gezeten voor de volgende 44km naar Pļaviņas waar ik weer een uur moest wachten. In Pļaviņas was er geen busstation, maar wel een treinstation, dus ging ik daar maar op zoek naar een wc die heb ik uiteindelijk, na behoorlijk lang zoeken gevonden aan het einde van het perron, de reden waarom het op het einde van het perron was werd me duidelijk toen ik naar binnen ging, net als de reden waarom mannen en vrouwenwcs gescheiden zijn. In letland staat de V trouwens voor venten en de S voor vrouwen (niet missen aub). De reden is ook duidelijk te zien op onderstaande foto, inderdaad er zijn geen deuren, en inderdaad, de vorige persoon had het linkse gat niet gemikt :-s, maar ik was toch blij dat ik een wc gevonden had.
Vervolgens nog 40minuten tot aan het busstation van Jēkabpils, en dan kon het zoeken naar Jules appartement beginnen, na aan zonder overdrijven zeker 10mensen de weg gevraagd te hebben ben ik aangekomen. De meeste mensen beweerden ofwel dat ik er al was zeiden tur, nektama: daar de volgende (straat) en na heel veel turs was ik er.
Het is wel vreemd, alle vrijwilligers zeggen dat de letten zo gesloten zijn en als je iets wil vragen gewoon doorlopen en doen alsof ze je niet kennen, maar bij is het helemaal niet zo, alle mensen aan wie ik iets vroeg, gaven mij een uitleg, somige vroegen wat ik in Jēkabpils kwam doen, en wat in letland, vanwaar ik kwam, ook met de vrouw op de markt heb ik zeker 10 minuten staan babbelen en als ik stond te wachten op de bus begonnen de mensen meestal spontaan te praten, en als ze merkten dat ik het niet verstond, probeerden ze trager te praten en met gebaren of een poging tot Engels en Duits uit te halen. T was eigenlijk echt tof, maar ik was wel blij dat het in het terugkeren maar 3u duurde.
Het feestje was uiteraard ook tof, en het leuke aan het feit dat het vroeg donker is, is dat de feestjes vroeg beginnen omdat iedereen denkt dat het al laat is, ik denk dat we om 5u of zo begonnen zijn, om 7u dacht iedereen dat het al 11u was of zo, best wel grappig. Maar theeft toch nog lang genoeg geduurd en ik heb uiteindelijk half op rugzakken geslapen, want het lag overal al vol met mensen die al eerder gaan slapen waren.
En om de fotos eventjes te verduidelijken: het was een after-halloween en bad taste feestje
Twee vrijwilligers die dinsdag naar huis vertrokken zijn, organiseerden vorig weekend een seminarie, zoals alle bijeenkomsten hier genoemd worden, omdat de vrijwilligers die hier al een eindje zijn de nieuwe zouden leren kennen en omgekeerd en zo ideeën uit te wisselen over wat we samen kunnen doen (voor de projecten é, niet de feestjes en dergelijke). Zij werkten in Ķemeri nationaal park. De zaterdag hebben we een kleine wandeling gemaakt in het park, en dat was wel de moeite, het is heel moerasig en er loopt een zwarte rivier doorheen, door de hoeveelheid zwavel in het water. t schijnt dat dat gezond is voor je huid en zo, en vroeger waren hier dan ook een aantal sanatoriums waar de russen naar op reis kwamen, maar sinds letland onafhankelijk is, staan die gewoon te verkrotten, en dat heeft het dorpje op sommige plaatsen een echt oost-Europees uitzicht.
De bomen die hier groeien hebben steltwortels, doordat er zoveel water is staan ze precies op hun tenen, een beetje zoals in het mangrovewoud. 'K had jammer genoeg mijn kodak niet bij, dus 'k heb daar geen fotos van.
De zondag zijn we naar het meer gewandeld, en daar heb ik wel fotos van! Dus je kan helemaal zelf zien hoe het eruit ziet! In de zomer komen de mensen hier om naar de vogels te kijken, maar nu waren er enkel zwanen en een troep ganzen met een fout in hun kalender. Daarna hebben we nog een wandeling gedaan door het bos, denk dat dat wel de moeite was, maar ik was ziek dus ik wou vooral gewoon terug naar m'n appartement.
In de namiddag zijn een aantal nog naar het weeshuis geweest om daar spelletjes te spelen. Maar ik heb samen met een paar andere de trein naar huis genomen. De foto toont wel hoe warm het was in de trein :-s
Zowel de zaterdagavond als de zondag zijn we in het motel gaan eten, het enige motel/restaurant/café in het dorp. De zaterdag heb ik 3,5 lat betaald voor mn eten en mn drinken samen en de zondag 2,10 lat, zeg nu nog dat letland duur is :-p
Toen ik s avonds thuiskwam was ik ziek, 'k denk dat ik nog nooit zo hard gerild heb, en de maandag ben ik dan ook thuisgebleven. Verder heb ik deze week niet veel speciaal gedaan, 'k had gelijk niks te doen op mijn werk maar k moest er wel heel de dag zijn donderdag omdat er anders niemand was, en ik heb dan een idee uitgewerkt voor een gotcha spel in Gulbene, maar ze kennen dat hier niet, en ze snappen het precies niet en zijn daarom niet zo enthousiast. Maar 'k ga ze nog wel overtuigen.
Sinds donderdag is het hier koud. s Nachts vriest het, serieus, want donderdagmorgen was het meer aan het begin van mijn straat al dichtgevroren en vandaag (zondag) liggen er al redelijk grote stenen op die mensen erop gegooid hebben en die niet door het ijs gezakt zijn (de stenen é, de mensen kan het nog niet houden). En overdag wordt het niet meer warmer dan 5 graden.
En vrijdagavond ging ik met Sabīne naar een basketmatch gaan: Gulbene Rīga.t Schijnt dat de plaatselijke ploeg redelijk goed is, en basketbal is hier samen met ijshockey dé sport om naar te gaan kijken en te spelen en zo. Maar mijn Letse les was verzet dus ik kon niet, en dan hebben we maar samen gekookt: bloemkool met kaassaus.
