(voor een overzicht van de reisroute: klik hier op www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=605796)

Enkele honderden meter voorbij de Kastalische bron ligt tegen de helling van de uitlopers van het machtige Parnassosgebergte, het opgravingsgebied van Apollo’s heiligdom, waarbinnen zich het beroemde orakel bevond. Van de meeste gebouwen zijn nog enkel de grondvesten over, zodat het moeilijk valt, hoe indrukwekkend de site ook moge zijn, om zich een idee te vormen van de overweldigende indruk die de orakelganger moet gekregen hebben bij het betreden van dit heilig domein dat vol schitterende bouwwerken stond, rijke schathuizen als tempels – een twintigtal – en verscheidene votiefgebouwen langs de heilige weg die met een haarspeldbocht oploopt naar de grote Apollotempel. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eén van de schathuizen werd volledig gereconstrueerd met in hoofdzaak oorspronkelijk materiaal: het is een kleine Dorische antentempel, gebouwd door de Atheners op het einde van de 5^e eeuw v.C. als dank voor hun overwinning op de Perzen in de vlakte van Marathon. Op de metopen van het fries zijn, nog steeds duidelijk herkenbaar, de heldendaden van Theseus en Herakles afgebeeld.

In de nabijheid van dit “schathuis van de Atheners” bevindt zich het middelpunt van de aarde. Zeus zelf heeft dit middelpunt bepaald toen de twee arenden die hij aan beide uiteinden van de wereld had losgelaten, elkaar in Delphi ontmoetten. Precies op dat punt werd door de oppergod de steen gelegd waarmee zijn vader Kronos verschalkt werd toen hij de pasgeboren Zeus opeiste om hem te verslinden, zoals hij met zijn andere kinderen had gedaan. De steen was in luiers gewikkeld en Kronos, denkende dat het zijn zoon was, verslond hem. De broers en zusters van Zeus werden later door Kronos uitgebraakt, samen met de steen. Op het middelpunt van de wereld staat er nu echter een namaaksteen: de echte, de “omphalos”, bevindt zich in het museum van Delphi.
(Lees meer over "Kronos die zijn kinderen verslond": klik hier op www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=2)

Eveneens in de nabijheid van het schathuis van de Atheners bevindt zich de zogenaamde “rots van de Sibylle”: hier was het dat Apollo de slang Pythoon doodschoot.

Van de grote Apollotempel werden zes zuilen weer opgericht op de grondvesten. In het aditon van de tempel bevonden zich het gouden Apollobeeld, de heilige laurierboom en, boven een rotsspleet, de driepoot van de waarzeggende Pythia.

Hoger tegen de bergflank is er het vrij goed bewaarde theater, alwaar wij een stukje opvoeren uit “Koning Oidipous” van Sophokles.
(Wilt u meer lezen over koning Oidipous, klik dan hier op www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=23 en op www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=24 )