[een overzicht van de reisroute ziet u op deze blog d.d. 7.1.2010; klik hier www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=605796]
De burcht van Gla is waarschijnlijk het belangrijkste overblijfsel uit de Griekse prehistorie. Het is tevens de grootste Mykeense burcht, tienmaal zo groot als de burcht van Tyrins, zevenmaal zo groot als de burcht van Mykene zelf. De cyclopische muren zijn niet minder dan drie kilometer lang en minstens vijf meter dik. De ruïnes zijn op sommige plaatsen nog drie meter hoog. De rots bevindt zich op een plateau dat als een eiland uitsteekt boven de vlakte van Kopaïs, tot 70 meter op zijn hoogste punt. Vroeger was dit een eiland: de zee strekte zich immers uit tot waar nu de vruchtbare vlakte van Kopaîs is, of het meer van Kopaïs. Binnen de vestingsmuren vinden we de resten van het paleis dat bewoond was van de 16e tot de 12e eeuw v.C. Deze burcht wordt aanzien als de bakermat van de Phlegiërs. Hier moet koning Phlegias gewoond hebben. En dan is het wellicht ook hier dat Apollo Phlegias dochter Koronis zwanger maakte en haar later doodde omdat ze hem ontrouw was. Hermes verwijderde toen het kind uit haar ontzield lichaam door middel van een keizersnede. Dat kind was Asklepios, de god van de geneeskunde. Phlegias was ook verwant met Ixion. Deze laatste maakt de oppergodin Hera het hof. Zeus kreeg dat in de gaten en hij schiep uit een wolk een dubbelgangster van Hera. Uit de verhouding van Ixion met deze dubbelgangster ontstond Kentauros, die verliefd werd op de merries van het Peliongebergte bij wie hij de Kentauren verwekte.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
 De burcht van Gla (luchtfoto): in 't midden de ruïnes van een paleis, rondom de cyclopische muren en daaromheen een aardeweg.
Gilbert op de "heuvel van Gla", binnen de muren, links de aardeweg
Eén van de ingangspoorten van de burcht.
Nog jaren nadien liep ik met plannen voor een "Ronde van Gla", door Loopclub Grijsloke: een drietal kilometer op de onverharde weg rond de eens zo machtige burcht (zo'n 3500 jaar geleden!), nu "the middle of nowhere". Dat heb ik mij ondertussen uit het hoofd gezet. Maar ooit zal één van de komende generaties dit misschien realiseren.
|