xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In verhaal nummer 12 (d.d. 5.6.2007) kunnen we lezen dat Sisyphos, koning van Korinthe, de Isthmische Spelen stichtte ter nagedachtenis van het knaapje Melikertes, dat samen met zijn moeder Ino op een erbarmelijke wijze om het leven gekomen was.

Zoals de Olympische Spelen definitief van de grond kwamen nadat de held Herakles ze had opgedragen aan zijn vader Zeus, zo ook kregen de Isthmische Spelen een flinke duw in de rug toen een andere held, Theseus, ze opdroeg aan de god Poseidon, wiens zoon hij beweerde te zijn. Alleszins had de grote god van de zee Theseus bijgestaan toen deze kamp leverde tegen de boosaardige en wrede reus Sinis, die de streek van de Isthmos (de landengte bij Korinthe) tiranniseerde.. Alles over Theseus en over het verloop van zijn strijd tegen Sinis kunt u lezen in de verhalen 59 tot en met 63. Het zal u niet verwonderen dat Theseus glansrijk de overwinning behaalde en als een held werd onthaald in Isthmia, waar op dat ogenblik de Spelen aan de gang waren. Er werd besloten dat de Isthmische Spelen voortaan ter ere van Theseus en Poseidon zouden gehouden worden en in het teken zouden staan van Theseus’ overwinning op Sinis. Deze Spelen vonden plaats in het tweede en het vierde jaar van elke olympiade, eens in de twee jaar dus.

Gedurende verscheidene eeuwen was de belangstelling voor de Isthmische Spelen bijzonder groot. Waarschijnlijk waren zij, na de Olympische, de belangrijkste van alle Spelen in het Oude Griekenland. Op het gebied van de paardenrennen kwamen zij op de eerste plaats. Niet te verwonderen: Poseidon was niet alleen de god van de zee maar ook de god van de paarden…

Vanaf de derde eeuw n.C. begon het succes van de Isthmische Spelen echter snel te tanen. En tot op heden is er geen Baron de Coubertin opgestaan om ze van onder het stof te halen, of beter, van onder de zes meter dikke aardlaag die het antieke stadion in Isthmia bedekt… (een foto van deze locatie volgt later, ter gelegenheid van onze “mythologische reis door Griekenland”, à la Pausanias).