Een prachtig werk van John William Waterhouse (Rome 1849 - Londen 1917) illustreert de tragische scène uit Ovidius' Metamorfosen waarin Narcissus geen oog heeft voor de mooie nimf Echo, die smoorverliefd is op hem, maar niet in staat zich te uiten. De halfgod is enkel verliefd op zijn eigen spiegelbeeld. Beiden wacht een droevig einde. De nimf zal van verdriet wegkwijnen en Narcissus verandert in een bloem met zijn naam.

Waterhouse schilderde dit werk (olie op doek, 109 x 189cm) in 1903, waarna het onmiddellijk door de Walker Art Gallery te Liverpool werd aangekocht. Het is een romantisch werk, esthetisch, neoclassisistisch en horend bij de Preraphaëlieten, beweging waarover reeds eerder werd uitgeweid

Michelangelo Merisi Caravaggio hoort met zijn Narcissus in de barokke stijl. Ik koos dit werk om zijn picturale kwaliteiten, maar vooral omdat het 'clair - obscur' hier ten volle aan bod komt, een wijze van schilderen waaraan Rembrandt bij Caravaggio schatplichtig is. Typisch ook voor Caravaggio is de kledij die zijn personage draagt, nl. de gewone klederdracht van een Romeinse jongeman. Velasquez deed precies herzelfde, bv. in het eerder voorgestelde schilderij 'Apollo bezoekt de smidse van Vulcanus'.