121. De triomf van de echtelijke trouw.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

< tekening J. Bauwens (vrij naar Issac Taylor), onderaan vergroot weergegeven


Meer en meer voelde Penelope zich in het nauw gedreven door de vrijers. Het bedrog met het lijkkleed voor Laërtes was uitgelekt (cf. nr. 113). Kon zij nog tijd winnen? In haar binnenste hoopte zij nog steeds op Odysseus’ terugkeer. Die nacht kreeg zij een ingeving. Zij herinnerde zich dat haar echtgenoot vóór hij vertrok naar Troje, gaarne uitpakte met een krachttoer waartoe hij geen andere sterveling in staat achtte. Twaalf bijlen, met op ’t uiteinde van de steel een ring, plaatste hij op een rij, op een paar passen van elkaar, zó dat de ringen zich op één lijn bevonden. Daarna spande hij zijn boog, nam een pijl en schoot die door alle twaalf de ringen. De bijlen bevonden zich nog steeds in de wapenzaal van het koninklijk paleis. De boog eveneens. Het was een héél bijzondere boog. Buiten Odysseus was niemand er ooit in geslaagd die boog te spannen…

Penelope had zich voorgenomen een wedstrijd te houden onder de huwelijkspretendenten. Aan hem die er het eerst zou in slagen de boog van Odysseus te spannen en vervolgens een pijl te schieten door de twaalf ringen, zou ze haar hart schenken. Zodoende hoopte ze nog wat tijd te winnen, zeker als ze was dat niemand in de opdracht zou slagen.

’s Anderendaags waren alle vrijers weer bijeen aan de dis, toen Penelope met haar voorstel op de proppen kwam. Het voorstel werd aanvaard. Antinoös nam als eerste zijn kans waar, maar hoe hij zich ook inspande, hij slaagde er niet in de boog te spannen. Daarna kwam Eurymachos aan de beurt en Agelaos en de vele anderen. Allen faalden. Toen kwam plots Odysseus in zijn gedaante van oude bedelaar naar voor en vroeg of ook hij zijn kans mocht wagen. Antinoös voelde zich daardoor ten zeerste beledigd en hij onthaalde dit verzoek op hoongelach. Hij maakte zelfs aanstalten om de grijsaard te slaan, doch Telemachos belette hem dat.

Met gemak spande Odysseus de boog, tot stomme verbazing van allen. Telemachos voelde dat het ogenblik van de wraak nu gekomen was. Snel gaf hij opdracht aan Eumaios en aan de dienstknecht Filoitios zich te bewapenen met een speer uit de wapenkamer en alle uitgangen af te sluiten. Odysseus legde een pijl op de boog en schoot die met vaste hand doorheen de twaalf ringen. Angst sloeg de vrijers om het hart toen ze dit aanschouwden. Zij zagen hoe Odysseus zich nu rechtte en zijn ware gedaante aannam, en hoe hij gezwind op een zware tafel sprong en van daar een nieuwe dodelijke pijl richtte op de verfoeilijkste van allen, Antinoös. De anderen probeerden te vluchten, tevergeefs. Enkelen trokken hun zwaard en poogden Odysseus aan te vallen, maar Telemachos, Eumaios en Filoitios mengden zich nu ook in de strijd en bliksemsnel richtte Odysseus zijn pijlen op al zijn belagers. Eén na één schoot hij ze dood, daarbij geholpen door de godin Athena die zijn pijlen richtte, zodat allen precies in het hart getroffen werden. Men kan zich voorstellen hoe vreselijk het bloedbad was dat daar werd aangericht!...

Odysseus begaf zich naar de kamer van Penelope. Nu herkende ze hem. Maar haar hart was als versteend door de emotie, haar leden als verlamd. Ze kon zich niet bewegen noch enig woord uitbrengen. Geen glimlach, geen tranen kwamen te voorschijn. Odysseus naderde tot haar en nam haar in zijn armen. Stilaan ontdooide nu haar lichaam en ze liet zich de omarming welgevallen. Tevreden sloeg Athena dit schouwspel gade. Echtelijke trouw had de meest onnoemelijke hinderpalen overwonnen!