90. Achilles wil zijn dode makker wreken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

< klik op de tekening om te vergroten


Het leek wel of Patroklos, in de wapenrusting van zijn vriend, Achilles zelf was. Hij leidde de Myrmidonen naar het slagveld. Angst doorzinderde de Trojaanse gelederen, want zij verkeerden in de waan dat het Achilles was die de troepen aanvoerde. Het leek erop dat de kansen aan het keren waren in het voordeel van de Grieken…

In het midden van het slagveld kwam Patroklos plots oog in oog te staan met Hektor. Had Hektor in de gaten dat hij hier niet tegenover de grote Achilles stond? Een feit is dat de Trojaan zijn speer bliksemsnel en met ongekende kracht in de hals van zijn tegenstander stootte, zodat deze dodelijk geraakt ten gronde stortte en weldra de geest gaf. Dit gaf de andere Trojaanse krijgers moed en terwijl zij de Myrmidonen weerstand boden en op afstand hielden, ontdeed Hektor de dode van zijn wapenrusting en trok die zelf aan. Het was of de kracht van Achilles in zijn eigen lichaam overging. Als een oppermachtige veldheer zweepte hij nu zijn mannen op. Talrijk waren de Griekse manschappen die gedood werden of gewond ter aarde bleven liggen. Met moeite waren Menelaos en een paar medestrijders erin geslaagd het lijk van Patroklos in veiligheid te brengen. De Trojanen waren nu evenwel helemaal in de meerderheid en dat duurde tot de avond viel.

Antilochus, de zoon van de oude wijze koning Nestor van Pylos, bracht Achilles het slechte nieuws van de dood van zijn boezemvriend Patroklos. Achilles bleef even in vertwijfeling zitten. Toen sprong hij recht en slaakte door merg en been snijdende kreten, zo luid dat men ze overal kon horen op de Trojaanse vlakte. Wraak, schreeuwde Achilles, geen rust zal ik mijzelf gunnen vóór Hektor de moord op mijn dierbare vriend met zijn eigen bloed heeft betaald! Vervolgens knielde hij neer, sloeg de handen voor de ogen en huilde bittere tranen van immens verdriet. En dat was zijn moeder Thetis niet ontgaan. Zij verliet haar grot, diep onder het zeeoppervlak, en ze begaf zich naar Troje om haar zoon te troosten. Ze trachtte hem tevens te doen afzien van zijn voornemen om Hektor te doden, want zij wist dat, eenmaal Hektor gesneuveld, de dagen van haar zoon, volgens de beschikking van het Noodlot, zouden geteld zijn. Maar Achilles wilde boven alles dat Patroklos’ dood zou gewroken worden. Nimmer, sprak Achilles, zou ik met een gerust gemoed verder kunnen leven, zolang de moordenaar van mijn trouwe vriend op aarde rondloopt. Vergeef mij, lieve moeder, zo sprak hij verder, ik weet dat het u pijn doet, maar pas als ik Hektor eigenhandig gedood heb, zal ik rust kennen, en daarna zal ik in vrede mijn eigen dood afwachten, als de goden het dan toch zo beslist hebben…