|
87. De strijd laait weer op.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
< deze tekening ("Diomedes vóór de strijd") van Jan Bauwens (naar een schilderij van Ingres) wordt onderaan vergroot weergegeven.
De Trojanen leken geneigd het wapenstilstandsverdrag te ondertekenen. Doch dit was zonder Athena gerekend. Als de Trojanen hun nederlaag erkenden zou dat het einde van de oorlog betekenen en zou het nooit komen tot de verwoesting van de stad Troje, waarop zij zozeer gehoopt had. In t geheim spoorde zij, onder de belofte van eeuwige roem, de schutter Pandaros, een bondgenoot van de Trojanen, aan om een van zijn pijlen op Menelaos af te schieten. Het schot was perfect gericht en het zou Menelaos dodelijk getroffen hebben, had Athena de pijl niet doen afwijken, zodat de Griek slechts licht gewond werd aan de schouder. Maar het hek was weer van de dam. Diomedes maakte zich ook weer klaar voor de strijd. Op hem richtte Pandaros nu zijn pijlen. Hij slaagde erin Diomedes tot tweemaal toe te verwonden, maar uiteindelijk moest hij tegen de ontketende strijder uit Argos het onderspit delven.
De Trojaan Aeneas die dit schouwspel op het slagveld had gade geslagen, wilde koste wat het kost het lijk van zijn vriend naar het eigen kamp brengen, maar Diomedes verhinderde hem dat. Hij gooide een zware steen op het been van Aeneas, waardoor het brak. Ongetwijfeld zou ook Aeneas er uiteindelijk het hachje bij ingeschoten hebben, als niet Aphrodite hem ter hulp was gekomen. Ze daalde neer op het slagveld tussen de twee strijders. Doch vóór zij erin slaagde Aeneas in veiligheid te brengen, bracht Diomedes haar een lelijke verwonding toe aan de arm. Bloedend en huilend van de pijn maakt de liefdesgodin zich uit de voeten. Ze begaf zich naar de Olympos, alwaar zij ging uithuilen en troost zoeken bij de oppergod Zeus. Maar deze lachte haar uit en hij verbood haar zich nog verder met de oorlog te bemoeien. Zij kon dat beter overlaten aan Athena en Ares, en zich beperken tot haar eigen domein, de liefde.
Aeneas werd evenwel niet aan zijn lot overgelaten. Het was duidelijk dat hij onder de hoge bescherming stond van de goden, want nu was daar Apollo die hem kwam halen. Even leek het erop dat Diomedes ook Apollo zou aanvallen, maar uiteindelijk week hij toch voor de god. Deze bracht Aeneas tenslotte in veiligheid op de acropolis van Troje, waar hij in alle rust kon herstellen. Nu stuurde Apollo zijn halfbroeder Ares naar de strijd. Ares schaarde zich aan de zijde van Hektor en van Sarpedon van Lycië, die in een gevecht gewikkeld waren met Diomedes. Deze laatste, die volop de steun genoot van Athena, bracht Ares een diepe steek toe met zijn lans. Vooraleer het strijdperk te verlaten stootte de oorlogsgod zo n vervaarlijk gebrul uit van de pijn, dat de hemel en de aarde ervan daverden. Even trok Hektor zich nu terug. Hij wenste, vooraleer zich met al zijn krachten in de strijd te werpen, eerst nog eens zijn moeder Hekabe te groeten alsook zijn echtgenote Andromache en zijn zoontje Astyanax. Misschien zou het wel een definitief afscheid worden...
|
