|
85. De goden bemoeien zich met de oorlog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
< tekening van Jan Bauwens, naar Ingres
< klik op de afbeelding om te vergroten
Thetis ging haar treurende zoon Achilles opzoeken. Haar moederhart kwam in opstand toen ze haar fiere zoon zo wreed gebukt zag door het liefdesverdriet. Ze richtte troostende woorden tot hem en ze beloofde dat ze alles in het werk zou stellen opdat Agamemnon spoedig spijt zou krijgen van het leed dat hij de dapperste aller Griekse strijders had aangedaan.
Thetis begaf zich naar de Olympos. Ze hoopte stellig dat Zeus haar zou bijstaan in haar wraakplan tegen Agamemnon. Ooit had de oppergod haar immers tot echtgenote begeerd (zie nr. 79) en ongetwijfeld moest er nog wel iets van zijn liefde jegens haar overgebleven zijn
Ze vleide zich neer aan de voeten van de machtige god. Vol vertrouwen keek ze hem in de ogen en ze smeekte hem zich de scharen aan de kant van de Trojanen en Agamemnon een lesje te leren. Zeus aarzelde. In deze oorlog was hij tot op dat ogenblik neutraal gebleven. Wat niet kon gezegd worden van de andere Olympische goden. Aphrodite had gekozen voor Paris en dus voor de Trojanen. Ares, die Aphrodite nog steeds beminde, stond aan dezelfde kant. Evenzo Apollo, die een bijzondere voorliefde had voor de Trojaanse held Hektor. Apollos zuster Artemis koos eveneens voor Troje. De zeegod Poseidon daarentegen was de Grieken meer genegen en dat was, om begrijpelijke redenen (zie verhaal nr. 80 de twistappel), ook het geval voor Hera en Athena. Teneinde niet in onmin te vallen met zijn eega en zijn dochter was het dat Zeus zijn neutraliteit wilde bewaren, want diep in zijn binnenste voelde hij meer sympathie voor de Trojanen. En nu de vrouw die hij eens zo zeer had liefgehad en voor wie zijn gevoelens nog allerminst bekoeld waren, daar zo smekend en hoopvol aan zijn voeten lag, besloot hij op Thetis verzoek in te gaan. Hij beloofde haar dat hij Agamemnon zou overhalen tot een spoedige algemene mobilisatie van zijn troepen. Aangezien Achilles op t ogenblik weigerde, met zijn Myrmidonen en zijn vriend Patroklos, aan de strijd deel te nemen, zouden de Grieken ongetwijfeld in de minderheid zijn en in de pan gehakt worden. Dan zou Agamemnon pas beseffen wat hij had teweeggebracht door zich de woede van Achilles op de hals te halen!
In de nacht werd Agamemnon overvallen door een bedrieglijke droom, die de oppergod hem zond. De wijze Nestor bezocht hem in zijn slaap om hem te melden dat het ogenblik gunstig was voor de grote aanval.
De volgende ochtend riep Agamemnon de dappere Griekse leiders bijeen en beval hen hun mannen te mobiliseren: Menelaos van Sparta, Nestor van Pylos, Diomedes van Argos, Odysseus van Ithaka, de grote Ajax van Salamis, zijn naamgenoot Ajax van Lokris, Idomeneus van Kreta, en nog anderen. De legers stelden zich op in de vlakte tussen de burcht en de zeekust. Ook de Trojanen zaten niet stil. De afwezigheid van Achilles alsook van zijn dappere Myrmidonen en zijn vriend Patroklos gaf de Trojaanse krijgers moed: hadden zij nu met Hektor niet de allerdapperste in hun rangen? In groten getale verlieten zij de burcht en stelden zich op in de vlakte, tegenover de Griekse troepen. Vooraan bij de Grieken stonden Paris en Aeneas, naast de voortreffelijke Hektor. Agamemnon had ondertussen nog in de gauwte een vijfjarige os aan Zeus geofferd, teneinde de oppergod gunstig te stemmen. Maar Zeus hield zich weer helemaal neutraal. Met spanning keek hij toe vanop de Olympos en hij dacht bij zichzelf: dat de beste moge winnen
|
