|
73. De straf van Sisyphos.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
< tekening Jan Bauwens (de tekening is onderaan vergroot weergegeven)
Ik wil me met alle plezier door u in de boeien laten slaan, sprak Sisyphos tot Thanatos, maar demonstreer eerst eens bij uzelf hoe ik die dingen moet omdoen. Thanatos ging op het verzoek in, maar toen sloeg Sisyphos de boeien dicht en
de Dood was gevangen. Sisyphos sloot hem op in een donkere kerker van zijn kasteel.
Geen mens die nog stierf, nu Thanatos gevangen zat. Hades, de god van de onderwereld ging hierover zijn beklag doen bij de oppergod. Zeus voelde zich genoodzaakt om in te grijpen. Hij zond zijn zoon Ares naar het koninklijk hof van Korinthe om Thanatos te bevrijden en Sisyphos mee te nemen en hem af te leveren aan de poorten van de onderwereld. Alzo geschiedde. Maar Sisyphos had weer een list bedacht: hij had zijn vrouw opdracht gegeven zijn dode lichaam onbegraven te laten
Toen Sisyphos het rijk van Hades bereikt had, begaf hij zich naar Persephone, de godin van de onderwereld. Hij verklaarde dat zijn aanwezigheid in het dodenrijk ten onrechte was, omdat zijn lichaam, door een nalatigheid van zijn vrouw, nog onbegraven was. Hij stelde voor dat men hem zou laten terugkeren naar het rijk der levenden, enkel voor een paar dagen, de tijd die nodig zou zijn om zijn echtgenote op haar vergetelheid te wijzen. Daarna zou hij zich weer aanmelden aan de hellepoort. En Persephone, ze liet hem gaan: na drie dagen verwachtte ze hem terug.
Maar wie niet terugkeerde naar het dodenrijk was Sisyphos. Op aandringen van Hades stuurde Zeus nu een andere zoon naar Korinthe: Hermes. Deze laatste nam de listenrijke koning met geweld mee en sleepte hem voor de dodenrechters van de onderwereld: Aiakos, Minos en Rhadamantys. Zij beslisten dat Sisyphos zwaar diende gestraft te worden voor zijn talrijke wandaden. Hij kreeg als opdracht een zwaar rotsblok tegen de steile helling van een heuvel op te rollen en daarna aan de andere kant van de heuvel naar beneden te laten rollen. Maar toen Sisyphos met de enorme steenmassa, in t zweet zijns aanschijns, bijna de top van de heuvel had bereikt, ontglipte hem het blok en het rolde weer naar beneden, naar de plaats waar de opdracht begonnen was. En weer rolde Sisyphos het blok naar omhoog en weer ontglipte het hem vooraleer hij de top had bereikt. Telkens weer diende hij opnieuw te beginnen: een werk dat hij in eeuwigheid niet tot een goed einde zou kunnen brengen.
Heden ten dage spreekt men nog steeds van een Sisyphos- of Sisyphusarbeid, een zeer lastig, onbegonnen werk.
|
