Het belangrijkste punt is dat , in het artikel gaat het over competitietraining maar volgens mij geldt dat ook voor training voor zelfverdediging, training en realiteit elkaar zo dicht mogelijk moeten benaderen om efficiënt te zijn.
Indien dat niet zo is zal wat we trainden in een reële situatie niet tevoorschijn komen wegens te groot verschil.
Het eindeloos, in ons geval taiji, vormen oefenen mag dan wel andere voordelen opleveren het zal ons niet direct tot efficiëntere vechters maken, tenzij de vormen zich zo dicht mogelijk bij de realiteit van een echt gevecht bevinden.
In die context is een trainingsmanier die mijn leraar Shen Tiegen beoefent interessant.
Nadat de vorm geleerd is op de traditionele manier, kan je hem veel relaxer en natuurlijker beoefenen, met kleinere standen, vluggere voet bewegingen, zich een tegenstander voorstellend en daarop reagerend.
Nog even ter info, vanavond Woensdag start er een nieuw beginners groepje. Om 19.30 aan Alma 3. (prijs is 100 euro voor 12 lessen, studenten/werkzoekenden 60 euro, proefles mogelijk)
Zaterdag wordt er ook getraind van 14.00 tot 17.00
Eerste uur is vorm training en eventueel Xin Yi Van 15.00 tot 16.30 push hands en taiji toepassingen. Laatste 30 min vrije push hands en licht sparren. Prijs is 6 euro per uur. (oud studenten krijgen vermindering op de prijs)
Privé les heeft zijn voor en nadelen, voordelen zijn dat je kan trainen wat jezelf wil, je krijgt de onverdeelde aandacht van je leraar en kan dus normaal gezien sneller vooruitgaan.
Nadeel is natuurlijk dat je meer moet betalen en dat je steeds met dezelfde persoon traint, vooral voor martiale training is dat minder interessant.
Op het ogenblik geef ik privé les aan verschillende leerlingen in
-silk reeling
-zelfverdediging
-Chen stijl vorm training
-voorbereiding lessen zelfverdediging voor senioren
Ondanks de vaak over mystificatie van taijquan en hoe deze te gebruiken en trainen als een gevechtskunst zijn er gelukkig ook meer nuchtere stemmen met praktische training methoden.
Zie ook vorig blog artikel.
Een ander klassiek artikel met nuttige tips over sparren is van de hand van Chen Zhaokui.
Voor diegene die hem niet kennen, William C.C. Chen was een leerling van Cheng Man Ching, een van de eersten die taijiquan in Amerika aan het grote publiek onderwees en wereldwijd een grote aanhang heeft.
Iedereen die hem kent beschrijft hem als een heel bescheiden mens, zou het feit dat hij regelmatig met zijn leerlingen spart (vrij vechten) daar voor iets tussen zitten? Ik geloof het wel, niets is beter voor een te groot ego als een stevige slag tegen je neus te krijgen van een leerling.
Hij heeft het o.a over het nut van vrij vechten, over de noodzaak om een beweging honderden keren te herhalen, en dat push hands een trainingsmethode is maar zeker nog geen vechten. Het eerste deel van het interview is nuchter en praktisch het tweede deel iets moeilijker, zie hier voor het interview.
Het is guur weer gisterenmorgen, het regent af en toe en is winderig, toch is iedereen op het appel van de kids/ouders groep voor een 2 uur durende training. Mijn petje af voor hun inzet en doorzettingsvermogen.
Op bezoek bij een vriend hoor ik door een taiji speelster vertellen over haar lerares en dat die vertelt dat buiten trainen eigenlijk ideaal is, zelf trainen ze echter binnen. Haar woorden worden door haar leerlingen op oh`s en ah`s onthaald. Dan vertelt haar lerares, dat er in Leuven zelfs een groep is die constant buiten trainen, winter en zomer. Dat zijn wij. , `Wij zijn beroemd in Vlaanderen en omstreken als die keiharde taiji freaks
Anyway, we spenderen ongeveer een uur van de training aan basis oefeningen en de daaraan verbonden toepassingen. Het tweede deel van de les verbeteren we de vorm, de eerste 4 bewegingen van de 24 yang vorm, en nog een keer aub. Ze ondergaan mijn drang naar perfectionisme met geduld.
We merken een verschil op tussen mijn vorm, die ik zo eenvoudig mogelijk maak, en mijn vervangers die elk hun eigen variatie van de 24 vorm geven, de een met een traditionele flavor, de ander meer sierlijk.
Gisteren eerste groep(je)s les. `Het sneeuwt/regent buiten dus oefenen we bij mij thuis.
We warmen op met de silk reeling reeks, vervolgens oefenen we de 4 enkele hand Shanghai Wu stijl push hands bewegingen. Eerst apart dan met partner. We werken licht, licht, licht... heel licht. De nadruk ligt hier op het ontwikkelen van ting jin, en het ontwijken van de duw (die een aanval symboliseert). Deze manier van push hands training verschilt van de Yang stijl waar men ten aller tijden een stevige `peng`constructie bewaart.
Het laatste half uurtje verhuizen we naar een pleintje dichtbij waar we de Chen stijl competitievorm oefenen.
Wel, ik volg daarin mijn eigen leraren die meestal een nieuwe beweging of samenhangend stukje vorm per les aanleren en daarnaast ook een stukje les aan herhaling en verbeteringen besteden.
Natuurlijk, zoals al vaak is gezegd, iedereen is anders. Sommige mensen hebben een veel groter talent voor beweging en kunnen dus sneller leren, anderen leren veel trager. Sommigen trainen ook thuis anderen alleen in de les.
Individuele begeleiding is natuurlijk de ideale les vorm. Iedereen kan dan op eigen tempo leren. Een nadeel van deze lesstijl is dat de lessen er dan wat chaotischer aan toe gaan en dat men zich moet beperken in leerlingen aantal, een reden dat de meeste leraren zo geen les geven en eerder kiezen voor groepslessen waar iedereen samen evolueert.
Een andere factor belangrijk in het bepalen van de snelheid waarin men de vormen aanleert is ook het grote of minder grote belang dat men aan deze vormen geeft. Is de vorm een doel op zichzelf? Of slechts een voertuig naar een ander doel? Is er naast vorm training nog iets anders in het curriculum?
Een filmpje van een soliede taijiquan Chen stijl beoefenaar. Hij is een leerling van Chen Yu in Beijing. Chen Yu is de zoon van Chen Zhao Kui die de zoon was van Chen Fa Ke, en dus een direkte afstammeling van de Chen familie. Meer over hen hier: http://www.taijigongfu.com/lineage.html
Het filmpje lijkt heel erg op de Chen stijl zoals wij die beoefenen.
Gisteren een klein feestje met enkele taiji vrienden.
Het zijn Cheng Man Ching beoefenaars. http://en.wikipedia.org/wiki/Cheng_Man-ch'ing We praten over mijn leraar Shen Tiegen en dan over een bekende Wu stijl leraar uit Beijing. (Yan Yang of zo, had zijn naam niet helemaal goed begrepen) Ze beschrijven een manier van bewegen die deze leraar beoefent. Het lijkt mij redelijk complex, en niet erg praktisch, moeilijk toe te passen in een vechtsituatie, en dat vertel ik ook. We concluderen dat we verschillende benaderingen hebben in onze training.
Taiji training kan volgens mij verschillende doelen nastreven, (martiaal, gezondheid, zelfontwikkeling,...) de beste manier van trainen is volgens mij echter die methode die deze doelen kan verenigen. Ook al traint men niet om te vechten, toch kan men evengoed de training realistisch en praktisch maken.
Indien bepaalde oefeningen heel moeilijk en heel lang duren om ze meester te worden, dan moet men zich afvragen of dit wel de moeite loont om ze verder te doen en of er geen alternatieven bestaan ?
Op bezoek bij een vriendin, vertel ik tegen de aanwezige gasten dat ik een gevechtskunst beoefen, iedereen lijkt een beetje onder de indruk. Tot ik vertel dat ik taiji doe. De reactie. Ahhhhh taijiiiiii, en na enige aarzeling, ahhh jaa ge kunt daar ook mee vechten, die bewegingen komen uit het vechten.
Daarna volgt een beschrijving van een 5 lessen reeks taiji initiatie die een van de gasten meedeed. ik citeer : `wel we moesten eerst zo gaan staan, (voeten op schouderbreedte enz.) en moesten dan met ons lichaam schudden, vervolgens moesten we luid ha roepen, enz....`
Er is duidelijk nog wat werk aan de winkel om de andere taijiquan, de martiale versie, in het collectieve brein van de mensen te krijgen.
Volgens mij een redelijk interessante dvd. Hij handelt over de relatie tussen de taiji klassiekers en hoe de daarin beschreven principes toe te passen in een gevecht of push hands.
Een van de kwaliteiten van Dan Docherty is dat hij ogenschijnlijk moeilijke dingen op een eenvoudige manier kan uitleggen. Daarnaast hebben hij en zijn leerlingen een gestructureerde aanpak in het aanleren van toepassingen met en zonder wapens.
Meer info over Dan Docherty en zijn leerlingen in Belgie.
It`s 4 in the morning... Mijn biologische klok is nog steeds op China tijd ingesteld, ben om 2 uur deze morgen al fris wakker. Geen probleem natuurlijk er moet vanalles worden gedaan, een is dit blog bijwerken, een ander is een aantal foto`s en een filmpje online zetten.
Gisteren opgepikt aan de luchthaven door Tony en mr Lo. Er volgt een interessant gesprek.
Mr Lo is een Shaolin leraar in Leuven. Hij vertelt dat sinds een jaar sommige van zijn studenten bijna dagelijks met hem s`morgens trainen. Dat is een hele prestatie naar Belgische trainingsmaatstaven, waar 2 keer per week trainen meestal als redelijk wordt gezien. Hij vertelt ook over zijn trainings systeem waar oud leerlingen als ze een zeker niveau hebben bereikt de nieuwe leerlingen begeleiden. En zo de kans krijgen om al onderwijzend zelf te leren.
Er volgt ook een cultureel spraak meningsverschilletje. Tony spreekt M Lo systematisch aan met Master Lo en mij met Fred terwijl ik Tony`s leraar ben en dus eigenlijk zijn master. Mr Lo wijst hem terecht en zegt dat hij laoshi moet zeggen of gewoon Lo. De aanspreektitel Master (shifu) is eigenlijk alleen bedoelt voor mensen die een speciale band (via een inwijdingsceremonie of iets minder formele soms onuitgesproken overeenkomst) hebben met hun leraar. Deze leerlingen gaan een soort familie band aan met hun leraar, als tegenprestatie zal de leraar zijn leerling alles leren, ook de verborgen aspecten van zijn kunst.. Een gewone leerling, dat is iemand die een keer per week op ongebonden manier met zijn leraar traint, is dus geen inside student, kan zijn leraar ook niet Master noemen (volgens traditionele maatstaven ).De titel Master mag dus niet te lichtzinnig worden gebruikt.
Natuurlijk zijn wij moderne mensen. Ik zou mij verlegen voelen moest iemand mij met master aanspreken.(ook omdat dat impliceert dat je de kunst die je beoefent al meester bent) Bij ons wordt er dan ook gewoon ge- fred.
Vandaag is het mijn laatste volledige dag op Chinese bodem. Morgen vroeg start ik mijn trip huiswaarts, morgenavond, donderdag, zal ik terug in Belgie zijn. Als alles goed gaat (als ik snel een interim job vindt en dus geld kan verdienen om mijn reis te betalen) hoop ik verder te trainen en studeren in Shanghai vanaf april voor een 2 tal maanden. Ondertussen plan ik dit blog verder te zetten, maar dan wel met Belgische karakteristieken.
In januari zal ik een nieuw beginnersgroepje starten (een 10 lessen reeks) in Chen stijl en nu ook voor de eerste keer in Wu stijl. Info volgt.
Met deze wil ik ook al graag mijn meer dan waardige vervangers bedanken die tijdens mijn afwezigheid de lessen Chen stijl (Jo) en kids en ouders taiji (Karel en Ernesto) hebben verdergezet. Als jullie dit lezen, een diepe kow how voor jullie . We spreken wel af hoe we dat verder doen als ik terug ben.
Ook dank voor iedereen die dit blog leest en heeft gelezen, zonder jullie zou ik natuurlijk niet veel reden hebben om te blijven schrijven.
We beginnen de les een beetje later vandaag, wegens laat gisteren. Ben de enige leerling.
Ben nogal slaperig en niet echt in vorm , Shen maakt daar gebruik van om mij nog even al de kanten van het park te laten zien. Hij herhaalt ook nog enkele belangrijke dingen.
Push hands moet op de eerste plaats heel licht worden beoefent en is op de eerste plaats een oefening in `ting jin`
De taiji vormen en jibengong moet heel `ren zhen de`(duidelijk, klaar, zuiver) worden gedaan. De intensiteit van de beoefening kan afhankelijk van bvb de leeftijd worden aangepast.
Belangrijk is verandering.
Tijdens de oefeningen moeten we ook onze partner beschermen.
Na de les neem ik afscheid van mijn leraar.Hij maakt de groeten over aan iedereen die hem kent in Belgie en maakt ook kenbaar dat als er mensen graag met hem komen studeren in Shanghai ze welkom zijn. (zeker een aanrader, hij is een van de vaardigste taiji spelers die ik ken en daarnaast ook een vriendelijke en open mens )
Gisteren had ik al afscheid genomen van mijn XinYi leraar.
. We spreken wel af hoe we dat verder doen als ik terug ben.
