over running (inlopen, duurlopen, intervallopen, tempolopen, hardlopen, berglopen en... uitlopen) en andere sporten en nieuwtjes
28-07-2021
aalter - bostrail 2018 - 10 km - verslag
Ik liep een trailrun. Samen met Jonas. Wat is eigenlijk een trailrun? Een run die hoofdzakelijk leidt langs paden, velden, weiden en eventueel, zoals vandaag, ook een bos. Vandaar dat men in Aalter spreekt van een bostrail. Meer dan 85% van de af te leggen afstand moet uit dergelijke niet verharde wegen bestaan. Is het minder dan spreekt men van een natuurrun. Een ander kenmerk van een trail is dat het parcours niet mag bestaan uit verschillende ronden die telkens moeten afgelegd worden. Een laatste belangrijk kenmerk is de afstand. In Aalter was de kortste afstand 10 km, de langste 45 km. Daarmee onderscheidt een trail zich dus ook van een veldloop waar de afstanden korter zijn.
Op het parcours dat nu moest afgelegd worden kon dat tellen. Heel wat stukken waren immers herschapen in een ware modderpoel. Vanzelfsprekend had de vele regen van de voorbije dagen daar veel mee te maken. En we kregen ook vandaag nog voldoende verfrissend water over onze hoofden.
Mijn medeleven ging vandaag vooral naar de atleten die hadden ingeschreven voor de marathon+ afstand. Chapeau. Gelukkig had Jonas al veel eerder ingeschreven voor de 10 km en ik was maar wat blij dat ik vandaag ook voor deze afstand had gekozen. En toch, de meeste deelnemers waren present voor de 45 km afstand (misschien raar, maar waar) en de middenafstand deed het ook nog goed.
De eerste start werd gegeven om 10 uur, de tweede om 10.20 uur. Wij kwamen aan de beurt om 10.40 uur. Ik ben vooraan het pak gestart. Nu is dat, zelfs voor een relatief korte afstand, bij een trail niet zo heel belangrijk. Als je meer achteraan van start ging kon je wel even opgehouden worden in het begin van de wedstrijd op de Finse piste. Maar verder op het parcours had je genoeg mogelijkheden om je krachten te tonen. Kracht is een belangrijk aspect in een zware trail zoals deze. Uit houding vanzelfsprekend ook maar dat is bij elke run het geval.
Dus gestart rond de 20e positie denk ik. Voor Jonas die ik dan ook de rest van de run niet meer heb gezien. Hij beëindigde de wedstrijd in een tijd van 0:53:19. Achterom kijken kan ook bijna niet. Je moet voortdurend erg geconcentreerd zijn om overeind te blijven. Takken, wortels, boomstronken, paaltjes, beken en wat weet ik al niet meer waren op het parcours aanwezig. De zwaarste strook was toch een weide waar we een paar honderd meters moesten doorploeteren en waar je, en ik overdrijf niet, toch zeker een twintigtal centimeters in de bodem zakte. Vlug de voetjes omhoog en niet lang blijven kleven was de boodschap. Of het kon gebeuren dat je een schoen mocht gaan zoeken die in de modder was blijven steken. Dat overkwam trouwens een paar runners. Hilarisch als je het ziet. Minder plezant als je het zelf meemaakt. Maar mijn conditie was goed vandaag en ik kwam de moeilijke stroken goed door. Als het even wat minder zwaar was kon ik vrij vlug mijn tweede adem terugvinden en opnieuw mijn tempo zoeken.
Dus degelijk gelopen, dat zeker!
Nog een woordje over de organisatie. Wat mij betreft, nagenoeg perfect. Eigenlijk met voorsprong het beste wat ik reeds heb meegemaakt. Gefeliciteerd voor deze organisatie. Aankomst en start op dezelfde locatie, voldoende parkeergelegenheid, vlotte inschrijving, mooie kleedruimtes en douches in de sporthal annex zwembad. Ook goede bevoorrading na de run. Een vlotte podiumceremonie en dito tombola. Jonas had trouwens geluk en mocht met een fles cava huiswaarts keren. Dat zal allicht zijn pijn wat doen verzachten. Want dergelijk parcours had hij niet verwacht. En ik eerlijk gezegd ook niet. Want het was zwaar. Echt zwaar, echt waar!
Ik had de ganse week naar deze wedstrijd toe geleefd. Dit wil voornamelijk zeggen dat ik weinig gelopen heb. Rusten voor een wedstrijd is de boodschap zeggen ze. Dat hebben we dan ook maar gedaan. En dit zal in principe ook wel de beste strategie wezen... op voorwaarde dat je daarvoor de nodige kilometers doet en de nodige intensiteit in de trainingen kunt leggen. Dat was helaas niet het geval en dat deed zich vandaag goed voelen. Het gevoel van, dit tempo hou ik tot het einde vol, was er niet. Van in den beginne niet. Natuurlijk zijn er verzachtende omstandigheden. Zoals bijvoorbeeld de toch wel onverwachte warmte met een temperatuur van om en bij de 26 graden (eind augustus kan dit tellen). En vanzelfsprekend was er ook het parcours. Maar dat laatste weten we. De Vlaamse Ardennen, echt vlak is het daar nergens. En dat doet zich toch wel gevoelen. Het valse plat, een paar hellingen, ja het deed allemaal pijn. Het was ook een algemene bedenking achteraf. Lastig parcours dus, verraderlijk ook. En daar kan ik mij zeker bij aansluiten. Ben je dan niet tevreden zal je misschien terecht opmerken. Jawel hoor. Zeker wel. Alle omstandigheden in acht genomen. En voorwaar, uitvluchten zoek ik zeker niet. Vroeg of laat botst eenieder op zijn limieten. Dat moet en kan ik best aanvaarden. Want ik was best vermoeid aan het einde. Maar dat gevoel heb ik steeds na een middellange tot lange wedstrijd. Wat mij dan wel weer verheugd is de toch weer vrij vlotte recuperatie. En duidt dit dan ook niet op een nog goede conditie. Ja toch. Ach ja, mijn tijd zoals ik die ter plaatse in het mooie Erwetegem heb kunnen noteren 1:37:34. Maar het wordt dus uitkijken met welke tijd ik in de uitslag zal worden opgenomen.
Gisteren heb ik niet gelopen. Ik heb mezelf een rustdag opgelegd. Neen, gemakkelijk is dat niet. Maar nood breekt wet. De planning vermelde een wedstrijd op zondag. In Brakel. Daar stond de 'raploperkesjogging' geprogrammeerd. Het is een jogging waar ik al verscheidene keren heb aan deelgenomen. Op die dag is het daar meestal goed (eigenlijk te goed) weer. Zo ook vandaag. Warm, zeg maar heet, was het. Frank De Boosere, een van onze nationale weermannen, had het voorspeld. En zijn voorspelling klopte volledig.
Ik arriveerde redelijk vroeg aan de sporthal. Daar dan ook nog een parkeerplaats gevonden. Dat is dan een van de voordelen van een vroege aankomst. De accomodatie daar is zonder meer voortreffelijk. Kleedkamers, douches, enzovoort, alles is er dichtbij. Wat wil een mens nog meer. Wat minder zon zeg je, een beetje wind, ja misschien zelfs een spatje regen. Maar van dat alles was er niks. Helaas!
Veel opwarmen hoefde dus eigenlijk niet. Voor een wedstrijd van 12 km is een opwarming zo al niet super belangrijk. Voor kortere afstanden, zoals de 5 en de 8 km, is dat wel belangrijker.
Omwille van de hitte besluit ik niet te vlug te starten. De vlugge starters mochten zich netjes voor mij aan de startlijn posteren. En natuurlijk waren er ook de heertjes en dametjes die denken dat de eindmeet slechts een paar honderd meter verder ligt. Die vertrekken dan als een pijl (nou, ongeveer toch) en liggen enkele honderden meters verder reeds in de lappenmand. Een beetje zielig toch. Neen, dat zeker niet met mij. Geef mij maar een trage(re) start en dan zien we verder wel hoe het loopt.
De eerste ronde ging al bij al degelijk. Je had helaas geen tussentijden omdat je na elke ronde net niet terug aan de finish kwam. Even ervoor sloeg je rechtsaf om de volgende ronde aan te vatten. Maar het gevoel was goed. Maar het was droog. Daarom toch maar wat water aangenomen. Iets wat ik maar zelden doe. De tweede ronde behield ik nagenoeg hetzelfde tempo. Een iemand kwam me voorbij. Die ging te vlug. Maar nadien, niemand meer. Dat geeft altijd een fijn gevoel. Ook bij het begin van de laatste ronde heb ik nog een slok water aangenomen. En ook die ronde ging nog goed. Dus de conditie mag er best zijn. Ik ben geëindigd in 51:17 en op het uitslagenblad dat daarna in de feesttent werd uitgehangen stond ik als 14e vermeld. Geen podium natuurlijk maar wel, en dat sinds heel lang, nog eens een prijsje met de tombola.
Conclusie: de raploperkesjogging blijft een mooie en goede organisatie, al was het maar omdat je daar ook steeds vader en zoon DE CROO aantreft. Maar dat kan voor sommigen natuurlijk ook een reden zijn om net niet te komen. ALEXANDER liep zelfs mee. Niet meer dan vijf kilometer. maar toch, chapeau.
Deze jogging doet mij het rustige Brakel steeds met een goed gevoel verlaten.
Voor deze jogging kon men kiezen tussen 4,5 , 9 of 13,5 km. Alleen de langste afstand telt mee voor een nieuw georganiseerd 'criterium Vlaamse Ardennen'. Dit is een criterium waarbij je telkens punten kan sprokkelen en waarbij, als ik het goed begrepen heb tenminste, de eerste drie uiteindelijk een prijs mogen verwachten. Een prijs voor de min 35 jarigen en eentje voor de plus 35 jarigen. En dit telkens zowel bij de dames als bij de heren. Voor oude rakkers is hier dus wel niks weggelegd. Dit neemt niet weg dat de organisatie van deze runs voortreffelijk is. Vorige week kon ik reeds deelnemen aan de Lierdeloop in Hemelveerdegem (dit was meteen de eerste run van het criterium) en nu ging de tweede run dus door in Huise (Zingem). Er waren drie ronden af te leggen van telkens 4,5 km. prachtig parcours daar midden in de Vlaamse Ardennen. Maar ook zwaar. Persoonlijk vond ik het wel iets minder zwaar dan in Huise. maar gemakkelijk was het nu ook zeker niet.. Mede door de afstand. In Hemelveerdegem 10,5 km. Nu dus 3 km meer. Ik stond voorin geposteerd bij de start maar toen het sein werd gegeven dat we konden vertrekken (met enige vertraging omdat er vertragingen en opstoppingen waren aan de toiletten) heb ik de ganse meute toch maar laten begaan en heb ik direct mijn eigen tempo gezocht. Eens ik dat heb gevonden kan ik, met de huidige conditie, toch enige tijd doorgaan. Dat lukte ook nu vrij goed. Ik kon een vrij egaal tempo aanhouden. Toch kwam er de laatste ronde nog een gozer opzetten die enige tijd in mijn zog bleef lopen, maar dan toch overnam (waarvoor dank) en mij in de slothectometers zelfs even deed afhaken. Ik kon die laatste moeilijke strook naar de aankomst toe op een bepaald moment moeilijk verwerken. Maar uiteindelijk toch geëindigd in een vrij behoorlijke tijd vind ik van 58:45.
het vandaag wat kalmer en vooral minder gedaan dan de voorbije twee dagen; even wat actieve recuperatie; zorgen dat we nog wat frisheid overhouden en vooral dat we niet geblesseerd geraken; dat zou zonde zijn
de politie is tegenwoordig al bang van moslimkinderen van 13 jaar oud; ze krijgen er bijna slaag van; het lijkt mij dat het niet lang meer zal duren of ze zullen er van gaan lopen; de politie bedoel ik dan wel hoor; wat een miserie toch almaar met die moslims; wat een bende; en BART DE WEVER, de burgemeester van antwerpen dus, zou dit nog niet zo mogen benoemen van de 'moslimexecutive'; tja, veel noten hebben ze wel op hun gezang; gelukkig zijn er hier ook chinezen; dat zijn volgens mij nu eens brave mensen; ik denk niet dat die een vlieg(je) kwaad zouden doen; dit waren zo mijn bedenkingen tijdens mijn toch weeral lange run van vandaag gedurende dewelke ik ook geen vlieg(je) kwaad heb gedaan
eerste bewegingen na de lierdeloop; inderdaad, gisteren was het zon- en rustdag; even bekomen, even recupereren; vandaag mocht het dus terug wat meer zijn; een rustige 10 mijl; bij toch nog prima weer hoor; maar morgen zou er eindelijk regen komen; onder de vorm van hevige buien; we zien dus wel wat we, eventueel tussen dat geknetter, kunnen doen
Hemelveerdegem. Wat een schitterende deelgemeente. Van Lierde. Hoeveel mensen wonen er hier was mijn eerste vraag. Dat zouden we je potverdorie niet kunnen zeggen was het antwoord. Enkele honderden waarschijnlijk. Maar niemand die zich daar druk om maakt. Maar hier is dan ook niet veel te beleven zegt men dan vrij vlug. Alsof dat een negatief gegeven zou moeten wezen. Geef mij maar dergelijke plaatsen. Niet veel te beleven wil immers zeggen nog ten volle rust. Een plaats ook waar de Vlaamse bouwmeester het zeker nog niet over hoogbouw hoeft te hebben. Kortom, zalig. En hier ben ik dus eindelijk eens beland door een jogging. Het was de eerste keer dat ik er kwam. Met dank aan de Lierdeloop. Ik liep tijdens mijn loopke te denken dat ik hier wel ten hemel zou willen varen. Van hier af aan Gods deur kloppen moet heerlijk zijn. Tenzij het allah is natuurlijk die open doet en die God van mij er helemaal niet is. Dan ben ik allicht de pineut want Allah lijkt me niet zo vergevingsgezind voor 'ongelovigen'. Maar stel dat die God van mij er wel is en allah niet. Mijn god is eindeloos vergevingsgezind weet ik. Dus ook voor terroristen vrees ik. Mijn god... ik mag er niet aan denken. Maar stel dat ze, als ik via Hemelveerdegem ten hemel vaar, allebei aanwezig zijn. Hoe zal het dan aflopen. Ik zou het bij god niet weten. Dus ja, laat mij nog maar even hier als het kan. Maar alle gekheid op een stokje, Hhemelveerdegem bezoeken, ja, dat moet je zeker eens doen.
Uiteindelijk ging het daar dus ook maar om een loopwedstrijd. Die was prima georganiseerd. Die mensen deden echt hun uiterste best. Maar douchen moet je daar bijvoorbeeld niet verwachten. Neen, daar is het nog met zo'n ouderwets teiltje te doen. En eigenlijk heeft dit ook zijn charmes. En nogmaals, wat service betreft: ongelooflijk. Die lieve vrouwtjes daar zouden bij wijze van spreken je poep komen afkuisen. Maar ik wijk echt te veel af. Dus om te besluiten. Een toch wel behoorlijke tijd gelopen (46:29) daar in Hemelveerdegem. En daarmee werd ik toch nog 35e.
een vetloop; het was nu of misschien nooit meer; als je bij +20° niet uit je bed kan wanneer dan wel; dus bij het ochtendgloren, bij het piepen dan de dag... een run; temperatuur al duidelijk boven de 20 graden; nog enkele anderen hadden blijkbaar hetzelfde idee en waren ook reeds actief bezig; en toen mijn activiteiten er op zaten waren er nog enkele moedigen die er gingen aan beginnen; maar toen werd het alweer nog wat warmer; maar voor morgen, jawel, hebben ze toch ietwat koeler weer beloofd; dus deze temperaturen van 35+ nog even verdragen
veel te warm om te lopen vandaag; waarom heb je het dan toch gedaan zal je zeggen; ik kon niet weerstaan; niet weerstaan aan de drang; het was me te machtig; en eigenlijk heb ik, ondanks de hitte, toch genoten; ook nog eens teruggedacht aan dat legendarische jaar 1976; de fantastische zomer die we toen hadden; en, niet te vergeten, de overwinning van LUCIEN VAN IMPE in de ronde van frankrijk; een periode om nooit te vergeten; onmogelijk; misschien krijgen we ook dit jaar een goede of zelfs een fantastische zomer; dat kan; maar de ronde... dat wordt een ander paar mouwen; het zijn dan ook andere tijden zegt men; en wie ben ik om hen tegen te spreken
vakantie en heet; dan ziet de dag er enigszins anders uit dan normaal; neen, niet in de vroege ochtenduren gelopen; daarvoor had ik net terug ietwat te weinig karakter; maar de grootste hitte toch kunnen ontwijken; dus al bij al tevreden; maar het warme weer zou nog enige tijd aanhouden; dat wordt dan toch wel een probleem; ik weet het, sommigen houden het bij nachtlopen; heb ik ooit ook nog wel eens gedaan; maar echt mijn ding is dat toch ook weer niet
samen met jonas de loopomlopen in lo afgelegd; het was best al warm/heet deze voormiddag; niet te verwonderen natuurlijk als ze temperaturen van rond de dertig graden voorspellen; de technische gegevens (jawel, weer met hartslagmeter gelopen, dit keer voornamelijk om de juiste afstand te kunnen bepalen): minimale hartslag 63, gemiddelde hartslag 124, maximale hartslag 140 (best hoog!); 563kcal; gemiddeld tempo 5.30/km; maximum tempo 4.27/km; en het vetverbruik was blijkbaar 18%
